/ kwiczą drugie gdy go kolą. Aty czegobyś zwszech kosztownych rzeczy/ Niedał/ by tylko pomknion był wiek człeczy. Choćby do Jutra. Leć gdy kazą wsiadać/ Trudno na Moment najmniejszy/ odkładać. Więc jak w chorobie/ tak i w Czerstwym zdrowiu/ Mieć na tę pocztę pamięć pogotowiu. A przetrząsnąwszy na Sumnieniu złości/ Ulżyć się w drogę/ w drogę (ach) Wieczności. O Mar: Ciceronie.
CIceronowi ktoś rzekł/ ze świadectwy swymi/ Daleko więcej zabił ludzi/ w Włoskiej ziemi. Nisz obronił wymową. To (pry) stej jest miary/ Iże niźli wymowy/ Więcej we mnie wiary.
/ kwiczą drugie gdy go kolą. Aty czegobyś zwszech kosztownych rzeczy/ Niedał/ by tylko pomknion był wiek człeczy. Choćby do Iutrá. Leć gdy kazą wśiádáć/ Trudno ná Moment naymnieyszy/ odkładáć. Wienc iák w chorobie/ ták y w Czerstwym zdrowiu/ Mieć na tę posztę pámięć pogotowiu. A przetrząsnąwszy ná Sumnieniu złośći/ Vlżyć sie w drogę/ w drogę (ách) Wiecznośći. O Mar: Ciceronie.
CIceronowi ktoś rzekł/ ze świádectwy swymi/ Dáleko więcey zábił ludźi/ w Włoskiey źiemi. Nisz obronił wymową. To (pry) ztey iest miáry/ Ize niźli wymowy/ Więcey we mnie wiáry.
Skrót tekstu: KochProżnEp
Strona: 35
Tytuł:
Epigramata polskie
Autor:
Wespazjan Kochowski
Drukarnia:
Wojciech Górecki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1674
Data wydania (nie wcześniej niż):
1674
Data wydania (nie później niż):
1674
zdumiewać muszę/ gdy czytam i słucham powieści siłu Chrześcijan/ o poczciwości i sprawiedliwości Turków/ jakoby mieli dar wszytkich cnot potocznych: Właśnie jakoby to nie sama wiara Chrześcijańska była/ co ludzi dobrych uczynków jak za rękę prowadzi. Moim zdaniem/ ci co tak mówią/ i piszą/ nie czytali nigdy Historyj/ i nieprzetrząsnęli dobrze artykułów Religii Tureckiej/ ani się z tym narodem słusznie obeznali/ i przeto nie mając gruntownego poznania ich obyczajów/ fałszywy abrys malują rzeczy sobie nieznajomej. KsIĘGA WTÓRA. O Religii Tureckiej. ROZDZIAŁ I O Religii Tureckiej Ogółem.
PRAwa Świeckie u Turków/ należą do Religii/ i są częścią wiary ich/ przez co
zdumiewáć muszę/ gdy czytam y słucham powieśći śiłu Chrześćian/ o poczćiwośći y spráwiedliwośći Turkow/ iákoby mieli dar wszytkich cnot potocznych: Właśnie iákoby to nie sámá wiárá Chrześćiáńska byłá/ co ludźi dobrych vczynkow iák zá rękę prowádźi. Moim zdániem/ ći co ták mowią/ y piszą/ nie czytáli nigdy Historyi/ y nieprzetrząsnęli dobrze ártykułow Religiey Tureckiey/ áni się z tym národem słusznie obeználi/ y przeto nie máiąc gruntownego poznánia ich obyczáiow/ fałszywy ábrys máluią rzeczy sobie nieznáiomey. XIĘGA WTORA. O Religiey Tureckiey. ROZDZIAŁ I O Religiey Tureckiey Ogołem.
PRAwá Swieckie v Turkow/ náleżą do Religiey/ y są częśćią wiáry ich/ przez co
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 122
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
starał/ żem nie czytał jeszcze żadnego Autora/ któryby mi w tym dosyć uczynił/ i porządnie opisał Sekty/ co świeżo w Mahometańskiej wierze nastały. Księga Wtóra,
Pospolite to jest mniemanie/ że jest Siedmdziesiąt Sekt u Turków/ ale podobieństwo żeby się ich nalazło i więcej/ gdyby miał kto te rzeczy rzetelnie przetrząsnąć. Doktorowie Tureccy rozumieją/ że Siedmdziesiąt i dwa narody/ na które był świat podzielony przy zmieszaniu języka przy wieży Babel, od nich nazwanej Kiej Milet, były znakiem i figurą rozdzielenia/ który się przyszłych wieków miało stać we trzech głównych Religiach. Na tym fundamencie rachują Siedmdziesiąt Sekt różnych u Żydów/ Siedmdziesiąt i jednę u
stárał/ żem nie czytał ieszcze żadnego Authora/ ktoryby mi w tym dosyć vczynił/ y porządnie opisał Sekty/ co świeżo w Máhometáńskiey wierze nástáły. Xięgá Wtora,
Pospolite to iest mniemánie/ że iest Siedmdźieśiąt Sekt v Turkow/ ále podobieństwo żeby się ich nálazło y więcey/ gdyby miał kto te rzeczy rzetelnie przetrząsnąć. Doktorowie Tureccy rozumieią/ że Siedmdźieśiąt y dwá narody/ ná ktore był świát podźielony przy zmieszániu ięzyká przy wieży Babel, od nich názwáney Kiey Milet, były znákiem y figurą rozdźielenia/ ktory się przyszłych wiekow miáło stáć we trzech głownych Religiách. Ná tym fundámenćie ráchuią Siedmdźieśiąt Sekt rożnych v Zydow/ Siedmdźieśiąt y iednę v
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 146
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
tym wieku przyuczy do twardości/ ale do krzyża łoża zachować trzeba coś miększejszego/ przystoi bowiem/ aby w tak ciężkiej chorobie miał swoję JEZUS wygodę i zażył miękczejszego walika/ dość przez cały żywot zniósłszy niewczasów. A ta korona namiękczejsza i nawdzięczniejsza nad wszytkie ziemskie pościeli; siano skoro się zlęże/ twarde jest/ jak nie przetrząśniesz i zbotwieje/ i stwardnieje/ lubo i znatury swojej/ zwłaszcza maluchne członki uciskać może. Ćierniowa zaś korona zlezeć się nigdy nie może/ wyleży się na niej najsłabszy człowiek. Czego nas uczy doświadczenie/ gdyż i na wożach ciernie się ściele chorym/ których na miejsca miejsca insze przewożą/ lubo ci sztuki na
tym wieku przyuczy do twárdośći/ ále do krzyżá łożá záchowáć trzebá coś miększeyszego/ przystoi bowiem/ áby w ták ćiężkiey chorobie miał swoię IEZVS wygodę y záżył miękczeyszego waliká/ dość przez cáły żywot znioższy niewczásow. A tá koroná namiękczeysza y nawdzięcznieyszá nád wszytkie źiemskie pośćieli; śiáno skoro się zlęże/ twárde iest/ iák nie przetrząśniesz y zbotwieie/ y ztwardnieie/ lubo y znátury swoiey/ zwłaszczá máluchne członki vćiskáć może. Ćierniowa záś koroná zlezeć się nigdy nie może/ wyleży się ná niey naysłabszy człowiek. Czego nás vczy doświadczenie/ gdyż y ná woźách ćiernie się śćiele chorym/ ktorych ná mieyscá mieyscá insze przewożą/ lubo ći sztuki ná
Skrót tekstu: HinPlęsy
Strona: 310
Tytuł:
Plęsy Jezusa z aniołami
Autor:
Marcin Hińcza
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
/ ani nierządnik. Powinność jego/ rano wstawszy parę koni swoich doskonale wychędożyć/ w przeworzynie wymieść/ gnój wynieść/ pawiment pod nimi wysuszyć/ i żłób zawsze mieć chędogi: siano dając dojźrzeć aby nie zgniłe/ nie z łajnem jakim ptaszym/ nie z jakim plugastwem/ ani z pierzem/ ale raz i drugi pierwej przetrząsnąć aby chędogie było. Owies dając także dobrze wypleć/ wysiać i rękoma wytrzeć/ a zarówno go z drugiemi w obrok koniowi swemu oddać/ z stajni nie wychodzić nie opowiedziawszy się starszemu/ a na swe miejsce tym czasem pilność swych koni zleciwszy towarzyszowi któremu. Siodło/ Munsztuk/ i rynsztunek koniowi jego przynależący ochędożnie chować/
/ áni nierządnik. Powinność iego/ ráno wstawszy parę koni swoich doskonále wychędożyć/ w przeworzynie wymieść/ gnoy wynieść/ páwiment pod nimi wysuszyć/ y żłob záwsze mieć chędogi: śiáno dáiąc doyźrzeć áby nie zgniłe/ nie z łáynem iákim ptászym/ nie z iákim plugástwem/ áni z pierzem/ ále raz y drugi pierwey przetrząsnąć áby chędogie było. Owies dáiąc tákże dobrze wypleć/ wyśiać y rękomá wytrzeć/ á zárowno go z drugiemi w obrok koniowi swemu oddáć/ z stáyni nie wychodźić nie opowiedźiawszy się stárszemu/ á ná swe mieysce tym czásem pilność swych koni zlećiwszy towárzyszowi ktoremu. Siodło/ Munsztuk/ y rynsztunek koniowi iego przynależący ochędożnie chowáć/
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Fiijv
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
