gdzie roście/ zaczym też rzadko do używania przyść może. To tylko/ że przeciwko jadom i truciznom/ nasienie jego z winem pić dobrze. Także Jadom i truciznom Bestiom uszczknionym.
Uszczknieniu i ukąszeniu jadowitemu od bestii jakichkolwiek jadowitych/ zwłaszcza morskich/ plastrem na rany kładąc. Rozsądek.
Amatus Lusitanus to ziołko miedzy Lebiotki polne policza/ ale mym zdaniem nie dobrze/ bo ani kształtem/ ani zapachem namniej niepodobne/ okrom skutków/ które także truciznom i jadom sprzeciwają się. Białawcem podobało się go nam mianować/ od białości i lsnącego listu/ jako od białego Źiobra/ Ziobro białe. Od Szczeru Szczyryca/ od srebra/ któremu także białością i lśnieniem
gdźie rośćie/ záczym też rzadko do vżywánia przyść może. To tylko/ że przećiwko iádom y trućiznom/ naśienie iego z winem pić dobrze. Tákże Iádom y trućiznom Bestyom vsczknionym.
Vsczknieniu y vkąszeniu iádowitemu od bestiy iákichkolwiek iádowitych/ zwłasczá morskich/ plastrem ná rány kłádąc. Rozsądek.
Amatus Lusitanus to źiołko miedzy Lebiotki polne policza/ ále mym zdániem nie dobrze/ bo áni kształtem/ áni zapáchem namniey niepodobne/ okrom skutkow/ ktore tákże trućiznom y iádom sprzećiwáią się. Białáwcem podobáło się go nam miánowáć/ od białości y lsnącego listu/ iáko od białego Źiobrá/ Ziobro białe. Od Szczeru Sczyrycá/ od srebrá/ ktoremu tákże białośćią y lśnieniem
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 316
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
jeszcze czwartą namiętność gwałtowną bojaśń śmierci/ która się miarkuje męstwem. Jeśli męstwo jest cnota namocniejsza/ musić też być namiętność/ około której się męstwo bawi/ i którą miarkuje namocniejsza śmierć/ mówi Arystoteles/ nastraszliwsza jest na świecie: jeśli jest nastraszliwsza/ tedyć też namiętność nastraszliwszą czyni. Skąd mężnych ludzi nie miedzy pospolitemi ludźmi policzamy: ale miedzy wyniosłemi nad ludzie/ jacy są Bohatyrowie/ których tak zowiemy: iż nawiętszą namiętność pod swą moc podbili/ i zhołdowali. Te tedy są namiętności/ które miedzy sobą sprzeczają się/ o mocy i gwałcie więtszym. Bojaśn śmierci jak można namiętność. Rozwiązanie wątpliwości.
Abyśmy co pewnego powiedzieć mogli/ i
iescze czwartą namiętność gwałtowną boiaśń śmierći/ ktora się miárkuie męstwem. Iesli męstwo iest cnotá namocnieysza/ muśić też byc namiętność/ około ktorey się męstwo báwi/ y ktorą miárkuie namocnieysza śmierć/ mowi Aristoteles/ nastrászliwsza iest ná świećie: iesli iest nastrászliwsza/ tedyć też namiętność nastrászliwszą czyni. Zkąd mężnych ludźi nie miedzy pospolitemi ludźmi policzamy: ále miedzy wyniosłemi nád ludźie/ iácy są Bohátyrowie/ ktorych ták zowiemy: iż nawiętszą namiętność pod swą moc podbili/ y zhołdowáli. Te tedy są namiętnośći/ ktore miedzy sobą sprzeczáią się/ o mocy y gwałćie więtszym. Boiaśn śmierći iák można namiętność. Rozwiązánie wątpliwośći.
Abysmy co pewnego powiedźieć mogli/ y
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 142
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
i całej Rzeczypospolitej/ u Postronnych Narodów nie śmiertelną pochwałę/ u Obywatelów zaś tych Państw zjednałoby pewne sedecznej życzliwości wiekotrwające dziękczynienie gdyby dzień ode dnia przymno[...] enie dostatków swoich (nie intencją jako teraz) ale samą rzeczą rzęsistą zbłogosławioną/ tak wielkiego Dobrodzijstwa/ Dobrodzieja pamięcią odbierali/ i samych siebie nad inszych siła Narodów szczęśliwszemi policzać mogli. Pokazawszy niegołym domniemaniem/ ale rzeczywistemi dowodami możność złączenia wyżej opisanych Rzek jużby to zdanie skończyć trzeba/ ale że w tychże tu Państwach na tym jednym Dobrodziejstwie/ skłonna tu tej Krainie Twórcy ręka nie ustała/ i więcej do złączenia innych z sobą Rzek sposobności naznaczyła/ tedy za powodem tegoż Dyskursu jeszcze
y cáłey Rzeczypospolitey/ v Postronnych Narodow nie śmiertelną pochwałę/ v Obywátelow zaś tych Páństw ziednáłoby pewne sedeczney życzliwośći wiekotrwáiące dźiękczynienie gdyby dźień ode dniá przymno[...] enie dostátkow swoich (nie intentią iáko teraz) ále samą rzeczą rzęśistą zbłogosławioną/ ták wielkiego Dobrodźiystwá/ Dobrodźieiá pámięćią odbieráli/ y samych śiebie nad inszych śiłá Narodow szczęśliwszemi policzać mogli. Pokazawszy niegołym domniemániem/ ále rzeczywistemi dowodámi możność złączenia wyżey opisánych Rzek iużby to zdánie skończyć trzeba/ ále że w tychże tu Páństwách ná tym iednym Dobrodźieystwie/ skłonna tu tey Kráinie Tworcy ręká nie vstáłá/ y więcey do złączenia innych z sobą Rzek sposobnośći náznáczyłá/ tedy zá powodem tegoż Diskursu ieszcze
Skrót tekstu: FredKon
Strona: 113
Tytuł:
Potrzebne konsyderacje około porządku wojennego
Autor:
Andrzej Maksymilian Fredro
Drukarnia:
Franciszek Glinka
Miejsce wydania:
Słuck
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
sobie nie przypisować/ ale tobie wszytko przyznawać/ nic sobie nie ufać/ ale w tobie samym ufanie pokładać/ i twojej zawsze we wszytkim/ i najpierwej pomocy wzywać/ tobie zawsze sercem/ usty/ uczynkami/ ustawiczne za wszytko dzięki oddawać/ a siebie między najgorsze/ między najniepożyteczniejsze/ między najniegodniejsze/ między najniewdzięczniejsze sługi policzać kazała.
17. Daj mi łaskę statecznego i ostatniego dotrwania w-służbie twojej/ w-świętym i doskonałym żywocie/ w-gorącej i serdecznej pokucie/ i żalu za grzechy/ w-ognistym/ żarliwym/ nienasyconym miłowaniu/ i chwaleniu/ i pragnieniu ciebie/ w-głębokim pogardzeniu i poniżeniu siebie/ w-ochotnym/ rzetelnym/ wesołym
sobie nie przypisowáć/ ale tobie wszytko przyznawać/ nic sobie nie ufać/ ále w tobie samym vfánie pokładáć/ i twoiey zawsze we wszytkim/ i naypierwey pomocy wzywáć/ tobie záwsze sercem/ vsty/ vczynkámi/ vstáwiczne zá wszytko dźięki oddawáć/ á śiebie między naygorsze/ między nayniepożytecznieysze/ między nayniegodnieysze/ między nayniewdźięcznieysze sługi policzáć kazałá.
17. Day mi łáskę státecznego i ostátniego dotrwánia w-służbie twoiey/ w-świętym i doskonáłym żywoćie/ w-gorącey i serdeczney pokućie/ i żalu zá grzechy/ w-ognistym/ żárliwym/ nienásyconym miłowániu/ i chwáleniu/ i prágnieniu ćiebie/ w-głębokim pogárdzeniu i poniżeniu śiebie/ w-ochotnym/ rzetelnym/ wesołym
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 319
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
