, zażartować co, byle foremnie, W przystojnym posiedzeniu, pozwolę choć ze mnie. Acz ci i prawda, jeśli uczciwemu szkodzi, Na złorzeczenie poszła, w żarciech nie uchodzi. Możeć co kształtnie przydać dla rzeczy koloru,
Ale sławy nie tykaj, nie tykaj honoru. Szkaluje, nie żartuje, kto mię tak potwarza, I słusznie mam takiego za błazna, za łgarza. 176 (F). KAT
Boty szwiec, suknie krawiec, klnie kuśnierz kożuchy, Szklarz szyby, garcarz kufle, a kowal obuchy, Rzemieślnik swe rzemiosło, żeby się co prędzej Dla zarobku i świeżych psowało pieniędzy. I kat ci się też jednym rzemieślnikiem liczy
, zażartować co, byle foremnie, W przystojnym posiedzeniu, pozwolę choć ze mnie. Acz ci i prawda, jeśli uczciwemu szkodzi, Na złorzeczenie poszła, w żarciech nie uchodzi. Możeć co kształtnie przydać dla rzeczy koloru,
Ale sławy nie tykaj, nie tykaj honoru. Szkaluje, nie żartuje, kto mię tak potwarza, I słusznie mam takiego za błazna, za łgarza. 176 (F). KAT
Boty szwiec, suknie krawiec, klnie kuśnierz kożuchy, Szklarz szyby, garcarz kufle, a kowal obuchy, Rzemieślnik swe rzemiosło, żeby się co prędzej Dla zarobku i świeżych psowało pieniędzy. I kat ci się też jednym rzemieślnikiem liczy
Skrót tekstu: PotFrasz1Kuk_II
Strona: 83
Tytuł:
Ogród nie plewiony
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
/ i na nich opoczyło. Opuszczam drugie bluźnierstwa jego porzeciwko pochodzeniu Ducha ś^o^. i przeciw Episkopa Rzymskiego i insze błędy i herezje jego. Postępuję do drugiego Teologa Krzysztofa Filaleta. Drugi Teolog Ruski Krzysztof Filalet.
TEn Filalet wydał naukę swoję z druku. AñoAnno 1597. , nazwaną. Który pagina 66. zmyśla i potwarza Greków jakoby oni na Cõcilium florenckim Transsubstancji/ to jest Przeistnoczenia chleba i wina w ciało i Krew Pana Chrystusowę w Sakramencie Eucharystii nie przyznali.
Pag. 198. Z wyznania tego takiego przeistnoczenia naśmiewa się i rzeczą zmyśloną je być powiada.
Pag. 87. Biskupi i kapłański urząd tenże i jeden być rozumie.
Pag
/ y ná nich opoczyło. Opuszcżam drugie bluźnierstwá iego porzećiwko pochodzeniu Duchá ś^o^. y przećiw Episkopá Rzymskiego y insze błędy y hęrezye iego. Postępuię do drugiego Theologá Krzysztophá Philaletá. Drugi Theolog Ruski Krzysztoph Philálet.
TEn Philálet wydał náukę swoię z druku. AñoAnno 1597. , názwáną. Ktory pagina 66. zmyśla y potwarza Grękow iákoby oni ná Cõcilium florenckim Tránssubstántiey/ to iest Przeistnoczenia chlebá y winá w ciáło y Krew Páná Christusowę w Sákrámenćie Eucháristiey nie przyználi.
Pag. 198. Z wyznánia tego tákiego przeistnocżenia náśmiewa sie y rzecżą zmyśloną ie bydź powiáda.
Pag. 87. Biskupi y kápłáński vrząd tenże y ieden bydź rozumie.
Pag
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 21
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
że wierzyć w święte/ jest boską cześć wyrządzać świętym: jakoby każda wiara była czcią boską: bo jeśli insza jest wiara w święte/ a insza w Boga/ jakoż ta wiara w święte będzie czcią Boską? abo sam P. M. nie rozumie co mówi/ abo jeśli rozumie/ tedyć umyślnie ludzie potwarza. Takimić to potwarzami chciałby to udać/ że on też wiarą boską wierzy w Chrystusa/ i czci go czcią boską: gdyż on niewierzy w Chrystusa wiarą boską/ ale wiarą ludzką: a tak nie czci go wiarą boską jako Boga jedynego/ ale wiarą ludzką jako człowieka świętego/ od Boga poświęconego. Tećby
że wierzyć w święte/ iest boską cześć wyrządzáć świętym: iákoby káżda wiárá byłá czćią boską: bo iesli insza iest wiárá w święte/ á insza w Bogá/ iákoż tá wiárá w święte będźie czćią Boską? ábo sam P. M. nie rozumie co mowi/ ábo iesli rozumie/ tedyć vmyślnie ludźie potwarza. Tákimić to potwarzámi chćiałby to vdáć/ że on też wiárą boską wierzy w Chrystusá/ y czći go czćią boską: gdyż on niewierzy w Chrystusá wiárą boską/ ále wiárą ludzką: á ták nie czći go wiárą boską iáko Bogá iedynego/ ále wiárą ludzką iáko człowieká świętego/ od Bogá poświęconego. Tećby
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 59
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
brali, niż zmielą, Ale się na większą z nim połowicą dzielą. Odpuśćcie, że i na was, patrząc jak przez szpary, Pies, ojcowie duchowni, musi szczekać stary: Przeszło mu lat siedmdziesiąt, zjadł zęby, osiwiał; Nie żeby się stanowi świętemu sprzeciwiał: I wyście młynarzami! niech nikt nie potwarza (Sami niosą mu ludzie, żeby kradł) młynarza. A cóż wam po pieniądzach, co po wsiach tak siłu? Nie tylko przed się; patrzcie, co się dzieje z tyłu: Niszcząc ubogich ludzi, i szlachtę, i chłopy, Wkrótce wam rzeka, wkrótce wyschną wam przykopy, Że coście miarką,
brali, niż zmielą, Ale się na większą z nim połowicą dzielą. Odpuśćcie, że i na was, patrząc jak przez spary, Pies, ojcowie duchowni, musi szczekać stary: Przeszło mu lat siedmdziesiąt, zjadł zęby, osiwiał; Nie żeby się stanowi świętemu sprzeciwiał: I wyście młynarzami! niech nikt nie potwarza (Sami niosą mu ludzie, żeby kradł) młynarza. A cóż wam po pieniądzach, co po wsiach tak siłu? Nie tylko przed się; patrzcie, co się dzieje z tyłu: Niszcząc ubogich ludzi, i szlachtę, i chłopy, Wkrótce wam rzeka, wkrótce wyschną wam przykopy, Że coście miarką,
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 89
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
naszym: na szyderstwo i na pośmiech tym/ którzy są około nas. 15. Wystawiłeś nas na przypowieść między pogany: tak/ że nad nami narody głową kiwają. 16. Na każdy dzień wstyd mój jest przede mną: a hańba twarzy mojej okrywa mię. 17. Dla głosu tego który mię sromoci i potwarza: dla nieprzyjaciela/ i tego który się mści. 18. TO wszystko przyszło na nas: a wżdyśmy cię nie zapomnieli: anismy wzruszyli przymierza twego. 19. Nie cofnęło się na zad serce nasze: ani się uchyliły kroki nasze/ od ścieżki twojej. 20. Chociaś nas był potarł/ wrzuciwszy nas
nászym: ná szyderstwo y ná pośmiech tym/ ktorzy są około nas. 15. Wystáwiłeś nas ná przypowieść między pogány: ták/ że nád námi narody głową kiwáją. 16. Ná káżdy dźień wstyd moj jest przede mną: á háńba twarzy mojey okrywa mię. 17. Dla głosu tego ktory mię sromoći y potwarza: dla nieprzyjaćielá/ y tego ktory śię mśći. 18. TO wszystko przyszło ná nas: á wżdyśmy ćię nie zápomnieli: anismy wzruszyli przymierza twego. 19. Nie cofnęło śię ná zad serce násze: áni śię uchyliły kroki násze/ od śćieszki twojey. 20. Choćiaś nas był potárł/ wrzućiwszy nas
Skrót tekstu: BG_Ps
Strona: 573
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Psalmów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
, poteżniejszy niepotęznych najeżdżają, etc. Które jego słowa namiej Prawosławnych nas asiejunt. Ale gdy tenże Kasian Sakowicz, w tej że Książce swojej Pespektiwą Otitułowanej, przy Unitach, i nas Prawosławnych Heretikami i Zabobonnikami, tak w Artukułach Wiary, jako i w administrowaniu Sakramentów, i inszych obrządkach i Ceremoniach, niestydliwie nazywa i potwarza: tedy jak według Świętego Atanazego Apolog: Prima Laefus lapide. Medicum quaerit. tak i Cerkiew Święta Rossijska Matka nasza, od tego Wyrodka swego spotwarzona, necessario tenetur. Usta Calumniatorius, Responsem obturare, bo Calumnia według Salomona jest Claua, gladius, iaeulum incurabile: której według rady Świętego Atanazego. Sola Veritas misteripotest
, poteżnieyszy niepotęznych náieżdżáią, etc. Ktore iego słowá namiey Práwosławnych nas assieiunt. Ale gdy tenże Kássian Sákowicz, w tey że Kśiążce swoiey Pespektiwą Otitułowáney, przy Vnitách, y nas Práwosławnych Haeretikámi y Zabobonnikámi, ták w Artukułách Wiáry, iáko y w ádministrowániu Sákrámentow, y inszych obrządkách y Ceremoniách, niestydliwie nazywa y potwarza: tedy iák według Swiętego Athánázego Apolog: Prima Laefus lapide. Medicum quaerit. ták y Cerkiew Swięta Rossiyska Mátká nászá, od tego Wyrodká swego spotwarzona, necessario tenetur. Vsta Calumniatorius, Responsem obturare, bo Cálumnia według Sálomoná iest Claua, gladius, iaeulum incurabile: ktorey według rady Swiętego Athánázego. Sola Veritas misteripotest
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 5
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644