; Ast Astris intulit Matris DEIPARAE Gloriam. Stabit in hoc marmore Matris DEI Cultus Decreto Serenissimi Regis Augusti II. Zelô Reipublicae Polonae erectus. Ad lapidem hunc ne offendas Viator; Terminale furoris inscribit Pietas: Non plus ultra. Annô Domini 1730 . Całego świata praecipue o PolscE
Sciendum tu, że Krzyżacy to pomurowali, to pobudowali Miasta, i te, Lubawa, Radzyn, Nowe Miasto, Grudziądz; Gołup, Kowalów, Bródnica, albo Strażburg; w Województwie Malborskim ichże fundacyj Malbork, Sztum, Elbląg; w Pomorskim Gniew, albo Neva, Świecie etc. etc.
W MALBORSKIM Województwie, Stolicą jest MALBORK, albo Marienburg u Łacinników Mariaeburgum
; Ast Astris intulit Matris DEIPARAE Gloriam. Stabit in hoc marmore Matris DEI Cultus Decreto Serenissimi Regis Augusti II. Zelô Reipublicae Polonae erectus. Ad lapidem hunc ne offendas Viator; Terminale furoris inscribit Pietas: Non plus ultra. Annô Domini 1730 . Całego świata praecipuè o POLSZCZE
Sciendum tu, że Krzyżacy to pomurowali, to pobudowali Miasta, y te, Lubawa, Radzyn, Nowe Miasto, Grudziądz; Gołup, Kowalow, Brodnica, albo Strażburg; w Woiewodztwie Malborskim ichże fundacyi Malbork, Sztum, Elbląg; w Pomorskim Gniew, albo Neva, Swiecie etc. etc.
W MALBORSKIM Woiewodztwie, Stolicą iest MALBORK, albo Marienburg u Łacinnikow Mariaeburgum
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 324
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
zapłatę wzięło. Bo było ciężkie zimno i śniegi tak wielkie, Wszytko prawie stworzenie było w trwodze wszelkie I czterdzieści tysięcy Turków pozdychało, A niektóre pogaństwo szkapy zabijało.
We śrzodek ścierwów leźli dla zimna wielkiego, Konni przebyć nie mogli dla śniegu gęstego. Krakowianie okrutnym strachem się karmili, A Rudawę dokoła natenczas puścili. Wieże pobudowali, poprawiali dziury, Wał sypali wysoki, z Kleparza pod mury. Wtenczasze między Żydy ze dwiema głowami Cielec z siedmią zrodził się prawymi nogami. Wojewoda wołoski o przymierze prosi, A czego żądał z chęcią, od naszych odnosi. Moskwa natenczas Litwę zaś znowu plądruje, Za którym się Konstanty prędko wyprawuje. Lecz że niewiele
zapłatę wzięło. Bo było ciężkie zimno i śniegi tak wielkie, Wszytko prawie stworzenie było w trwodze wszelkie I czterdzieści tysięcy Turków pozdychało, A niektóre pogaństwo szkapy zabijało.
We śrzodek ścierwów leźli dla zimna wielkiego, Konni przebyć nie mogli dla śniegu gęstego. Krakowianie okrutnym strachem się karmili, A Rudawę dokoła natenczas puścili. Wieże pobudowali, poprawiali dziury, Wał sypali wysoki, z Kleparza pod mury. Wtenczasże między Żydy ze dwiema głowami Cielec z siedmią zrodził się prawymi nogami. Wojewoda wołoski o przymierze prosi, A czego żądał z chęcią, od naszych odnosi. Moskwa natenczas Litwę zaś znowu plądruje, Za którym się Konstanty prędko wyprawuje. Lecz że niewiele
Skrót tekstu: ObodzPanBar_I
Strona: 326
Tytuł:
Pandora starożytna monarchów polskich
Autor:
Aleksander Obodziński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1640
Data wydania (nie wcześniej niż):
1640
Data wydania (nie później niż):
1640
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
i nawiązką Szlachecką/ chciał ich do tego przywieść: Ale iż wzatwardziałym przedsięwzięciu Pogańskim/ i w nabożeństwie swym zabobonnym upornie trwają/ i niemasz żadnej nadzieje/ aby kiedy do wiary Chrześcijańskiej po dobrej woli mieli się nawrócić/ bo i bożnice swe pogańskie świeżo na wielu miejscach/ po śmierci Jego Mości X. Biskupa Wileńskiego pobudowali/ tedy nie godni się czynią być/ takiego dobrodziejstwa w Państwie Litew. i nawiązek Szlacheckich. Dla czego słusznie by takie nawiązki Szlacheckie z nieść znich. Jednak chociajże nawiązkę Szlachecką mają/ wszakże każdemu trzeba o tym rozumieć/ Tatarom dlatego nawiązka dana aby Chrześcijany zostali. Tatarowie nie są Szlachta ani Ziemian:
y nawiąską Sżláchecką/ chćiáł ich do tego przywieść: Ale iż wzatwardźiáłym przedśięwźięćiu Poganskim/ y w nábożeństwie swym zabobonnym vpornie trwáią/ y niemász żádney nadźieie/ áby kiedy do wiary Chrześćianskiey po dobrey woli mieli się náwroćić/ bo y bożnice swe pogáńskie świeżo ná wielu mieyscách/ po śmierći Iego Mośći X. Biskupá Wilenskiego pobudowáli/ tedy nie godni się cżynią być/ tákiego dobrodźieystwá w Páństwie Litew. y náwiązek Szlacheckich. Dlá cżego słusznie by tákie náwiąski Sżlácheckie z nieść znich. Iednak choćiáyże náwiąskę Sżláchecką máią/ wszákże káżdemu trzebá o tym rozumieć/ Tátárom dlatego nawiąská dáná áby Chrześćiány zostáli. Tátárowie nie są Szlachta áni Ziemián:
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 5
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
nie dopuszczą budować/ f. aż wielką prośbą//awiętszą summą czerwonych złotych/ wolność do budowania kupiwszy. A tu u nas to Tatarstwo swobodnie/ nie prosiwszy konsensu I. Król. M. nietylko na starych miejscach/ ale i na inszych/ gdzie przedtym nie bywały/ nowe Mieczyty na służbę szatańską/ pobudowali. Nie dziw/ wszytko im bowiem wolno. Niepotrzebnie dawne i obce przykłady przywodzę/ któremi broniono budowania pogaństwu kościołów/ dwa tylko domowe a świeże przywiodę. Pierwszy I. M. X. Biskup Poznański przed kilką lat/ nie dopuścił żadnym sposobem budować Zboru Heretykom w Poznaniu/ a jeśli Heretykom zabronił/ a jakożby Tatarom
nie dopuszcżą budowáć/ f. áż wielką prośbą//áwiętszą summą cżerwonych złotych/ wolność do budowánia kupiwszy. A tu v nas to Tátárstwo swobodnie/ nie prośiwszy consensu I. Krol. M. nietylko ná stárych mieyscách/ ále y ná inszych/ gdźie przedtym nie bywáły/ nowe Mieczyty ná służbę szátáńską/ pobudowáli. Nie dźiw/ wszytko im bowiem wolno. Niepotrzebnie dawne y obce przykłády przywodzę/ ktoremi broniono budowánia pogáństwu kościołow/ dwa tylko domowe á świeże przywiodę. Pierwszy I. M. X. Biskup Poznáński przed kilką lat/ nie dopuśćił żadnym sposobem budowáć Zboru Heretykom w Poznániu/ á ieśli Heretykom zábronił/ á iákożby Tátárom
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 21
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
że właśnie ulicy, Nowy dwór tak stanął prędko; Znać, że budowano skrzętko. Ażem się zdziwił, gdym zoczył, Chyżejm na koniu poskoczył, Abym się właśnie dowiedział Czyj to dwór, i potym wiedział. Nowy Świat. Ulica od Ujazdowa.
Nowy Świat się pokazuje Dosyć wkrótce dokazuje; Znacznie się pobudowali, Rolnicy ich fundowali Na starościnych, na wiejskich,
Szpitalnych gruntach, na miejskich Siedzą, pewne czynsze dają, Co rok się w polu wydają Z budynkami, wedla drogi, Zajęli plac barzo srogi. Zjawienie, Ulica naprzeciwko Folwarkom.
A Zjawienie z drugą stronę Od folwarków ma obronę; Tam są dwory w przestronności Na
że właśnie ulicy, Nowy dwór tak stanął prędko; Znać, że budowano skrzętko. Ażem się zdziwił, gdym zoczył, Chyżejm na koniu poskoczył, Abym się właśnie dowiedział Czyj to dwór, i potym wiedział. Nowy Świat. Ulica od Ujazdowa.
Nowy Świat się pokazuje Dosyć wkrótce dokazuje; Znacznie się pobudowali, Rolnicy ich fundowali Na starościnych, na wiejskich,
Szpitalnych gruntach, na miejskich Siedzą, pewne czynsze dają, Co rok się w polu wydają Z budynkami, wedla drogi, Zajęli plac barzo srogi. Zjawienie, Ulica naprzeciwko Folwarkom.
A Zjawienie z drugą stronę Od folwarków ma obronę; Tam są dwory w przestronności Na
Skrót tekstu: JarzGośc
Strona: 75
Tytuł:
Gościniec abo krótkie opisanie Warszawy
Autor:
Adam Jarzębski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne, opisy podróży
Tematyka:
architektura, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1643
Data wydania (nie wcześniej niż):
1643
Data wydania (nie później niż):
1643
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ignacy Chrzanowski, Władysław Korotyński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo Opieki nad Zabytkami Przeszłości
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1909
abo żony/ jeśliż nie ma syna. Ci biorą od ludzi sobie powierzonych około dwu szkutów z domu/ przy obwiąskach/ żeby też opatrowali ludzie owe i zakonniki/ którzy ich ćwiczą żywota i nauki Chrześcijańskiej/ także i kościół potrzebami. Hiszpanowie mieszkają pospolicie osobno od Indianów: tamci mieszkają nawięcej w mieściech/ które sobie pobudowali/ a wszystkie murem w figurę kwadratową/ z ulicami wielkimi/ i z drogami prostymi; a ci zaś mieszkają po przedmieściach pomienionych miast/ abo w osadach swych starych/ kędy bawią się polami/ bydłem/ kruszcami/ i kupiectwy. Gdy umrze dziedzic Komendatora/ abo owego dzierżawce/ jego poddani spadają na króla: za
ábo żony/ iesliż nie ma syná. Ci biorą od ludźi sobie powierzonych około dwu szkutow z domu/ przy obwiąskách/ żeby też opátrowáłi ludźie owe y zakonniki/ ktorzy ich ćwiczą żywotá y náuki Chrześćiáńskiey/ tákże y kośćioł potrzebámi. Hiszpanowie mieszkáią pospolićie osobno od Indianow: támći mieszkáią nawięcey w mieśćiech/ ktore sobie pobudowáli/ á wszystkie murem w figurę quádratową/ z vlicámi wielkimi/ y z drogámi prostymi; á ći záś mieszkáią po przedmieśćiách pomienionych miast/ ábo w osádách swych stárych/ kędy báwią się polámi/ bydłem/ kruszcámi/ y kupiectwy. Gdy vmrze dźiedźic Commendatorá/ ábo owego dźierżáwce/ iego poddáni spadáią ná krolá: zá
Skrót tekstu: BotŁęczRel_V
Strona: 66
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. V
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
zostanie przy nas osiadłość dziedzictwa naszego/ z tę stronę Jordanu. 33. Dał tedy Mojżesz Synom Gadowym/ i Synom Rubenowym i połowicy pokolenia Manassessa/ Syna Józefowego/ królestwo Sehona króla Amorrejskiego/ i królestwo Oga króla Basańskiego/ ziemię z miasty jej/ z granicami/ i miasta ziemie onej w około. 34. I pobudowali Synowie Gadowi: Dybon/ i Atarot/ i Aroer. 35. I Atrot/ Sofan/ i Jazer/ i Jegba/ 36. I Betnimera/ i Betaran/ miasta obronne: i obory dla bydła: 37. Synowie też Rubenowi pobudowali Hesebon/ i Eleale/ i Kariataim. 38. I Nebo/
zostánie przy nas ośiádłość dźiedźictwá nászego/ z tę stronę Iordanu. 33. Dał tedy Mojzesz Synom Gádowym/ y Synom Rubenowym y połowicy pokolenia Mánássessá/ Syná Iozefowego/ krolestwo Sehoná krolá Amorrejskiego/ y krolestwo Ogá krolá Básáńskiego/ źiemię z miásty jey/ z gráńicámi/ y miástá źiemie oney w około. 34. Y pobudowáli Synowie Gádowi: Dybon/ y Atárot/ y Aroer. 35. Y Atrot/ Sofán/ y Iázer/ y Iegbá/ 36. Y Betnimerá/ y Betáran/ miástá obronne: y obory dla bydłá: 37. Synowie też Rubenowi pobudowáli Hesebon/ y Eleále/ y Káriátháim. 38. Y Nebo/
Skrót tekstu: BG_Lb
Strona: 178
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Liczb
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
z granicami/ i miasta ziemie onej w około. 34. I pobudowali Synowie Gadowi: Dybon/ i Atarot/ i Aroer. 35. I Atrot/ Sofan/ i Jazer/ i Jegba/ 36. I Betnimera/ i Betaran/ miasta obronne: i obory dla bydła: 37. Synowie też Rubenowi pobudowali Hesebon/ i Eleale/ i Kariataim. 38. I Nebo/ i Baalmeon/ odmieniwszy im imiona: także Sabama: i dali imiona insze onym miastom/ które pobudowali. 39. Wtargnęli też Synowie Machyra/ Syna Manassessowego/ do Galaad: a wziąwszy je wygnali Amorrejczyka/ który tam mieszkał. 40. I dał
z gráńicámi/ y miástá źiemie oney w około. 34. Y pobudowáli Synowie Gádowi: Dybon/ y Atárot/ y Aroer. 35. Y Atrot/ Sofán/ y Iázer/ y Iegbá/ 36. Y Betnimerá/ y Betáran/ miástá obronne: y obory dla bydłá: 37. Synowie też Rubenowi pobudowáli Hesebon/ y Eleále/ y Káriátháim. 38. Y Nebo/ y Báálmeon/ odmieniwszy jm imioná: tákże Sábámá: y dáli imioná insze onym miástom/ ktore pobudowáli. 39. Wtárgnęli też Synowie Máchyrá/ Syná Mánássessowego/ do Gáláád: á wźiąwszy je wygnáli Amorrejczyká/ ktory tám mieszkał. 40. Y dał
Skrót tekstu: BG_Lb
Strona: 178
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Liczb
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
/ i Jazer/ i Jegba/ 36. I Betnimera/ i Betaran/ miasta obronne: i obory dla bydła: 37. Synowie też Rubenowi pobudowali Hesebon/ i Eleale/ i Kariataim. 38. I Nebo/ i Baalmeon/ odmieniwszy im imiona: także Sabama: i dali imiona insze onym miastom/ które pobudowali. 39. Wtargnęli też Synowie Machyra/ Syna Manassessowego/ do Galaad: a wziąwszy je wygnali Amorrejczyka/ który tam mieszkał. 40. I dał Mojżesz Galaad Machirowi/ Synowi Manassessowemu/ i mieszkał w nim. 41. Potym Jajr/ Syn Manassessów/ wtargnął i pobrał wsi ich/ które przezwał Chawot Jajr. 42
/ y Iázer/ y Iegbá/ 36. Y Betnimerá/ y Betáran/ miástá obronne: y obory dla bydłá: 37. Synowie też Rubenowi pobudowáli Hesebon/ y Eleále/ y Káriátháim. 38. Y Nebo/ y Báálmeon/ odmieniwszy jm imioná: tákże Sábámá: y dáli imioná insze onym miástom/ ktore pobudowáli. 39. Wtárgnęli też Synowie Máchyrá/ Syná Mánássessowego/ do Gáláád: á wźiąwszy je wygnáli Amorrejczyká/ ktory tám mieszkał. 40. Y dał Mojzesz Gáláád Máchirowi/ Synowi Mánássessowemu/ y mieszkał w nim. 41. Potym Iájr/ Syn Mánássessow/ wtárgnął y pobrał wśi jch/ ktore przezwał Cháwot Iájr. 42
Skrót tekstu: BG_Lb
Strona: 178
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Liczb
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
. Hugona Biskupa Grationopolitańskiego z natchnienia Ducha Bożego/ udali się do niego/ jego wspomożenia i rady szukając. Siedm tedy mężów do Biskupa za wodzem Ducha ś. przyszli/ których Biskup ś. nie tylko wdzięcznie/ ale i uczciwie przyjął: i czego żądali uczynił. Za jego bowiem radą i pomocą Kartuzjej pustynią wzięli i pobudowali: Roku Pań: 1084. Ten Biskup ś. (którego potym Innocentius Papież Kanonizował) otymże czasie widział przez sen/ na tejże pustyni jakoby Pan Boży sobie mieszkanie budował/ a iż siedm gwiazd prowadziły go na to miejsce/ to jest ta siedm mężów. Petrus Sutor Cartusianus libro de vita Caartusiana Tract: 24
. Hugoná Biskupá Grátionopolitáńśkiego z nátchnienia Duchá Bożego/ vdáli sie do niego/ iego wspomożenia y rády szukáiąc. Siedm tedy mężow do Biskupá zá wodzem Duchá ś. przyszli/ ktorych Biskup ś. nie tylko wdźięcznie/ ále y vczćiwie przyiął: y czego żądáli vczynił. Zá iego bowiem rádą y pomocą Kártuzyey pustynią wźięli y pobudowáli: Roku Páń: 1084. Ten Biskup ś. (ktorego potym Innocentius Papież Kánonizował) otymże czásie widźiał przez sen/ ná teyże pustyni iákoby Pan Boży sobie mieszkánie budował/ á iż śiedm gwiazd prowádźiły go ná to mieysce/ to iest tá siedm mężow. Petrus Sutor Cartusianus libro de vita Caartusiana Tract: 24
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 362
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
