napisano jest o nim, Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. I indzie, Wszyscy narodowie będą nam robić, i opanuje od morza aż do morza, i zaś, wszystka ziemia opanowanie jego. On sam jest któremu dana jest władza, i cześć, i królestwo, i wszyscy narodowie, i Pogani będą mu służyć: i w nim jest zrzodło i początek wszelkiej władzej, i od niego wszystkie inne przełożeństwa pochodzą. On sam jest który się sprawiedliwie powszechnym Arcykapłanem mianuje. On sam jest którego Kościół przez same go Boga jest założony. On zupełną władzą ma degradować Biskupy, i zaś przywracać. On sam jest którego Legat
nápisano iest o nim, Dána mi iest wszelka władza ná niebie y ná ziemi. Y indzie, Wszyscy narodowie będą nam robić, y opánuie od morzá áż do morzá, y záś, wszystká ziemiá opánowánie iego. On sam iest ktoremu dána iest władza, y ćżeśc, y krolestwo, y wszyscy narodowie, y Pogáni będą mu służyć: y w nim iest zrzodło y pocżątek wszelkiey władzey, y od niego wszystkie inne przełożenstwá pochodzą. On sam iest ktory sie spráwiedliwie powszechnym Arcykápłanem miánuie. On sam iest ktorego Kośćioł przez sáme go Bogá iest záłożony. On zupełną władzą ma degradowáć Biskupy, y záś przywracáć. On sam iest ktorego Legat
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 34
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
zwyczaj jest i Rzymskiemu w Zachodnich stronach. Zarówno z Antiocheński władzą niech ma nad swoją krainą. Toż i w inszych Diocoesiach zachować się ma, co pierwej już postanowiono jest. Słyszysz jako Kanon uczy/ aby starodawne zwyczaje były mocno trzymane/ i aby każdy tylko w sobie podanej Paraeciej włądzę swą rozpościerał. Aleksandryjski w Poganiech. Antiocheński w Syriej obojej/ w Ciliciej/ i w Mesopotamiej. Rzymski w stronach zachodnich/ Jerozolimskiemu tegoż Synodu Kanon 7. w Palestynie/ Faeniciej i Arabiej sprawowania moc podaje. A Konstatninopolskiemu/ czwartego Synodu Kanon 28. nad Asią/ Pontem/ Tracią i Barbarią sprawowania rząd powierza. Jeśli tedy każdy z nich
zwycżay iest y Rzymskiemu w Zachodnich stronách. Zárowno z Antiochenski władzą niech ma nád swoią kráiną. Toż y w inszych Diocoesiach zachowáć się ma, co pierwey iuż postánowiono iest. Słyszysz iáko Canon vcży/ áby stárodawne zwycżáie były mocno trzymáne/ y áby káżdy tylko w sobie podáney Páraeciey włądzę swą rospośćierał. Alexándryiski w Pogániech. Antiocheński w Syriey oboiey/ w Ciliciey/ y w Mesopotámiey. Rzymski w stronách zachodnich/ Ierozolimskiemu tegoż Synodu Canon 7. w Pálestynie/ Phaeniciey y Arábiey spráwowánia moc podáie. A Konstátninopolskiemu/ cżwartego Synodu Canon 28. nád Asią/ Pontem/ Thrácią y Bárbárią spráwowánia rząd powierza. Ieśli tedy káżdy z nich
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 41v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
. przyjął, Innocentego IV o Koronę na Królestwo Litewskie prosił; Dannikiem się Stolicy Z. Apostołskiej wyznając, Koronowany w Nowogrodku. Biskupem pierwszym uczyniony Z. Witus Dominikan; apostatował ten Książę potym i zginął, jako illusor.
Roku 1300 Schizma się krzewić poczęła na Rusi, ale ukarał ją BÓG przez Gedymina Litewskiego Książęcia, Poganów Zwyciężcę. Rusi na głowę, i Włodzimierza Książęcia Włodzimirskiego i całego Wołynia Pana zabił. Na drugi Rok innych Książąt Ruskich pokonał, Jednowładcą całej Rusi został, o chrzcił się, Jana XXII o Nauczycielów prosił. Zaczym Roku 1321 posłany Bar tłomiej Biskup Elekteński, i Bernard Opat, czyli według innych Henryk Dominikan, i
. przyiął, Innocentego IV o Koronę na Krolestwo Litewskie prosił; Dannikiem się Stolicy S. Apostolskiey wyznaiąc, Koronowany w Nowogrodku. Biskupem pierwszym uczyniony S. Witus Dominikan; apostatował ten Xiąże potym y zginął, iako illusor.
Roku 1300 Schizma się krzewić poczeła na Rusi, ale ukarał ią BOG przez Gedymina Litewskiego Xiążęcia, Poganow Zwyciężcę. Rusi na głowę, y Włodzimierza Xiążęcia Włodzimirskiego y całego Wołynia Pana zabił. Na drugi Rok innych Xiążąt Ruskich pokonał, Iednowładcą całey Rusi został, o chrzcił się, Iana XXII o Nauczycielow prosił. Zaczym Roku 1321 posłany Bar tłomiey Biskup Elekteński, y Bernard Opat, czyli według innych Henryk Dominikan, y
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 8
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
/ który słońcu swemu dopuszcza wschodzić na złei na dobre/ i spuszcza deszcz na sprawiedliwe i niesprawiedliwe. Abowiem jeślibyście miłowali te co was miłuja/ co za zapłatę mieć będziecie? a zaż i celnicy tego nie czynią? A jeślibyście pozdrawiali tylko bracią waszę/ cóż więcej czynicie? a zaż i pogani tego nie czynią? Bądzciesz wytedy doskonali/ jako i Ociec wasz niebieski doskonałym jest. Wczymże by się poszczęściło mów z Dawidem świętym: Boże pokwap się ku wspomożeniu memu/ Panie pospiesz się ku ratunku memu. Mat. 5. PUNKT PIĄTY W tym ostatnym Punkcie rozstrząśni sobie na których miejscach osobliwie z wielkiej nader hojności
/ ktory słońcu swemu dopuszcza wschodźić ná złey na dobre/ y spuszcza deszcz ná spráwiedliwe y niesprawiedliwe. Abowiem ieslibyśćie miłowali te co was miłuia/ co zá zápłátę mieć będźiećie? á zaż y celnicy tego nie czynią? A ieślibyśćie pozdráwiáli tylko bráćią wászę/ coż więcey czynićie? á záż y pogáni tego nie czynią? Bądzćiesz wytedy doskonali/ iako y Oćiec wasz niebieski doskonałym iest. Wczymże by się poszczęśćiło mow z Dawidem świętym: Boże pokwáp się ku wspomożeniu memu/ Pánie pospiesz się ku rátunku memu. Mat. 5. PVNKT PIĄTY W tym ostátnym Punkćie rozstrząśni sobie ná ktorych mieyscach osobliwie z wielkiey nader hoynośći
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 145
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
/ niech tak uczynią jako niektóre Narody w pogaństwie czynieły Limytny/ które spolne mieli Zony/ a dzieci spolnie wychowywali/ aż do piątego Roku/ tam dopiero/ które twarzą podobne do którego było/ przysądzono mu je. Ale wam widzę nie wiele trzeba mówić/ bo już ledwo nie takie kompanie i gospodarstwa wymyślacie. V Poganów za Męże Zony umierały, Bo miłości wzajemnie od nich doznawały, Teraz, nie płacąc Zonie Małżeńskiej usługi, Zapomniawszy przysięgi, już pilnuje drugi. Choćby Zona sto słodycz, sto piękności miała, Przecię mu bardziej cudża będzie smakowała. Ponieważ ci tedy nie dosyć na tym/ że Pannę widzieć/ mówić z nią/ zabawić
/ niech ták uczynią iáko niektore Narody w pogáństwie czynieły Lymytny/ ktore spolne mieli Zony/ á dźieći spolnie wychowywáli/ áż do piątego Roku/ tám dopiero/ ktore twarzą podobne do ktorego było/ przysądzono mu ie. Ale wam widzę nie wiele trzebá mowić/ bo iusz ledwo nie tákie kompánie y gospodárstwá wymyślaćie. V Pogánow zá Męże Zony umieráły, Bo miłośći wzáiemnie od nich doznawáły, Teraz, nie płácąc Zonie Małżeńskiey usługi, Zápomniáwszy przyśięgi, iuż pilnuie drugi. Choćby Zoná sto słodycz, sto pięknośći miáłá, Przećię mu bárdźiey cudża będźie smákowáłá. Poniewász ći tedy nie dosyć ná tym/ że Pánnę widźieć/ mowić z nią/ zabáwić
Skrót tekstu: GorzWol
Strona: 50
Tytuł:
Gorzka wolność młodzieńska
Autor:
Andrzej Żydowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1670 a 1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1670
Data wydania (nie później niż):
1700
przy tym Aktcie świętym bywają. Przewodnika.
19. Z. Jędrzeja Kościół. Przy nim jest klasztor zakonniczek świętej Klary od Salomej świętej Królowej Halickiej Bolesława Pudyka siostry na sześćdziesiąt panień zakonnych fundowany/ relikwjami/ klejnoty i aparaty kościelnemi osobliwemi opatrzony. Fundacja pierwsza była w Zawichoście/ z tamtąd dla częstych Tatarskich i Litewskich póki jeszcze Pogani byli/ najazdów/ do Skały przeniesione były/ roku 1264. Ale że i tam miejsce nie barzo zdało się dla panien bezpieczne/ otrzymany dla nich jest ten kościół od Opata Konwentu Sieciechowskiego jako podawców jego/ przeniozszy fundacją Prałata i Kanoników do ś. Idziego jako się niżej dotknie. Ten klasztor teraz za powodem i staraniem
przy tym Aktćie świętym bywáią. Przewodniká.
19. S. Iędrzeiá Kośćioł. Przy nim iest klasztor zakonniczek świętey Klary od Sálomey świętey Krolowey Hálickiey Bolesłáwá Pudyká śiostry ná sześćdźieśiąt pánień zakonnych fundowány/ reliquiámi/ kleynoty y áppáraty kośćielnemi osobliwemi opátrzony. Fundácya pierwsza byłá w Zawichośćie/ z támtąd dla częstych Tátárskich y Litewskich poki ieszcze Pogáni byli/ naiázdow/ do Skáły przenieśione były/ roku 1264. Ale że y tám mieysce nie bárzo zdáło sie dla pánien bespieczne/ otrzymány dla nich iest ten kośćioł od Opátá Konwentu Siećiechowskiego iáko podawcow iego/ przeniozszy fundácyą Práłatá y Kánonikow do ś. Idźiego iáko sie niżey dotknie. Ten klasztor teraz zá powodem y stárániem
Skrót tekstu: PrzewKoś
Strona: 47
Tytuł:
Przewodnik abo kościołów krakowskich [...] krótkie opisanie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Jakub Siebeneicher
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
, chrześcijany wiodą. Gdzież są, rzekę, dlaboga? gdyżby po próżnicy Nie pisano. Więc naprzód w żydowskiej bożnicy Szukam ich, pomyśliwszy, że przez wszytkie czasy Były o nie od wyścia z Egiptu hałasy. Już nie wołu, jako tam, nie Molocha, ani Astaroty, które czczą Żydzi i pogani, Ale patrzę Abrama, co go przyjacielem Swoim Bóg przed wybranym zowie Izraelem; Albo Mojżesza, co go sam, sposobem nowym, Bogiem czyni w Egipcie Bóg faraonowym; Albo Dawida, albo cierpliwego Joba, Którzy wedle bożego byli serca oba. Tych ci i tym podobnych, których w płci obojej Po dziś dzień święcą
, chrześcijany wiodą. Gdzież są, rzekę, dlaboga? gdyżby po próżnicy Nie pisano. Więc naprzód w żydowskiej bożnicy Szukam ich, pomyśliwszy, że przez wszytkie czasy Były o nie od wyścia z Egiptu hałasy. Już nie wołu, jako tam, nie Molocha, ani Astaroty, które czczą Żydzi i pogani, Ale patrzę Abrama, co go przyjacielem Swoim Bóg przed wybranym zowie Izraelem; Albo Mojżesza, co go sam, sposobem nowym, Bogiem czyni w Egipcie Bóg faraonowym; Albo Dawida, albo cierpliwego Joba, Którzy wedle bożego byli serca oba. Tych ci i tym podobnych, których w płci obojej Po dziś dzień święcą
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 515
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
mnie chcieli sprawić, Którym to samym wolno świętym Pismem bawić! Lecz i ci sami będą w obrotach podobno, Kiedy za się każdemu dać liczbę osobno. Bodaj im nie rzeczono: żeście przeklinali Bałwany, a wżdyście je w mym domu stawiali, Przeto go lżąc bluźnili dla was wyuzdani Językiem odszczepieńcy, Żydzi i pogani; Mnie zaś: za ślepymeś szedł wodzem, więc pospołu, Jako bywa zwyczajnie, wpadniecie do dołu.” „Kiedy tak bardzo Pismem alegujesz świętym — Biskup na to — niech będzie, czytałeś, przeklętym, Niech będzie poganinem każdy taki, kto by Śmiał mówić, że obrazy i ryte osoby Świętych bożych
mnie chcieli sprawić, Którym to samym wolno świętym Pismem bawić! Lecz i ci sami będą w obrotach podobno, Kiedy za się każdemu dać liczbę osobno. Bodaj im nie rzeczono: żeście przeklinali Bałwany, a wżdyście je w mym domu stawiali, Przeto go lżąc bluźnili dla was wyuzdani Językiem odszczepieńcy, Żydzi i pogani; Mnie zaś: za ślepymeś szedł wodzem, więc pospołu, Jako bywa zwyczajnie, wpadniecie do dołu.” „Kiedy tak bardzo Pismem alegujesz świętym — Biskup na to — niech będzie, czytałeś, przeklętym, Niech będzie poganinem każdy taki, kto by Śmiał mówić, że obrazy i ryte osoby Świętych bożych
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 517
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
dobrze świadom napisał/ o czym już było wyższej. Czymżeby ci nowotni lepszy byli? chociać się ten duch zły inaczej ubrał/ i pismem się przypstrzył/ ale by się i w Anioła światłości przewierzgnął/ przecięć tego ptaszka znać po głosie: bo jendakoż bluźni Chrystusa/ jako w Arianach/ w Turkach/ Poganiech/ tak i w tych dzisiejszych heretykach. Zda mi się/ że już P. M. zrozumiał/ iż jego wykład Ewangeliej Jana ś. nie jest własny Ducha ś. ale jest własny ducha kłamliwego. wedle Alkoranu Tureckiego. P. M. wy[...] pisma du[...] złym. Duch P. M. Mahometo[...] denże
dobrze świádom nápisał/ o czym iuż było wyzszey. Czymżeby ći nowotni lepszy byli? choćiać się ten duch zły ináczey vbrał/ y pismem się przypstrzył/ ále by się y w Anyołá świátłośći przewierzgnął/ przećięć tego ptaszká znáć po głośie: bo iendákoż bluźni Chrystusa/ iáko w Aryanách/ w Turkách/ Pogániech/ ták y w tych dźiśieyszych heretykách. Zda mi się/ że iuż P. M. zrozumiał/ iż iego wykład Ewángeliey Ianá ś. nie iest własny Duchá ś. ale iest własny ducha kłamliwego. wedle Alkoranu Tureckiego. P. M. wy[...] pismá du[...] złym. Duch P. M. Máhometo[...] denże
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 27
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Księgach jest skarb kosztowny utajony: Mianowicie. I. Artykuły wiary naszej Chrześcijańskiej/ o zmartwychwstaniu/ w Niebowstąpieniu/ na prawicy Bożej usiedzeniu Chrystusa PAna/ i o zesłaniu Ducha Z. O zniesieniu Ceremonii Zakonu Bożego i różności miedzy ludźmi i pokarmy/ przez Ewangelią: O nagłowniejszej nauce Chrześcijańskiej: Jako wszyscy ludzie/ Żydzi i Pogani pod Starym i Nowym Testamentem nie przez uczynki Zakonne/ ale tylko przez łaskę samego Chrystusa PAna usprawiedliwieni i zbawieni bywają/ o czym w rozd. 15. i. 11. II. Spełnienie dawnych obietnic Bożych o powołaniu Poganów do Kościoła Bożego/ o wylaniu Ducha Z. na wszelkie ciało/ o obornie Kościoła B
Kśięgách jest skarb kosztowny utájony: Miánowićie. I. Artykuły wiáry nászey Chrześćiáńskiey/ o zmartwychwstániu/ w Niebowstąpieniu/ ná práwicy Bożey uśiedzeniu Chrystusá PAná/ y o zesłániu Duchá S. O znieśieniu Ceremoniey Zakonu Bożego y roznośći miedzy ludźmi y pokármy/ przez Ewángelią: O nagłowniejszey náuce Chrześćiáńskiey: Iáko wszyscy ludźie/ Zydźi y Pogáni pod Stárym y Nowym Testámentem nie przez ucżynki Zakonne/ ále tylko przez łáskę sámego Chrystusá PAná uspráwiedliwieni y zbáwieni bywáją/ o cżym w rozd. 15. y. 11. II. Spełnienie dawnych obietnic Bożych o powołániu Pogánow do Kośćiołá Bożego/ o wylaniu Duchá S. ná wszelkie ćiáło/ o obornie Kośćiołá B
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 123
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
