w każdym trzecim słówku mówić zwyklismy/ że co Papież/ to nowa wiara. Co jednak na nich od nas/ jest słowo bez dowodu. wiary abowiem Dogmata/ jak się z Konsideracij wiedzieć dało/ nie poruszne ma i Papież: których człowiek jak stanowić/ tak i odmieniać nie może. sam Pan Bóg wiary jest Podawca/ a nie człowiek który: na którą z odmianą/ abo z narazą jaką targnąć się/ jest poważyć się na samego Pana Boga. Czego iście Papież nie czyni. Ale jeśli co stanowi w Cerkwi/ to stanowi/ co do jej porządnego należy. co nie tylko Papieżowi wolno/ ale wolno to i Wschodnym Patriarchom
w káżdym trzećim słowku mowić zwyklismy/ że co Papież/ to nowá wiárá. Co iednák ná nich od nas/ iest słowo bez dowodu. wiáry ábowiem Dogmatá/ iák sie z Consideráciy wiedźieć dáło/ nie poruszne ma y Papież: ktorych człowiek iák stánowić/ ták y odmieniáć nie może. sam Pan Bog wiáry iest Podawca/ á nie cżłowiek ktory: ná ktorą z odmiáną/ ábo z nárázą iáką tárgnąć się/ iest poważyć sie ná sámego Páná Bogá. Czego iśćie Papież nie czyni. Ale ieśli co stánowi w Cerkwi/ to stánowi/ co do iey porządnego należy. co nie tylko Papieżowi wolno/ ále wolno to y Wschodnym Pátryárchom
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 184
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
/ Damasa/ Lwa/ Vigiliusza/ Agatona/ Adriana/ Atanasiusza/ Cyrylów dwu/ Grzegorza Nissena/ Tarasiusza/ i inszych śś. Ojców/ siedmiu onych powszechnych Synodów nie obłudnych dyrectorów zaprawdę dusze swoje położyć gotowych Biskupów/ w prawej drodze naśladować raczej tobie przystoi/ albo nowowznikłych Bajesłowców niewstydliwych/ niebieskiej Teologiej w niewolą ziemskiej Filozofii podawców/ Bellarminów mówię Careriów/ Costerów/ Polidorów/ Roderów/ Mancinów/ i inszych tym podobnych/ świętej prawdy opressorów i Bogu przeciwnej hardości w Policją oblubienicy jednorodzonego syna jego Pana i Zbawiciela naszego Jezu Chrysta introductorów/ i jednomyślnej jej zgody kazicielów krzywym nogom w naśladowanie się udać? Cóż jest u ciebie wiary godniejszego synu/
/ Dámásá/ Lwá/ Vigiliuszá/ Agáthoná/ Adrianá/ Athánásiuszá/ Cyrillow dwu/ Grzegorzá Nissená/ Tárásiuszá/ y inszych śś. Oycow/ śiedmiu onych powszechnych Synodow nie obłudnych directorow záprawdę dusze swoie położyć gotowych Biskupow/ w práwey drodze náśládowáć rácżey tobie przystoi/ álbo nowowznikłych Báiesłowcow niewstydliwych/ niebieskiey Theologiey w niewolą źiemskiey Philosophiey podawcow/ Bellárminow mowię Cáreriow/ Costerow/ Polidorow/ Roderow/ Máncinow/ y inszych tym podobnych/ świętey prawdy oppressorow y Bogu przećiwney hárdośći w Politią oblubienicy iednorodzonego syná iego Páná y Zbáwićielá nászego Iezu Chrystá introductorow/ y iednomyślney iey zgody káźićielow krzywym nogom w náśládowánie się vdáć? Coż iest v ćiebie wiáry godnieyszego synu/
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 48v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
grzesznym zbawienie objawił, Zbawienie pożądane, zbawienie kochane, Przed założeniem świata przez nie zgotowane.
Ten też chce, aby ludzie tego to zbawienia Nie dostali bez Jego rozkazań czynienia. Chce, by każdy, co pragnie żyć w nieśmiertelności, Jemu się tu podobnym stał w świątobliwości.
Ta świątobliwość ciasną drogą jest nazwana Od własnego Podawce a naszego Pana, Droga ciasna do nieba, do dobra prawego, Jest wszystkim ukazana od Boga mądrego.
Abowiem to jest Boga wszechmocnego zdanie, To Jego święta wola, święte przykazanie, Żeby każdy z nas w Jego Syna uwierzywszy I kark swój raz pod jarzmo Jego podrzuciwszy,
Serce miał ustawicznie ku Niemu wzniesione, Proste
grzesznym zbawienie objawił, Zbawienie pożądane, zbawienie kochane, Przed założeniem świata przez nie zgotowane.
Ten też chce, aby ludzie tego to zbawienia Nie dostali bez Jego rozkazań czynienia. Chce, by każdy, co pragnie żyć w nieśmiertelności, Jemu się tu podobnym stał w świątobliwości.
Ta świątobliwość ciasną drogą jest nazwana Od własnego Podawce a naszego Pana, Droga ciasna do nieba, do dobra prawego, Jest wszystkim ukazana od Boga mądrego.
Abowiem to jest Boga wszechmocnego zdanie, To Jego święta wola, święte przykazanie, Żeby każdy z nas w Jego Syna uwierzywszy I kark swój raz pod jarzmo Jego podrzuciwszy,
Serce miał ustawicznie ku Niemu wzniesione, Proste
Skrót tekstu: PsalArianBar_II
Strona: 655
Tytuł:
Psalmy i pieśni ariańskie
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Raków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni, psalmy
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1625
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
/ klejnoty i aparaty kościelnemi osobliwemi opatrzony. Fundacja pierwsza była w Zawichoście/ z tamtąd dla częstych Tatarskich i Litewskich póki jeszcze Pogani byli/ najazdów/ do Skały przeniesione były/ roku 1264. Ale że i tam miejsce nie barzo zdało się dla panien bezpieczne/ otrzymany dla nich jest ten kościół od Opata Konwentu Sieciechowskiego jako podawców jego/ przeniozszy fundacją Prałata i Kanoników do ś. Idziego jako się niżej dotknie. Ten klasztor teraz za powodem i staraniem świętej pamięci X. Kardynała Radziwiła/ i X. Bernata Maciejowskiego Biskupów Krakowskich porządnie i według potrzeby jest/ i budowaniem i zakonnemi postępkami reformowany. Pierwsza Część
20. Z. Marcina kościół. Jest
/ kleynoty y áppáraty kośćielnemi osobliwemi opátrzony. Fundácya pierwsza byłá w Zawichośćie/ z támtąd dla częstych Tátárskich y Litewskich poki ieszcze Pogáni byli/ naiázdow/ do Skáły przenieśione były/ roku 1264. Ale że y tám mieysce nie bárzo zdáło sie dla pánien bespieczne/ otrzymány dla nich iest ten kośćioł od Opátá Konwentu Siećiechowskiego iáko podawcow iego/ przeniozszy fundácyą Práłatá y Kánonikow do ś. Idźiego iáko sie niżey dotknie. Ten klasztor teraz zá powodem y stárániem świętey pámięći X. Kárdynałá Rádźiwiłá/ y X. Bernatá Máćieiowskie^o^ Biskupow Krákowskich porządnie y według potrzeby iest/ y budowániem y zakonnemi postępkámi reformowány. Pierwsza Część
20. S. Marćiná kośćioł. Iest
Skrót tekstu: PrzewKoś
Strona: 48
Tytuł:
Przewodnik abo kościołów krakowskich [...] krótkie opisanie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Jakub Siebeneicher
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
co się cudownie za czasem nad przyrodzenie i nad podobnieństwo dzieje/ A insza Sakramentalne używanie/ którego taka praxis ma być/ jaka od Zbawiciela naszego podana jest. Niezbożny Kostrybo/ nie dosyć na tym mając/ iż Ceremonie Sakramentalne niewstydliwą swoją gębą potwarzasz/ i ganisz/ ale bluźniersko jako drugi niegdyś Krowicki i na samego Sakramentów podawce e Sakramencie Eucharystii Hereticko bluźnisz, gdy biskoktem (względem wysuszania onego) chleb żywota śmiesz nazywać. Lubo i nie dziw/ bo przez takowych Apostatów i Kostryhów tajemnica się bez Zakoństwa sprawuje: o których Z. Paweł w liście swoim drugim do Tessaloniczan Cap. 2. powiada. Dowodów potrzebujesz Bluźnierco: Aboć to nie
co się cudownie zá czásem nád przyrodzenie y nád podobnienstwo dźieie/ A insza Sákrámentálne vżywánie/ ktorego táká praxis ma być/ iáka od Zbáwićielá nászego podána iest. Niezbożny Kostrybo/ nie dosyć ná tym máiąc/ iż Ceremonie Sákrámentálne niewstydliwą swoią gębą potwarzász/ y gánisz/ ále bluźniersko iáko drugi niegdyś Krowicki y ná sámego Sákrámentow podawce e Sákrámenćie Eucháristiey Haereticko bluznisz, gdy biskoktem (względem wysuszánia onego) chleb żywotá śmiesz názywáć. Lubo y nie dźiw/ bo przez tákowych Apostatow y Kostryhow táiemnicá się bez Zakonstwá spráwuie: o ktorych S. Páweł w liśćie swoim drugim do Thessaloniczan Cap. 2. powiáda. Dowodow potrzebuiesz Bluźnierco: Aboć to nie
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 62
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
