zaniechał; a Tyś wszelkich życzliwych przestróg i szczerego napominania Kaznodziejskiego za nic sobie nie miał.
(4.) Wymawiają się niektórzy/ że im to zgoła nie można rzecz miernie żyć i pijaństwa przestać/ gdyż się zaraz z młodu do tego przyzwyczaili/ że sobie gorzałką/ piwem/ winem/ albo jakim inszym napojem podpijać muszą.
Aleć się zwyczajem nie wymówią/ ponieważ więcej na Boga/ i rozkaz jego/ a niż na zwyczaj poglądać mają.
(5.) Są też/ co powiadają: Bóg jest dobrotliwy/ łaskawy i miłosierny/ kiedy będę miał umrzeć/ będę go prosił/ aby mi grzechy moje/ miedzy którymi jest
zániechał; á Tyś wszelkich życzliwych przestrog y sczerego nápominánia Káznodźieyskiego zá nic sobie nie miáł.
(4.) Wymawiáją śię niektorzy/ że im to zgołá nie można rzecz miernie żyć y pijáństwá przestáć/ gdyż śię záraz z młodu do tego przyzwyczáili/ że sobie gorzałką/ piwem/ winem/ álbo jákim inszym napojem podpijáć muszą.
Aleć śię zwyczájem nie wymowią/ ponieważ więcey ná Bogá/ y roskaz jego/ á niż ná zwyczay poglądáć máją.
(5.) Są też/ co powiádáją: Bog jest dobrotliwy/ łáskáwy y miłośierny/ kiedy będę miał umrzeć/ będę go prośił/ áby mi grzechy moje/ miedzy ktorymi jest
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 36.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
obierać karanie abo tu na tym/ abo na drugim świecie. Uprosili/ aby tu na tym świecie karani byli. I kazał ich Bóg za nogi powiesić w studni Babilońskiej/ gdzie mają wisieć aż do sądnego dnia. Dla tej tedy przyczyny Tatarom zakazał wina pić/ którego jednak w raju dostatek im obiecał/ i tam podpijać nim dobrze będą. Tu jednak ktoby go chciał pić/ taki ma być według Alkoranu ośmdziesiąt plag biciem kijowym w brzuch abo w podeszwy karany. Ja zaś przyczyny zakazanego wina pić Tatarom i Turkom/ naturaliter nie insze rozumiem tylko te. Pierwsza. Iż w tamtych gorących krajach: jako w Arabiej/ w Egipcie/
obieráć karánie ábo tu na tym/ ábo ná drugim świećie. Vprośili/ áby tu ná tym świećie karáni byli. Y kazał ich Bog zá nogi powieśić w studni Bábilońskiey/ gdźie máią wiśieć áż do sądnego dniá. Dla tey tedy przycżyny Tátárom zákazał winá pić/ ktorego iednák w ráiu dostátek im obiecał/ y tám podpiiáć nim dobrze będą. Tu iednák ktoby go chćiał pić/ táki ma być według Alkoránu ośmdźieśiąt plag bićiem kiiowym w brzuch ábo w podeszwy kárány. Ia záś przycżyny zákázánego winá pić Tátárom y Turkom/ naturaliter nie insze rozumiem tylko te. Pierwsza. Iż w támtych gorących kráiách: iáko w Arábiey/ w Egiptćie/
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 76
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
De doctrina Mahometi in ca. narrat. Tatarowie czemu wina nie pijają. Pisze i o tym Pius 2. in epist. ad Morbisanum Principem Turc. Aniołowie u Tatar podpijają. Aniołowie Alkoraniccy cudzołożnicy jako i Mahomet. Angeli Alcoranici amare flebant. Aniołom Tatarskim cudzołożyć wolno iż są Incubi et Succubi. Tatarowie w raju będą podpijać. Azoara. 13. Bo dobry masłok Tatarom nie wino. Plus delectantur in frigidis poculis, kwam in calidys. Bene monentis consilia non sunt spernenda. Ea praecepit quae grata erant auditoribus, Vinum equus est Poetarum, et sapientum, nam sapientiam, docilitatem, prudentiamq conciliat. Vinum fomes virtutis, ingeniiq. Goelius
De doctrina Mahometi in ca. narrat. Tátárowie cżemu winá nie piiáią. Pisze y o tym Pius 2. in epist. ad Morbisanum Principem Turc. Anyołowie v Tátár podpiiáią. Anyołowie Alkoraniccy cudzołożnicy iáko y Machomet. Angeli Alcoranici amare flebant. Anyołom Tátárskim cudzołożyć wolno iż są Incubi et Succubi. Tátárowie w ráiu będą podpiiáć. Azoara. 13. Bo dobry másłok Tátárom nie wino. Plus delectantur in frigidis poculis, quam in calidis. Bene monentis consilia non sunt spernenda. Ea praecepit quae grata erant auditoribus, Vinum equus est Poetarum, et sapientum, nam sapientiam, docilitatem, prudentiamq conciliat. Vinum fomes virtutis, ingeniiq. Goelius
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 77
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
a godziło się to nieradząc się nas? Ale dobrze i tak Chwała Bogu! Owa się omawia ze tu nic niemasz, Tylko ze pieśń śpiewają taką jaki ma w sobie Tekst, A oni już wmawiają gwałtem że juzes deklarowała piją za zdrowie vivat, Pierzcien jej obaczywszy umnie na Palcu Tym że bardziej Potym tancowac podpijać jakto bywa. Już tedy bez wszelkiej Ceremonii poczęlismy z sobą mówić de tempore . Ona powiedziała choć by i jutro gdy by nie piątek ja jednak podziękowawszy za deklaracyją skutku prędkiego, mówię Moja Mościa Pani ja mam rodziców bez których błogosławieństwa odmieniać stanu niemogę bo takie mam od nich przykazanie. Złaski WMMPaniej dosyć mi
a godziło się to nieradząc się nas? Ale dobrze y tak Chwała Bogu! Owa się omawia ze tu nic niemasz, Tylko ze piesn spiewaią taką iaki ma w sobie Text, A oni iuz wmawiaią gwałtem że iuzes deklarowała piią za zdrowie vivat, Pierzcien iey obaczywszy umnie na Palcu Tym że bardziey Potym tancowac podpiiać iakto bywa. Iuz tedy bez wszelkiey Ceremoniey poczęlismy z sobą mowić de tempore . Ona powiedziała choc by y iutro gdy by nie piątek ia iednak podziękowawszy za deklaracyią skutku prędkiego, mowię Moia Moscia Pani ia mąm rodzicow bez ktorych błogosławięnstwa odmięniać stanu niemogę bo takie mąm od nich przykazanie. Złaski WMMPaniey dosyć mi
Skrót tekstu: PasPam
Strona: 224
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Jan Chryzostom Pasek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1688
idącego, których w pień wyciął, a Fluka w areszt wziął. Posłyszał potem Szmigielski, że kilka tysięcy Moskwy w pogoń za nim szli, dla tego na odwodzie zostawił kilka chorągwi swoich. Ci niebożęta nie spodziewając się tak prędko pogoni za sobą, rozłożyli się nieostrożnie w Tarnowie, ufając murom, i poczęli po pracach podpijać i tam za nieostrożnością przyszli w ręce okrutnej Moskwy, którzy ich tam w Tarnowie okrutnie pozabijali. Rotmistrzów dwóch pojmali, tych w sklepie pustym pokrępowawszy ręce i nogi łańcuchami, żywo popiekli, miechami kowalskiemi węgle pod nimi rozdymając. Sam Szmigielski z wojewodą kijowskim przebywszy z wielką trudnością Wisłę pod Opatowcem, uchodził na Częstochowę do wielkiej
idącego, których w pień wyciął, a Fluka w areszt wziął. Posłyszał potém Szmigielski, że kilka tysięcy Moskwy w pogoń za nim szli, dla tego na odwodzie zostawił kilka chorągwi swoich. Ci niebożęta nie spodziewając się tak prędko pogoni za sobą, rozłożyli się nieostrożnie w Tarnowie, ufając murom, i poczęli po pracach podpijać i tam za nieostrożnością przyszli w ręce okrutnéj Moskwy, którzy ich tam w Tarnowie okrutnie pozabijali. Rotmistrzów dwóch pojmali, tych w sklepie pustym pokrępowawszy ręce i nogi łańcuchami, żywo popiekli, miechami kowalskiemi węgle pod nimi rozdymając. Sam Szmigielski z wojewodą kijowskim przebywszy z wielką trudnością Wisłę pod Opatowcem, uchodził na Częstochowę do wielkiéj
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 111
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
