amicos słyszeć było, przesłuchać się trzeba w wojsku koronnem maszerującem. Daj Boże, żeby nasi katolicy tak dobrze z kościołami obeszli się, żeby taką obserwancją duchowieństwu czynili, żeby taką poczciwość w kościołach zachowali, jaką oni czynią i obserwują, w których, praeter fidem, omnia sancta. Byłem spektatorem, kiedy za ukradzioną patynę obwieszono. To prawda, bywają excessa, ale puniuntur, bywają excessa jako wszędy w wojsku, w których jest siła poczciwych oficjalistów i niepoczciwych; ale żeby mniejsze excessa były, niż sasów, na to nie pozwalam. Prawda, Szteinbok był zabrał zachowane kościelne skarby, ale co do szpilki wrócił; prawda, że i
amicos słyszeć było, przesłuchać się trzeba w wojsku koronném maszerującem. Daj Boże, żeby nasi katolicy tak dobrze z kościołami obeszli się, żeby taką obserwancyą duchowieństwu czynili, żeby taką poczciwość w kościołach zachowali, jaką oni czynią i obserwują, w których, praeter fidem, omnia sancta. Byłem spektatorem, kiedy za ukradzioną patynę obwieszono. To prawda, bywają excessa, ale puniuntur, bywają excessa jako wszędy w wojsku, w których jest siła poczciwych oficyalistów i niepoczciwych; ale żeby mniejsze excessa były, niż sasów, na to nie pozwalam. Prawda, Szteinbok był zabrał zachowane kościelne skarby, ale co do szpilki wrócił; prawda, że i
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 423
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
ż jak i w Kaplicy. — Sam ołtarz czarno malowany, floresy wyzłacane. — Antepedium ze sztuk, za szkłem, chińskiej roboty, we środku ołtarza. — Obraz Depozycji z krzyża P. Jezusa, sub. No 324.
Necessaria do ołtarza: Krucyfiks drewniany, krzyż posrebrzany, figura wyzłacana.
Kilich z patyną, wewnątrz wyzłacany, srebrny.
Ornat jeden jasny, z bogatej materii, galonkiem srebrnym szamerowany. — Drugi żałobny, taśmą żółtą szamerowany. Stare, No 2.
Mszał w czerwoną skórę oprawny.
Ampułki cynowe No 2 i tacka No 1.
Lichtarzy srebrnych, staroświeckich, No 2.
Obrusków płóciennych, jeden stary,
ż jak i w Kaplicy. — Sam ołtarz czarno malowany, floresy wyzłacane. — Antepedium ze sztuk, za szkłem, chińskiej roboty, we środku ołtarza. — Obraz Depozycji z krzyża P. Jezusa, sub. No 324.
Necessaria do ołtarza: Krucyfiks drewniany, krzyż posrebrzany, figura wyzłacana.
Kilich z patyną, wewnątrz wyzłacany, srebrny.
Ornat jeden jasny, z bogatej materii, galonkiem srebrnym szamerowany. — Drugi żałobny, taśmą żółtą szamerowany. Stare, No 2.
Mszał w czerwoną skórę oprawny.
Ampułki cynowe No 2 i tacka No 1.
Lichtarzy srebrnych, staroświeckich, No 2.
Obrusków płóciennych, jeden stary,
Skrót tekstu: ZamLaszGęb
Strona: 51
Tytuł:
Opis zamku w Laszkach Murowanych
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Laszki Murowane
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1748
Data wydania (nie wcześniej niż):
1748
Data wydania (nie później niż):
1748
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
im widzenie Bóstwa swojego w królestwie niebieskim. Pięknie to wyraził Neoteryk jeden temi słowy krótkiemi: . Co uważając ś. Doktor Anielski tak mówi: Opus offertur in Ecclesia pro viuis et mortuis, vt omnibus prosit quod est pro salute omniuim institutum. Czemuż tę trzecią część do kielicha kładzie/ a te dwie kładzie na patynie? Dla tego iż kielich znaczy Czyścieć/ znaczy męki i bolę/ znaczy karanie i frasunek/ według onych słów Jeremiaszowych Sume calicem vini furoris. A Ezechiel zasię mówi; Calicem maeroris et tristitiae. Także też i Izajasz. Bibisti de manu Domini calicem iraeeius. Ale i sam Pan Zbawiciel mękę swoję tak okrutną/ którą
im widzenie Bostwá swoiego w krolestwie niebieskim. Pięknie to wyráźił Neoteryk ieden temi słowy krotkiemi: . Co vważáiąc ś. Doktor Anyelski ták mowi: Opus offertur in Ecclesia pro viuis et mortuis, vt omnibus prosit quod est pro salute omniuim institutum. Czemuż tę trzećią część do kielicha kłádźie/ á te dwie kłádźie ná pátynie? Dla tego iż kielich znáczy Czyśćieć/ znáczy męki y bolę/ znáczy karánie y frásunek/ według onych słow Ieremiászowych Sume calicem vini furoris. A Ezechiel záśię mowi; Calicem maeroris et tristitiae. Tákże też y Izáiasz. Bibisti de manu Domini calicem iraeeius. Ale y sam Pán Zbáwićiel mękę swoię ták okrutną/ ktorą
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 46
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
swój szedł Tron po prawej ręce Ojca Z. sobie wystawiony Zaraz potym subsecuta Cesarzowej Koronacja z włożeniem Korony na jej głowę, która zaraz na swoje miejsce była odprowadzona. Podczas Ofertorium we Mszy, Cesarz i Cesarzowa szli z Ofertą swoją, złoto niesąc Ojcowi Z. Sam Cesarz jako Subdiakon podawał Ojcu Z. celebrującemu Kielich, Patynę, Wodę do Mszy. Po Komunii Ojca Z. na Tronie uczynióej, Cesarzowi i Cesarzowej, dawał Komunią, przyniesioną z Ołtarza, po której Cesarz w twarz, Cesarzowa w rękę Ojca Z. całowali; potym Vinum purificationis pili z rąk Diakona. Po skończonej Mszy, i solennej Benedykcyj i promulgacyj Odpustów, Ociec Z
swoy szedł Tron po prawey ręce Oyca S. sobie wystawiony Zaraz potym subsecuta Cesarzowey Koronacya z włożeniem Korony na iey głowę, ktora zaraz na swoie mieysce była odprowadzona. Podcżas Offertorium we Mszy, Cesarz y Cesarzowa szli z Offertą swoią, złoto niesąc Oycowi S. Sam Cesarz iako Subdiakon podawał Oycu S. celebruiącemu Kielich, Patynę, Wodę do Mszy. Po Kommunii Oyca S. na Tronie uczynióey, Cesarzowi y Cesarzowey, dawał Kommunią, przyniesioną z Ołtarza, po ktorey Cesarz w twarz, Cesarzowa w rękę Oyca S. całowáli; potym Vinum purificationis pili z rąk Diakona. Po skończoney Mszy, y solenney Benedykcyi y promulgacyi Odpustow, Ociec S
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 498
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
krzyżyk od monstrancji i aniołka srebrnego w popiele grzebiąc znaleźli. Gdy to katolicy postrzegli, donieśli do dworu. Ojca mego naówczas w Rasnej nie było. Był w województwie płockim, tylko matka moja w Rasnej była. Kazała Żyda wziąć do turmy. Kweres uczyniono, znaleziono u tegoż Żyda Wolfa monstrancji kawałki, kielich i patynę. Wzięto to do dworu i w pudełko schowawszy, oddała matka moja podstarościemu rasińskiemu, Antoniemu Zawadzkiemu, i przed ojcem moim, zaniedbawszy, o tym nie powiedziała. Nawet z nas synów żaden o tym nie wiedział. Żyd zaś Wolf, źle pilnowany, uciekł z turmy i nie wiedzieć dotąd, gdzie się podział.
krzyżyk od monstrancji i aniołka srebrnego w popiele grzebiąc znaleźli. Gdy to katolicy postrzegli, donieśli do dworu. Ojca mego naówczas w Rasnej nie było. Był w województwie płockim, tylko matka moja w Rasnej była. Kazała Żyda wziąć do turmy. Kweres uczyniono, znaleziono u tegoż Żyda Wolfa monstrancji kawałki, kielich i patynę. Wzięto to do dworu i w pudełko schowawszy, oddała matka moja podstarościemu rasińskiemu, Antoniemu Zawadzkiemu, i przed ojcem moim, zaniedbawszy, o tym nie powiedziała. Nawet z nas synów żaden o tym nie wiedział. Żyd zaś Wolf, źle pilnowany, uciekł z turmy i nie wiedzieć dotąd, gdzie się podział.
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 117
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
tak czytają: Qui ea transmutasti Spiritu Sancto, za słowa owe: Immutans ea Spiritu Sancto, jako wyżej. Vide Goar.
Wtej Liturgii jest i Elewacja Ciała Chrystusowego i krwie, jak u Łacinników, ale nie zaraz po Konsekracyj (lubo i w tedy Podobieństwo Ceremonii Łacińskich z Greckiemi
Kapłan Ruski prawą ręką Ciało Pańskie na patynie, a lewą kielich przełożywszy ręce, na krzyż podnosi) lecz aż po Pater noster przed komunią i to nieznacznie, bo tylko przed sobą ją czyni Celebrujący Kapłan, Partykułę speciei Chleba podnosząc trochę ku gorze, a to wtedy, gdy Diakon zawoła: Won min, tojest Attendamus. Potym Kapłan mówi: Swiataia Swiatym,
tak czytaią: Qui ea transmutasti Spiritu Sancto, za słowa owe: Immutans ea Spiritu Sancto, iako wyżey. Vide Goar.
Wtey Liturgii iest y Elewacya Ciała Chrystusowego y krwie, iak u Łacinnikow, ale nie zaraz po Konsekracyi (lubo y w tedy Podobieństwo Ceremonii Łacińskich z Greckiemi
Kapłan Ruski prawą ręką Ciało Pańskie na patynie, á lewą kielich przełożywszy ręce, na krzyż podnosi) lecz aż po Pater noster przed kommunią y to nieznacznie, bo tylko przed sobą ią czyni Celebruiący Kapłan, Partykułę speciei Chleba podnosząc trochę ku gorze, á to wtedy, gdy Dyakon zawoła: Won min, toiest Attendamus. Potym Kapłan mowi: Swiataia Swiatym,
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 50
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
, pod jedną Osobą Ciałem Pańskim posilił się, jako świadczy Amfilochius w Życiu jego. Roku P. 1200 za Innocencjusza III Papieża domagali się Katolicy pod dwiema Osobami komunii Świętej, nie wierząc, czyli dubitując, że pod Osobą Chleba jest krew Pańska; ale Cud ich wtej ślepocie rektyfikował: bo z Hostyj złamanej krew |na Patynę luneła, jako świadczy Iacobus de Vitriaco. Kapłani nawet sami na Wielki Czwartek, pod jedną Osobą komunikują z rąk celebrującego. Co innych czasów we Mszy Świętej Łacińscy Kapłani pod dwiema Osobami Ciało Pańskie pożywają, jako i Greccy. Ale i Grecy komunikującym Laikom dają Ciało i krew, a to na Służbie; extra zaś Służby
, pod iedną Osobą Ciałem Pańskim posilił się, iako świadczy Amphilochius w Zyciu iego. Roku P. 1200 za Innocencyusza III Papieża domagali się Katolicy pod dwiema Osobami kommunii Swiętey, nie wierząc, czyli dubituiąc, że pod Osobą Chleba iest krew Pańska; ale Cud ich wtey ślepocie rektyfikował: bo z Hostyi złamaney krew |na Patynę luneła, iako świadczy Iacobus de Vitriaco. Kapłani nawet sami na Wielki Czwartek, pod iedną Osobą kommunikuią z rąk celebruiącego. Co innych czasow we Mszy Swiętey Łacińscy Kapłani pod dwiema Osobami Ciało Pańskie pożywaią, iako y Greccy. Ale y Grecy kommunikuiącym Laikom daią Ciało y krew, á to na Służbie; extra zaś Służby
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 59
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
(Ij. 143)
4160. (121) Regestr aparamentów i srebra kościoła Ptaszkowskiego, które są zabrane do kościoła Grybowskiego z tegoż kościoła Ptaszkowskiego niżej wyrażone. — IMC. X. lan Kantuła wziął kielichów srebrnych złocistych 2; item puskę srebrną eks cimborio — Monstrancja 1. — Krzyż wielki srebrny 1. — Patyny 2. — Puska srebrna na olea sacra 1. — Burs złocistych 8. — Dzwonków małych 4. — Corporałów 2. — Purificatorium 12. — Velonów na kielichy 7. — Kobierców 2. — Kilimów 2. — Wosku funtów 5. — Szufladę na ornatów 2. — Kap 2. — Zasłonę do
(II. 143)
4160. (121) Regestr apparamentow y srebra koscioła Ptaszkowskiego, ktore są zabrane do koscioła Grybowskiego z tegoz koscioła Ptaszkowskiego nizey wyrazone. — IMC. X. ląn Kantuła wziął kielichow srebrnych złocistych 2; item puskę srebrną ex cimborio — Monstrancya 1. — Krzyż wielki srebrny 1. — Patyny 2. — Puska srebrna na olea sacra 1. — Burs złocistych 8. — Dzwonkow małych 4. — Corporałow 2. — Purificatorium 12. — Velonow na kielichy 7. — Kobiercow 2. — Kilimow 2. — Wosku funtow 5. — Szufladę na ornatow 2. — Kap 2. — Zasłonę do
Skrót tekstu: KsPtaszUl_3
Strona: 565
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Ptaszkowa, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Ptaszkowa
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1722 a 1750
Data wydania (nie wcześniej niż):
1722
Data wydania (nie później niż):
1750
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
żyć, bo prowiantów w mieście żadnych nie było. Uderzyli Kozacy na obóz szwedzki blisko Lwowa stojący, ale z małym awantażem ich odpędzeni byli. A król szwedzki wielki okup z miasta wziął, i kościoły farne, także klasztory okrutnie depaktował; bo gdy nie stawało pieniędzy, musiało duchowieństwo srebro kościelne dawać Szwedom, kielichy, patyny, monstrancje, lichtarze, lampy etc. Co za nieuczciwość takim rzeczom działa się od lutrów, każdy zważyć może. Na ostatek armaty wszystkie, które tylko były w Lwowie, prochami porozsadzali Szwedzi. Piękny to był dokument przyjaźni króla szwedzkiego z nowym elektem i rzecząpospolitą, której on się czynił być przyjacielem, i nie zły
żyć, bo prowiantów w mieście żadnych nie było. Uderzyli Kozacy na obóz szwedzki blisko Lwowa stojący, ale z małym awantażem ich odpędzeni byli. A król szwedzki wielki okup z miasta wziął, i kościoły farne, także klasztory okrutnie depaktował; bo gdy nie stawało pieniędzy, musiało duchowieństwo srebro kościelne dawać Szwedom, kielichy, patyny, monstrancye, lichtarze, lampy etc. Co za nieuczciwość takim rzeczom działa się od lutrów, każdy zważyć może. Na ostatek armaty wszystkie, które tylko były w Lwowie, prochami porozsadzali Szwedzi. Piękny to był dokument przyjaźni króla szwedzkiego z nowym elektem i rzecząpospolitą, któréj on się czynił być przyjacielem, i nie zły
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 69
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
Sakramentu, tedy Pop prostego owego chleba który wsypywa w Kielich/ i prostego wina wlewa/ i tym ludzi miasto Sakramentu Komunikuje.) ODPOWIADAM. WEźmi Służebniki w Kijowie drukowane/ a znajdziesz w nich o cząstkach taką naukę/ żeby ich ludziom za Sakrament nie podwano/ i do Kielicha nie kładziono/ ale na Ołtarzu na Patynie ich zostawowano: Jeśliby jednak równie jak nad Ahncem tak nad wszytkimi cząstkami na patynie będącymi przy Konsekracjej intencją poświęcania Świszczennik miał/ tedy wybornie może one ludziom za Sakrament Naświętszy dawać/ jako i Uniaci waszy w swojej Książce o Siedmiu Sakramentach pop Rusku wydanej uczą: tractatu o Tajnie Eucharystii/ pag. 41. i 42
Sákrámentu, tedy Pop prostego owego chleba ktory wsypywa w Kielich/ y prostego winá wlewa/ y tym ludźi miásto Sákrámentu Kommunikuie.) ODPOWIADAM. WEźmi Służebniki w Kiiowie drukowáne/ á znaydźiesz w nich o cząstkách táką náukę/ żeby ich ludźiom zá Sákráment nie podwáno/ y do Kielichá nie kłádźiono/ ále ná Ołtarzu ná Pátynie ich zostáwowano: Iesliby iednák rownie iák nád Ahncem ták nád wszytkimi cząstkámi ná pátynie będącymi przy Konsekrácyey intencyą poświęcánia Swiszczennik miał/ tedy wybornie może one ludźiom zá Sákráment Naświętszy dawáć/ iáko y Vniaći wászy w swoiey Kśiążce o Siedmiu Sákrámentách pop Rusku wydáney vczą: tractatu o Táynie Eucháristiey/ pag. 41. y 42
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 60
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
