miłej gardł swych nadstawiali, A dla spólnego dobra Rzeczypospolitej Nie litowali swojej krwie wylać obfitej. Co się dzieje? Toż gniazdo, z tejże krwie spłodzeni
Co i oni, a przecię z męstwa zgołoceni! Abo to ich ospałość i upór sprawuje, Abo nimi niewdzięczność zasług ich kieruje? Ale jakom nikomu nie pochlebowała, Tak teraz prawdę szczerą mówić będę chciała. Jest dość walecznych synów, są serca spąniałe, Jest i rozum, ale cóż — baczenie ospałe. Więcej syn senatorski weźmie na wrzeciono Niżeli dobry żołnierz na kopiję pono. Więc się ten dobrą sławą i szczęściem uwiedzie, Chudy szpłacheć zastawi i w długi zawiedzie. Waży wszytkie
miłej gardł swych nadstawiali, A dla spólnego dobra Rzeczypospolitej Nie litowali swojej krwie wylać obfitej. Co się dzieje? Toż gniazdo, z tejże krwie spłodzeni
Co i oni, a przecię z męstwa zgołoceni! Abo to ich ospałość i upór sprawuje, Abo nimi niewdzięczność zasług ich kieruje? Ale jakom nikomu nie pochlebowała, Tak teraz prawdę szczerą mówić będę chciała. Jest dość walecznych synów, są serca spąniałe, Jest i rozum, ale cóż — baczenie ospałe. Więcej syn senatorski weźmie na wrzeciono Niżeli dobry żołnierz na kopiję pono. Więc się ten dobrą sławą i szczęściem uwiedzie, Chudy szpłacheć zastawi i w długi zawiedzie. Waży wszytkie
Skrót tekstu: TwarKBiczBar_I
Strona: 423
Tytuł:
Bicz boży abo krwawe łzy utrapionej matki ...
Autor:
Kasper Twardowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1625
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
nędzarza i żebrzącego od domu do domu/ i rzeke Pauper et egenus ubogi żebrak, a on jakoby ubogi. Byś to był wiedział Valentinianie/ że twoja potęga/ była jakoby potęgą kwasi potentia podobnobyś tak daleko z wojskiem nie zabieżał/ ale onej usługującej dawnobyś gospodę wypisał. A zasz ci niepochlebowała Miłościwy Książę Bruswickie fortuna: gdyć o pewnej wygranej z Karolem piątym rokowała: do czegoż przyszło: cum blandiebatur decepit. Boć nie tylko wojsko twe/ ale i ciebie samego wręce Karolowi podała. Czy to dla tego do nowego się stroju garniemy: że nouitas delectat. Zganił te nowiny Seneka/ ORATOR
nędzarza y żebrzącego od domu do domu/ y rzeke Pauper et egenus vbogi żebrak, á on iákoby vbogi. Byś to był wiedźiał Valentinianie/ że twoiá potęgá/ byłá iákoby potęgą quasi potentia podobnobyś ták daleko z woyskiem nie zábieżał/ ále oney vsługuiącey dáwnobyś gospodę wypisał. A zasz ći niepochlebowáła Miłośćiwy Kśiążę Bruswickie fortuná: gdyć o pewney wygráney z Károlem piątym rokowałá: do czegoż przyszło: cum blandiebatur decepit. Boć nie tylko woysko twe/ ále y ćiebie sámego wręce Károlowi podáłá. Czy to dla tego do nowego się stroiu garniemy: że nouitas delectat. Zgánił te nowiny Seneká/ ORATOR
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 208
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
