zwycięstwo same zwyciężyłeś; Co mogła nędza, czego się ważyły Afryków siły; Czem cię pokonać nieprzyjaciel sadził, Sobie na głowę, swój mu fortel wadził, O drwa umieral, bez krwawej nagrody Nie pił i wody. Obległeś garścią zastęp on ogromny, (Wierzyćli temu będzie wiek potomny) I dotrzymałeś, poprawiwszy znowu, Ciężkiego łowu. lo trynmfie, po bojach i po tych Zwycięstwach, czemu wozów mieszkasz złotych Czekają słonie, czekają cię nowe Wieńce palmowe. Weźmiem cię, weżmiem na swoje ramiona, Damyć nie złoto, ani Geriona, Bogate plony Apulii żyznej, Ojcze ojczyzny. Ale swe serca, których ty użyjesz. Gdy
zwycięstwo same zwyciężyłeś; Co mogła nędza, czego się ważyły Afryków siły; Czem cię pokonać nieprzyjaciel sadził, Sobie na głowę, swój mu fortel wadził, O drwa umieral, bez krwawej nagrody Nie pił i wody. Obległeś garścią zastęp on ogromny, (Wierzyćli temu będzie wiek potomny) I dotrzymałeś, poprawiwszy znowu, Ciężkiego łowu. lo trynmfie, po bojach i po tych Zwycięstwach, czemu wozów mieszkasz złotych Czekają słonie, czekają cię nowe Wieńce palmowe. Weźmiem cię, weżmiem na swoje ramiona, Damyć nie złoto, ani Geryona, Bogate plony Apulii żyznej, Ojcze ojczyzny. Ale swe serca, których ty użyjesz. Gdy
Skrót tekstu: TwarSRytTur
Strona: 32
Tytuł:
Zbiór różnych rytmów
Autor:
Samuel Twardowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1631 a 1661
Data wydania (nie wcześniej niż):
1631
Data wydania (nie później niż):
1661
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Drukarnia "Czasu"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1861
na trybunał skarbowy litewski, co mu książę hetman akordował. A tymczasem książę hetman rezolwował się kuratelę na księcia krajczego od króla otrzymać i podał księciu Czartoryskiemu, naówczas podkanclerzemu, a teraź-niejszemu kanclerzowi lit., projekt instrumentu tej kurateli. Książę podkanclerzy, zawoławszy mię do osobliwego pokoju, pokazał mi ten instrument i w niektórych miejscach poprawiwszy go, posłał mię do sekretarza swego Dulęby, ażeby zaraz, przepisawszy, oddał go księciu podkanclerzemu, sekretem nas obydwóch obowiązawszy. A tak kuratela na księcia krajczego tegoż dnia podpisana od króla była.
Wracając się do sejmowania naszego. Popiel, poseł sandomierski, nie pozwalając na lustracją łanów królewskich, szlacheckich i duchownych
na trybunał skarbowy litewski, co mu książę hetman akordował. A tymczasem książę hetman rezolwował się kuratelę na księcia krajczego od króla otrzymać i podał księciu Czartoryskiemu, naówczas podkanclerzemu, a teraź-niejszemu kanclerzowi lit., projekt instrumentu tej kurateli. Książę podkanclerzy, zawoławszy mię do osobliwego pokoju, pokazał mi ten instrument i w niektórych miejscach poprawiwszy go, posłał mię do sekretarza swego Dulęby, ażeby zaraz, przepisawszy, oddał go księciu podkanclerzemu, sekretem nas obodwoch obowiązawszy. A tak kuratela na księcia krajczego tegoż dnia podpisana od króla była.
Wracając się do sejmowania naszego. Popiel, poseł sendomirski, nie pozwalając na lustracją łanów królewskich, szlacheckich i duchownych
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 281
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
Biskupa pisanym zowie ten przekład Veterem explicationem, a Z: Hieronim w Komentarzu swoim na Izajasza zowie Vulgatam, a Z. Augustyn w Księdze de Doctrina Christiana, nazywa Italicam: cały Kościół ją i dotąd zowie Vulgatam i Konsylium Trydentckie tej się trzymać każe, sessione 4. i każe ją mieć w poszanowaniu i zażywaniu menda poprawiwszy drukarskie. Z: Hieronima Tłumaczenie Pisma Z: jest najlepsze, od samych Żydów pochwalone, który od starych i doskonałych w Judejskiej ziemi uczył się Hebrajczyków, a jeszcze wtedy, kiedy Pismo święte niebyło tak zepsute. W dwóch rzeczach w BIBLII odmiana się stała, ale accidentalis, że po niewoli Babilońskiej lat 70 trwającej
Biskupa pisanym zowie ten przekład Veterem explicationem, á S: Hieronim w Kommentarzu swoim na Izaiasza zowie Vulgatam, á S. Augustyn w Księdze de Doctrina Christiana, nazywa Italicam: cały Kościoł ią y dotąd zowie Vulgatam y Koncilium Trydentckie tey się trzymać każe, sessione 4. y każe ią mieć w poszanowaniu y zażywaniu menda poprawiwszy drukarskie. S: Hieronima Tłumaczenie Pisma S: iest naylepsze, od samych Zydow pochwalone, ktory od starych y doskonałych w Iudeyskiey ziemi uczył się Hebrayczykow, á ieszcze wtedy, kiedy Pismo swięte niebyło tak zepsute. W dwoch rzeczach w BIBLII odmiana się stała, ale accidentalis, że po niewoli Babilońskiey lat 70 trwaiącey
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 587
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
, Kapłana promowować, których Car prezentował. Nikon Carowi powiedzieć kazał, że nie ma być mówiono: Car i Archirej, ale Archirej i Car: bo Car nie może poświęcić. Stąd wbił się w powagę u Cara i Duchownych udał, że księgi Moskiewskie popsute, dlatego inne, sumptem Cara drukowane, na Soborach je poprawiwszy z innemi, jako najmędrzszy u nich. Chłopstwo sobie ujął, gorzałki i piwa szynk zniósłszy, chłopom wolność dając, Kupców od Ceł uwalniając. Na co aprobacja z pieczęcią Carską wyszła na spisanym mandacie. Wyperswadował, że Patriarchia jest najwyższa i najpierwsza w Moskwie po wzięciu Carogroda przez Pogan; bo tu się świeckie Panowanie stamtąd
, Kapłana promowować, ktorych Car prezentował. Nikon Carowi powiedzieć kazał, że nie ma bydź mowiono: Car y Archirey, ale Archirey y Car: bo Car nie może poświęcić. Ztąd wbił się w powagę u Cara y Duchownych udał, że księgi Moskiewskie popsute, dlatego inne, sumptem Cara drukowane, na Soborach ie poprawiwszy z innemi, iako naymędrzszy u nich. Chłopstwo sobie uiął, gorzałki y piwa szynk zniosłszy, chłopom wolność daiąc, Kupcow od Cełł uwalniaiąc. Na co approbacya z pieczęcią Carską wyszła na spisanym mandacie. Wyperswadował, że Patryarchia iest naywyższa y naypierwsza w Moskwie po wzięciu Carogroda przez Pogan; bo tu się swieckie Panowanie ztamtąd
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 20
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
kłaniać, o wodę prosić, i wlot się deszcz puścił obfity. Odtąd w Krzyżu, nie w Bałwanach Kraj tamten nadzieję pokładać począł, Krzyż do swego przydał Herbu, o Kapłanów dla nauki Chrześcijańskiej prosił. Z tej racyj Prowincja ona nazwana Santa Crus de la Sierra. Żołnierz ten wiele cudów naczyniwszy, a życia nie poprawiwszy, do Ojczyzny swej Charcas powrócił, w Potosi Mnie- Geografia Generalna i partykularna
ście, za scelera swoje obwieszony. Cabesa też de Vaca, potym w Paryguaj Gubernator, Peregrynant Amerykański dziesięcioletni, wyznał o sobie, iż od grubiańskiego Narodu tamecznego na uleczenie chorób był necessitowany; który że sam i Towarzysze jego nie znali się na
kłaniać, o wodę prosić, y wlot się deszcz puścił obfity. Odtąd w Krzyżu, nie w Bałwanach Kray tamten nadzieię pokładać począł, Krzyż do swego przydał Herbu, o Kapłánow dla náuki Chrześciańskiey prosił. Z tey racyi Prowincya ona nazwana Santa Crus de la Sierra. Zołnierz ten wiele cudow naczyniwszy, a życia nie poprawiwszy, do Oyczyzny swey Charcàs powrocił, w Potosi Mie- Geografia Generalna y partykularna
ście, za scelera swoie obwieszony. Cabesa też de Vaca, potym w Pariguay Gubernator, Peregrynant Amerykański dziesięcioletni, wyznał o sobie, iż od grubiańskiego Narodu tamecznego na uleczenie chorob był necessitowany; ktory że sam y Towarzysze iego nie znali się na
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 586
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
i kozińcem postaremu Tatarzyna zwać i pisać/ według jego przystojności. A do tego pozwów i protestacij takowych do Ziemstwa i do Grodu nie przyjmować/ w których się sami Tatarowie zowią kniaziami i Ziemiany/ gdyż niesłuszną pohańcowi tu miedzy nami mieszkającemu/ Książęciem się na despekt nasz pisać/ słuszniej kozińcem: I w Statucie który poprawiwszy nowo drukować będą/ te tytuły znaczne kniaskie/ którymi się Tatarowie szczycą/ i nad nas wynoszą/ godzi się ich pokasować i wyrzucić. Gdyż i w dawnych księgach Ziemskich i Grodzkich nie najdujemy/ aby się Tatarowie kniaziami i Ziemianinami pisali/ aż dopiero teraz gdy ich Konfederacia po dwakroć czyniona podniosła/ z której majętności Ziemskich
y koźińcem postáremu Tátárzyná zwáć y pisáć/ według iego przystoynośći. A do tego pozwow y protestáciy tákowych do Ziemstwá y do Grodu nie prziymowáć/ w ktorych się sámi Tátárowie zowią kniaźiámi y Ziemiány/ gdyż niesłuszną poháńcowi tu miedzy námi mieszkáiącemu/ Xiążęćiem się ná despekt nász pisáć/ słuszniey koźińcem: Y w Státućie ktory popráwiwszy nowo drukowáć będą/ te tytuły znácżne kniáskie/ ktorymi się Tátárowie szcżycą/ y nád nas wynoszą/ godźi się ich pokásowáć y wyrzućić. Gdyż y w dawnych kśięgách Ziemskich y Grodzkich nie náyduiemy/ áby się Tátárowie kniáźiámi y Ziemiáninámi pisáli/ áż dopiero teraz gdy ich Confederácia po dwákroć cżyniona podniosłá/ z ktorey máiętnośći Ziemskich
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 12
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
die 3 julii 3 VII. — Zapis Walentego Polaka z Jusceny. — Stała się kontrowersja na prawie nasem wałaskim racione polany. Ponieważ Walenty Polak z Jusceny zastawił polanę nazwaną Duraika zadumę pewną złotych 130, dyco sto trzidziesci, Pawłowi Nodze z Wieprza, którą polanę Paweł Noga trzimal lat sześć, jałową za te lata poprawiwszy kosarami, wiec tedy pretentując sobie Walenty Polak do wykupienia tejże polany, przysądzilo prawo walaskie Walentemu Polakowi wykupie pomienioną polanę. Co tedy oddal Walenty Polak pomienianą sumę złotych 130 Pawiowi Nodze z Wieprza. Za poprawieni tejże polany przysądzilo prawo walaskie Pawiowi Nodze w roku 1746 zrobić tę polanę i opłacie, którą poprawił swoim kostem
dye 3 julii 3 VII. — Zapis Walentego Polaka z Iusceny. — Stała sie controwersya na prawie nasem wałaskim racione polany. Poniewas Walenty Polak z Iusceny zastawił polanę nazwaną Duraika zadumę pewną złotich 130, dyco sto trzidziesci, Pawłowi Nodze z Wieprza, kturą polanę Paweł Noga trzimal lat szesc, jałową za te lata poprawiwszy kosarami, wiec tedy pretentuiąc sobie Walenty Polak do wykupienia teize polany, przisądzilo prawo walaskie Walentemu Polakowi wykupie pomięnioną polanę. Co tedy oddal Walenty Polak pomieniąną sumę złotich 130 Pawiowi Nodze z Wieprza. Za poprawieni teize polany przisądzilo prawo walaskie Pawiowi Nodze w roku 1746 zrobic tę polanę y opłacie, kturą poprawił swoim kostem
Skrót tekstu: KsŻyw
Strona: 111
Tytuł:
Księga sądowa państwa żywieckiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1681 a 1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1752
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Karaś, Ludwik Łysiak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1978
szlacheckich zgubę, której sam Pan Bóg jest obrońcą, którą ty panu Wojewodzinemu zawołaniu na rokosz przypisując rzkomo, sam do jej zguby pokazujesz drogę, pochlebco marny, i radeś tej opresjej, która się jemu stała, jako temu, którego myśl nigdy nie była z panem swym w wstępne boje zachodzić, ale i owszem poprawiwszy errory w prawach spokojne KiM panowanie a za naprawą praw i wolności wyszpoconych, miłość od poddanych i szczęśliwe potomstwu (co za sposobieniem serc u poddanych pochodzi) panowanie sprawić. Ale nie frasuj się, pochlebco: wzbudzi Pan Bóg ex lapidibus filios Israel, którzy za wspomożeniem Jego świętem wol- ności, krwią przodków naszych nabyte,
szlacheckich zgubę, której sam Pan Bóg jest obrońcą, którą ty panu Wojewodzinemu zawołaniu na rokosz przypisując rzkomo, sam do jej zguby pokazujesz drogę, pochlebco marny, i radeś tej opresyej, która się jemu stała, jako temu, którego myśl nigdy nie była z panem swym w wstępne boje zachodzić, ale i owszem poprawiwszy errory w prawach spokojne KJM panowanie a za naprawą praw i wolności wyszpoconych, miłość od poddanych i szczęśliwe potomstwu (co za sposobieniem serc u poddanych pochodzi) panowanie sprawić. Ale nie frasuj się, pochlebco: wzbudzi Pan Bóg ex lapidibus filios Israel, którzy za wspomożeniem Jego świętem wol- ności, krwią przodków naszych nabyte,
Skrót tekstu: PismoPotwarzCz_II
Strona: 44
Tytuł:
Na pismo potwarzające ludzie cnotliwe pod tytułem »Otóż tobie rokosz«, wydane na ohydę rycerstwa na rokoszu będącego, prawdziwa i krótka odpowiedź.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
Potym rzekł: Jako pościsz? Odpowiedział. Aż do Nony. Rzekł mu stary. Pość aż do wieczora/ i wstrzymaj się/ ucz się Ewangeliej na pamięć. Także też i o inym piśmie rozmyślaj. A jeśli przyjdzie na cięzłą myśl/ nigdy na dołnie patrz ale zawsze wztofę/ a natychmiast cię Pan wspomoże. Poprawiwszy tedy starzec brata onego/ odszedł na pustynią swoję. A gdy na to oczekawał/ ujrzał powtóre diabła onego/ i rzekł do niego. Dokąd idziesz? A on. Wzruszyc bracią. I odszedł. Gdy się wracał/ rzekłmu starzec Jako się mając bracia? A on. Zle. Starzec zopyta. Czemu:
Potym rzekł: Iáko pośćisz? Odpowiedźiał. Aż do Nony. Rzekł mu stáry. Pość áż do wieczorá/ y wstrzymay sie/ vcz sie Ewángeliey ná pámięć. Tákże też y o inym pismie rozmyślay. A iesli prziydźie ná ćięzłą myśl/ nigdy ná dołnie pátrz ále záwsze wztofę/ á natychmiast cię Pan wspomoże. Popráwiwszy tedy stárzec bráta onego/ odszedł ná pustynią swoię. A gdy ná to oczekawał/ vyrzał powtore dyabłá onego/ y rzekł do niego. Dokąd idźieśz? A on. Wzruszyc brácią. Y odszedł. Gdy sie wracał/ rzekłmu stárzec Iáko sie máiac bráćia? A on. Zle. Stárzec zopyta. Czemu:
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 216
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
. Wszyscy jak błędni chodzą: ci po cichu szepcą, Ci milczą; inni płaczą: wszyscy w zamieszaniu. Pytam się tych i owych; powiedzcie, dla Boga! Co czynicie? co za żal? jaka wasza trwoga? Aż jaki taki milczy, albo mnie się chroni; Nawet i Abner, z musem twarzy poprawiwszy, Głowę pokornie skłonił zamiast odpowiedzi. A mieniąc, że go Jessy pilno woła: odszedł, Nierzecz już była innych badać: więc musiałem Stateczną twarzą wszystko pokryć: lecz gdy znowu Do ciebie wracam; Królu, Przebóg! za co proszę Smutnego Ojca witam, czyli grożącego? Co za losy upadły? powiedz
. Wszyscy iák błędni chodzą: ci po cichu szepcą, Ci milczą; inni płáczą: wszyscy w zámieszániu. Pytam się tych i owych; powiedzcie, dla Boga! Co czynicie? co zá żal? iáka wászá trwogá? Aż iáki táki milczy, álbo mnie się chroni; Náwet i Abner, z musem twárzy popráwiwszy, Głowę pokornie skłonił zámiast odpowiedzi. A mieniąc, że go Jessy pilno woła: odszedł, Nierzecz iuż byłá innych bádáć: więc musiałem Státeczną twárzą wszystko pokryć: lécz gdy znowu Do ciebie wracam; Królu, Przebóg! zá co proszę Smutnego Oycá witam, czyli grożącego? Co zá losy upádły? powiedz
Skrót tekstu: JawJon
Strona: 9
Tytuł:
Jonatas
Autor:
Stanisław Jaworski
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
