został żywy. I ty, co z tejże wyszedłeś dziedziny, Szumny Powalski, ty swej kwaśnej miny I tubalnego głosu nie wydawaj, Ale jak prawy husarz mężnie stawaj, Kol, siecz, zarębuj i wal na powały, Niech zna Lewalta poganin zuchwały: Przezwisko i herb w równej trzymaj zgodzie, To niech powala: ten na śmierć niech bodzie
Że się im rogi miesięczne zniżają. Ty, ledwoć pierwsze lata pozwoliły, W marsowych szrankach probowałeś siły. Tobie buntowny Kozak, wiarołomny Moskal, tobie Szwed w szyku swym niezłomny, Odważny Węgrzyn i Margrabczyk śmiały, Mołdawiec, Wołoch i Bosnak zuchwały, Ordyniec dziki, Turczyn męstwem
został żywy. I ty, co z tejże wyszedłeś dziedziny, Szumny Powalski, ty swej kwaśnej miny I tubalnego głosu nie wydawaj, Ale jak prawy husarz mężnie stawaj, Kol, siecz, zarębuj i wal na powały, Niech zna Lewalta poganin zuchwały: Przezwisko i herb w rownej trzymaj zgodzie, To niech powala: ten na śmierć niech bodzie
Że się im rogi miesięczne zniżają. Ty, ledwoć pierwsze lata pozwoliły, W marsowych szrankach probowałeś siły. Tobie buntowny Kozak, wiarołomny Moskal, tobie Szwed w szyku swym niezłomny, Odważny Węgrzyn i Margrabczyk śmiały, Mołdawiec, Wołoch i Bosnak zuchwały, Ordyniec dziki, Turczyn męstwem
Skrót tekstu: TrembWierszeWir_II
Strona: 285
Tytuł:
Wiersze
Autor:
Jakub Teodor Trembecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1643 a 1719
Data wydania (nie wcześniej niż):
1643
Data wydania (nie później niż):
1719
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1911
całego wojska W. X. Lit. według skryptu ad Archivum danego niewystarcza. Cło generalne Czopowe, Szelężnę, i Hyberny sowite, salva moderatione Taryfy, która jest odłożona na Sejm Wileńskiej ad terminum postlimitationis, w czym się ten Powiat pro praegravato być odzywa, jako jest w osobliwej Konstytucyj in Volumine teraźniejszego Sejmu wyrażone powala, cum ea sobie praecustoditione: aby Dobra Ziemskie Powiatu swego, także Dobra zastawne Księżniczki Jejmości Falsgrabianki Reńskiej in tenuta Obywatelów tamecznych zostające, nullo praetextu konsystencjami, asygnacjami, przechodami żołnierskiemi, jako immunitas Dóbr Ziemskich praescripta mieć chce, agrawowane nie były. Sejmik Relacjiny pro die 21Augusti naznacza. za Augusta II. R. P
całego woyska W. X. Lit. według skryptu ad Archivum danego niewystarcza. Cło generalne Czopowe, Szelężnę, y Hyberny sowite, salva moderatione Taryffy, która iest odłożona ná Seym Wileńskiey ad terminum postlimitationis, w czym się ten Powiat pro praegravato być odzywa, iako iest w osobliwey Konstytucyi in Volumine teraźnieyszego Seymu wyrażone powala, cum ea sobie praecustoditione: aby Dobra Ziemskie Powiatu swego, także Dobra zastawne Xiężniczki Jeymośći Phalsgrabianki Rheńskiey in tenuta Obywatelow tamecznych zostaiące, nullo praetextu konsystencyami, assygnacyami, przechodami żołnierskiemi, iako immunitas Dobr Ziemskich praescripta mieć chce, aggrawowane nie były. Seymik Relacyiny pro die 21Augusti naznacza. za Augusta II. R. P
Skrót tekstu: KonstLubLit
Strona: 125.
Tytuł:
Konsytucje W. X. Lit. na tymże Sejmie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia J.K. M. i Rzeczypospolitej Collegium Warszawskie Scholarum Piiarum
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1739
Data wydania (nie wcześniej niż):
1739
Data wydania (nie później niż):
1739
i z góry: Tak na on czas niewiasty z teatrum spadały I przed straszliwem dźwiękiem wszytkie uciekały. PIEŚŃ XX.
XC.
Uciekały tam i sam przed dźwięki strasznemi: Na górze i na dole, pełno ich na ziemi; Jest ich przez tysiąc w bramie, co się uprzedzają Do wyścia i same się przez się powalają. W takiem wielkiem nacisku ta żywota strada, Ta z okna, a ta z ganku wysokiego spada; Ta rękę, owa nogę, a ta szyję łamie, Ta zdycha, ta już zdechła, a ta tylko chramie.
XCI.
Wrzask wylęknionych niewiast płacz i narzekanie Aż do nieba sięgało i wielkie wołanie. Gdziekolwiek
i z góry: Tak na on czas niewiasty z teatrum spadały I przed straszliwem dźwiękiem wszytkie uciekały. PIEŚŃ XX.
XC.
Uciekały tam i sam przed dźwięki strasznemi: Na górze i na dole, pełno ich na ziemi; Jest ich przez tysiąc w bramie, co się uprzedzają Do wyścia i same się przez się powalają. W takiem wielkiem nacisku ta żywota strada, Ta z okna, a ta z ganku wysokiego spada; Ta rękę, owa nogę, a ta szyję łamie, Ta zdycha, ta już zdechła, a ta tylko chramie.
XCI.
Wrzask wylęknionych niewiast płacz i narzekanie Aż do nieba sięgało i wielkie wołanie. Gdziekolwiek
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_II
Strona: 136
Tytuł:
Orland szalony, cz. 2
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
serca przypuszcza? Transeunt dies salutis, mówi Bernhard Z. et nemo recogitat: Mijają/ powiada/ i jakoby uciekają dni zbawienia/ a żaden tego nie rozważa/ i ubogiej dusze swej zapomina!
Cadit Asina, dicit alicubi Hieronymyus, et est, qui relevet, perit anima, et non est, qui recogitet: Powala się Oślica/ mówi niekiedy Hieronim Z. a jest/ co ją podnosi/ ginie dusza/ a nie jest/ ktoby to uważał. Mat. 16. v. 26.
I mali się prawda rzec/ nie wiele/ jeszcze mówię/ nie wiele teraz miedzy Pańskiego i Rycerskiego (Szacheckiego) stanu Osobami takich
sercá przypuscza? Transeunt dies salutis, mowi Bernhard S. et nemo recogitat: Miiáią/ powiáda/ y iákoby ućiekáią dni zbáwienia/ á żaden tego nie rozważa/ y ubogiey dusze swey zápomina!
Cadit Asina, dicit alicubi Hieronymyus, et est, qui relevet, perit anima, et non est, qui recogitet: Powala śię Oślicá/ mowi niekiedy Hieronym S. á iest/ co ią podnośi/ ginie duszá/ á nie iest/ ktoby to uważał. Matth. 16. v. 26.
Y mali śię prawdá rzec/ nie wiele/ iescze mowię/ nie wiele teraz miedzy Páńskiego y Rycerskiego (Szácheckiego) stanu Osobámi tákich
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Aaiiii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
