in ludibrium, potym na wolność wypuszczony. Umarł Anno Domini 1397.
5. MACHOMETES I zabiwszy dwóch Braci, obrócił złość na Państwa, Macedonią od Rzymskiego oderwał Imperium, Wołoszcyznę na haracz obrócił, w Adrianopolu założył Stolicę. Umarł Anno Domini 1422:
6. AMURATES II. Mahometa Syn, Tesalonikę Wenetom Cypr. Epyt powydzierał; Windysława Króla Węgierskiego i Polskiego, i Juliana Kardynała, pod Warną pokonał. Z Jerzym Kastriotą, vulgo Skanderbergiem Książęciem Epyru sławnie się potykał.
7. MahomET II wielki Wojownik, chytry, Frant, Polityk, Astrolog, Uczony, zawojował 2 Cesarstwa, nabył 12 obszernych Królestw, Prowincyj 20 Miast 200. Umiał oprócz
in ludibrium, potym na wolność wypuszczony. Umarł Anno Domini 1397.
5. MACHOMETES I zabiwszy dwoch Braci, obrocił złość na Państwa, Macedonią od Rzymskiego oderwał Imperium, Wołoszcyznę na haracz obrocił, w Adryanopolu założył Stolicę. Umarł Anno Domini 1422:
6. AMURATES II. Machometa Syn, Tesalonikę Wenetom Cypr. Epyt powydzierał; Windysława Krola Węgierskiego y Polskiego, y Iuliana Kardynała, pod Warną pokonał. Z Ierzym Kastryotą, vulgo Skanderbergiem Xiążęciem Epyru sławnie się potykał.
7. MACHOMET II wielki Woiownik, chytry, Frant, Polityk, Astrolog, Uczony, zawoiował 2 Cesarstwa, nabył 12 obszernych Krolestw, Prowincyi 20 Miast 200. Umiał oprocz
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 492
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
zrzucał w morze : Prokrustus albo Prokrustes drugi Rozbójnik w Atyce Gości na łóżko zaprosiwszy, jeżeli byli dłużsi od łóżka, nóg im przycinał, jeśli krotsi, naciągał : Trzeci Łotr był Scinis, który drzewa zginał do kupy wierzchołkami, i do nich Ludzi przywięzując, puszczał, i tak się rozdzierali. Fineusz Synom oczy powydzierał na rozkaz żony, za to też od wszy zjedzony. Nero Matki, Seneki Preceptora, i innych wielu zabójca. Dyrce, Medea, Achilles, Ciało Hektora koło murów włóczył: Hipomenes Ateński, Córkę zastawszy na złym uczynku, dał koniom zjeść głodnym ; z tąd przysłowie : Magis impius Hypomene. Tullia wozem i końmi
zrzucał w morze : Prokrustus álbo Prokrustes drugi Rozboynik w Attyce Gości na łożko zaprosiwszy, ieżeli byli dłużśi od łożka, nog im przycinał, ieśli krotśi, náciągał : Trzeci Łotr był Scinis, ktory drzewa zginał do kupy wierzchołkami, y do nich Ludzi przywięzuiąc, puszczał, y ták się rozdzierali. Fineusz Synom oczy powydzierał ná rozkaz żony, zá to też od wszy ziedzony. Nero Mátki, Seneki Preceptora, y innych wielu zaboyca. Dirce, Medea, Achilles, Ciáło Hektora koło murow włoczył: Hipomenes Ateński, Corkę zástáwszy na złym uczynku, dał koniom zieść głodnym ; z tąd przysłowie : Magis impius Hypomene. Tullia wozem y końmi
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 972
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
chcieszli jeszcze więcej wiedzieć/ czytaj dalej. Nic po Tatarach na wojnie. Tatarowie niech pogłowszczyznę dają na każdą ćwierć. Wyprawa Tatarska na wojnę. Glebae ascripticii tego u Rzymian nie mieli. wiele to na niewolnika tak wiele majętności mieć. Lex Agraria. Tatarowie wiele osiadłości trzymają/ na które przywilejów nie mają/ które powydzierali inszym. b. gdzie wiedzą o dobrych koniach. Veriora veris. Uskromienie Tatar w ciągnieniu. Tatarowiejeden przy drugim przeciwko nam wiążą się. Jako się Tatarowie w ciągnieniu zachowują/ i jakoby to ich zbytnie łupiestwo ukarać? § 26 Animosè. Leones in pace kiedy stacie wybierać.
PO Polsku te słowa Łacińskie tłumacząc/ ukazuję
chcieszli ieszcże więcey wiedźieć/ cżytay dáley. Nic po Tátárách ná woynie. Tátárowie niech pogłowszczyznę dáią ná káżdą cżwierć. Wypráwá Tátárska ná woynę. Glebae ascripticii tego v Rzymian nie mieli. wiele to ná niewolniká ták wiele máiętnośći mieć. Lex Agraria. Tátárowie wiele ośiadłośći trzymaią/ ná ktore przywileiow nie maią/ ktore powydźieráli inszym. b. gdzie wiedzą o dobrych koniach. Veriora veris. Vskromienie Tátar w ćiągnieniu. Tátárowieieden przy drugim przećiwko nam wiążą się. Iako się Tátárowie w ćiągnieniu záchowuią/ y iákoby to ich zbytnie łupiestwo vkáráć? § 26 Animosè. Leones in pace kiedy stacie wybieráć.
PO Polsku te słowá Láćińskie tłumácżąc/ vkázuię
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 63
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
nie trafił, ile w tak daleką drogę; bo do dzisiejszego dnia żadnej o nim nie masz wiadomości ani od cesarza najmniejszego listu ani się spytania, co się też z nami dzieje. Owi ludzie, o których Wć moje serce wspominać raczysz, wątpię, aby się zdobyli; bo narzekali, że im i namioty ktoś powydzierał, drudzy zaś nazajutrz aż i szmaty po obozie zbierali, zdobywszy w lot kilkadziesiąt wozów z wołami w obozie tureckim. Ale co do tej zdobyczy, niesłychanie mię to poalterowało,. że to, com chciał mieć w sekrecie, wydrukowano po polsku i jeszcze ekscerptem uczyniono z listu mego do Wci mojej duszy,
nie trafił, ile w tak daleką drogę; bo do dzisiejszego dnia żadnej o nim nie masz wiadomości ani od cesarza najmniejszego listu ani się spytania, co się też z nami dzieje. Owi ludzie, o których Wć moje serce wspominać raczysz, wątpię, aby się zdobyli; bo narzekali, że im i namioty ktoś powydzierał, drudzy zaś nazajutrz aż i szmaty po obozie zbierali, zdobywszy w lot kilkadziesiąt wozów z wołami w obozie tureckim. Ale co do tej zdobyczy, niesłychanie mię to poalterowało,. że to, com chciał mieć w sekrecie, wydrukowano po polsku i jeszcze ekscerptem uczyniono z listu mego do Wci mojej duszy,
Skrót tekstu: SobJListy
Strona: 548
Tytuł:
Listy do Marysieńki
Autor:
Jan Sobieski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1665 a 1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1683
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Czytelnik"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
złote wodza w swej ściskając dłoni; W jedwabnych kapach, wszystkie jednakiego kroju, Których najczęściej rycerz zażywał do boju. Te, jako pacholęta, co ich prowadziły, Wzdychaniem częstem w sercach ludzkich żal budziły.
XC
Siła chorągwi pozad, siła naprzód było, Przez które umarłego męstwo się znaczyło; On je sam najsroższemu nieprzyjacielowi Powydzierał, gdy wściekłem bitwom i szturmowi Mężne odpory dawał ręką wyprawioną, Niszcząc hardość pogańską i moc odważoną. Tarczy niezliczona rzecz, herbem naznaczonych Arabów i we krwi ich dobrze umoczonych.
XC
Dwieście do pogrzebowej posługi oddano, Dwiema set białe świece lane nieść kazano. Za ciałem Orland smutny, Orland upłakany Szedł, przydając do
złote wodza w swej ściskając dłoni; W jedwabnych kapach, wszystkie jednakiego kroju, Których najczęściej rycerz zażywał do boju. Te, jako pacholęta, co ich prowadziły, Wzdychaniem częstem w sercach ludzkich żal budziły.
XC
Siła chorągwi pozad, siła naprzód było, Przez które umarłego męstwo się znaczyło; On je sam najsroższemu nieprzyjacielowi Powydzierał, gdy wściekłem bitwom i szturmowi Mężne odpory dawał ręką wyprawioną, Niszcząc hardość pogańską i moc odważoną. Tarczy niezliczona rzecz, herbem naznaczonych Arabów i we krwi ich dobrze umoczonych.
XC
Dwieście do pogrzebowej posługi oddano, Dwiema set białe świece lane nieść kazano. Za ciałem Orland smutny, Orland upłakany Szedł, przydając do
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_III
Strona: 303
Tytuł:
Orland szalony, cz. 3
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
A tu się prophecja pewna (którą ksiądz pleban średzki w Wielkiejpolsce r. p. 1701 znalazł na kartce napisaną in archivo kościoła swego w r. p. 1316) o królu szwedzkim spełniła.
To wszystko spełniło się na królu szwedzkim, bo totaliter stracił, co był Gustavus Adolphus naddziad jego w Niemczech i Inflantach sąsiadom powydzierał, i Pomeranii całej postradał. Ten straszny upadek szwedzkiej korony praesagiowały różne fatalne casusy. Naprzód tego roku, którego królem został, to jest 1697, nastał głód nieznośny w Szwecji; tegoż roku samego zgorzał pałac królewski w Sztokholmie, który komedianci wyprawując opery zapalili; a w r. p. 1699 in Augusto uderzył
A tu się prophecya pewna (którą ksiądz pleban średzki w Wielkiéjpolsce r. p. 1701 znalazł na kartce napisaną in archivo kościoła swego w r. p. 1316) o królu szwedzkim spełniła.
To wszystko spełniło się na królu szwedzkim, bo totaliter stracił, co był Gustavus Adolphus naddziad jego w Niemczech i Inflantach sąsiadom powydzierał, i Pomeranii całéj postradał. Ten straszny upadek szwedzkiéj korony praesagiowały różne fatalne casusy. Naprzód tego roku, którego królem został, to jest 1697, nastał głód nieznośny w Szwecyi; tegoż roku samego zgorzał pałac królewski w Sztokholmie, który komedyanci wyprawując opery zapalili; a w r. p. 1699 in Augusto uderzył
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 331
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
Zbiory daremne.
CO po tych proszę zbiorach/ co po pełnych złotem Skrzyniach żelaznych/ które w sklepach gęsto stoją/ Worków z zawięzanemi czuprynami strzegąc/ Kiedy potomek wisieć/ który ma zażywać Tego wszystkiego/ co nań tak chciwie zgromadzasz? Po co te Wioski sprzęgasz/ a sąmsiadów ciśniesz/ Ba czasem nie jednemu wszytko powydzierasz/ Kiedy ten tego nigdy nie godzien co w krótce Ma po tobie dziedziczyć. (Bodaj nie dziedziczył Na większą hańbę Domu i niesławę swoję) Na niegodnych potomków.
Spytacie mię Polacy skąd to? chcecisz wiedzieć? Nie umiecie Ćwiczenia dawać dziatkom z młodu. Owszem przykładem swoim barzy ich psujecie. Jako ma być napotym dobry
Zbiory daremne.
CO po tych proszę zbiorách/ co po pełnych złotem Skrzyniách żeláznych/ ktore w sklepách gęsto stoją/ Workow z záwięzánemi czuprynámi strzegąc/ Kiedy potomek wiśieć/ ktory ma záżywáć Tego wszystkiego/ co nąń ták chćiwie zgromádzász? Po co te Wioski sprzęgasz/ á sąmsiádow ćiśniesz/ Ba czásem nie jednemu wszytko powydźierasz/ Kiedy ten tego nigdy nie godźień co w krotce Má po tobie dźiedźiczyć. (Boday nie dźiedźiczył Ná większą háńbę Domu y niesławę swoję) Ná niegodnych potomkow.
Spytaćie mię Polácy zkąd to? chcećisz wiedźieć? Nie vmiećie Cwiczenia dáwáć dźiatkom z młodu. Owszem przykłádem swoim bárźi ich psujećie. Iáko ma bydź nápotym dobry
Skrót tekstu: OpalKSat1650
Strona: 1
Tytuł:
Satyry albo przestrogi do naprawy rządu i obyczajów w Polszcze
Autor:
Krzysztof Opaliński
Miejsce wydania:
Amsterdam
Region:
zagranica
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
