dotrzymam słowa, Którem Karłowi dała, nędzna białogłowa? Zmienię, a w dotrzymaniu przysiąg Rugierowi Skale będę podobna lub diamentowi. Niechaj mię niestateczną, kto jeno chce, zowie, Niech o prędkiej odmianie późnem wiekom powie: Mniej dbam, bylem się przy swem Rugierze została, Choćbym się, jak na drzewie list powienny, zdała”.
XCVII.
Te skargi utrapiona dziewka powtarzała, A ciężko ustawicznie wzdychając, płakała, Ani jej mógł sen zamknąć oczu zmordowanych Ani wystraszyć z serca trosk niehamowanych. Potem, kiedy czarnawe mroki wypędziła Rana zorza i piękne słońce prowadziła, Niebo, co ją małżonką z wieków naznaczyło Rugierowi, nagłą jej pomoc uczyniło
dotrzymam słowa, Którem Karłowi dała, nędzna białogłowa? Zmienię, a w dotrzymaniu przysiąg Rugierowi Skale będę podobna lub dyamentowi. Niechaj mię niestateczną, kto jeno chce, zowie, Niech o prędkiej odmianie późnem wiekom powie: Mniej dbam, bylem się przy swem Rugierze została, Choćbym się, jak na drzewie list powienny, zdała”.
XCVII.
Te skargi utrapiona dziewka powtarzała, A ciężko ustawicznie wzdychając, płakała, Ani jej mógł sen zamknąć oczu zmordowanych Ani wystraszyć z serca trosk niehamowanych. Potem, kiedy czarnawe mroki wypędziła Rana zorza i piękne słońce prowadziła, Niebo, co ją małżonką z wieków naznaczyło Rugierowi, nagłą jej pomoc uczyniło
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_III
Strona: 359
Tytuł:
Orland szalony, cz. 3
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
przydą dni, kiedy łoża niepłodne i piersi będą szczęśliwsze głodne, a w ten czas będą wołać na góry: «Niech nas przytłoczy pagórek który», bo jeśli tak szczep więdnie zielony, czego doczeka karcz wysuszony?”. Żałosna matka, jeśli tam była, którymi łzami twarz swoję myła? A snadź jako list powienny drżała, gdy Go pod drzewem ciężkim ujźrzała, Pan niemniej onę, a serca obie krwawe pisały poselstwa sobie. Pochadza zatym, na poły mdlejąc, brunatne krople po drodze siejąc; nieraz pod krzyżem wesprze się dłonią, jedyną w takim ucisku bronią; nieraz upadszy całuje ziemię i twarda tłucze opoka ciemię,
aż ubogiego z
przydą dni, kiedy łoża niepłodne i piersi będą szczęśliwsze głodne, a w ten czas będą wołać na góry: «Niech nas przytłoczy pagórek który», bo jeśli tak szczep więdnie zielony, czego doczeka karcz wysuszony?”. Żałosna matka, jeśli tam była, którymi łzami twarz swoję myła? A snadź jako list powienny drżała, gdy Go pod drzewem ciężkim ujźrzała, Pan niemniej onę, a serca obie krwawe pisały poselstwa sobie. Pochadza zatym, na poły mdlejąc, brunatne krople po drodze siejąc; nieraz pod krzyżem wesprze się dłonią, jedyną w takim ucisku bronią; nieraz upadszy całuje ziemię i twarda tłucze opoka ciemię,
aż ubogiego z
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 84
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
