ani Trybunalski/ Ziemski/ Zamkowy/ ani Miejscki tego nie postrzegał/ aby takowego Tatarzyna okowawszy/ około wałów sypania/ do murów cegieł i kamieni noszenia był przyniewolił. Zleby tak który z nas w Turczech/ Tatarzech/ abo w inszych Państwach bezpiecznie poczynał/ podobnoby gęśli zapomniał. Tu u nas wszyscy Tatarowie wolność i pobłażanie mają/ a wierzę iż wszytkich Panów oczarowali/ że na każdych Sejmikach/ Zjazdach/ Konwocaciach/ nic przeciwko Tatarom nie stanowią/ tylko po nich. gdyż do tego i tę drugą własność mają/ która im z próżnowania przychodzi: Eccles: 33. Nil boni parit otium inane. Eksercycja Tatarskie takieby miało być.
áni Trybunalski/ Ziemski/ Zamkowy/ áni Miescki tego nie postrzegał/ áby tákowego Tátárzyná okowawszy/ około wałow sypánia/ do murow cegieł y kámieni noszenia był przyniewolił. Zleby ták ktory z nas w Turcech/ Tátárzech/ ábo w inszych Pánstwách bespiecżnie pocżynał/ podobnoby gęśli zápomniał. Tu v nas wszyscy Tátárowie wolność y pobłáżanie máią/ á wierzę iż wszytkich Pánow ocżárowáli/ że ná káżdych Seymikách/ Ziazdách/ Conuocáciach/ nic przećiwko Tátárom nie stánowią/ tylko po nich. gdyż do tego y tę drugą własność máią/ ktora im z prożnowánia przychodźi: Eccles: 33. Nil boni parit otium inane. Exercitia Tátárskie tákieby miáło być.
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 57
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
mocy/ aby mogli być wywiedzieni z Barbarii/ ale raczej rządu i nauczenia; nie są bowiem tak dzicy i bestialscy/ jako pospolicie leśni wilcy abo tygrysowie/ ale głupi i zapomnieli jako bydło abo osłowie: a takim więcej potrzeba pogrozek/ a niż bicia/ więcej strachu/ a niż gwałtu: (głaskanie ich i pobłażanie barzo mało im pomogą) Ale iż ani ci/ ani owi nie trwają przy wierze/ którą raz przyjęli pod pany swymi przyrodzonymi: abowiem i panowie i poddani wracają się łacno do bałwochwalstwa i do Vomitu; przetoż im tego potrzeba/ aby byli pod rządem i pod zwierzchnością pana Chrześcijańskiego/ któryby miał staranie o
mocy/ áby mogli być wywiedźieni z Bárbáriey/ ále ráczey rządu y náuczenia; nie są bowiem ták dźicy y bestyálscy/ iáko pospolićie leśni wilcy ábo tygrysowie/ ále głupi y zápomnieli iáko bydło ábo osłowie: á tákim więcey potrzebá pogrozek/ á niż bićia/ więcey stráchu/ á niż gwałtu: (głaskánie ich y pobłażánie bárzo máło im pomogą) Ale iż áni ći/ áni owi nie trwáią przy wierze/ ktorą raz przyięli pod pány swymi przyrodzonymi: ábowiem y pánowie y poddáni wrácáią się łácno do báłwochwálstwá y do Vomitu; przetoż im teg^o^ potrzebá/ áby byli pod rządem y pod zwierzchnośćią páná Chrześćiáńskiego/ ktoryby miał stáránie o
Skrót tekstu: BotŁęczRel_V
Strona: 58
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. V
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
w domu. O Kłasztorze Niemyśli/ ani pytaj/ w głos to opowiada. Za kogosz chcesz Anusiu/ pyta Ociec. Ów się Nabardzie mi podobał/ co ma czarny wąsik. Dobrze/ dam cię za niego/ kiedyć się podobał. SATYRA I. Causa 2. zła konwersacja. Causa 3. pobłażanie i niekara.
Gdzież się owo podziało/ gdy sami Rodzicy Męża Córce/ nie sobie Panna obierała Nie spytano jej o to. Tego mężem miała/ Którego jej Bóg przejrzał/ a wola Rodziców. Teraz opak/ a niedziw więceyć w domu rządzi Nisz Ociec/ niżli Matka. Ona się rachuje Z Włodarzami
w domu. O Kłasztorze Niemyśli/ áni pytay/ w głos to opowiadá. Zá kogosz chcesz Anuśiu/ pyta Oćiec. Ow się Nabárdźie mi podobał/ co ma czárny wąśik. Dobrze/ dam ćię zá niego/ kiedyć się podobał. SATYRA I. Causa 2. złá conversacya. Causa 3. pobłażanie y niekara.
Gdźiesz się owo podźiało/ gdy sámi Rodźicy Mężá Corce/ nie sobie Pánná obieráłá Nie spytano iey o to. Tego mężem miałá/ Ktorego iey Bog przeyrzał/ á wola Rodźicow. Teraz opak/ a niedźiw więceyć w domu rządźi Nisz Oćiec/ niżli Mátká. Ona się ráchuie Z Włodárzámi
Skrót tekstu: OpalKSat1650
Strona: 33
Tytuł:
Satyry albo przestrogi do naprawy rządu i obyczajów w Polszcze
Autor:
Krzysztof Opaliński
Miejsce wydania:
Amsterdam
Region:
zagranica
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
niewola tam musi być osobliwszej przykrości, gdzie Białagłowa panuje. Rozum mężczyznę, Białagłowę afekt tylko rządzi, oraz kocha, oraz nienawidzi, nie gdzie rozum, ale gdzie afekt, tam wszytka. Kto z afektem czyni, często żałuje. Insza Szczodrota i Chojność, Insza Rozrutność i Utrata. Insza Miłosierdzie i Łaskawość, Insza pobłażanie, i folga złemu. Insza surowość albo kara, Insza okrucieństwo. Insza powaga, Insza wyniosłość, albo Pycha. Insza skromność, lubo Pokora, Insza Nikczemność. Insza rząd w rozchodzie albo skromność, Insza Skępstwo. Insza Dyskrecia, albo szczerość, Insza Prostactwo. Insza dobry obyczaj albo Przystojność, Insza Ceremonie. Insza
niewola tám muśi bydź osobliwszey przykrośći, gdźie Białagłowa pánuie. Rozum męsczyznę, Białagłowę affekt tylko rządźi, oraz kocha, oraz nienawidźi, nie gdźie rozum, ale gdźie affekt, tám wszytká. Kto z affektem czyni, często żáłuie. Insza Sczodrotá y Choyność, Insza Rozrutność y Vtratá. Insza Miłośierdźie y Laskáwość, Insza pobłażánie, y folgá złemu. Insza surowość álbo kárá, Insza okrućieństwo. Insza powagá, Insza wyniosłość, álbo Pychá. Insza skromność, lubo Pokorá, Insza Nikczemność. Insza rząd w rozchodźie álbo skromność, Insza Skępstwo. Insza Dyscrecia, álbo szczerość, Insza Prostáctwo. Insza dobry obyczay álbo Przystoyność, Insza Ceremonie. Insza
Skrót tekstu: FredPrzysł
Strona: B2v
Tytuł:
Przysłowia mów potocznych
Autor:
Andrzej Maksymilian Fredro
Drukarnia:
Jerzy Forster
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przysłowia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1659
Data wydania (nie wcześniej niż):
1659
Data wydania (nie później niż):
1659
