1590.
Sąd Ziemski nie może tylko graniczne swego Województwa i Ziemskie sprawy sądzić, i może rozsądzić bez Apelacyj Sprawy szacowane do 3000. Konstyt: 1670.
Pisarze Ziemscy podczas pospolitego ruszenia powinni Akta Dekretów mieć swoich K[...] sztellanów.
Księstwo Mazowieckie ma swoje ekscepta, które ciekawemu wolno czytać w Statucie, gdzie Pisarze powinni mieć swoich Podpisków, dla atendencyj Ksiąg tak Konstytucja 1577. ale i w każdej Ziemi są Regenci Ziemscy, Komornicy Ziemscy etc. etc.
W PRUSACH Sedzia Ziemski, Ławników[...] . i Pisarz formują Sądy Ziemskie i powinni być Szlachta i Posessyonaci. W Sądach zaś Ziem skich Chełmińskich zasiadają dwóch Asesorów z Magistratu Toruńskiego. ZIEMSCY. O ELEKCYJ
1590.
Sąd Ziemski nie może tylko graniczne swego Województwa i Ziemskie sprawy sądźić, i może rozsądźić bez Appellacyi Sprawy szacowane do 3000. Konstyt: 1670.
Pisarze Ziemscy podczas pospolitego ruszenia powinni Akta Dekretów mieć swoich K[...] sztellanów.
Xięstwo Mazowieckie ma swoje excepta, które ciekawemu wolno czytać w Statućie, gdźie Pisarze powinni mieć swoich Podpisków, dla attendencyi Ksiąg tak Konstytucya 1577. ale i w każdey Ziemi są Regenći Ziemscy, Komornicy Ziemscy etc. etc.
W PRUSACH Sedźia Ziemski, Ławników[...] . i Pisarz formują Sądy Ziemskie i powinni być Szlachta i Possessyonaći. W Sądach zaś Ziem skich Chełmińskich zaśiadają dwóch Assessorów z Magistratu Toruńskiego. ZIEMSCY. O ELEKCYI
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 225
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
by powiat zdołać nie mógł, tedy wszystkiego województwa ruszyć, a KiMci mocą i obroną swą, jako powinien, pomagać.
Urzędom, sędziom wszystkim postanowić i zamierzyć, coby mieli brać od dekretów, zapisów, ekstraktów i wszelakich spraw prawnych na sąd trybunalski, gdyż każdy urząd ziem- ski, grodzki, pisarz, podpisek według upodobania swego bierze; sprawa nigdy za to nie stoi, co musi od dekretów, zapisów, ekstraktów dawać, także prokuratorom. A któryby urząd śmiał więcej wziąć, niż się tu postanowi, aby był karan winą sta grzywien; swe deputaty pozywać potym o to, gdyby się do domu wrócili. A kto
by powiat zdołać nie mógł, tedy wszystkiego województwa ruszyć, a KJMci mocą i obroną swą, jako powinien, pomagać.
Urzędom, sędziom wszystkim postanowić i zamierzyć, coby mieli brać od dekretów, zapisów, ekstraktów i wszelakich spraw prawnych na sąd trybunalski, gdyż każdy urząd ziem- ski, grodzki, pisarz, podpisek według upodobania swego bierze; sprawa nigdy za to nie stoi, co musi od dekretów, zapisów, ekstraktów dawać, także prokuratorom. A któryby urząd śmiał więcej wziąć, niż się tu postanowi, aby był karan winą sta grzywien; swe deputaty pozywać potym o to, gdyby się do domu wrócili. A kto
Skrót tekstu: SposPodCz_II
Strona: 397
Tytuł:
Sposób podania drogi do ś. sprawiedliwości i pokoju pospolitego w Koronie polskiej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
abo człek co czyta, Kto siadszy do obojga, o czym inszym myśli, Jako lada co pisząc, darmo papier kryśli, Tak czytając, przetakiem w studni czerpa wodę, Wielką ponosząc w oczu, większą w czesie szkodę. Widziałem w kancelarii; jakoby oszalał: Miasto prochu, na papier inkaustu nalał, Zamyśliwszy podpisek o swej miejskiej damie, Że się i kontuszowi dostało, i szlamie. Skoro mu całą przyszło przepisować księgę Na swym papierze, ciśnie daną od niej wstęgę. Ale kędyż nie bredzi, kędy człek nie kawi, Gdy się czym inszym ręce, czym inszym myśl bawi? 341. W WIELKICH RZECZACH I Chcieć DOSYĆ JEST
abo człek co czyta, Kto siadszy do obojga, o czym inszym myśli, Jako leda co pisząc, darmo papier kryśli, Tak czytając, przetakiem w studni czerpa wodę, Wielką ponosząc w oczu, większą w czesie szkodę. Widziałem w kancelarii; jakoby oszalał: Miasto prochu, na papier inkaustu nalał, Zamyśliwszy podpisek o swej miejskiej damie, Że się i kontuszowi dostało, i szlamie. Skoro mu całą przyszło przepisować księgę Na swym papierze, ciśnie daną od niej wstęgę. Ale kędyż nie bredzi, kędy człek nie kawi, Gdy się czym inszym ręce, czym inszym myśl bawi? 341. W WIELKICH RZECZACH I CHCIEC DOSYĆ JEST
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 203
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
