ich co godzina z Hanem wyglądają. Rycerski przeciwko mu farwor. WOJNY DOMOWEJ PIERWSZEJ Wojewoda Kijowski do Glinian po Hetmany idzie. Wojskowa tedy cera. I onego liczba. Część PIERWSZA Pod Pilawcami Obóz W konfuzji i nierządzie jakim. Pilawce co są? WOJNY DOMOWEJ PIERWSZEJ Utarczka pierwsza i nieszczęśliwa.
Tak z-początku fortuna znacznie pochlebiwszy, Rzeczom naszym i Wojsko wszytko pobudziwszy, W-niezwyczajne ochoty, szczerą być do końca Ach! niechciała. Bo gdy w-tym nawstawaniu Słońca Dnia drugiego, coś za wieść nagła się urodzi Ze Chmielnicki z-Obozów wszytkich swych wychodzi, Na naszych chcąc nastąpić gwałtowną potęgą, Sturbowani Wodzowie, niż o tym zasiegą
ich co godźiná z Hanem wyglądaią. Rycerski przeciwko mu farwor. WOYNY DOMOWEY PIERWSZEY Woiewoda Kiiowski do Glinian po Hetmany idzie. Woyskowa tedy cera. I onego liczba. CZESC PIERWSZA Pod Pilawcami Oboz W konfuzyey i nierządzie iakim. Pilawce co są? WOYNY DOMOWEY PIERWSZEY Utarczka pierwsza i nieszczęśliwa.
Ták z-początku fortuna znacznie pochlebiwszy, Rzeczom naszym i Woysko wszytko pobudźiwszy, W-niezwyczayne ochoty, szczerą bydź do końca Ach! niechćiała. Bo gdy w-tym nawstawaniu Słonca Dnia drugiego, coś za wieść nagła sie urodźi Ze Chmielnicki z-Obozow wszytkich swych wychodźi, Ná naszych chcąc nastąpić gwałtowną potegą, Zturbowani Wodzowie, niż o tym zasiegą
Skrót tekstu: TwarSWoj
Strona: 28
Tytuł:
Wojna domowa z Kozaki i z Tatary
Autor:
Samuel Twardowski
Drukarnia:
Collegium Calissiensis Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
nie ma głowy, zadkiem robi, Że podatek do skarbu spełna przysposobi.” 35. KRÓL Z DWORZANINEM
„Wołajcie mi malarza. Panie dworzaninie, Powiedzcie co pięknego kwoli lepszej minie” — Rzecze król. Odpowie ów: „Jeszcze gorsza będzie, Powiemli prawdę”, skoro król w krześle usiądzie; „Skłamamli pochlebiwszy, to króla ucieszę, A sam się zafrasuję, bo śmiertelnie zgrzeszę. Dosyć już jest na płótnie tych obrazów, panie! Kiedyby też wymyśleć takie malowanie, Któremu by żadna rzecz, starożytność sama Ani żadna wadziła, póki świata, plama; O kamieniu by wróżyć, bo i zgnije drewno.” „Na
nie ma głowy, zadkiem robi, Że podatek do skarbu spełna przysposobi.” 35. KRÓL Z DWORZANINEM
„Wołajcie mi malarza. Panie dworzaninie, Powiedzcie co pięknego kwoli lepszej minie” — Rzecze król. Odpowie ów: „Jeszcze gorsza będzie, Powiemli prawdę”, skoro król w krześle usiędzie; „Skłamamli pochlebiwszy, to króla ucieszę, A sam się zafrasuję, bo śmiertelnie zgrzeszę. Dosyć już jest na płótnie tych obrazów, panie! Kiedyby też wymyśleć takie malowanie, Któremu by żadna rzecz, starożytność sama Ani żadna wadziła, póki świata, plama; O kamieniu by wróżyć, bo i zgnije drewno.” „Na
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 538
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
ale na niestateczność i domianę jego pamiętali; że jako księżyc jest odmienny/ raz go przybywa/ drugi raz ubywa; Tak i szczęście bywa odmienne/ że przy ludziach statecznie nie zostawa; i dobrzeć jeden napisał: Magnus est cui nimia fortuna si arrisit, non irrisit: Wielkiby to był/ któremu wielkie szczęście pochlebiwszy/ napotym się z niego wyśmiać nie miało. Gregor. Mag. lib. 7. Moral. Cap. 7.
Nie może się tedy ani Plebejusz/ ani Szlachcic za pobożnego poczytać Krześcianina/ kiedy w ustawicznym szczęściu opływa/ a żadnego krzyża/ nieszczęścia i karania Pańskiego nie doznawa/ bo/ non puniri est gravis
ále ná niestátecznosć y domiánę iego pámiętáli; że iáko kśiężyc iest odmienny/ raz go przybywa/ drugi raz ubywa; Ták y sczęśćie bywa odmienne/ że przy ludźiách státecznie nie zostawa; y dobrzeć ieden nápisał: Magnus est cui nimia fortuna si arrisit, non irrisit: Wielkiby to był/ ktoremu wielkie sczęśćie pochlebiwszy/ nápotym śię z niego wyśmiáć nie miáło. Gregor. Mag. lib. 7. Moral. Cap. 7.
Nie może śię tedy áni Plebeiusz/ áni Szláchćic zá pobożnego poczytáć Krześćiániná/ kiedy w ustáwicznym sczęśćiu opływa/ á zadnego krzyżá/ niesczęśćia y karánia Pánskiego nie doznawa/ bo/ non puniri est gravis
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Liiiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
