verba dura, słowa przykre. Dobrze się stało że ich nie wyrażono, bo Polacy nawykliby ich, i tak sobie łajaliby byli, jako Ablowi. 1. Kiedy ta sprawa przed Boga się wytoczyła, kalumnyją przełożono, Dekret stanął, piątnować Kaima. Posuitq Dominus Cain signum. Cóż za znak, co za piątnowanie? mówi Tostatus: Hoc suit tremor omnium membrorum ten znak, było drzenie wszystkiego ciała. Patrzcie moi najmilsi, co zaciągają za sobą krzywdy, Verba dura et iniuriosa słowa twarde i niesprawiedliwie zadane? sprawują niepokój całego ciała, Et hoc fuit tremor omnium membrorum. Co to jest definitiuè drzenie? jest niepokój poruszonych Arteryj.
verba dura, słowá przykre. Dobrze się stáło że ich nie wyráżono, bo Polacy náwykliby ich, i ták sobie łáiáliby byli, iáko Ablowi. 1. Kiedy tá spráwá przed Bogá się wytoczyłá, kálumnyią przełożono, Dekret stánął, piątnowáć Kaimá. Posuitq Dominus Cain signum. Coż zá znák, co zá piątnowánie? mowi Tostatus: Hoc suit tremor omnium membrorum ten znák, było drzęnie wszystkiego ćiałá. Pátrzćie moi naymilśi, co záciągáią zá sobą krzywdy, Verba dura et iniuriosa słowá twárde i niespráwiedliwie zádáne? spráwuią niepokoy cáłego ćiáłá, Et hoc fuit tremor omnium membrorum. Co to iest definitiuè drzęnie? iest niepokoy poruszonych Arteriy.
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 11
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
i jakiego z jaką świerzopą chować 17. O czasie przypuszczania koni, a uchowaniu świerzop, i rozeznaniu będzieli zrzobek czyli klaczka 18. Jakie pastwiska stadom różne mają być obierane, i jako chować tak lecie jako zimie. 19. O rozeznaniu lat końskich 20. O straży koło stada 21. O uwałaszeniu 22. O piątnowaniu 23. W Księgach Wtórych. Przedmowa Rozdział 1. W którym czasie źrzebię z stada brać 2. HIPICA abo O KONIACH, Księgi Pierwsze. Przedmowa. Rozdz: 1.
WSzelka rzecz na świecie/ i wszystko cokolwiek tak bystrym okiem zajźrzeć/ jako też rozmyślaniem pojąć możemy/ rodzaj i początek swój wziąć kiedyżkolwiek musiała:
y iákiego z iáką świerzopą chowáć 17. O czáśie przypuszczánia koni, á vchowániu świerzop, y rozeznániu będzieli zrzobek czyli kláczká 18. Iákie pástwiská stádom rożne máią być obieráne, y iáko chowáć ták lećie iáko zimie. 19. O rozeznániu lat końskich 20. O straży koło stádá 21. O vwałaszeniu 22. O piątnowániu 23. W Kśięgách Wtorych. Przedmowá Rozdział 1. W ktorym czáśie źrzebię z stádá bráć 2. HIPPICA ábo O KONIACH, Kśięgi Pierwsze. Przedmowá. Rozdz: 1.
WSzelka rzecz ná świećie/ y wszystko cokolwiek ták bystrym okiem záyźrzeć/ iáko też rozmyślániem poiąć możemy/ rodzay y początek swoy wźiąć kiedyżkolwiek muśiáłá:
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: 5
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
kurzawy ziemnej rychlej się zapiec i zastrupić mogła rana/ strzegąc od much i zamoczenia w wodzie/ a pół zgojonego możesz śmiele puścić w trawę na dobre pastwiska/ nie ruszając go aż się dobrze wychodzi i wychowa. Którego sposobu w opisanym czasie naśladując/ barzo prędko i bezpiecznie uleczonego bez żadnego obawiania mieć będziesz wałacha. O piątnowaniu. Rozdział 23.
ZDało mi się na samym ostatku i tego nie przemilczeć/ ponieważ różne nacje w piątnowaniu koni różne i zwyczaje i przyczyny o nich mają. Abowiem jedni piątna kładą na czeluściach/ a tego dzierżą się zwyczaju nawięcej we Włoskich krainach. Drudzy na szyj/ co się i Cesarzowi Maksymilianowi podobało/ bo tak
kurzáwy źiemney rychley się zápiec y zástrupić mogłá ráná/ strzegąc od much y zámoczenia w wodźie/ á puł zgoionego możesz śmiele puśćić w trawę ná dobre pástwiská/ nie ruszáiąc go áż się dobrze wychodźi y wychowa. Ktorego sposobu w opisánym czáśie náśláduiąc/ bárzo prędko y bespiecznie vleczonego bez żadnego obawiánia mieć będźiesz wáłáchá. O piątnowániu. Rozdział 23.
ZDáło mi się ná sámym ostátku y tego nie przemilczeć/ ponieważ rożne nácye w piątnowániu koni rożne y zwyczáie y przyczyny o nich máią. Abowiem iedni piątná kłádą ná czeluśćiách/ á tego dźierżą się zwyczáiu nawięcey we Włoskich kráinách. Drudzy ná szyi/ co się y Cesárzowi Máxymilianowi podobáło/ bo ták
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Eij
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
zgojonego możesz śmiele puścić w trawę na dobre pastwiska/ nie ruszając go aż się dobrze wychodzi i wychowa. Którego sposobu w opisanym czasie naśladując/ barzo prędko i bezpiecznie uleczonego bez żadnego obawiania mieć będziesz wałacha. O piątnowaniu. Rozdział 23.
ZDało mi się na samym ostatku i tego nie przemilczeć/ ponieważ różne nacje w piątnowaniu koni różne i zwyczaje i przyczyny o nich mają. Abowiem jedni piątna kładą na czeluściach/ a tego dzierżą się zwyczaju nawięcej we Włoskich krainach. Drudzy na szyj/ co się i Cesarzowi Maksymilianowi podobało/ bo tak dzianety stada swego piątnować kazał na kształt ostrożki na szyj. Inni zasie piątna kładą na udach/ abo na
zgoionego możesz śmiele puśćić w trawę ná dobre pástwiská/ nie ruszáiąc go áż się dobrze wychodźi y wychowa. Ktorego sposobu w opisánym czáśie náśláduiąc/ bárzo prędko y bespiecznie vleczonego bez żadnego obawiánia mieć będźiesz wáłáchá. O piątnowániu. Rozdział 23.
ZDáło mi się ná sámym ostátku y tego nie przemilczeć/ ponieważ rożne nácye w piątnowániu koni rożne y zwyczáie y przyczyny o nich máią. Abowiem iedni piątná kłádą ná czeluśćiách/ á tego dźierżą się zwyczáiu nawięcey we Włoskich kráinách. Drudzy ná szyi/ co się y Cesárzowi Máxymilianowi podobáło/ bo ták dźiánety stádá swego piątnowáć kazał ná kształt ostrożki ná szyi. Ini záśie piątná kłádą ná vdách/ ábo ná
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Eij
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
snadnie przycisnąć ono. Którzy zasię kładą na udziech/ to po sobie mają/ iż piątnują przeto konia uprzejmie/ żeby widziano i znano/ którego i czyjego stada: tam tedy ono kładziono być ma/ gdzie najpozorniej i najwidniej u konia: do tego iż też na udziech najmniej żył a mięsistości dosyć/ najmniej koniowi takie piątnowanie szkodliwe i bez wielkiego uprzykrzenia bywa. Chwalą jednak barziej kłaść ono na prawym udzie/ do których ja przystępuję zdania/ bo mniej koń ono przypalenie pamiętać może/ ale gdy na lewym/ tedy chocia mu się zgoi/ iż z tej strony do wsiadania/ do wywodzenia i do chędożenia konia najczęściej przystępują/ obawiać się trzeba
snádnie przyćisnąć ono. Ktorzy záśię kłádą ná vdźiech/ to po sobie máią/ iż piątnuią przeto koniá vprzeymie/ żeby widźiano y znano/ ktorego y czyiego stádá: tám tedy ono kłádźiono być ma/ gdźie naypozorniey y naywidniey v koniá: do tego iż też ná vdźiech naymniey żył á mięśistośći dosyć/ naymniey koniowi tákie piątnowánie szkodliwe y bez wielkiego vprzykrzenia bywa. Chwalą iednák bárźiey kłáść ono ná práwym vdźie/ do ktorych ia przystępuię zdánia/ bo mniey koń ono przypalenie pámiętáć może/ ále gdy ná lewym/ tedy choćia mu się zgoi/ iż z tey strony do wśiádánia/ do wywodzenia y do chędożenia koniá nayczęśćiey przystępuią/ obawiáć się trzebá
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Eijv
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
barzo należało/ gdzie mianowicie piątno kłaść/ i jeśli ono zawsze kładziono być ma/ nie za rzecz nader potrzebną/ ale tylo za zwyczajną być rozumiem: to jest żeby wiedziano/ z której krainy/ i z którego stada koń urodzeniem wyszedł. Na tym zda mi się więcej należy/ walaćli konia/ czyli wiązać w piątnowaniu/ co mu zdrowiej i z mniejszą obrazą członków/ i w którym roku piątnować onego zejdzie się. Księgi Pierwsze.
Czas piątnowania tedy ten jest/ gdy się ciało wypełniać pocznie/ tak w udziech jako i wszędzie/ co się w roku dzieje wtórym. Acz drudzy nie kładą aż czasu brania na stajnią/ gdy już
bárzo należáło/ gdźie miánowićie piątno kłáść/ y iesli ono záwsze kłádźiono być ma/ nie zá rzecz náder potrzebną/ ále tylo zá zwyczáyną być rozumiem: to iest żeby wiedźiano/ z ktorey kráiny/ y z ktorego stádá koń vrodzeniem wyszedł. Ná tym zda mi się więcey należy/ waláćli koniá/ czyli wiązáć w piątnowániu/ co mu zdrowiey y z mnieyszą obrázą członkow/ y w ktorym roku piątnowáć onego zeydźie się. Kśięgi Pierwsze.
Czás piątnowánia tedy ten iest/ gdy się ćiáło wypełniáć pocznie/ ták w vdźiech iáko y wszędźie/ co się w roku dźieie wtorym. Acz drudzy nie kłádą áż czásu bránia ná stáynią/ gdy iuż
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Eijv
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
za zwyczajną być rozumiem: to jest żeby wiedziano/ z której krainy/ i z którego stada koń urodzeniem wyszedł. Na tym zda mi się więcej należy/ walaćli konia/ czyli wiązać w piątnowaniu/ co mu zdrowiej i z mniejszą obrazą członków/ i w którym roku piątnować onego zejdzie się. Księgi Pierwsze.
Czas piątnowania tedy ten jest/ gdy się ciało wypełniać pocznie/ tak w udziech jako i wszędzie/ co się w roku dzieje wtórym. Acz drudzy nie kładą aż czasu brania na stajnią/ gdy już prawie koń zrodzi się we wszytkie członki doskonałe. Czego ja zaprawdę ganić nie śmiem/ idzie tylko o to żeby w stadzie przed
zá zwyczáyną być rozumiem: to iest żeby wiedźiano/ z ktorey kráiny/ y z ktorego stádá koń vrodzeniem wyszedł. Ná tym zda mi się więcey należy/ waláćli koniá/ czyli wiązáć w piątnowániu/ co mu zdrowiey y z mnieyszą obrázą członkow/ y w ktorym roku piątnowáć onego zeydźie się. Kśięgi Pierwsze.
Czás piątnowánia tedy ten iest/ gdy się ćiáło wypełniáć pocznie/ ták w vdźiech iáko y wszędźie/ co się w roku dźieie wtorym. Acz drudzy nie kłádą áż czásu bránia ná stáynią/ gdy iuż práwie koń zrodźi się we wszytkie członki doskonáłe. Czego ia záprawdę gánić nie śmiem/ idźie tylko o to żeby w stádźie przed
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Eijv
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
