Posse iugales Nectere pennas, Queis pia virtus Ingeniumque
Przydatek.
Idźcie zuchwali Coście w te lata Późne nastali Sromoto świata. Mówcie, że loty Wozów skrzydlatych Nie mogą w noty, W rozum bogatych.
Foedere certo Sidera pulset Et tamen istis Ocior alis Celsa volavit Picus ad astra.
Wznieść nad Triony. A przecię tymi Pikus wzniesiony Już jest nad nimi. 694. Pamiątka zacnego, wielkich cnot i wiecznej godnego pamięci Imci Pana Aleksandra z Szpanowa na Haliczanach Czaplica (1659). Napisana przez zięcia jego Z M., którym aż po śmierci jego został w roku 1664. Ad Manes.
Ojcze mój drogi, lubom twój sirota Nie był
Posse iugales Nectere pennas, Queis pia virtus Ingeniumque
Przydatek.
Idźcie zuchwali Coście w te lata Poźne nastali Sromoto świata. Mowcie, że loty Wozow skrzydlatych Nie mogą w noty, W rozum bogatych.
Foedere certo Sidera pulset Et tamen istis Ocior alis Celsa volavit Picus ad astra.
Wznieść nad Triony. A przecię tymi Pikus wzniesiony Już jest nad nimi. 694. Pamiątka zacnego, wielkich cnot i wiecznej godnego pamięci Imci Pana Aleksandra z Szpanowa na Haliczanach Czaplica (1659). Napisana przez zięcia jego Z M., ktorym aż po śmierci jego został w roku 1664. Ad Manes.
Ojcze moj drogi, lubom twoj sirota Nie był
Skrót tekstu: MorszZWierszeWir_I
Strona: 420
Tytuł:
Wiersze
Autor:
Zbigniew Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1910
chropawe zmienili się żaby; Ni się tam Mineowa córka gnieździć będzie; Ni na nim nieszczęśliwa Koronis usiądzie (Chroni się słońca, brzydząc się światłością dniową, Pośmiewiskiem u ptaków stawszy się i sową); Ni puchacz Askalafus, który Próżerpinę Potępił swym świadectwem w podziemną krainę; Ni Pandijonów dwakroć zięć w dudkowym czubie; Ni Pikus, co swym nosem wszytko psując dziubie; Nawet ani Arachne swoją pajęczyną Oszpecenia grobowi nie będzie przyczyną. A gdy już dokończywszy ostatniej posługi Zawrzesz grób i położysz na drzwiach kamień długi, Wystaw przed nim słup dobrym dłutem utoczony I tam napisz pamiątkę tę na cztery strony.”
Tak Jowisz kazał i tak spadszy z góry Wykonał
chropawe zmienili się żaby; Ni się tam Mineowa córka gnieździć będzie; Ni na nim nieszczęśliwa Koronis usiędzie (Chroni się słońca, brzydząc się światłością dniową, Pośmiewiskiem u ptaków stawszy się i sową); Ni puchacz Askalafus, który Prozerpinę Potępił swym świadectwem w podziemną krainę; Ni Pandijonów dwakroć zięć w dudkowym czubie; Ni Pikus, co swym nosem wszytko psując dziubie; Nawet ani Arachne swoją pajęczyną Oszpecenia grobowi nie będzie przyczyną. A gdy już dokończywszy ostatniej posługi Zawrzesz grób i położysz na drzwiach kamień długi, Wystaw przed nim słup dobrym dłutem utoczony I tam napisz pamiątkę tę na cztery strony.”
Tak Jowisz kazał i tak spadszy z góry Wykonał
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 139
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
i kontynuowanie tychże Dziejów Świętych Autorów Papebrochiusza. Nadgrobek jemu piękny napisał Ksiądz Konrad Janning Jezuita. Pod Obrazkiem albo Portretem jego, te wiersze położone.
Acta Tomis ter sex uno Papebrochius aevo, Condidit: Acta Virum nulla, vel ista decent .
Ioannes PICUS Hrabia Konkordii Miasta w Włoszech. Książę Mirandule tamże, idący od Pikusa Obywatela Mutyńskiego wielkiego bogacza od Roku 1110. Z której Famili Franciscus Picus od Ludwika IV Cesarza Książęciem Miranduli kreowany Roku 1310. Ten tedy Jan Picus Mirandulanus wielki Filozof, Teolog, wielu języków umiejętny, alias Hebraski, Chaldejski, Arabski, Grecki, Łaciński w należytej perfekcyj, wieku tamtego ingeniorum Phaenix, potym Świecką poniechawszy Filozofię
y kontynuowanie tychże Dzieiow Swiętych Autorow Papebrochiusza. Nadgrobek iemu piękny napisał Xiądz Konrad Ianning Iezuita. Pod Obrazkiem albo Portretem iego, te wiersze położone.
Acta Tomis ter sex uno Papebrochius aevo, Condidit: Acta Virum nulla, vel ista decent .
Ioannes PICUS Hrabia Konkordii Miasta w Wloszech. Xiążę Mirandule tamże, idący od Pikusa Obywatela Mutyńskiego wielkiego bogacza od Roku 1110. Z ktorey Famili Franciscus Picus od Ludwika IV Cesarza Xiążęciem Miranduli kreowany Roku 1310. Ten tedy Ian Picus Mirandulanus wielki Filozof, Teolog, wielu ięzykow umieiętny, alias Hebraski, Chaldeyski, Arabski, Grecki, Łaciński w należytey perfekcyi, wieku tamtego ingeniorum Phaenix, potym Swiecką poniechawszy Filozofię
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 670
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
w młodzieńskiej osobie Skazała mi/ z dzięciołem wierzch głowy: w kościele Postawiony/ i w wieńców przyubrany wiele. Ktoby był? skąd w takiej czci kościelnej? i czemu Tego ptaka ponosi? mnie pytającemu Słysz/ rzekła/ Makareu: dowiesz się nie mylnie/ Co pani moja umie? jedno słuchaj pilnie. Był Pikus Saturnowic/ król w Auzońskiej stronie: Na pożyteczne wojnie przesadzał się konie. Tak był gładki/ jak widzisz? lub urodę krasną Widzisz/ i z wyrzeżanej zrozumiewasz własną/ Urodzie serce równe: nikt naGraeckije wojnie W lecie drudzyestym nie mógł pisać się tak strojnie. Urodą swą z gór Lackich powabiał Driady/ I wodne/
w młodźieńskiey osobie Skazáłá mi/ z dźięćiołem wierzch głowy: w kośćiele Postáwiony/ y w wieńcow przyubrány wiele. Ktoby był? zkąd w tákiey czći kośćielney? y czemu Tego ptaká ponośi? mnie pytáiącemu Słysz/ rzekłá/ Makáreu: dowiesz się nie mylnie/ Co páni moiá vmie? iedno słuchay pilnie. Był Pikus Sáturnowic/ krol w Auzonskiey stronie: Ná pożyteczne woynie przesadzał się konie. Ták był głádki/ iák widźisz? lub vrodę krasną Widźisz/ y z wyrzeżáney zrozumiewasz własną/ Vrodźie serce rowne: nikt náGraeckiye woynie W lećie drudźiestym nie mogł pisáć się ták stroynie. Vrodą swą z gor Láckich powabiał Dryády/ Y wodne/
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 357
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
zrodziła Janowi Wenilia na gorze Palata. A ta gdy ku wydaniu godne miała lata/ Pikowi Laurentskiemu ze wszech poszlubiona: Nadobna/ śpiewać nad to dziwnie nauczona; Przecz ją śpiewaczą zwano. Skał lasów ruszała/ Zwierza skromiła/ rzeki bystre hamowała/ Zwabiała płoche ptastwavsty wyprawnemi. A ta gdy napiewała głosy niewieściemi/ w pole Pikus Laurentski wyjechał chętliwy Na wieprz dziki: kon pod nim hasał osobliwy: W lewej rohatyn para z hartownemi groty/ Płaszcz na nim szczerozłoty Faenickiej roboty. w oneż lasy Słońcowa cora ugodziła; Ta by po bujnych wzgorkach/ ziołnowych zdobyła Z pol od sibie rzeczonych/ tam była zbieżała. Ledwie co w krzewiu czując
zrodźiłá Ianowi Wenilia ná gorze Pálátá. A ta gdy ku wydániu godne miáłá latá/ Pikowi Laurentskiemu ze wszech poszlubioná: Nadobna/ śpiewáć nád to dźiwnie náuczona; Przecz ią śpiewaczą zwano. Skał lásow ruszałá/ Zwierzá skromiłá/ rzeki bystre hámowáłá/ Zwabiałá płoche ptástwávsty wypráwnemi. A tá gdy nápiewałá głosy niewieśćiemi/ w pole Pikus Laurentski wyiechał chętliwy Ná wieprz dźiki: kon pod nim hasał osobliwy: W lewey rohátyn pará z hártownemi groty/ Płaszcz ná nim szczerozłoty Phaenickiey roboty. w oneż lásy Słoncowá corá vgodźiłá; Tá by po buynych wzgorkách/ źiołnowych zdobyłá Z pol od śibie rzeczonych/ tám była zbieżáłá. Ledwie co w krzewiu czuiąc
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 358
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
byś dobrze wiatry był porwany/ Jeżeli się tylko znam/ jeśliż zioła swoje siły znają/ a rymy nieszwankują moje. Rzekła: i potwarz wieprza dzikiego bez ciała Zrządziła/ i przed królem przebieżeć kazała. I potym gdzie największa gęstwawrzkomo zapaść; gdzie zrósł las/ i na koniu nie było jak napaść. Pikus chciwie za cieniem obłowu poskoczy/ I zatym z konia piany toczącego skoczy/ I pieszki marę goniac rzuci siępo lesie. ta modlitwy/ i słowa nabożne w tym niesie/ I niezane/ nieznanym rymem/ chwali Bogi/ Którym/ i miesiac zwykła zacimiać chędogi/ I pod Ojcowską głowę błok mokry tłoczyć; I w tedy
byś dobrze wiátry był porwány/ Ieżeli się tylko znam̃/ ieśliż źiołá swoie siły znáią/ á rymy nieszwankuią moie. Rzekłá: y potwarz wieprzá dźikiego bez ćiáłá Zrządźiłá/ y przed krolem przebieżeć kazałá. Y potym gdźie naywiększa gęstwáwrzkomo zápáść; gdźie zrosł lás/ y ná koniu nie było iák nápáść. Pikus chćiwie zá ćieniem obłowu poskoczy/ Y zátym z koniá piány toczącego skoczy/ Y pieszki márę goniac rzući siępo leśie. tá modlitwy/ y słowá nabożne w tym nieśie/ Y niezane/ nieznánym rymem/ chwali Bogi/ Ktorym/ y mieśiac zwykłá záćimiáć chędogi/ Y pod Oycowską głowę błok mokry tłoczyć; Y w tedy
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 358
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
gniew przypadając zatymże surowy/ Iż Latskim borom z niego/ ptak się zdarzył nowy/ Twardym nosem w dębinę srogą ciężko kluje/ I zurzący się długie gałęzie karbuje. Szkarłatną/ sajanową maść pierze porwało: Zankiel/ i złoto które szatę zapinało W mech poszła: bram ze złotaszyja ma żółtego/ Prosto krom miana/ Pikus nic nie ma dawnego. Tym czasem czeladź darmo wzbyt się nawoławszy Pika po polach/ lecz go niegdzie nie nalawszy/ Zeszli Cyrce; powietrze jako przeczyściła/ I mgły wiatrom/ i Słońcu rozwieść dopuściła. Winią ją sprawiedliwie/ króla wydać każą: I gwałt czynią/ i na nią do broni się ważą. Ona
gniew przypadáiąc zátymże surowy/ Iż Látskim borom z niego/ ptak się zdárzył nowy/ Twárdym nosem w dębinę srogą ćiężko kluie/ Y zurzący się długie gáłęźie kárbuie. Szkárłatną/ sáianową máść pierze porwáło: Zánkiel/ y złoto ktore szátę zápináło W mech poszłá: bram ze złotászyiá ma żołtego/ Prosto krom miáná/ Pikus nic nie ma dawnego. Tym czásem czeladź dármo wzbyt się náwoławszy Piká po polách/ lecz go niegdźie nie nálawszy/ Zeszli Cyrce; powietrze iáko przeczyśćiłá/ Y mgły wiátrom/ y Słoncu rozwieść dopusćiłá. Winią ią spráwiedliwie/ krolá wydác każą: Y gwałt czynią/ y ná nię do broni się ważą. Oná
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 359
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
Cyclops był Polifemus. Księga Czternasta. Przeobrażenia Eolus król Wiatrów. Antyfat Lestrygoński król Uliszczyki raczy. Księga Czternasta. Uliszczykowie do dworu Cyrce idą pełnego zwierzów rozmaitych. Opisanie Cyrce majestatu Przeobrażenia Pięknie ich przyjmuje, ale na zdradzie. Uliszczykowie w świnie. Moły korzeń przeciwko czarom. Uliszczykowie z świni w ludzie. Księga Czeternasta. Pikus Laurentski król. Przeobrażenia Canens Śpiewaczka Pikowi poszlubiona. Pikus w łowy jedzie. Cyrce zapałczywość k niemu. Pikus marę pieszki goni. Księga Czternasta. Pikus w ptaka Dzięcioła. Dwór wszytek Pików szukając króla w rozmaite dziwy. Księga Czternasta. Śpiewaczka w miejsce. Nagrobek Kajety. Eneas do Latina przybywa. Przeobrażenia Księga Czternasta.
Cyclops był Polyphemus. Kśięgá Czternasta. Przeobráżenia AEolus krol Wiátrow. Antyphát Lestrygoński krol Vliszczyki raczy. Kśięgá Czternasta. Vliszczykowie do dworu Cyrce idą pełnego źwierzow rozmáitych. Opisánie Cyrce maiestatu Przeobráżenia Pięknie ich prziymuie, ale na zdradźie. Vliszczykowie w świnie. Moły korzeń przećiwko czárom. Vliszczykowie z świni w ludźie. Kśięgá Czeternasta. Pikus Laurẽtski krol. Przeobrażenia Canens Spiewaczka Pikowi poszlubiona. Pikus w łowy iedźie. Cyrce zápáłczywość k niemu. Pikus márę pieszki goni. Kśiegá Czternasta. Pikus w ptaká Dźięćiołá. Dwor wszytek Pikow szukáiąc krolá w rozmáite dźiwy. Kśięgá Czternasta. Spiewaczka w mieysce. Nagrobek Káiety. AEneas do Látiná przybywa. Przeobráżenia Kśięgá Czternasta.
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 374
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
Wiatrów. Antyfat Lestrygoński król Uliszczyki raczy. Księga Czternasta. Uliszczykowie do dworu Cyrce idą pełnego zwierzów rozmaitych. Opisanie Cyrce majestatu Przeobrażenia Pięknie ich przyjmuje, ale na zdradzie. Uliszczykowie w świnie. Moły korzeń przeciwko czarom. Uliszczykowie z świni w ludzie. Księga Czeternasta. Pikus Laurentski król. Przeobrażenia Canens Śpiewaczka Pikowi poszlubiona. Pikus w łowy jedzie. Cyrce zapałczywość k niemu. Pikus marę pieszki goni. Księga Czternasta. Pikus w ptaka Dzięcioła. Dwór wszytek Pików szukając króla w rozmaite dziwy. Księga Czternasta. Śpiewaczka w miejsce. Nagrobek Kajety. Eneas do Latina przybywa. Przeobrażenia Księga Czternasta. Diomedowe towarzystwo w ptaki. Pan Pułkozy. Apulski pasterz
Wiátrow. Antyphát Lestrygoński krol Vliszczyki raczy. Kśięgá Czternasta. Vliszczykowie do dworu Cyrce idą pełnego źwierzow rozmáitych. Opisánie Cyrce maiestatu Przeobráżenia Pięknie ich prziymuie, ale na zdradźie. Vliszczykowie w świnie. Moły korzeń przećiwko czárom. Vliszczykowie z świni w ludźie. Kśięgá Czeternasta. Pikus Laurẽtski krol. Przeobrażenia Canens Spiewaczka Pikowi poszlubiona. Pikus w łowy iedźie. Cyrce zápáłczywość k niemu. Pikus márę pieszki goni. Kśiegá Czternasta. Pikus w ptaká Dźięćiołá. Dwor wszytek Pikow szukáiąc krolá w rozmáite dźiwy. Kśięgá Czternasta. Spiewaczka w mieysce. Nagrobek Káiety. AEneas do Látiná przybywa. Przeobráżenia Kśięgá Czternasta. Diomedowe towarzystwo w ptáki. Pan Pułkozy. Apulski pásterz
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 374
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
. Uliszczykowie do dworu Cyrce idą pełnego zwierzów rozmaitych. Opisanie Cyrce majestatu Przeobrażenia Pięknie ich przyjmuje, ale na zdradzie. Uliszczykowie w świnie. Moły korzeń przeciwko czarom. Uliszczykowie z świni w ludzie. Księga Czeternasta. Pikus Laurentski król. Przeobrażenia Canens Śpiewaczka Pikowi poszlubiona. Pikus w łowy jedzie. Cyrce zapałczywość k niemu. Pikus marę pieszki goni. Księga Czternasta. Pikus w ptaka Dzięcioła. Dwór wszytek Pików szukając króla w rozmaite dziwy. Księga Czternasta. Śpiewaczka w miejsce. Nagrobek Kajety. Eneas do Latina przybywa. Przeobrażenia Księga Czternasta. Diomedowe towarzystwo w ptaki. Pan Pułkozy. Apulski pasterz w leśny oliwnik. Przeobrażenia Atrejscy bracia wiatry. Eneaszowe
. Vliszczykowie do dworu Cyrce idą pełnego źwierzow rozmáitych. Opisánie Cyrce maiestatu Przeobráżenia Pięknie ich prziymuie, ale na zdradźie. Vliszczykowie w świnie. Moły korzeń przećiwko czárom. Vliszczykowie z świni w ludźie. Kśięgá Czeternasta. Pikus Laurẽtski krol. Przeobrażenia Canens Spiewaczka Pikowi poszlubiona. Pikus w łowy iedźie. Cyrce zápáłczywość k niemu. Pikus márę pieszki goni. Kśiegá Czternasta. Pikus w ptaká Dźięćiołá. Dwor wszytek Pikow szukáiąc krolá w rozmáite dźiwy. Kśięgá Czternasta. Spiewaczka w mieysce. Nagrobek Káiety. AEneas do Látiná przybywa. Przeobráżenia Kśięgá Czternasta. Diomedowe towarzystwo w ptáki. Pan Pułkozy. Apulski pásterz w leśny oliwnik. Przeobráżenia Atreyscy brácia wiátry. AEneaszowe
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 374
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
