Z. te napisał słowa: Ebrium nunquam putabo castum: Ja mam za to/ że Opilca nigdy nie jest czystym. Chryzostom Z. stary Nauczyciel tak o opiłych Niewiastach/ co się rady opijają/ pisze: Mulier, si Comessatrix, est Meretrix: Niewiasta która rada na dobrej myśli bywa/ albo/ rada sobie podpija/ pewnie nierządu jest pełna. Lot był to Mąż bogobojny: Niezbożność Sodomitów nie mogła go zwyciężyć; Lecz wino/ którym się był opił/ przywiodło go do tego/ że z Córkami swymi kazirodztwo popełnił. Matth. 12. v. 24. Genes. 19. v. 32. seqq. Origen. Homil
S. te nápisał słowá: Ebrium nunquam putabo castum: Ja mam zá to/ że Opilcá nigdy nie jest czystym. Chryzostom S. stáry Náuczyćiel ták o opiłych Niewiástách/ co śię rády opijáją/ pisze: Mulier, si Comessatrix, est Meretrix: Niewiástá ktora rádá ná dobrey myśli bywa/ álbo/ rádá sobie podpija/ pewnie nierządu jest pełna. Lot był to Mąż bogoboyny: Niezbożność Sodomitow nie mogłá go zwyćiężyć; Lecz wino/ ktorym śię był opił/ przywiodło go do tego/ że z Corkámi swymi káźirodztwo popełnił. Matth. 12. v. 24. Genes. 19. v. 32. seqq. Origen. Homil
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 5.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
zaniechał; a Tyś wszelkich życzliwych przestróg i szczerego napominania Kaznodziejskiego za nic sobie nie miał.
(4.) Wymawiają się niektórzy/ że im to zgoła nie można rzecz miernie żyć i pijaństwa przestać/ gdyż się zaraz z młodu do tego przyzwyczaili/ że sobie gorzałką/ piwem/ winem/ albo jakim inszym napojem podpijać muszą.
Aleć się zwyczajem nie wymówią/ ponieważ więcej na Boga/ i rozkaz jego/ a niż na zwyczaj poglądać mają.
(5.) Są też/ co powiadają: Bóg jest dobrotliwy/ łaskawy i miłosierny/ kiedy będę miał umrzeć/ będę go prosił/ aby mi grzechy moje/ miedzy którymi jest
zániechał; á Tyś wszelkich życzliwych przestrog y sczerego nápominánia Káznodźieyskiego zá nic sobie nie miáł.
(4.) Wymawiáją śię niektorzy/ że im to zgołá nie można rzecz miernie żyć y pijáństwá przestáć/ gdyż śię záraz z młodu do tego przyzwyczáili/ że sobie gorzałką/ piwem/ winem/ álbo jákim inszym napojem podpijáć muszą.
Aleć śię zwyczájem nie wymowią/ ponieważ więcey ná Bogá/ y roskaz jego/ á niż ná zwyczay poglądáć máją.
(5.) Są też/ co powiádáją: Bog jest dobrotliwy/ łáskáwy y miłośierny/ kiedy będę miał umrzeć/ będę go prośił/ áby mi grzechy moje/ miedzy ktorymi jest
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 36.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
się 25 Octobris nie w zupełnem zdrowiu.
Na kilka dni wyjechałem z Tylży die 27 Octobris na kwaterę swoją do Wojnuty; tamem polował, naszczwałem dość zajęcy na granicy pruskiej. Wróciłem się do Tylży 1 Novembris.
4 Decembris na imieniny Basi naszej zaproszeni ipp. Sapiehowie młodzi, obiad jedli, tańcowali i podpijali.
12 Decembris z Tylży wyjechałem do Torunia do królów ichmość polskiego i szwedzkiego. Jechałem na Królewiec, gdzie kilka dni w dobrej haniebnie kompanii zabawiłem się; tamże na wschodach szwank miałem podpiwszy u ip. wojewodziny trockiej miodeczkiem. W tych kompaniach dodawał nam wesołości monsieur Kont francuz, arte muzyk, który
się 25 Octobris nie w zupełnem zdrowiu.
Na kilka dni wyjechałem z Tylży die 27 Octobris na kwaterę swoją do Wojnuty; tamem polował, naszczwałem dość zajęcy na granicy pruskiej. Wróciłem się do Tylży 1 Novembris.
4 Decembris na imieniny Basi naszéj zaproszeni jpp. Sapiehowie młodzi, objad jedli, tańcowali i podpijali.
12 Decembris z Tylży wyjechałem do Torunia do królów ichmość polskiego i szwedzkiego. Jechałem na Królewiec, gdzie kilka dni w dobréj haniebnie kompanii zabawiłem się; tamże na wschodach szwank miałem podpiwszy u jp. wojewodziny trockiéj miodeczkiem. W tych kompaniach dodawał nam wesołości monsieur Kont francuz, arte muzyk, który
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 133
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
, dowiedzieliśmy się o Moskwie koło Mira i Nieświża, niespodziewanie przybyłej z Szeremetem; a tak tylko przenocowawszy, nazajutrz, to jest die 24 Augusti wyjechaliśmy: żona moja z dziećmi do Usnarza, a ja znowu służyłem ip. kasztelanowi do obozu. Wyprowadzało nas łaskawe sąsiedztwo na noc do Jawora, gdzieśmy podpijali, a z Dereczyna rozdwoiliśmy się: żona w swoją drogę, my w swoją. Stanęliśmy w obozie 29 Augusti pod Kamieńcem; tamem się nie bawił, wyjechałem z obozu 4 Septembris, obiad zjadłszy u ip. Jerzego Sapiehy kuchmistrza w. księstwa lit., do Usnarza na Szereszów, Swisłocz,
, dowiedzieliśmy się o Moskwie koło Mira i Nieświża, niespodziewanie przybyłéj z Szeremetem; a tak tylko przenocowawszy, nazajutrz, to jest die 24 Augusti wyjechaliśmy: żona moja z dziećmi do Usnarza, a ja znowu służyłem jp. kasztelanowi do obozu. Wyprowadzało nas łaskawe sąsiedztwo na noc do Jawora, gdzieśmy podpijali, a z Dereczyna rozdwoiliśmy się: żona w swoją drogę, my w swoją. Stanęliśmy w obozie 29 Augusti pod Kamieńcem; tamem się nie bawił, wyjechałem z obozu 4 Septembris, obiad zjadłszy u jp. Jerzego Sapiehy kuchmistrza w. księstwa lit., do Usnarza na Szereszów, Swisłocz,
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 146
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
chyba wody przymieszaniem utemperowane, najlepiej rozgrzewa, ale rozum obraża. Wino wonne przyjemne czystą krew mnoży, serce rozwesela, troski oddala, złość obraca w dobroć: oziembłość w Nabożeństwo; łakomstwo w szczodrość; pychę w pokorę: niedbałość w pilność; bojaźń w śmiałość: ale miernie pijąc. Bodaj Panowie i Katolicy takim sobie podpijali winem ad hilaritatem, nie upijali się, gdyż wtedy jeszcze większe wpijącym wzbudza vitia. Generalnie mówiąc: Wino naturze ludzkiej służy dwuletnie, albo trzy letnie: a starsze tylko na lekarstwo ma być zażywane. Żółtawe jest zbyt gorące; zdrowsze i lepsze jest zielonawego koloru i białawego, Wino jeśli chcesz komu od pieluszek obrzydzić,
chyba wody przymieszaniem utemperowane, naylepiey rozgrzewa, ale rozum obraża. Wino wonne przyiemne czystą krew mnoży, serce rozwesela, troski oddala, złość obraca w dobroć: oziembłość w Nabożeństwo; łakomstwo w szczodrość; pychę w pokorę: niedbałość w pilnośc; boiaźń w smiałość: ale miernie piiąc. Boday Panowie y Katolicy takim sobie podpiiali winem ad hilaritatem, nie upiiali się, gdyż wtedy ieszcze większe wpiiącym wzbudza vitia. Generalnie mowiąc: Wino naturze ludzkiey służy dwuletnie, albo trzy letnie: á starsze tylko na lekarstwo ma bydź zażywane. Zołtawe iest zbyt gorące; zdrowsze y lepsze iest zielonawego koloru y białawego, Wino ieśli chcesz komu od pieluszek obrzydzić,
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 494
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
tej wyspie króliki, tylko o dwu nogach wysokich, nie barzo prędkie, wełna na nich jak łabędzi kwap; robią z niej pończochy, koszulki, rękawice i dziany.
Od P. Nieboraczkowskiego do P. Gałęzowskiego. Mci P. Gałęzowski kubanie, abo chcę rzec kompanie, z którym w Toruniu u P. Musidła podpijałem za swoje pieniądze; Wmci Osłowa żywiła. Piszę z Krzemieńca jako do tego, któryś wszytkie miasta osabarkał. Jest ówdzie Żyd Iśko młody, jako Wm. gra na bierlecie, tak właśnie jako na pomorcie, zwinąwszy w trąbkę; jako ono też Wmć na drumli w Zamościu i nie lada jako. Bo Ich Mość
tej wyspie króliki, tylko o dwu nogach wysokich, nie barzo prędkie, wełna na nich jak łabędzi kwap; robią z niej pończochy, koszulki, rękawice i dziany.
Od P. Nieboraczkowskiego do P. Gałęzowskiego. Mci P. Gałęzowski kubanie, abo chcę rzec kompanie, z którym w Toruniu u P. Musidła podpijałem za swoje pieniądze; Wmci Osłowa żywiła. Piszę z Krzemieńca jako do tego, któryś wszytkie miasta osabarkał. Jest ówdzie Żyd Iśko młody, jako Wm. gra na bierlecie, tak właśnie jako na pomorcie, zwinąwszy w trąbkę; jako ono też Wmć na drumli w Zamościu i nie leda jako. Bo Ich Mość
Skrót tekstu: NowSakBad
Strona: 326
Tytuł:
Sakwy
Autor:
Cadasylan Nowohracki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
nie wcześniej niż 1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Polska satyra mieszczańska. Nowiny sowiźrzalskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Karol Badecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1950
obierać karanie abo tu na tym/ abo na drugim świecie. Uprosili/ aby tu na tym świecie karani byli. I kazał ich Bóg za nogi powiesić w studni Babilońskiej/ gdzie mają wisieć aż do sądnego dnia. Dla tej tedy przyczyny Tatarom zakazał wina pić/ którego jednak w raju dostatek im obiecał/ i tam podpijać nim dobrze będą. Tu jednak ktoby go chciał pić/ taki ma być według Alkoranu ośmdziesiąt plag biciem kijowym w brzuch abo w podeszwy karany. Ja zaś przyczyny zakazanego wina pić Tatarom i Turkom/ naturaliter nie insze rozumiem tylko te. Pierwsza. Iż w tamtych gorących krajach: jako w Arabiej/ w Egipcie/
obieráć karánie ábo tu na tym/ ábo ná drugim świećie. Vprośili/ áby tu ná tym świećie karáni byli. Y kazał ich Bog zá nogi powieśić w studni Bábilońskiey/ gdźie máią wiśieć áż do sądnego dniá. Dla tey tedy przycżyny Tátárom zákazał winá pić/ ktorego iednák w ráiu dostátek im obiecał/ y tám podpiiáć nim dobrze będą. Tu iednák ktoby go chćiał pić/ táki ma być według Alkoránu ośmdźieśiąt plag bićiem kiiowym w brzuch ábo w podeszwy kárány. Ia záś przycżyny zákázánego winá pić Tátárom y Turkom/ naturaliter nie insze rozumiem tylko te. Pierwsza. Iż w támtych gorących kráiách: iáko w Arábiey/ w Egiptćie/
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 76
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
/ żeby się obaczyli/ i od zakonu jego odstąpili. Zamykam już/ Cudami Mahometowymi ukazując/ Humano capiti ceruicem equinam, et plumas auium copulat. De doctrina Mahometi in ca. narrat. Tatarowie czemu wina nie pijają. Pisze i o tym Pius 2. in epist. ad Morbisanum Principem Turc. Aniołowie u Tatar podpijają. Aniołowie Alkoraniccy cudzołożnicy jako i Mahomet. Angeli Alcoranici amare flebant. Aniołom Tatarskim cudzołożyć wolno iż są Incubi et Succubi. Tatarowie w raju będą podpijać. Azoara. 13. Bo dobry masłok Tatarom nie wino. Plus delectantur in frigidis poculis, kwam in calidys. Bene monentis consilia non sunt spernenda. Ea praecepit
/ żeby się obacżyli/ y od zakonu iego odstąpili. Zámykam iuż/ Cudámi Máchometowymi vkázuiąc/ Humano capiti ceruicem equinam, et plumas auium copulat. De doctrina Mahometi in ca. narrat. Tátárowie cżemu winá nie piiáią. Pisze y o tym Pius 2. in epist. ad Morbisanum Principem Turc. Anyołowie v Tátár podpiiáią. Anyołowie Alkoraniccy cudzołożnicy iáko y Machomet. Angeli Alcoranici amare flebant. Anyołom Tátárskim cudzołożyć wolno iż są Incubi et Succubi. Tátárowie w ráiu będą podpiiáć. Azoara. 13. Bo dobry másłok Tátárom nie wino. Plus delectantur in frigidis poculis, quam in calidis. Bene monentis consilia non sunt spernenda. Ea praecepit
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 77
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
De doctrina Mahometi in ca. narrat. Tatarowie czemu wina nie pijają. Pisze i o tym Pius 2. in epist. ad Morbisanum Principem Turc. Aniołowie u Tatar podpijają. Aniołowie Alkoraniccy cudzołożnicy jako i Mahomet. Angeli Alcoranici amare flebant. Aniołom Tatarskim cudzołożyć wolno iż są Incubi et Succubi. Tatarowie w raju będą podpijać. Azoara. 13. Bo dobry masłok Tatarom nie wino. Plus delectantur in frigidis poculis, kwam in calidys. Bene monentis consilia non sunt spernenda. Ea praecepit quae grata erant auditoribus, Vinum equus est Poetarum, et sapientum, nam sapientiam, docilitatem, prudentiamq conciliat. Vinum fomes virtutis, ingeniiq. Goelius
De doctrina Mahometi in ca. narrat. Tátárowie cżemu winá nie piiáią. Pisze y o tym Pius 2. in epist. ad Morbisanum Principem Turc. Anyołowie v Tátár podpiiáią. Anyołowie Alkoraniccy cudzołożnicy iáko y Machomet. Angeli Alcoranici amare flebant. Anyołom Tátárskim cudzołożyć wolno iż są Incubi et Succubi. Tátárowie w ráiu będą podpiiáć. Azoara. 13. Bo dobry másłok Tátárom nie wino. Plus delectantur in frigidis poculis, quam in calidis. Bene monentis consilia non sunt spernenda. Ea praecepit quae grata erant auditoribus, Vinum equus est Poetarum, et sapientum, nam sapientiam, docilitatem, prudentiamq conciliat. Vinum fomes virtutis, ingeniiq. Goelius
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 77
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
/ Witają go narodowie/ Powtórz. Witają go narodowie/ Ze wschodu słońca Królowie. Ej nom ej/ Witają go i pasterze/ Powtórz. Witają go i pasterze/ Grając mu na koźlej Lerze. Ej nom ej/ I my go dzisia witajmy/ Powtórz. I my go dzisia witajmy/ Tym wineczkiem podpijajmy. Symfonie
Ej nom ej/ Życząc roku fortunnego/ Powtórz. Życząc roku fortunnego/ Pijmy jeden do drugiego. Symfonia Dziesiąta.
PANNA przedwieczna/ Była bezpieczna Z Synaczka swojego/ Gdy go uwiodła/ W Egipt przywiodła/ Dla Heroda złego. Który mordował/ I dziatki psował V piersi matczynej. A tym się cieszył
/ Witáią go národowie/ Powtorz. Witáią go národowie/ Ze wschodu słońcá Krolowie. Ey nom ey/ Witáią go y pásterze/ Powtorz. Witáią go y pásterze/ Gráiąc mu ná koźley Lerze. Ey nom ey/ I my go dźiśia witaymy/ Powtorz. I my go dźiśia witaymy/ Tym winecżkiem podpiiaymy. Symphonie
Ey nom ey/ Zycżąc roku fortunnego/ Powtorz. Zycżąc roku fortunnego/ Piymy ieden do drugiego. Symphonia Dźieśiąta.
PANNA przedwieczna/ Byłá beśpiecżna Z Synaczká swoiego/ Gdy go vwiodła/ W Egypt przywiodła/ Dla Herodá złego. Ktory mordował/ I dźiatki psował V pierśi mátcżyney. A tym sie ćieszył
Skrót tekstu: ŻabSymf
Strona: B3
Tytuł:
Symfonie anielskie
Autor:
Jan Żabczyc
Drukarnia:
Marcin Filipowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1631
Data wydania (nie wcześniej niż):
1631
Data wydania (nie później niż):
1631
