bieżmy. AKT CZWARTY.
W którym jest intermedium z tych Osób.
Przytuła Kmieć/ Maciek syn jego/ Janek Parobek Chudyferens Hajduk.
PRZYTULA.
HEj dajże żmijowi białągłowę onę Jakiegoś Ulissa/ barzo stałą żonę. By tak moja Netka po mnie statkowała/ Wszystkoby ubóstwo sama otrzymała.
MAĆIEK.
Słysz Nanko i cóż pleciesz? gdieżbyś dzieci podział? Kiedybyś Macierzy wszystko samej oddał.
PRZYTULA.
O Synku/ z drugiemi musisz się dorabiać Nie wszystko na ręce nasze się oglądać. Ja gdym się ożeniał niemiałem nic zgoła/ Teraz bydła mnóstwo/ nie czcza i stodoła. Gdyż i sama Netka nie popróżnowała/ Chcąc aby
bieżmy. AKT CZWARTY.
W ktorym iest intermedium z tych Osob.
Przytułá Kmieć/ Máćiek syn iego/ Ianek Párobek Chudyferens Háyduk.
PRZYTVLA.
HEy dayże żmiiowi białągłowę onę Iákiegoś Vlyssá/ bárzo stałą żonę. By ták moiá Netká po mnie státkowáłá/ Wszystkoby vbostwo sámá otrzymáłá.
MAĆIEK.
Słysz Nánko y coż plećiesz? gdieżbyś dzieći podźiał? Kiedybyś Máćierzy wszystko sámey oddał.
PRZYTVLA.
O Synku/ z drugiemi muśisz sie dorábiać Nie wszystko ná ręce násze sie oglądáć. Ia gdym się ożeniał niemiałem nic zgołá/ Teraz bydłá mnostwo/ nie czcza i stodołá. Gdyż y sámá Netká nie poproznowáłá/ Chcąc áby
Skrót tekstu: PaxUlis
Strona: F4
Tytuł:
Tragedia o Ulissesie
Autor:
Adam Paxillus
Drukarnia:
Wojciech Kobyliński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
Rituale/ w naukach w Krzście fol. 8. gdzie te są słowa. (Veteribus oleis nisi necessitas cogat, vltra annum non vtatur, acsi deficere videantur, et Chrysma, aut Oleum benedictum haberi non possit, aliud Oleum de Oliuis non benedictū adisciatur, sed in minori quantitate .) Ale żeby sadłem jako ty pleciesz Miro roztwarzali/ tego jako niczym nie doweidziesz/ tak dowieść nigdy nie możesz; Chybaśty to sam w Dubniu mieszkając czynił/ boś one Czerncem będąc całą gębą bez wstydnie jadał/ i krom żadnej potrzeby publicè na kontempt zakonu Świętego. POwiadasz/ że Władykowie Chryzmę swoim Popom drogo przedają. Odpów. Tego ja niewiem
Rituale/ w náukách w Krzśćie fol. 8. gdźie te są słowá. (Veteribus oleis nisi necessitas cogat, vltra annum non vtatur, acsi deficere videantur, et Chrysma, aut Oleum benedictum haberi non possit, aliud Oleum de Oliuis non benedictū adisciatur, sed in minori quantitate .) Ale żeby sádłem iáko ty plećiesz Miro rostwarzáli/ tego iáko niczym nie doweidźiesz/ ták dowieść nigdy nie możesz; Chybáśty to sam w Dubniu mieszkáiąc czynił/ boś one Czerncem będąc cáłą gębą bez wstydnie iadał/ y krom żadney potrzeby publicè ná kontempt zakonu Swiętego. POwiádász/ że Włádykowie Chryzmę swoim Popom drogo przedáią. Odpow. Tego ia niewiem
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 24
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
stał/ a to siedzi/ bodaj zdrów siedział/ gdyż jako ten dla wietszego uszanowania Naswiętszego Sakramentu na Ołtarzu będącego (bo przed Ołtarzem Spowiedzi słuchają) stoi/ tak ten który jako Sędzia siedzi nic przeciwko przystojności nie grzeszą. A Ewangelią nie dla przysięgi/ której nigdy żaden Kapłan po Spowiadającym się nie wyciąga/ jako ty pleciesz/ tam na Stołku kładą/ ale dla więtszej powagi tego Sakramentu Z. tory się w ten czas odprawuje/ i dla znaku przytomności Pańskiej/ aby Spowiadający się pojmował/ iż przed samym Panem Chrystusem Spowiedź Święta czyni: i przeto aby z bojaźnią wielką/ Strachem/ Skruchą serdeczną ją odprawował: Ewangelia bowiem representuje Osobę Zbawiciela
stał/ á to siedźi/ boday zdrow siedźiáł/ gdyż iáko ten dla wietszego vszánowánia Naswiętszego Sákrámentu ná Ołtarzu będącego (bo przed Ołtarzem Spowiedźi słucháią) stoi/ ták ten ktory iáko Sędźia siedźi nic przećiwko przystoynośći nie grzeszą. A Ewángelią nie dla przyśięgi/ ktorey nigdy żaden Kápłan po Spowiádáiącym się nie wyćiąga/ iáko ty plećiesz/ tám na Stołku kłádą/ ále dla więtszey powagi tego Sákrámentu S. tory sie w ten czás odpráwuie/ y dla znáku przytomnośći Pánskiey/ áby Spowiádáiący się poymował/ iż przed sámym Pánem Chrystusem Spowiedź Swięta czyni: y przeto áby z boiáźnią wielką/ Stráchem/ Skruchą serdeczną ią odpráwował: Ewángelia bowiem representuie Osobę Zbáwićielá
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 45
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
i zachowała/ nazywać się nie waż. (A że powiadasz na niektórych miejscach Uniackich to przylewanie Okropcu albo Tepłoty do Kielicha ustało, i za powodem moim/ ale drudzy i z Unitów jeszcze przy tej niepotrzebnej Ceremonii zostają. ODPOWIADAM. JAk ty niewstydliwy Roztryho/ gdy tę tak dawną i Świętą Ceremonią niepotrzebną być nazywasz/ pleciesz: Tak Unitowie ci którzy powinni będąc Ceremonie Wschodniej Cerkwie in toto zachować/ gdy to nie odprawują/ śmiertlenie grzeszą/ i owemu strofowaniu Balsamonowemu podlegają/ który w tejże wyżej pomienionej Kwescji tak mówi: Dotego Rzym Liturgią Świętego Chrizostoma aprobował/ i oną nie inaczej ale tak właśnie jako się w Greckich dawnych Służebnikach/
y záchowáłá/ názywáć się nie waż. (A że powiádasz ná niektorych mieyscách Vniáckich to przylewánie Okropcu álbo Tepłoty do Kielichá vstało, y zá powodem moim/ ále drudzy y z Vnitow ieszcze przy tey niepotrzebney Ceremoniey zostáią. ODPOWIADAM. IAk ty niewstydliwy Rostryho/ gdy tę ták dawną y Swiętą Ceremonią niepotrzebną być názywasz/ plećiesz: Ták Vnitowie ći ktorzy powinni będąc Ceremonie Wschodniey Cerkwie in toto záchowáć/ gdy to nie odpráwuią/ śmiertlenie grzeszą/ y owemu strofowániu Bálsámonowemu podlegáią/ ktory w teyże wyżey pomienioney Quaestiey ták mowi: Dotego Rzym Liturgią Swiętego Chrizostomá ápprobował/ y oną nie inaczey ále ták właśnie iáko się w Graeckich dawnych Służebnikách/
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 58
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
dzielić/ per traditionem wźięłá. Znowu zwiedziony zawodzicielu pytasz pagina 27: czy sylaby te dają poswięcenie Hoscji, czy słowa ChrystUSOWE, gdyż i bez wyrysowania tych słów na proskurze może być Hostia, albo Ahnec wyjęty i poświęcony. ODPOWIADAM. DZiwna to rzecz; że z wielkiego rozumienia o swojej dumnej mądrości/ już ladaco pleciesz czy nie mogłeś tego sam rozsądzić/ że nie tylkko Władyka/ albo Pop których ty pytasz/ ale i naprostszy Kmiotek na te twoją tak premudrą quaestią którejś się między kalekami Podtelickiemi nauczył/ odpowie eo tenore: Forma dat efferei, A słowa te z tych liter złożone przyznaku Krzyża świętego/ są tylko poswierzchownym zakiem
dźielić/ per traditionem wźięłá. Znowu zwiedźiony záwodźićielu pytasz pagina 27: czy syllaby te dáią poswięcenie Hostiey, czy słowá CHRISTVSOWE, gdyż y bez wyrysowániá tych słow ná proskurze może być Hostia, álbo Ahnec wyięty y poświęcony. ODPOWIADAM. DZiwná to rzecz; że z wielkiego rozumienia o swoiey dumney mądrośći/ iuż ladáco plećiesz czy nie mogłeś tego sam rozsądźić/ że nie tylkko Włádyká/ álbo Pop ktorych ty pytasz/ ále y náprostszy Kmiotek ná te twoią ták premudrą quaestią ktoreyś sie między kálekámi Podtelickiemi náuczył/ odpowie eo tenore: Forma dat efferei, A słowá te z tych liter złożone przyznáku Krzyżá świętego/ są tylko poswierzchownym zákiem
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 76
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
mrozów/ czasem przydaje przymarznąć w Kielichu Naświętszemu SAKRAMENTOWI, jako z wszelką reverentyą/ Pokrowiec zagrzawszy/ Kielich przygrzewać: albo Kielich w wrzącym okropie/ przestrzegając tylko aby się weń nie wlało/ póki się rozpuści potrzymać: A nie tak jako ty bluźniersko/ coć jeno ślina do gęby przynosi bezwstydnie/ potwarnie/ pleciesz. Czemuś tylko na Magines Nicefora Historyka/ który takie pożywanie ostatków Naświętszego SAKRAMENTV wypisuje namienił/ a rzecz samąś nie położył? boś się bał/ żeby się twoje bluźnierstwo/ gdy nie przystoinością to nazywasz/ światu nie pokazało: Ale ja tu położę. Powiada Niceforus Cellist: Lib: 16. Cap:
mrozow/ czásem przydáie przymárznąć w Kielichu Naświętszemu SAKRAMENTOWI, iáko z wszelką reverentyą/ Pokrowiec zágrzawszy/ Kielich przygrzewać: álbo Kielich w wrzącym okropie/ przestrzegáiąc tylko áby się weń nie wlało/ poki się rospuśći potrzymáć: A nie ták iáko ty bluźniersko/ coć ieno sliná do gęby przynośi bezwstydnie/ potwárnie/ plećiesz. Czemuś tylko ná Mágines Nicephora Historika/ ktory tákie pożywánie ostátkow Naświętszego SAKRAMENTV wypisuie námienił/ á rzecz sámąś nie położył? boś się bał/ żeby sie twoie bluźnierstwo/ gdy nie przystoinośćią to názywasz/ świátu nie pokazáło: Ale ia tu położę. Powiáda Nicephorus Cellist: Lib: 16. Cap:
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 92
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
. Nieumiem. Ksiądz. To grzech/ chłop. Przetoć go nieumiem że grzech/ Ksiądz. A bywasz w kościele/ chłop. Niebywam/ ksiądz. To źle/ chłop/ przetoć tatusiu niebywam że źle. Księdzu już markotno z niem było/ i ofuknie go/ mówiąc. Cóż pleciesz. Chłop/ opałki/ koszałki/ kobiałki. Ze to już Księdzu dogorlił/ chciał go odepchnąć/ i mówi mu. A długoż tego będzie. Chłop. Będzie rok/ i dwie Lecie/ kiedy się mocno uplecie. Ksiądz widząc błazna/ poszedł od niego. On poszedł do klasztora/ i pyta który tu
. Nieumiem. Xiądz. To grzech/ chłop. Przetoć go nievmiem że grzech/ Xiądz. A bywasz w kośćiele/ chłop. Niebywam/ xiądz. To źle/ chłop/ przetoć tatuśiu niebywam że źle. Xiędzu iuż márkotno z niem było/ y ofuknie go/ mowiąc. Coż plećiesz. Chłop/ opałki/ koszałki/ kobiałki. Ze to iuż Xiędzu dogorlił/ chćiał go odepchnąć/ y mowi mu. A długoż tego będźie. Chłop. Będźie rok/ y dwie Lećie/ kiedy się mocno vplećie. Xiądz widząc błazná/ poszedł od niego. On poszedł do klasztorá/ y pyta ktory tu
Skrót tekstu: FraszNow
Strona: D2v
Tytuł:
Fraszki nowe sowizrzałowe
Autor:
Jan z Kijan
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
