czynią i wadzi to zdrowiu, W tym cię nie chciała słuchać; w tamtym pogotowiu.” 73. DO KSIĘŻY
Niechaj to, proszę, nikomu nie wadzi, Że dobre wina księża piją radzi. Gdyby tak inszy jadał ludzkie grzechy, Pewnie by nigdy nie wyszedł spod wiechy. Mają i oni przywileje dawne, Że popijają potrawy niestrawne. 74 (P). HUMOR POLSKI
Gdy jechał Rej do Anglów przez Holendry, z gniewu Zabił Polak Holendra i przysądzon drzewu. Żadnego tamte prawa nie mają respektu. Widząc go, wyjechawszy rano z Ultrajektu, Uchyliwszy firanka, wesołą posturą Rzecze do swych z karety: Przecie naszy górą. 75 (N
czynią i wadzi to zdrowiu, W tym cię nie chciała słuchać; w tamtym pogotowiu.” 73. DO KSIĘŻY
Niechaj to, proszę, nikomu nie wadzi, Że dobre wina księża piją radzi. Gdyby tak inszy jadał ludzkie grzechy, Pewnie by nigdy nie wyszedł spod wiechy. Mają i oni przywileje dawne, Że popijają potrawy niestrawne. 74 (P). HUMOR POLSKI
Gdy jechał Rej do Anglów przez Holendry, z gniewu Zabił Polak Holendra i przysądzon drzewu. Żadnego tamte prawa nie mają respektu. Widząc go, wyjechawszy rano z Ultrajektu, Uchyliwszy firanka, wesołą posturą Rzecze do swych z karety: Przecie naszy górą. 75 (N
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 234
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
O Gruskach. Napój zdrowy na gruszki/ orzech rwie truciznę/ W Gruszkach/ bez wina połkniesz trucizny iściznę. Gruszki warzone/ trutym ludziom pomagają/ Truciznie zaś surowe ciężkiej porównają. Obciążają żołądek swoją surowością. Uwolniają przejęte z ognia górąćością. Podaj chłopcze po gruszkach wina/ jabłko ziadszy/ Iść pamiętaj na przechód nic nie popijawszy.
O Wiśniach Wiśnie trzy te za sobą daty pociągają/ Purgunią/ jądro kamień łamie/ krwie dodają.
O Śliwach. Zimne są śliwy i z tąd z przyrodzenia chłodzą/ Latują/ a jedzone w miarę nie zaszkodzą.
O Brzoskwiniach, Winie w gronach, i Rozynkach. Z młodem winem Brzoskwinią pożyta surowa/
O Gruskách. Napoy zdrowy ná gruszki/ orzech rwie trućiznę/ W Gruszkách/ bez winá połkniesz trućizny iśćiznę. Gruszki wárzone/ trutym ludźiom pomagáią/ Trućiznie záś surowe ćięszkiey porownáią. Obćiązáią żołądek swoią surowośćią. Vwolniáią przeięte z ogniá gorąćośćią. Poday chłopcze po gruszkách winá/ iábłko ziadszy/ Iśdź pámiętáy ná przechod nic nie popiiawszy.
O Wiśniách Wiśnie trzy te zá sobą dáty poćiągáią/ Purgunią/ iądro kámień łamie/ krwie dodáią.
O Sliwách. Zimne są śliwy y z tąd z przyrodzenia chłodzą/ Látuią/ á iedzone w miárę nie zászkodzą.
O Brzoskwiniách, Winie w gronách, y Rozynkách. Z młodem winem Brzoskwinią pożyta surowa/
Skrót tekstu: OlszSzkoła
Strona: C2
Tytuł:
Szkoła Salernitańska
Autor:
Hieronim Olszowski
Drukarnia:
Walerian Piątkowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
poradniki
Tematyka:
medycyna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1640
Data wydania (nie wcześniej niż):
1640
Data wydania (nie później niż):
1640
, na kostki utracił, w więzieniu szubienicę wysiada, okupu i miłosierdzia rodzicielskiego o głodzie i nieznośnej mizerii wygląda. Że owa, aniołek w ludzkim ciele, Magdusia koło pępka opuchła, na potrawę womituje albo pod pretekstem miejsca cudownego daleko kędyś puchliny zbywa i ratuje się. Że Basia ustawicznie na żołądek zapada, gorzałki różnego gatunku popija, w gorączce bez pamięci, nie czując przypadku i kradzieży, misternie rozłożona czasami swoimi wyliga, kompleksji, wstydu i bezpieczeństwa pozbyła, reputacyją do postanowienia utraciła albo w postanowieniu męża godnego zawiodła, zgryzła, opiła, wniwecz obróciła, Janusza na ostatek, pachołka, polubiwszy, otruła i umorzyła.
, na kostki utracił, w więzieniu szubienicę wysiada, okupu i miłosierdzia rodzicielskiego o głodzie i nieznośnej mizeryi wygląda. Że owa, aniołek w ludzkim ciele, Magdusia koło pępka opuchła, na potrawę womituje albo pod pretekstem miejsca cudownego daleko kędyś puchliny zbywa i ratuje się. Że Basia ustawicznie na żołądek zapada, gorzałki różnego gatunku popija, w gorączce bez pamięci, nie czując przypadku i kradzieży, misternie rozłożona czasami swoimi wyliga, kompleksyi, wstydu i bezpieczeństwa pozbyła, reputacyją do postanowienia utraciła albo w postanowieniu męża godnego zawiodła, zgryzła, opiła, wniwecz obróciła, Janusza na ostatek, pachołka, polubiwszy, otruła i umorzyła.
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 211
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
brzemienną lekwarzem z pereł/ kołaczkami diarrhod: abb: diamarga: ale w tym rażye przodek tu trzyma roża stara w cukrze łotów trzy z prochem ziemie Ormiańskiej/ koral: czerwon: przyp: troch: de Karabe: mastiks po pół dragmie z syropem mirtilów. Zm. łyżkę tego na raz dać z jeść/ a popijać kazać wodką kurzej nogi/ i kostifałową/ w której złoto gaszono. Pieczonym mastyksu nie dawaj/ bo się nim brzydzą. O Przypadkach Brzemiennych. P. z Z. B. Czyachowskiego, ROZDZIAŁ IX. O Brzemiennych goleniach sinych, nabrzmiałych.
BRzemiennym około goleni wzdęcia bywają/ abo że dla płodu wodnisty jaki uchód maciczny
brzemienną lekwarzem z pereł/ kołaczkámi diarrhod: abb: diamarga: ále w tym ráżie przodek tu trzyma roża stára w cukrze łotow trzy z prochem źiemie Ormienskiey/ koral: czerwon: przyp: troch: de Karabe: mastix po puł drágmie z syropem mirtilow. Zm. łyszkę tego ná raz dáć z ieść/ á popiiáć kazáć wodką kurzey nogi/ y kostifałową/ w ktorey złoto gászono. Pieczonym mástyxu nie daway/ bo się nim brzydzą. O Przypadkách Brzemiennych. P. z Z. B. Cziachowskiego, ROZDZIAŁ IX. O Brzemiennych goleniách śinych, nábrzmiáłych.
BRzemiennym około goleni wzdęćia bywáią/ ábo że dla płodu wodnisty iáki vchod máćiczny
Skrót tekstu: CiachPrzyp
Strona: D4v
Tytuł:
O przypadkach białychgłów brzemiennych
Autor:
Piotr Ciachowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
poradniki, traktaty
Tematyka:
medycyna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1624
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1624
w chorobach etc. zwyczajnie bywa apetytu stracenie. Item. Jedzenie częste Fruktów, Małonów, częstorkoć bywa przyczyną osłabienia żołądka, a zatym wielu chorób stąd pochodzących. Item. Spadnienie częste humorów z głowy do żołądka, apetyt odejmują. Także i owi którzy się sedentarią bawią, długo sypiają, nic nie robią, a często popijają; apetytu nie miewają. Traktat Trzeci Sposoby do Leczenia.
NAprzód. Jeśli pochodzi z obstrukcjej wątroby, albo śledziony, albo Venaram Mesaraicarum, albo chorób inszych, na to masz sposoby na swoich miejscach. gdy zaś pochodzi z humorów zlewających się do niego: na to służą purganse różne, womitoria, powtarzając jeżeli potrzeba,
w chorobách etc. zwyczáynie bywa ápetytu strácenie. Item. Iedzenie częste Fruktow, Málonow, częstorkoć bywa przyczyną osłábienia żołądká, á zátym wielu chorob ztąd pochodzących. Item. Spádnienie częste humorow z głowy do żołądká, ápetyt odeymuią. Tákże y owi ktorzy się sedentáryą báwią, długo sypiáią, nic nie robią, á często popiiáią; ápetytu nie miewáią. Tráktát Trzeći Sposoby do Leczenia.
NAprzod. Ieżli pochodźi z obstrukcyey wątroby, álbo śledźiony, álbo Venaram Mesaraicarum, álbo chorob inszych, ná to mász sposoby ná swoich mieyscách. gdy záś pochodźi z humorow zlewáiących się do niego: ná to służą purgánse rożne, womitorya, powtarzáiąc ieżeli potrzebá,
Skrót tekstu: CompMed
Strona: 178
Tytuł:
Compendium medicum
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Jasnej Góry Częstochowskiej
Miejsce wydania:
Częstochowa
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
medycyna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1719
Data wydania (nie wcześniej niż):
1719
Data wydania (nie później niż):
1719
Lubo czasem w tej wodzie Suma na nastrogę Lubo karpia wantonem/ i łososia mrzeżą Ostróżnego pojmam/ o z jakim się zbieżą Triumfem nań domowi/ zemną się pospołu Ciesząc z tego połowu/ a wskok do rosołu Gotując do modrego. Luboli też drobnych Jazdzików co dostanę/ i tych bez osobnych Nie użyję przysmaków. Wody popijając Przy tym słodkiej. Aż inszych trunków nieszukając Będę i tak wesoły. Nawet w każdej dobie Gdy zamyślę wesele mam z żoną swą sobie/ Co dzień konwaliowym zwienczając ją wiencem. I ona mi dzieweczką; a jam jej młodziencem. Toż dziatki jak organy/ każde z nich koleją/ Co o swych tam
Lubo czasem w tey wodzie Sumá ná nástrogę Lubo karpiá wántonem/ y łososia mrzeżą Ostrożnego poimam/ o z iákim się zbieżą Tryumfem nan domowi/ zemną się pospołu Ciesząc z tego połowu/ á wskok do rosołu Gotuiąc do modrego. Luboli też drobnych Iazdzikow co dostánę/ y tych bez osobnych Nie vżyię przysmákow. Wody popiiáiąc Przy tym słodkiey. Aż inszych trunkow nieszukáiąc Będę y ták wesoły. Náwet w káżdey dobie Gdy zámyślę wesele mam z żoną swą sobie/ Co dzień konwáliowym zwienczáiąc ią wiencem. Y oná mi dzieweczką; a iam iey młodziencem. Toż dziatki iák orgány/ káżde z nich koleią/ Co o swych tám
Skrót tekstu: TwarSPas
Strona: 53
Tytuł:
Nadobna Paskwalina
Autor:
Samuel Twardowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1701
Data wydania (nie wcześniej niż):
1701
Data wydania (nie później niż):
1701
Także Korzeń z Rożanym Cukrem/ miasto Konfektu używany. (Turch:) Suchotnym.
Suchotnym i w piersiach wilgotności flegmiste mającym: ten korzeń z Rożanym Cukrem barzo użyteczny/ każdego poranku na czczo używając/ (Turch:) a ze cztery łyżki z tegoż korzenia wodką dystylowaną/ którejby rok nie przeszedł/ zawsze popijając. Tenże Serce.
Serce czasu morowego powietrza posila/ i broni go od zarazy. Także od trucizny i od jadu/ nie dopuszczając do niego. Wnętrznościom Kiszkom Żołądku. Nyrkom. Wątrób Pęcherz. Członkom Macicy.
Wnętrznościom wszystkim/ z wilgotności zimnych/ Flegmistym/ zamulonym/ i bolejącym. Jako Kiszkom i Trzewom.
Tákże Korzeń z Rożánym Cukrem/ miásto Konfektu vżywány. (Turch:) Suchotnym.
Suchotnym y w pierśiách wilgotnośći flegmiste máiącym: ten korzeń z Rożánym Cukrem bárzo vżyteczny/ káżdego poránku ná czczo vżywáiąc/ (Turch:) á ze cżtery łyżki z tegoż korzenia wodką distyllowáną/ ktoreyby rok nie przeszedł/ záwsze popiiáiąc. Tenże Serce.
Serce czásu moroweg^o^ powietrza pośila/ y broni go od zárázy. Tákże od trućizny y od iádu/ nie dopusczáiąc do niego. Wnętrznośćiom Kiszkom Zołądku. Nyrkom. Wątrob Pęchyrz. Członkom Máćicy.
Wnętrznośćiom wszystkim/ z wilgotnośći źimnych/ Flágmistym/ zámulonym/ y boleiącym. Iáko Kiszkom y Trzewom.
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 64
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
rano i na noc daj choremu pić. Zuchotom.
Suchotom też Konfekt doświadczony/ z tegoż ziela tym sposobem może być czyniony: Wziąć korzenia Biedrzeńcowego/ miałko utartego/ cztery łoty Miodu łotów dwanaście odszymowanego/ zmieszać dobrze/ a na czczo po pół łociu używać tego/ a wodką tegoż korzenia dystylowaną z sześcią łyżek popijając po pół łota prochu Biedrzeńcowego/ czynią Lektwarz albo Konfekt Rożanym Cukrem/ którego poranu na czczo po pół łota każą używać/ a wodką z korzenia ośmią łyżek popijać. (Mat Syluatieus. Marc: Gattenaria.) Item.
Wziąć Soku z korzenia Biedrzeńcowego/ z korzenia Diablikowego/ albo Obraskowego po łocie/ Cukru Rożanego
ráno y ná noc day choremu pić. Zuchotom.
Suchotom też Konfekt doświadczony/ z tegoż źiela tym sposobem może być czyniony: Wźiąć korzenia Biedrzeńcowego/ miáłko vtártego/ cztery łoty Miodu łotow dwánaśćie odszymowánego/ zmieszáć dobrze/ á ná czczo po poł łociu vżywáć teg^o^/ á wodką tegoż korzenia distyllowáną z sześćią łyżek popiiáiąc po poł łotá prochu Biedrzeńcowego/ czynią Lektwarz álbo Konfekt Rożánym Cukrem/ ktorego poránu na czczo po poł łotá każą vżywáć/ á wodką z korzeniá ośmią łyżek popiiáć. (Matth Syluatieus. Marc: Gattenaria.) Item.
Wźiąć Soku z korzenia Biedrzeńcowego/ z korzenia Diablikowego/ álbo Obraskowego po łoćie/ Cukru Rożánego
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 66
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
/ cztery łoty Miodu łotów dwanaście odszymowanego/ zmieszać dobrze/ a na czczo po pół łociu używać tego/ a wodką tegoż korzenia dystylowaną z sześcią łyżek popijając po pół łota prochu Biedrzeńcowego/ czynią Lektwarz albo Konfekt Rożanym Cukrem/ którego poranu na czczo po pół łota każą używać/ a wodką z korzenia ośmią łyżek popijać. (Mat Syluatieus. Marc: Gattenaria.) Item.
Wziąć Soku z korzenia Biedrzeńcowego/ z korzenia Diablikowego/ albo Obraskowego po łocie/ Cukru Rożanego trzy łoty/ to wespół na jarkie słońce wystawić/ aż się usmaży z zgęstnieje/ jako lektwarz/ tego na czco po pół łociu brać/ a łyżką abo sześcią
/ cztery łoty Miodu łotow dwánaśćie odszymowánego/ zmieszáć dobrze/ á ná czczo po poł łociu vżywáć teg^o^/ á wodką tegoż korzenia distyllowáną z sześćią łyżek popiiáiąc po poł łotá prochu Biedrzeńcowego/ czynią Lektwarz álbo Konfekt Rożánym Cukrem/ ktorego poránu na czczo po poł łotá każą vżywáć/ á wodką z korzeniá ośmią łyżek popiiáć. (Matth Syluatieus. Marc: Gattenaria.) Item.
Wźiąć Soku z korzenia Biedrzeńcowego/ z korzenia Diablikowego/ álbo Obraskowego po łoćie/ Cukru Rożánego trzy łoty/ to wespoł ná iárkie słońce wystáwić/ áż sie vsmáży z zgęstnieie/ iáko lektwarz/ tego ná czco po poł łoćiu brác/ á łyszką ábo sześćią
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 66
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
Mat Syluatieus. Marc: Gattenaria.) Item.
Wziąć Soku z korzenia Biedrzeńcowego/ z korzenia Diablikowego/ albo Obraskowego po łocie/ Cukru Rożanego trzy łoty/ to wespół na jarkie słońce wystawić/ aż się usmaży z zgęstnieje/ jako lektwarz/ tego na czco po pół łociu brać/ a łyżką abo sześcią wodki Biedrzeńcowej popijać. Kłóciu o koło serca
Przeciwko kłóciu około serca/ bądź z zbytniej krwie abo z wilgotności innych bądź z uderzenia abo stłuczenia. Weźmi Biedrzeńcu z liściem i z korzeniem warz/ a tę juchę poranu i na noc ciepło pij. Wzrok ostrzy.
Wzrok słaby i ciemny/ jasny czyni/ Biedrzeńcu tak liścia jako korzenia
Matth Syluatieus. Marc: Gattenaria.) Item.
Wźiąć Soku z korzenia Biedrzeńcowego/ z korzenia Diablikowego/ álbo Obraskowego po łoćie/ Cukru Rożánego trzy łoty/ to wespoł ná iárkie słońce wystáwić/ áż sie vsmáży z zgęstnieie/ iáko lektwarz/ tego ná czco po poł łoćiu brác/ á łyszką ábo sześćią wodki Biedrzeńcowey popiiáć. Kłoćiu o koło sercá
Przećiwko kłoćiu około sercá/ bądź z zbytniey krwie ábo z wilgotnośći inych bądź z vderzenia ábo stłuczenia. Weźmi Biedrzeńcu z liściem y z korzeniem warz/ á tę iuchę poránu y ná noc ćiepło piy. Wzrok ostrzy.
Wzrok słáby y ćiemny/ iásny czyni/ Biedrzeńcu ták liśćiá iáko korzenia
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 66
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
