. Z Rohotnej do Mińska jechałem, tamem się cały tydzień bawił. Między inszemi memi obrotami, byłem też na weselu miejskiem z jej mością swoją: wesele było p. Szyszki z p. Derszkofówną; traktowano nas dobrze.
25 Januarii. Z Mińskam wyjechał do Króleszczewic. Ochoczo nas jejm. pani Horska podkomorzyna mińska przyjęła. Stamtąd ze wszystkim dworem do Czeczerska jechałem. W Ihumeniu stała chorągiew pancerna ip. Dolskiego marszałka w. w. księstwa lit., z pod której towarzystwo na podróżnym obiedzie miałem u siebie i uczęstowałem condigne.
8 Februarii, stanąłem w Czeczersku, gdziem zapusty szczęśliwie odprawił z ichm
. Z Rohotnéj do Mińska jechałem, tamem się cały tydzień bawił. Między inszemi memi obrotami, byłem téż na weselu miejskiem z jéj mością swoją: wesele było p. Szyszki z p. Derszkofówną; traktowano nas dobrze.
25 Januarii. Z Mińskam wyjechał do Króleszczewic. Ochoczo nas jejm. pani Horska podkomorzyna mińska przyjęła. Ztamtąd ze wszystkim dworem do Czeczerska jechałem. W Ihumeniu stała chorągiew pancerna jp. Dolskiego marszałka w. w. księstwa lit., z pod któréj towarzystwo na podróżnym obiedzie miałem u siebie i uczęstowałem condigne.
8 Februarii, stanąłem w Czeczersku, gdziem zapusty szczęśliwie odprawił z ichm
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 40
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
wiel. księstwa litewskiego.
Na tym sejmie convicti criminalissime ip. Biegański starosta starodubowski i ip. Kaszuba: o falsifikacją ręki królewskiej w podpisie, i o falsifikacją pieczęci kancelarii wiel. księstwa litewskiego, na gardło dekretowani. Pierwszy fuga salwował się natenczas. Drugi ścięty 5 decembris. Annus 1719.
Imć pani grafowa Denhof, podkomorzyna litewska z domu Bylińska, po rozwodzie z mężem, ślub niedługo wzięła w dzień Trzech Królów w kaplicy królewskiej z ip. Lubomirskim starostą bohusławskim, przez iksiędza Szembeka biskupa poznańskiego. Eodem die czestował solennie król imć, i pałac neosponsae darował u ip. Fleminga kupiony, quondam słuszczyński, cum omnibus mobilibus et splendoribus. Co
wiel. księstwa litewskiego.
Na tym sejmie convicti criminalissime jp. Biegański starosta starodubowski i jp. Kaszuba: o falsifikacyą ręki królewskiéj w podpisie, i o falsifikacyą pieczęci kancellaryi wiel. księstwa litewskiego, na gardło dekretowani. Pierwszy fuga salwował się natenczas. Drugi ścięty 5 decembris. Annus 1719.
Jmć pani grafowa Denhoff, podkomorzyna litewska z domu Bylińska, po rozwodzie z mężem, ślub niedługo wzięła w dzień Trzech Królów w kaplicy królewskiéj z jp. Lubomirskim starostą bohusławskim, przez jksiędza Szembeka biskupa poznańskiego. Eodem die czestował solennie król jmć, i pałac neosponsae darował u jp. Fleminga kupiony, quondam słuszczyński, cum omnibus mobilibus et splendoribus. Co
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 351
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
J.M. Pan de Obory Oborski, herbu Kolumna, szczyrozłotą tablicę. — Także J.M. Pani Zuzanna Krasińska, ze Staroźrzeb, tablicę srebrną, i J.M. Pani Magdalena Mostowska, Jego Mci P. Piotra Mostowskiego małżonka.
18. Roku Pańskiego 1624. Jej Mć Pani Zofia Potulicka, podkomorzyna poznańska, a fundatorka panieńskiego klasztoru w Sieprcu, dała altembasową, piękną, kapę i ornat, i antipedium tejże materii. — Jej Mć Pani Marianna Bajerska Łosiówna pierścień. — A Jej Mć Panna Marianna Berzewiczówna tablicę tego roku oddały.
19. Roku 1625. Panna Anna Gutowska, zakonnica Ś. Dominika, tablicę
J.M. Pan de Obory Oborski, herbu Kolumna, szczyrozłotą tablicę. — Także J.M. Pani Zuzanna Krasińska, ze Staroźrzeb, tablicę srebrną, i J.M. Pani Magdalena Mostowska, Je^o^ Mci P. Piotra Mostowskiego małżonka.
18. Roku Pańskiego 1624. Jej Mć Pani Zofia Potulicka, podkomorzyna poznańska, a fundatorka panieńskiego klasztoru w Sieprcu, dała altembasową, piękną, kapę i ornat, i antipedium tejże materiej. — Jej Mć Pani Marianna Bajerska Łosiówna pierścień. — A Jej Mć Panna Marianna Berzewiczówna tablicę tego roku oddały.
19. Roku 1625. Panna Anna Gutowska, zakonnica Ś. Dominika, tablicę
Skrót tekstu: WotSierpGęb
Strona: 303
Tytuł:
Spis wotów przy figurze cudownej w kościele w Sierpcu z 1652 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Sierpc
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1652
Data wydania (nie wcześniej niż):
1652
Data wydania (nie później niż):
1652
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
Lasocki, teraźniejszy podkomorzy wysogrodzki, dał pierścień złoty.
Tegoż roku 1626. Przewielebna J. M. Panna ksieni sierpska Katarzyna Strykowska dała na obraz koronę z jedwabiu robioną, na której były perły i ferety. Dała i kilka sukienek pięknych na tenże obraz Naświętszej Panny.
Anno 1626. Jej Mć Pani Dorota Tarnowska podkomorzyna sochaczewska oddała Najświętszej Pannie pierścień złoty. — Tegoż roku 1626. Jej Mć Pani Żeromska, małżonka J.M. Pana Piotra Zieromskiego, herbu Pobóg, z Kujaw dała sukienką tabinową, z płaszczykiem na obraz Najświętszej Panny.
Anno 1627. J.M. Pan Krzysztof Parzniewski, herbu Paparona, starosta brodnicki,
Lasocki, teraźniejszy podkomorzy wysogrodzki, dał pierścień złoty.
Tegoż roku 1626. Przewielebna J. M. Panna ksieni sierpska Katarzyna Strykowska dała na obraz koronę z jedwabiu robioną, na której były perły i ferety. Dała i kilka sukienek pięknych na tenże obraz Naświętszej Panny.
Anno 1626. Jej Mć Pani Dorota Tarnowska podkomorzyna sochaczewska oddała Najświętszej Pannie pierścień złoty. — Tegoż roku 1626. Jej Mć Pani Żeromska, małżonka J.M. Pana Piotra Zieromskiego, herbu Pobóg, z Kujaw dała sukienką tabinową, z płaszczykiem na obraz Najświętszej Panny.
Anno 1627. J.M. Pan Krysztof Parzniewski, herbu Paparona, starosta brodnicki,
Skrót tekstu: WotSierpGęb
Strona: 303
Tytuł:
Spis wotów przy figurze cudownej w kościele w Sierpcu z 1652 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Sierpc
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1652
Data wydania (nie wcześniej niż):
1652
Data wydania (nie później niż):
1652
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
Niszczycka krzyżyk pięknej, subtelnej, roboty. — Jej Mć Pani Anna (z domu Kryska) Kargowska, sędzina ziemska płocka; J.M.P. Stanisław Olszewski, cum inscriptione: Stanisłaus Olszewski Cliens humilimus devovit. — Pan Krzysztof Kalina z Warszawy tablice srebrne ofiarowali.
Roku 1628. Jej Mć Pani Zofia Potulicka podkomorzyna poznańska dała sukienkę tabinową z płaszczem na obraz Naświętszej Panny. — Tegoż roku przewielebna J.M. Panna Dulska ksieni klasztoru toruńskiego zakonu Ś. Benedykta dała antependium białe, atłasowe, złotem haftowane, a sukienkę czerwoną, z płaszczykiem na obraz cudowny.
Anno 1630. J.M. Pan Marcin Radzanowski, herbu
Niszczycka krzyżyk pięknej, subtelnej, roboty. — Jej Mć Pani Anna (z domu Kryska) Kargowska, sędzina ziemska płocka; J.M.P. Stanisław Olszewski, cum inscriptione: Stanislaus Olszewski Cliens humilimus devovit. — Pan Krzysztof Kalina z Warszawy tablice srebrne ofiarowali.
Roku 1628. Jej Mć Pani Zofia Potulicka podkomorzyna poznańska dała sukienkę tabinową z płaszczem na obraz Naświętszej Panny. — Tegoż roku przewielebna J.M. Panna Dulska ksieni klasztoru toruńskiego zakonu Ś. Benedykta dała antependium białe, atłasowe, złotem haftowane, a sukienkę czerwoną, z płaszczykiem na obraz cudowny.
Anno 1630. J.M. Pan Marcin Radzanowski, herbu
Skrót tekstu: WotSierpGęb
Strona: 304
Tytuł:
Spis wotów przy figurze cudownej w kościele w Sierpcu z 1652 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Sierpc
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1652
Data wydania (nie wcześniej niż):
1652
Data wydania (nie później niż):
1652
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
umarł, a tak i z tąż książę Wiśniowiecki sterilis 1744 w Mereczu umarł. Pozostała wdowa księżna Wiśniowiecka poszła w rok potem za Sapiehę, łowczego wielkiego W. Ks. Lit. Wnukowie zatem księcia Wiśniowieckiego, jakom wyżej namienił, Ogińscy, pisarz polny, i wojewodzanki trockie, siostry jego, także Mniszchowa, podkomorzyna lit., domagali się u Sapiehy, łowczego lit., ażeby przynajmniej Dolskich substancją onym wypuścił. A tak komisja przez kombinacją uznana była do dóbr Dolskich dla spisania inwentarzów i wyprowadzenia intraty in ordine podzielenia onej między konsukcesorami substancji Dolskich.
Od łowczego tedy lit. był naznaczony Strawiński, podkomorzy starodubowski; od Mniszchowej, podkomorzyny
umarł, a tak i z tąż książę Wiśniowiecki sterilis 1744 w Mereczu umarł. Pozostała wdowa księżna Wiśniowiecka poszła w rok potem za Sapiehę, łowczego wielkiego W. Ks. Lit. Wnukowie zatem księcia Wiśniowieckiego, jakom wyżej namienił, Ogińscy, pisarz polny, i wojewodzanki trockie, siostry jego, także Mniszchowa, podkomorzyna lit., domagali się u Sapiehy, łowczego lit., ażeby przynajmniej Dolskich substancją onym wypuścił. A tak komisja przez kombinacją uznana była do dóbr Dolskich dla spisania inwentarzów i wyprowadzenia intraty in ordine podzielenia onej między konsukcesorami substancji Dolskich.
Od łowczego tedy lit. był naznaczony Strawiński, podkomorzy starodubowski; od Mniszchowej, podkomorzyny
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 253
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
podkomorzyna lit., domagali się u Sapiehy, łowczego lit., ażeby przynajmniej Dolskich substancją onym wypuścił. A tak komisja przez kombinacją uznana była do dóbr Dolskich dla spisania inwentarzów i wyprowadzenia intraty in ordine podzielenia onej między konsukcesorami substancji Dolskich.
Od łowczego tedy lit. był naznaczony Strawiński, podkomorzy starodubowski; od Mniszchowej, podkomorzyny lit. — Pawłowski, komisarz dóbr Mniszchowskich generalny; od Ogińskiego, pisarza polnego, i dwóch wojewodzanek trockich, teraźniejszej Brzostowskiej, pisarzowej wielkiej W. Ks. Lit., i Wielhorskiej, oboźnej
wielkiej koronnej — ja; od Przezdzieckiej, teraźniejszej referendarzowej lit. — Zawadzki; od Platerowej, wojewodziny mścisławskiej, i Brzostowskiej
podkomorzyna lit., domagali się u Sapiehy, łowczego lit., ażeby przynajmniej Dolskich substancją onym wypuścił. A tak komisja przez kombinacją uznana była do dóbr Dolskich dla spisania inwentarzów i wyprowadzenia intraty in ordine podzielenia onej między konsukcesorami substancji Dolskich.
Od łowczego tedy lit. był naznaczony Strawiński, podkomorzy starodubowski; od Mniszchowej, podkomorzyny lit. — Pawłowski, komisarz dóbr Mniszchowskich generalny; od Ogińskiego, pisarza polnego, i dwóch wojewodzanek trockich, teraźniejszej Brzostowskiej, pisarzowej wielkiej W. Ks. Lit., i Wielhorskiej, oboźnej
wielkiej koronnej — ja; od Przezdzieckiej, teraźniejszej referendarzowej lit. — Zawadzki; od Platerowej, wojewodziny mścisławskiej, i Brzostowskiej
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 253
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
razem z Sapiehami, starostą bobrujskim i z bratem jego Józefem, potem podskarbim nadwornym lit., to jest z ich dywizją, po Polsce chodzić, gdyż mu niebezpieczno było w domu siedzieć.
Zdarzyło się zatem, że z tąż parcją zaszli w województwo płockie i przyszli do Bębnowa, dóbr śp. Kunegundy Kępskiej, podkomorzyny płockiej, z domu Mostowskiej, podkomorzanki płockiej, siostry rodzonej Teodora Mostowskiego, naówczas stolnika płockiego, potem sierpskiego, dalej raciążskiego, a na koniec kasztela-
na płockiego, ojca dzisiejszego Pawła Mostowskiego, wojewody pomorskiego. Taż Kępska, podkomorzyna płocka, wielka była dla gości uczcicielka w domu swoim i miała trzy córki, dorosłe
razem z Sapiehami, starostą bobrujskim i z bratem jego Józefem, potem podskarbim nadwornym lit., to jest z ich dywizją, po Polszczę chodzić, gdyż mu niebezpieczno było w domu siedzieć.
Zdarzyło się zatem, że z tąż partią zaszli w województwo płockie i przyszli do Bębnowa, dóbr śp. Kunegundy Kępskiej, podkomorzyny płockiej, z domu Mostowskiej, podkomorzanki płockiej, siostry rodzonej Teodora Mostowskiego, naówczas stolnika płockiego, potem sierpskiego, dalej raciążskiego, a na koniec kasztela-
na płockiego, ojca dzisiejszego Pawła Mostowskiego, wojewody pomorskiego. Taż Kępska, podkomorzyna płocka, wielka była dla gości uczcicielka w domu swoim i miała trzy córki, dorosłe
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 390
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
parcją zaszli w województwo płockie i przyszli do Bębnowa, dóbr śp. Kunegundy Kępskiej, podkomorzyny płockiej, z domu Mostowskiej, podkomorzanki płockiej, siostry rodzonej Teodora Mostowskiego, naówczas stolnika płockiego, potem sierpskiego, dalej raciążskiego, a na koniec kasztela-
na płockiego, ojca dzisiejszego Pawła Mostowskiego, wojewody pomorskiego. Taż Kępska, podkomorzyna płocka, wielka była dla gości uczcicielka w domu swoim i miała trzy córki, dorosłe panny: pierwszą Teresę, matkę moją, drugą Ludowikę, in voto Rutkowską, wojską dobrzyńską, in 2-do voto Mielżyńską, kasztelanicową rypińską, trzecią Zofią, in primo voto Bromirską, podkomorzynę wyszogrodzką, in 2-do Dąmbską, starościnę brzesko-
partią zaszli w województwo płockie i przyszli do Bębnowa, dóbr śp. Kunegundy Kępskiej, podkomorzyny płockiej, z domu Mostowskiej, podkomorzanki płockiej, siostry rodzonej Teodora Mostowskiego, naówczas stolnika płockiego, potem sierpskiego, dalej raciążskiego, a na koniec kasztela-
na płockiego, ojca dzisiejszego Pawła Mostowskiego, wojewody pomorskiego. Taż Kępska, podkomorzyna płocka, wielka była dla gości uczcicielka w domu swoim i miała trzy córki, dorosłe panny: pierwszą Teresę, matkę moją, drugą Ludowikę, in voto Rutkowską, wojską dobrzyńską, in 2-do voto Mielżyńską, kasztelanicową rypińską, trzecią Zofią, in primo voto Bromirską, podkomorzynę wyszogrodzką, in 2-do Dąmbską, starościnę brzesko-
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 391
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
Mostowskiego, wojewody pomorskiego. Taż Kępska, podkomorzyna płocka, wielka była dla gości uczcicielka w domu swoim i miała trzy córki, dorosłe panny: pierwszą Teresę, matkę moją, drugą Ludowikę, in voto Rutkowską, wojską dobrzyńską, in 2-do voto Mielżyńską, kasztelanicową rypińską, trzecią Zofią, in primo voto Bromirską, podkomorzynę wyszogrodzką, in 2-do Dąmbską, starościnę brzesko-kujawską, in tertio Śleszyńską, kasztelanową inowłodzką. Ten tedy był czas, którego ociec mój zabrał inklinacją do matki mojej, widząc jej głęboki rozum, ale to potem, za odejściem z Bębnowa Sapieżyńskiej dywizji, nie miało żadnego skutku.
Był w Boćkach plebanem ksiądz Sturzymowski,
Mostowskiego, wojewody pomorskiego. Taż Kępska, podkomorzyna płocka, wielka była dla gości uczcicielka w domu swoim i miała trzy córki, dorosłe panny: pierwszą Teresę, matkę moją, drugą Ludowikę, in voto Rutkowską, wojską dobrzyńską, in 2-do voto Mielżyńską, kasztelanicową rypińską, trzecią Zofią, in primo voto Bromirską, podkomorzynę wyszogrodzką, in 2-do Dąmbską, starościnę brzesko-kujawską, in tertio Śleszyńską, kasztelanową inowłodzką. Ten tedy był czas, którego ociec mój zabrał inklinacją do matki mojej, widząc jej głęboki rozum, ale to potem, za odejściem z Bębnowa Sapieżyńskiej dywizji, nie miało żadnego skutku.
Był w Boćkach plebanem ksiądz Sturzymowski,
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 391
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
