W lewą mnie ciął, gdym się mu z prawej strony złożył. 88 (P). WŁOCH W PolscĘ GOSPODARZEM
Włoch Porcyjus majętność trzymając od Krosna, Przyjechał do folwarku, gdy nastała wiosna. Więc że na gęsi owsa wyszło dziesięć korcy. Barzo mu to niemiło i łaje dozorcy. Ten się sprawuje, żeby pozdychały zimie. A Włoch: „Cóż jada lecie gęś? czy tylko drzymie?” „Trawę” — rzecze gospodarz. Toż ów: „Trzeba rano Wstać, oszukać mnie; niechże zimie jedzą siano. Daremne to wymysły, próżne twoje kawy: I ja też wiem, że siano zawsze bywa z trawy
W lewą mnie ciął, gdym się mu z prawej strony złożył. 88 (P). WŁOCH W POLSZCZĘ GOSPODARZEM
Włoch Porcyjus majętność trzymając od Krosna, Przyjechał do folwarku, gdy nastała wiosna. Więc że na gęsi owsa wyszło dziesięć korcy. Barzo mu to niemiło i łaje dozorcy. Ten się sprawuje, żeby pozdychały zimie. A Włoch: „Cóż jada lecie gęś? czy tylko drzymie?” „Trawę” — rzecze gospodarz. Toż ów: „Trzeba rano Wstać, oszukać mnie; niechże zimie jedzą siano. Daremne to wymysły, próżne twoje kawy: I ja też wiem, że siano zawsze bywa z trawy
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 240
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
afektem i chęcią przeciwko Bogu panują. a komuż panują? Ovibus suis Dominicis, Owcom swoim Pańskim. ale jeżeli są owce ich, jakoż są Pańskie? jeżeli są Pańskie, jakoż są ich? Bywać to czasem, że owce Pasterskie własne, są owce Pańskie, znajdą na niego kluczkę; Pańskie owce pozdychały płać owczarzu swemi. ale i to też bywa, że owczarzowi nigdy nic nie zdechnie, nigdy nic nie ubędzie, a Pańskich zmarlić całe poddasze; czemuż to? bo owczarz co raz Pańskie zarwie, sobie co raz przywłaszczy, i tak paścit oves suas Dominicas owce swoje Pańskie, bo z-Pańskiego zarwane
áfektem i chęćią przećiwko Bogu pánuią. á komuż pánuią? Ovibus suis Dominicis, Owcom swoim Páńskim. ále ieżeli są owce ich, iákoż są Páńskie? ieżeli są Páńskie, iakoż są ich? Bywać to czásem, że owce Pásterskie własne, są owce Páńskie, znaydą ná niego kluczkę; Páńskie owce pozdycháły płać owczarzu swemi. ále i to też bywa, że owczarzowi nigdy nic nie zdechnie, nigdy nic nie ubędźie, á Páńskich zmárlić cáłe poddásze; czemuż to? bo owczarz co raz Páńskie zárwie, sobie co raz przywłaszczy, i ták pascit oves suas Dominicas owce swoie Páńskie, bo z-Páńskiego zárwáne
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 66
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
, dopiero pije. teste Piccinello in Mundo Symbolico, przydawszy Lemma: Sic unda salubris. Aldrovandus i Ionstonus, świadczą, że żyd Wenet rogiem Jednorożcowym na stole uczyniwszy cyrkuł, wpośród niego wsadził Scorpiona i Pająka, to oboje kręcąc się, a za metę cyrkułu bojąc się wyniść (quanta antipathia trucizny zlekarstwem) tamże pozdychały,
Te Animal czy revera jest na Świecie, nie mała jest między Uczonemi kontrowersja. Pismo 8. pięć razy Unicornem, to w Psalmach 21. 28 77. 91. to w Izajaszu cap. 34. exprese wspomina, a tym samym zda się stabilire zdanie trzymających existentiam Jednorożca. Ale na to odpowiedz być może
, dopiero piie. teste Piccinello in Mundo Symbolico, przydawszy Lemma: Sic unda salubris. Aldrovandus y Ionstonus, swiadczą, że żyd Wenet rogiem Iednorożcowym na stole uczyniwszy cyrkuł, wposrod niego wsadził Scorpiona y Paiąka, to oboie kręcąc się, a za metę cyrkułu boiąc się wyniść (quanta antipathia trucizny zlekarstwem) tamże pozdychały,
Te Animal czy revera iest na Swiecie, nie mała iest między Uczonemi kontrowersya. Pismo 8. pięć razy Unicornem, to w Psálmach 21. 28 77. 91. to w Izaiaszu cap. 34. exprese wspomina, a tym samym zda się stabilire zdanie trzymáiących existentiam Iednorożca. Ale na to odpowiedz bydź może
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 127
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
, Serce mi się rozsiada, gdy na was wspomionę! Kiedyście upadały, kiedyście zdychały, A ratunku żadnego zioła nie dawały, Samem nad wami stawał, samem was podwadzał, A żal mi dobrze z głowy oczu nie wysadzał. Już się nie będę chełpił pięknymi nabiały, Wszystkieście, moje krowy, wszystkie pozdychały! Wedle was i cieliczki padły; i ciołacy, Wszystkich psi jedli, wszystkich jedli grubi ptacy. Tak więc wicher obali w boru sośnie całe, Że i chrusty, i drzewka nie zostaną małe. Wilcy, coście obory moje wojowali, Coście mię w polach, coście mię w lesiech kradali! Przymierze
, Serce mi się rozsiada, gdy na was wspomionę! Kiedyście upadały, kiedyście zdychały, A ratunku żadnego zioła nie dawały, Samem nad wami stawał, samem was podwadzał, A żal mi dobrze z głowy oczu nie wysadzał. Już się nie będę chełpił pięknymi nabiały, Wszystkieście, moje krowy, wszystkie pozdychały! Wedle was i cieliczki padły; i ciołacy, Wszystkich psi jedli, wszystkich jedli grubi ptacy. Tak więc wicher obali w boru sośnie całe, Że i chrósty, i drzewka nie zostaną małe. Wilcy, coście obory moje wojowali, Coście mię w polach, coście mię w lesiech kradali! Przymierze
Skrót tekstu: SzymSiel
Strona: 123
Tytuł:
Sielanki
Autor:
Szymon Szymonowic
Miejsce wydania:
Zamość
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Sielanki i pozostałe wiersze polskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Pelc
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1964
obie samice, sierć na nich bielusieńka jako gronostaj i nie wysoka. Ucieszna to tam rzecz, kiedy tym bestiom grają na gajdach, to tańcują, to skaczą, to różne figle wymyślają. Powiadają to o nich, że mają tak długo żyć jako człowiek; jakoż podobieństwo, bo jeszcze żywe oboje, a drugie pozdychały.
Z Merkurego Gallobelga. W Insubryjej jest rzeka biała jak mleko, a małmazją pachnie; skoro jej skosztujesz, woda jako i druga; a żadnej ryby w niej nie masz, tylko węgorze na trzy łokcie, chude i do jedzenia niesmaczne, i zgoła ich nie jedz ; robią z tych węgorzy korbacze i batogi na
obie samice, sierć na nich bielusieńka jako gronostaj i nie wysoka. Ucieszna to tam rzecz, kiedy tym bestyom grają na gajdach, to tańcują, to skaczą, to różne figle wymyślają. Powiadają to o nich, że mają tak długo żyć jako człowiek; jakoż podobieństwo, bo jeszcze żywe oboje, a drugie pozdychały.
Z Merkurego Gallobelga. W Insubryjej jest rzeka biała jak mleko, a małmazyą pachnie; skoro jej skosztujesz, woda jako i druga; a żadnej ryby w niej nie masz, tylko węgorze na trzy łokcie, chude i do jedzenia niesmaczne, i zgoła ich nie jedz ; robią z tych węgorzy korbacze i batogi na
Skrót tekstu: NowSakBad
Strona: 338
Tytuł:
Sakwy
Autor:
Cadasylan Nowohracki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
nie wcześniej niż 1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Polska satyra mieszczańska. Nowiny sowiźrzalskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Karol Badecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1950
w kamiennych. 20. I uczynili tak Mojżesz i Aaron/ jako rozkazał PAN/ i podniósłszy laskę/ uderzył wody/ które były w rzece przed oczyma Faraonowymi/ i przed oczyma sług jego: i obróciły się wszystkie wody/ które były w rzece/ w krew. 21. A ryby które były w rzece/ pozdychały/ i z śmierdła się rzeka/ że nie mogli Egipczanie pić wody z rzeki: i była krew/ po wszystkiej ziemi Egipskiej. 22. I uczynili także Czarownicy Egipscy czarami swemi: i zatwardziało serce Faraonowe/ i nie usłuchał ich/ jako był powiedział PAN. 23. A odwróciwszy się Farao/ poszedł do domu
w kámiennych. 20. Y uczynili ták Mojzesz y Aáron/ jáko rozkázáł PAN/ y podnioższy laskę/ uderzył wody/ ktore były w rzece przed ocżymá Fáráonowymi/ y przed ocżymá sług jego: y obroćiły śię wszystkie wody/ ktore były w rzece/ w krew. 21. A ryby ktore były w rzece/ pozdycháły/ y z śmierdłá śię rzeká/ że nie mogli Egipczánie pić wody z rzeki: y byłá krew/ po wszystkiey źiemi Egipskiey. 22. Y ucżynili tákże Czárownicy Egipscy czárámi swemi: y zátwárdźiáło serce Fáráonowe/ y nie usłuchał ich/ jáko był powiedźiáł PAN. 23. A odwroćiwszy śię Fáráo/ poszedł do domu
Skrót tekstu: BG_Wj
Strona: 62
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Wyjścia
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
onę wydali/ żeby ją zaś odwołali. Dziwna rzecz skoro się tak stało/ on kruk już prawie wyschły/ z lekka począł odzywiać/ i aż do pierwszej postaci przyszedł/ nie bez wielkiego cudu. Lib: de viris Illust. Ord: Cisterciensis. Klątew. Przykład V. WYklęte muchy od ś. Bernata/ pozdychały. 352.
NAjdujemy w Dziejach Ojca ś. Bernata/ iż gdy na poświęcanie nowego Kościoła Fuściańskiego Klasztoru wezwany był/ niezliczona wielkość much dla cuchu świeżego wapna/ którym był Kościół potynkowan/ taki niepokój do Kościoła wchodzącym sprawowała/ iż się bracia barzo obawiali/ by snadź dla tego/ Akt zacny poświęcania/ który nazajutrz miałbyć
onę wydáli/ żeby ią záś odwołáli. Dźiwna rzecz skoro sie ták sstało/ on kruk iuż práwie wyschły/ z lekká począł odzywiáć/ y áż do pierwszey postáći przyszedł/ nie bez wielkiego cudu. Lib: de viris Illust. Ord: Cisterciensis. Klątew. PRZYKLAD V. WYklęte muchy od ś. Bernátá/ pozdycháły. 352.
NAyduiemy w Dźieiách Oycá ś. Bernátá/ iż gdy ná poświącánie nowego Kośćiołá Fusciáńskiego Klasztoru wezwány był/ niezliczona wielkość much dla cuchu swieżego wapná/ ktorym był Kośćioł potynkowan/ táki niepokoy do Kośćiołá wchodzącym spráwowáłá/ iż sie bráćia barzo obawiáli/ by snadź dla tego/ Akt zacny poświącánia/ ktory názáiutrz miałbydź
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 369
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Kościół potynkowan/ taki niepokój do Kościoła wchodzącym sprawowała/ iż się bracia barzo obawiali/ by snadź dla tego/ Akt zacny poświęcania/ który nazajutrz miałbyć odprawowan/ przeszkody nie odniósł. Co gdy Ojcu ś. oznajmiono było/ zwykłą ufnością kroą zawsze ku Bogu miał/ rzekł: Wyklinam was. Nazajutrz wszytkie one muchy wyklęte pozdychały/ i wszytek pawiment napełniły/ tak iż szuflami na kupę je zrzucano/ i na noszach precz wynoszono. Ibidem Karzeł Wielki. Przykład VI. Od wyklętego szlachcica chleba i psi jeść niechcieli . 353.
O Szlachcicu jednym słyszelismy/ który dla występków swoich klatew był zasłużył/ ten siedząc u stołu chleb psom rzucał/
Kośćioł potynkowan/ táki niepokoy do Kośćiołá wchodzącym spráwowáłá/ iż sie bráćia barzo obawiáli/ by snadź dla tego/ Akt zacny poświącánia/ ktory názáiutrz miałbydź odpráwowan/ przeszkody nie odniosł. Co gdy Oycu ś. oznaymiono było/ zwykłą vfnością kroą zawsze ku Bogu miał/ rzekł: Wyklinam was. Názaiutrz wszytkie one muchy wyklęte pozdycháły/ y wszytek páwiment nápełniły/ tak iż szuflámi ná kupę ie zrzucano/ y ná noszách precz wynoszono. Ibidem Karzeł Wielki. PRZYKLAD VI. Od wyklętego szláchcicá chlebá y pśi ieść niechćieli . 353.
O Szláchcicu iednym słyszelismy/ ktory dla występkow swoich klatew był zásłużył/ ten śiedząc v stołu chleb psom rzucał/
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 369
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
wielka świni/ pasących się.31. Tedy go diabli prosili/ mówiąc; Jeśli nas wyganiasz/ dopuść nam wnijść w trzodę tych świni. 32. I rzekł im; Idźcie. A oni wyszedszy/ weszli w onę trzodę świni: a oto porwawszy się ona wszystka trzoda świni/ sprzykra wpadła w morze/ i pozdychały w wodach. 33. Lecz pasterze uciekli: a poszedszy do miasta/ opowiedzieli wszystko; i to co się z onymi opętanymi stało. 34. A oto wszystko miasto wyszło przeciwko JEzusowi: a ujrzawszy go/ prosili aby z ich granic odszedł. Rozdział IX. Powietrzem ruszony uzdrowiony. 9. Mateusz powołany. 10
wielka świni/ pásących śię.31. Tedy go dyabli prośili/ mowiąc; Iesli nas wyganiasz/ dopuść nam wnijść w trzodę tych świni. 32. Y rzekł im; Idźćie. A oni wyszedszy/ weszli w onę trzodę świni: á oto porwawszy śię oná wszystká trzodá świni/ zprzykrá wpádłá w morze/ y pozdycháły w wodách. 33. Lecż pásterze ućiekli: á poszedszy do miástá/ opowiedźieli wszystko; y to co śię z onymi opętánymi stáło. 34. A oto wszystko miásto wyszło przećiwko IEzusowi: á ujrzawszy go/ prośili áby z ich gránic odszedł. ROZDZIAL IX. Powietrzem ruszony uzdrowiony. 9. Mátteusz powołány. 10
Skrót tekstu: BG_Mt
Strona: 10
Tytuł:
Biblia Gdańska, Ewangelia według św. Mateusza
Autor:
św. Mateusz
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
przez szatany skutki otrzymywają osobliwie w wężach. Ponieważ wąż był pierwszym naczyniem szatańskim ku oszukaniu człowieka. W mieście abowiem Sałrzburgu/ był niejaki zaklinacz/ abo zamawiacz/ który dnia jednego/ dla bcieszenia inszych/ wszytkie węże/ którzy byli na mila od miasta/ wdół jeden zamawianiem swym zgromadzić chciał/ w którymby wszytkie pozdychały. Gdy się tedy zewsząd węże zgromadziły/ a on zaklinacz nad dołem stał/ przyszedł naostatek/ jeden wielki/ i straszny wąż/ który ociągał się wniść wdół on/ i częstokroć swojum łaszeniem jakoby prosił żeby mu dopuścił iść gdzieby mu się podobało: Ale on gdy zaklinania nad nim czynić nie przestawał/
przez szátány skutki otrzymywáią osobliwie w wężách. Ponieważ wąż był pierwszym naczyniem szátáńskim ku oszukániu człowieká. W mieśćie ábowiem Sáłrzburgu/ był nieiáki záklinácż/ ábo zámáwiácż/ ktory dniá iednego/ dla bcieszenia inszych/ wszytkie węże/ ktorzy byli ná milá od miástá/ wdoł ieden zámawiániẽ swym zgromádźić chciał/ w ktorymby wszytkie pozdycháły. Gdy sie tedy zewsząd węże zgromádźiły/ á on záklinácż nád dołem stał/ przyszedł náostátek/ ieden wielki/ y strászny wąż/ ktory ociągał sie wniść wdoł on/ y częstokroć swoium łászeniem iákoby prośił żeby mu dopuśćił iść gdźieby mu sie podobáło: Ale on gdy záklinánia nád nim czynic nie przestawał/
Skrót tekstu: SpInZąbMłot
Strona: 248
Tytuł:
Młot na czarownice
Autor:
Jacob Sprenger, Heinrich Institor
Tłumacz:
Stanisław Ząbkowic
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
magia, obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
