suplementu do dzieła całego w następujących całorocznich Monitorach kładziemy. Stosowane będą ile możności do okoliczności i zwyczajów naszego kraju, a dla tej przyczyny, bardziej je naśladowaniem niżeli tłumaczeniem oryginalnych nazwać można. żeby jednak niniejszy dyskurs, nie zdał się być jedynie przemową, z okazji tej okoliczności o pożytkach z ksiąg tłumaczenia wynikających, niektóre uwagi przełożyć nie zawadzi. Inwencja każda tym jest większego uwielbienia godna, im barziej oznacza umysł oryginalny oskarżający autora; że się przeto miłości własnej podoba, rzecz niewątpliwa. Ale pochlebny ten powab jeżeli z jednej strony wzbudza umysł do dzieł i pism znamienitych, z drugiej tak dalece zaślepia, iż wielu nie pomiarkowawszy sił własnych, zapędzają się
supplementu do dzieła całego w następuiących całorocznich Monitorach kładziemy. Stosowane będą ile możności do okoliczności y zwyczaiow naszego kraiu, a dla tey przyczyny, bardziey ie naśladowaniem niżeli tłumaczeniem oryginalnych nazwać można. żeby iednak ninieyszy dyskurs, nie zdał się bydź iedynie przemową, z okazyi tey okoliczności o pożytkach z xiąg tłumaczenia wynikaiących, niektore uwagi przełożyć nie zawadzi. Jnwencya każda tym iest większego uwielbienia godna, im barziey oznacza umysł oryginalny oskarżaiący autora; że się przeto miłości własney podoba, rzecz niewątpliwa. Ale pochlebny ten powab ieżeli z iedney strony wzbudza umysł do dzieł y pism znamienitych, z drugiey tak dalece zaślepia, iż wielu nie pomiarkowawszy sił własnych, zapędzaią się
Skrót tekstu: Monitor
Strona: 2
Tytuł:
Monitor na Rok Pański 1772
Autor:
Ignacy Krasicki
Drukarnia:
Wawrzyniec Mitzler de Kolof
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1772
Data wydania (nie wcześniej niż):
1772
Data wydania (nie później niż):
1772
/ do upadku i sromoty przywiódł. Piszą o jednym/ do którego Diabeł przyszedszy oznajmił mu ze jeden grzech z tych trzech popełnić miał; albo pijaństwo albo cudzołóstwo albo morderstwo. On nieborak rozumiejąc pijaństwo być grzechem namniejszym i napodlejszym/ nie długo potym upił się w domu Gospodarza swego. A iż pijaństwo do nierządu zapala/ przełożywszy się piciem cudzołóstwa się z Zoną gospodarską dopuścił. Gospodarz napadszy nań chce go imać: On rzuciwszy się do broni Gospodarza zabił; i tak oraz trzy śmiertelne popełnił grzechy. Tit. in L. T. H. sub Praec. 6. p. m. 501. M. Ost. in Valedict.
/ do upadku y sromoty przywiodł. Piszą o jednym/ do ktorego Dyjabeł przyszedszy oznáymił mu ze jeden grzech z tych trzech popełnić miał; álbo pijáństwo álbo cudzołostwo álbo morderstwo. On nieboras rozumiejąc pijáństwo bydź grzechem namnieyszym y napodleyszym/ nie długo potym upił śię w domu Gospodarzá swego. A iż pijáństwo do nierządu zápala/ przełożywszy śię pićiem cudzołostwá śię z Zoną gospodárską dopuśćił. Gospodarz nápadszy nań chce go imáć: On rzućiwszy śię do broni Gospodarzá zábił; y ták oráz trzy śmiertelne popełnił grzechy. Tit. in L. T. H. sub Praec. 6. p. m. 501. M. Ost. in Valedict.
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 20.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
Pustelnikiem być/ a na puszczy cichy/ skromny i pobożny żywot prowadzić. Gdy to przedsięwzięcie swoje myślił do skutku przywieść: przyszedł do niego Diabeł/ i prosił go usilnie/ aby pierwej/ niż pustelniczy pocznie wieść żywot/ jakiego znacznego dopuścił się grzechu/ za któryby potym w Celli swojej pustelniczej pokutować mógł. A przełożył mu trzy występki/ z których jeden miał popełnić/ abo się opić/ albo kogo zabić/ albo się nieczystości (cudzołóstwa) dopuścić. On nieborak uważając i samego siebie jakoby pytając/ któryby grzech był namniejszy; naostatek rozumem swoim głupim doszedł tego/ że pijaństwo jest występkiem napodlejszym/ który namniej na dusznym zbawieniu
Pustelnikiem być/ á ná pusczy ćichy/ skromny y pobożny żywot prowádźić. Gdy to przedśięwźięćie swoje myślił do skutku przywieść: przyszedł do niego Dyjabeł/ y prośił go uśilnie/ áby pierwey/ niż pustelniczy pocznie wieść żywot/ jákiego znácznego dopuśćił śię grzechu/ zá ktoryby potym w Celli swojey pustelniczey pokutowáć mogł. A przełożył mu trzy występki/ z ktorych jeden miał popełnić/ ábo śię opić/ álbo kogo zábić/ álbo śię nieczystośći (cudzołostwá) dopuśćić. On nieboras uważájąc y sámego śiebie jákoby pytájąc/ ktoryby grzech był namnieyszy; náostátek rozumem swoim głupim doszedł tego/ że pijaństwo jest występkiem napodleyszym/ ktory namniey ná dusznym zbáwieniu
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 20.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
nią jako z siostrą miłą jeszcze by raz oglądać/ rozweselić i pożegnać mógł. Tego/ czego od siostry żądał/ dostąpił; Abowiem na dzień namieniony ochotnie się stawiła/ i z sobą kosztownego wybornego wina przyniosła. Byli tedy Brat i Siostra weseli i pili. A gdy sobie dobrze podraczyli/ i piciem się aż nazbyt przełożyli: ali jedno przeciw drugiemu/ Brat przeciw Siostrze/ Siostra przeciw Bratu nierządną miłością się zapaliwszy Kazirodztwo haniebne popełnili. Gdy Brat wytrzeźwiał/ a sumnienie mu ten występek przed oczy wystawiało/ straszyć i trapić go poczęło/ że Boga w niebie obraził/ a ludzi zgorszył: nie długo się namyślając Siostrę swoję zabił/ a to
nią jáko z śiostrą miłą jescze by raz oglądáć/ rozweselić y pożegnáć mogł. Tego/ czego od śiostry żądał/ dostąpił; Abowiem ná dźień námieniony ochotnie śię stáwiłá/ y z sobą kosztownego wybornego winá przyniosłá. Byli tedy Brát y Siostrá weseli y pili. A gdy sobie dobrze podraczyli/ y pićiem śię aż názbyt przełożyli: áli jedno przećiw drugiemu/ Brát przećiw Siestrze/ Siostrá przećiw Brátu nierządną miłośćią śię zápaliwszy Káźirodztwo hániebne popełnili. Gdy Brát wytrzeźwiał/ á sumnienie mu ten występek przed oczy wystáwiáło/ strászyć y trapić go poczęło/ że Bogá w niebie obráźił/ á ludźi zgorszył: nie długo śię námyślájąc Siostrę swoję zábił/ á to
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 21.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
mi. A iż przecię ani wtenczas o tych rzeczach, które do zjazdu mnie pobudziły, wzmianki żadnej nie było, tedy coraz tym barziej strachu mi przybywało i w onym mię rozumieniu utwierdzało. Na ten kredens takem odpisał: Najaśniejszy Miłościwy Królu, Panie, Panie nasz Miłościwy!
Na to, co mi imieniem WKMci przełożył ks. Skarga, on zaś respons dostateczny odnosi, a jako przez te czasy w postępkach moich, także i radach, którem WKMci dawał, dobrze je uważywszy, nie najdziesz WKM. nie jedno dolum, ale ani własnego jakiego respektu, i owszem to samo, co do sławnego i gruntownego, a zatym trwałego
mi. A iż przecię ani wtenczas o tych rzeczach, które do zjazdu mnie pobudziły, wzmianki żadnej nie było, tedy coraz tym barziej strachu mi przybywało i w onym mię rozumieniu utwierdzało. Na ten kredens takem odpisał: Najaśniejszy Miłościwy Królu, Panie, Panie nasz Miłościwy!
Na to, co mi imieniem WKMci przełożył ks. Skarga, on zaś respons dostateczny odnosi, a jako przez te czasy w postępkach moich, także i radach, którem WKMci dawał, dobrze je uważywszy, nie najdziesz WKM. nie jedno dolum, ale ani własnego jakiego respektu, i owszem to samo, co do sławnego i gruntownego, a zatym trwałego
Skrót tekstu: SkryptWojCz_II
Strona: 287
Tytuł:
Mikołaj Zebrzydowski, Skrypt p. Wojewody krakowskiego, na zjeździe stężyckim niektórym pp. senatorom dany, 1606
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
do drugiej materii praecedencji i alternaty województwa krakowskiego, proponowanej od księcia jegomości Czartoryskiego, wywiódł, że początek ex tumu województwu poznańskiemu należy. Gdyż miało na przeszłym sejmie honor to województwo krakowskie, toć teraz Wielkiej-Polsce należy. Prosił księcia jegomości Czartoryskiego, aby nie chciał tamować dalszej obrady tej alternaty opozycją.
Impan Scypion starosta lidzki, przełożywszy powiatu lidzkiego singulare desiderium, accessit, aby władza hetmańska, jako najgruntowniej była obwarowana, o co suo tempore et loco domówić się miał. Dowodził, że observare et manutenere legem należy przez obranie nowego marszałka, bo przybyliśmy tu non ad evertendas, sed ad firmandas leges; te zaś jubent, non disputant i aby
do drugiéj materyi praecedencji i alternaty województwa krakowskiego, proponowanéj od księcia jegomości Czartoryskiego, wywiódł, że początek ex tumu województwu poznańskiemu należy. Gdyż miało na przeszłym sejmie honor to województwo krakowskie, toć teraz Wielkiéj-Polsce należy. Prosił księcia jegomości Czartoryskiego, aby nie chciał tamować dalszéj obrady téj alternaty opozycyą.
Jmpan Scypion starosta lidzki, przełożywszy powiatu lidzkiego singulare desiderium, accessit, aby władza hetmańska, jako najgruntowniéj była obwarowana, o co suo tempore et loco domówić się miał. Dowodził, że observare et manutenere legem należy przez obranie nowego marszałka, bo przybyliśmy tu non ad evertendas, sed ad firmandas leges; te zaś jubent, non disputant i aby
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 403
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
Matt. c. 55. Iac. c. 8. Hebr. c. 1[...] . Apologia Ackusátiá haeretycka. Do Narodu Ruskiego. Tit. 3. Matt. 18. 2. Cor. 11. Ioan. 8. Hebr. c. 6. Apologia
Wszytko to/ w któryby koniec przez mię przełożono było/ mądremu ukazywać nie potrzeba/ jawnie abowiem/ i bez ukazania każdy taki widzieć i rozumieć to może/ iż i po nas mus duszozbawienny to wyciąga/ abyśmy nowo powstałej miedzy nami omylnej Heretickiej przez nasze nowe Teologi nasianej nauce/ nie tylko z Katedr Cerkiewnych ustąpić kazali; którą czasów teraźniejszych niektórzy suggestowi przepowiadacze usta
Matt. c. 55. Iac. c. 8. Hebr. c. 1[...] . Apologia Ackusátiá haeretycka. Do Narodu Ruskiego. Tit. 3. Matt. 18. 2. Cor. 11. Ioan. 8. Hebr. c. 6. Apologia
Wszytko to/ w ktoryby koniec przez mię przełożono było/ mądremu vkázywáć nie potrzebá/ iáwnie ábowiem/ y bez vkazánia káżdy táki widźieć y rozumieć to może/ iż y po nas mus duszozbáwienny to wyćiąga/ ábysmy nowo powstáłey miedzy námi omylney Hęretickiey przez násze nowe Theologi násianey náuce/ nie tylko z Káthedr Cerkiewnych vstąpić kazáli; ktorą cżásow teráźnieyszych niektorzy suggestowi przepowiádácze vstá
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 18
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
a nie w Raju ziemnym/ i iż Błog: Apostoł Paweł/ jak i wszyscy święci/ jest już z Chrystusem/ tedy to fałsz jest i Haeresis/ czego Zizani Cerkiew naszę Ruską wierzyć uczy/ na którą my nieostrożnie pozwolili. Aże Cerkiew naszaRuska o Duszach świętych/ z tego świata zeszłych tak uczy/ jakom przełożył/ wiedzieć się to daje zewszytkich jej Hymnów i Homiliej w księgach Cerkiewnych opisanych/ w Octoichu/ Triodiach/ i Mineach/ w Sobornikach/ i wewszytkich nakoniec Doktorach Crekiewnych/ którym o tej materii pisać dostało się. Na uwierzenie tego co mówię/ przekładam Świętych Hymnopisców Cerkiewnych świadectwa/ w których Cerkiew Ruska o
á nie w Ráiu źiemnym/ y iż Błog: Apostoł Páweł/ iák y wszyscy święći/ iest iuż z Christusem/ tedy to fałsz iest y Haeresis/ czego Zizáni Cerkiew nászę Ruską wierzyć vczy/ ná ktorą my nieostrożnie pozwolili. Aże Cerkiew nászáRuska o Duszách świetych/ z tego świátá zeszłych tak vczy/ iákom przełożył/ wiedźieć sie to dáie zewszytkich iey Hymnow y Homiliey w xięgách Cerkiewnych opisánych/ w Octoichu/ Triodiách/ y Mineách/ w Sobornikách/ y wewszytkich nákoniec Doktorách Crekiewnych/ ktorym o tey materiey pisáć dostáło się. Ná vwierzęnie tego co mowię/ przekłádam Swiętych Hymnopiscow Cerkiewnych świádectwá/ w ktorych Cerkiew Ruska o
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 30
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
o tym z pisma ś^o^. naukę pewną/ mówi wielki Grzegorz Papież/ że dusze świętych są w niebie/ z potrzeby za tym wszelako wierzyć masz/ że niesprawiedliwych dusze są w piekle. Lecz my już o tym pierwszym wzięli pewną naukę/ pełnymi ustami w Cerkwi naszej wyznawamy ją: jak się to mało wyższej dowodnie przełożyło. należy przeto z potrzeby/ abyśmy przyjęli i drugą/ i takowymiż ją ustami wyznawali. Luc. c. 16. Do Narodu Ruskiego. Tamże. W stich[...] tach sława. 2. Petr. 8. Serm: quod paena inferni est aeterna.wst: Margar pag. 71. to. z
o tym z pismá ś^o^. náukę pewną/ mowi wielki Grzegorz Papież/ że dusze świętych są w niebie/ z potrzeby zá tym wszeláko wierzyć masz/ że niespráwiedliwych dusze są w piekle. Lecż my iuż o tym pierwszym wżięli pewną náukę/ pełnymi vstámi w Cerkwi nászey wyznawamy ią: iak sie to máło wyższey dowodnie przełożyło. należy przeto z potrzeby/ ábysmy przyięli y drugą/ y tákowymiż ią vstámi wyznawali. Luc. c. 16. Do Narodu Ruskiego. Támże. W stich[...] tách sławá. 2. Petr. 8. Serm: quod paena inferni est aeterna.wst: Margar pag. 71. to. z
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 38
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
. Thes. Apologia 1. Petr. 2. Matt. c. 15. Przeistoczenie chleba i wina w ciało i krew Pana Chrystusową Cerkwie Wschodniej jest w wyznaniu: i jest z wiary. Do Narodu Ruskiego.
NIe fałsz że to w fundamencie mowy Filaletowej wszytko com tobie zniego przezacny narodzie Ruski mało wyżej przełożył? i taki fałsz/ którym się jeszcze za wielu i ciążkich Heretyków następowaniem Wschodnia nasza Cerkiew nigdy niepomazała/ jako się teraz z części naszej/ (bośmy częściej/) pomazać dopuściła się/ kiedyż Cerkiew Wschodnia w Sakramencie Eucharystii chleba i wina w ciało i krew Pana ChrystUSOWĄ przeistnoczenia nieprzyznawała? kiedy który
. Thes. Apologia 1. Petr. 2. Matt. c. 15. Przeistoczenie chlebá y winá w ćiáło y krew Páná Christusową Cerkwie Wschodney iest w wyznániu: y iest z wiáry. Do Narodu Ruskiego.
NIe fałsz że to w fundámenćie mowy Philáletowey wszytko com tobie zniego przezacny narodźie Ruski máło wyżey przełożył? y taki fałsz/ ktorym się iescże zá wielu y ćiążkich Haeretykow następowániem Wschodna nászá Cerkiew nigdy niepomázáłá/ iako sie teraz z cżęśći naszey/ (bosmy częśćiey/) pomazáć dopuśćiłá sie/ kiedyż Cerkiew Wschodna w Sakrámenćie Eucháristiey chlebá y winá w ćiáło y krew Páná CHRISTVSOWĄ przeistnocżenia nieprzyznawáłá? kiedy ktory
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 48
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
