Wstanie; trzcina się, znając swą słabość, uchyla.
Przykład na pysznych, którzy nie chcąc złożyć z buty, Z możniejszym i z przeciwną fortuną drą kuty: Głupi i sami z sobą obchodząc obłudnie, Gdyż rychlej chudy zdechnie, niźli tłusty schudnie; Pokorny zaś jak trzcina abo w polu zboże Zgina się, podłażąc, gdzie przeskoczyć nie może. Przypatrzmy się obiema: ten zawsze wesoły. Bo zwyciężył pokorą swe nieprzyjacioły, Zawsze bezpieczny, gotów na ziemi położyć, Póki się nie przestanie zła fortuna srożyć, Tak mu stać jako leżeć, tak żyć jak umierać, Nic nie waży, ni ocz się z nikim nie chce spierać,
Wstanie; trzcina się, znając swą słabość, uchyla.
Przykład na pysznych, którzy nie chcąc złożyć z buty, Z możniejszym i z przeciwną fortuną drą kuty: Głupi i sami z sobą obchodząc obłudnie, Gdyż rychlej chudy zdechnie, niźli tłusty schudnie; Pokorny zaś jak trzcina abo w polu zboże Zgina się, podłażąc, gdzie przeskoczyć nie może. Przypatrzmy się obiema: ten zawsze wesoły. Bo zwyciężył pokorą swe nieprzyjacioły, Zawsze bezpieczny, gotów na ziemi położyć, Póki się nie przestanie zła fortuna srożyć, Tak mu stać jako leżeć, tak żyć jak umierać, Nic nie waży, ni ocz się z nikim nie chce spierać,
Skrót tekstu: PotPoczKuk_III
Strona: 426
Tytuł:
Poczet herbów szlachty
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
herbarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
a nie mniej, wyrobić będzie powinien, w czym należytą mieć animadwersyją pp. oficjalistom bocheńskim zalecamy.
Ażeby zaś żaden z kruszaków względem roboty, która dla jednego nie tak ciężko, jak dla drugiego przypadać może, o jakąkolwiek krzywdę uskarżać się nie miał przyczyny, ponieważ jedni koniecznie przodkować i w górę się lozować albo też podłazić, a tak sól z większą pracą aniżeli drudzy wyrabiać muszą, przez co oraz drugim za sobą następującym i w ustępach pod nogami kruszącym robotę ułatwiają, a zatym różne sprzeczki między niemi powstawać zwykły, więc zabiegając pomienionej krzywdzie i kwerymoniom tudzież niepotrzebnych przegród do rumów każdego z osobna unikając, postanowiamy. ażeby pp. oficjalistowie kilku
a nie mniej, wyrobić będzie powinien, w czym należytą mieć animadwersyją pp. oficyjalistom bocheńskim zalecamy.
Ażeby zaś żaden z kruszaków względem roboty, która dla jednego nie tak ciężko, jak dla drugiego przypadać może, o jakąkolwiek krzywdę uskarżać się nie miał przyczyny, ponieważ jedni koniecznie przodkować i w górę się lozować albo też podłazić, a tak sól z większą pracą aniżeli drudzy wyrabiać muszą, przez co oraz drugim za sobą następującym i w ustępach pod nogami kruszącym robotę ułatwiają, a zatym różne sprzeczki między niemi powstawać zwykły, więc zabiegając pomienionej krzywdzie i kwerymoniom tudzież niepotrzebnych przegród do rumów każdego z osobna unikając, postanowiamy. ażeby pp. oficyjalistowie kilku
Skrót tekstu: InsGór_3
Strona: 126
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1706 a 1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1743
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
