Alteus chciał uciekać, Alteus, którego Miłował tak Dardynel, jak siebie samego; Ale nie dośpiał, bo go Lurkani dopędził, I z tyłu go pod garło koncerzem przepędził.
LV.
Wziąwszy w rękę kopią, trochę się stanowi I czyni fałszywemu ślub Mahometowi, Że jeśli Lurkaniego zwali i zabije Zbroję złupioną w jego kościele przybije; Zatem puściwszy wodze koniowi rączemu, Z takiem zapędem bieżał przeciw Lurkaniemu, Z takiem zapędem bieżał i z tak wściekłem gniewem, Że go na obie stronie ostrem przebił drzewem.
LVI.
Nie pytajcie mię, jeśli brat jego rodzony, Ariodant, żałością nie beł przerażony I jeśli nie chciał posłać dusze w czasy one Dardynellowej
Alteus chciał uciekać, Alteus, którego Miłował tak Dardynel, jak siebie samego; Ale nie dośpiał, bo go Lurkani dopędził, I z tyłu go pod garło koncerzem przepędził.
LV.
Wziąwszy w rękę kopią, trochę się stanowi I czyni fałszywemu ślub Machometowi, Że jeśli Lurkaniego zwali i zabije Zbroję złupioną w jego kościele przybije; Zatem puściwszy wodze koniowi rączemu, Z takiem zapędem bieżał przeciw Lurkaniemu, Z takiem zapędem bieżał i z tak wściekłem gniewem, Że go na obie stronie ostrem przebił drzewem.
LVI.
Nie pytajcie mię, jeśli brat jego rodzony, Aryodant, żałością nie beł przerażony I jeśli nie chciał posłać dusze w czasy one Dardynellowej
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_II
Strona: 50
Tytuł:
Orland szalony, cz. 2
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
z Sznorami co zwyczajnie ciskają toniącym wołają na nas kiwają rękami niesłyszemy nić co tez nasi wołają oni niesłyszą. Bo kiedy morze igra to taki huk uczyni się jako zdział bił. A tym czasem juzesmy tez blisko bulwarków co nas przyniesie wał do Bulwarku to znowu nas impet wody odrzuci na morze. Znowu inszy wał przybije, znowu odrzuci. Az ci przecie uchwycili sznur i dopiero Jak tez przytarł wał do Bulwarku to tak się stało uderzył że sternik wypadł na Bulwark a my wszyscy padlismy na Bok w wowę Barkę prawie pełną wody której siła było choć ją ustawicznie wylewano, Tak ci powyłaziwszy na Bulwark jako myszy coś my mieli trafic na Jutrznią
z Sznorami co zwyczaynie ciskaią toniącym wołaią na nas kiwaią rękami niesłyszemy nić co tez nasi wołaią oni niesłyszą. Bo kiedy morze igra to taki huk uczyni się iako zdział bił. A tym czasem iuzesmy tez blisko bulwarkow co nas przyniesie wał do Bulwarku to znowu nas impet wody odrzuci na morze. Znowu inszy wał przybiie, znowu odrzuci. Az ci przecie uchwycili sznur y dopiero Iak tez przytarł wał do Bulwarku to tak się stało uderzył że sternik wypadł na Bulwark a my wszyscy padlismy na Bok w wowę Barkę prawie pełną wody ktorey siła było choc ią ustawicznie wylewano, Tak ci powyłaziwszy na Bulwark iako myszy cos my mieli trafic na Iutrznią
Skrót tekstu: PasPam
Strona: 67
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Jan Chryzostom Pasek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1688
wierzchu ludzkie widzą oczy; Ale śmierć te maszkary wszytkie pozewłoczy. Siłaż rzeczy w powszechne ciała zmartwychwstanie Inaczej się nad ludzkie pokaże mniemanie. 58. GROCH NA ŚCIANĘ
Nie groch, ale każda rzecz, z daleka czy z bliska, Leci z ściany na ziemię, choć ją często ciska; Dopiero się jej trzyma, przybijeli ćwiekiem. Coś bywa podobnego z nieposłusznym człekiem: Wołasz nań, prosisz abo grozisz na przemiany, Tak się go wszytko imię, jako i groch ściany. Lepiej złego, choć rzadko, kańczukiem zacinać, Niż bez przestanku wołać, niż go upominać. Ciebie gęba wołając, jego najmniej uszy Nie bolą. Niech
wierzchu ludzkie widzą oczy; Ale śmierć te maszkary wszytkie pozewłoczy. Siłaż rzeczy w powszechne ciała zmartwychwstanie Inaczej się nad ludzkie pokaże mniemanie. 58. GROCH NA ŚCIANĘ
Nie groch, ale każda rzecz, z daleka czy z bliska, Leci z ściany na ziemię, choć ją często ciska; Dopiero się jej trzyma, przybijeli ćwiekiem. Coś bywa podobnego z nieposłusznym człekiem: Wołasz nań, prosisz abo grozisz na przemiany, Tak się go wszytko imie, jako i groch ściany. Lepiej złego, choć rzadko, kańczukiem zacinać, Niż bez przestanku wołać, niż go upominać. Ciebie gęba wołając, jego najmniej uszy Nie bolą. Niech
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 40
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
. Familie swoją gdy udzielaja Jezusowym. Szczodremu Zakonnikowi szczodry Jezus. Stateczność Szczodry kto zawsze Jezusowi szczęśliwy. z Krzyża. Dosyć Jezus w stajni przykładu dał człowiekowi. Stateczność Na ganku i na krzyżu Jezus aby wyżej człowiek wstąpił. z Krzyża. Z ganku woła Jezus do postępowania. Stateczność Ważny człowiek gdy się sam na krzyż przybije. Nie ważny człowiek od inszego przybiły. z Krzyża. Stateczność Różna głowa Jezusowa od głowy ludzkiej. z Krzyża. Król Jezus. Odstawa człowiek od świata, Mowa. z Krzyża. Stateczność Szczodry Jezus ku ludziom. z Krzyża, Stateczność PLĘS DZIEŚIąTY. VĆIECHA W KrzyżV.
Jezus Krzyż obłapił, przy którym Wół i
. Fámilie swoią gdy vdźielaia Iezusowym. Szczodremu Zakonnikowi szczodry Iezus. Státeczność Szczodry kto záwsze Iezusowi szczęśliwy. z Krzyżá. Dosyć Iezus w stáyni przykłádu dał człowiekowi. Státeczność Ná gánku y ná krzyżu Iezus aby wyżey człowiek wstąpił. z Krzyżá. Z ganku woła Iezus do postępowánia. Státeczność Ważny człowiek gdy się sam na krzyż przybiie. Nie ważny człowiek od inszego przybiły. z Krzyżá. Státeczność Rożna głowá Iezusowa od głowy ludzkiey. z Krzyzá. Krol Iezus. Odstawa człowiek od świátá, Mowá. z Krzyżá. Státeczność Szczodry Iezus ku ludźiom. z Krzyżá, Státeczność PLĘS DZIEŚIąTY. VĆIECHA W KRZYZV.
IESVS Krzyż obłápił, przy ktorym Woł y
Skrót tekstu: HinPlęsy
Strona: 654
Tytuł:
Plęsy Jezusa z aniołami
Autor:
Marcin Hińcza
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
30 Co czeka Dziecię Jezusa na Krzyżu. 680. Od Krzyża odwabiać Jezusa Aniołowie nie śmieli. 659. Od Krzyża nic Jezusa nie odwabi. 656. Aniołowie nie przy Krzyżu. 655. Krzyżować każą Żydzi aby utonął Jezus, lecz on do Krzyża przybity pływać będzie. 462. Ważny człowiek gdy się sam na krzyż przybije, nie ważny od inszego przybity. 646. Do krzyża człowiek najlepiej zaprowadzi. 662. Patrz. Skok. Cierpienie. umartwienie. Kielich. LAską dusz nie zwabisz. 343. Miłością rychlej niż fukiem wabi się człowiek. 71. Miłości sznurem pociągać trzeba duszę. 81. Łaskawość wszystko zwycięża. 94. ŁAskawość u
30 Co czeka Dźiećie Iezusá ná Krzyżu. 680. Od Krzyżá odwábiáć Iezusá Anyołowie nie smieli. 659. Od Krzyżá nic Iezusá nie odwabi. 656. Anyołowie nie przy Krzyżu. 655. Krzyżować każą Zydźi aby vtonął Iezus, lecz on do Krzyżá przybity pływać będźie. 462. Ważny człowiek gdy się sám ná krzyż przybiie, nie ważny od inszego przybity. 646. Do krzyżá człowiek naylepiey záprowádźi. 662. Pátrz. Skok. Cierpienie. vmartwienie. Kielich. LAską dusz nie zwabisz. 343. Miłośćią rychley niż fukiem wabi się człowiek. 71. Miłości sznurem poćiągáć trzebá duszę. 81. LAskáwość wszystko zwyćięża. 94. ŁAskawość v
Skrót tekstu: HinPlęsy
Strona: 707
Tytuł:
Plęsy Jezusa z aniołami
Autor:
Marcin Hińcza
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
, żeby dostał tej rzeczy, którą chce, aby leciała na powietrze z prochem. A przeto, puszkarzu, nie słuchaj ty tych płotków, którzy by tobie mówili, abyś nie odprawował profesyjej grabarski, albowim takowi nie rozumni są, a nie dostaje im dowcipu ani go kiedy będą mieli, jeśli im kto nie przybije do głowy gwoździami. A tak formuj miarę AB na sążni 100 i weź dalekość CD od triangułu CDE i z pilnością na papirze narysujesz mianowane miejsca i baszty F. I w takiej porządek poczynaj rozkazować, żeby kopano podkop w czeluść G. I udasz się ku H, ważąc wagą IK, która jest położona na
, żeby dostał tej rzeczy, którą chce, aby leciała na powietrze z prochem. A przeto, puszkarzu, nie słuchaj ty tych płotków, którzy by tobie mówili, abyś nie odprawował profesyjej grabarski, albowim takowi nie rozumni są, a nie dostaje im dowcipu ani go kiedy będą mieli, jeśli im kto nie przybije do głowy gwoździami. A tak formuj miarę AB na sążni 100 i weź dalekość CD od tryjangułu CDE i z pilnością na papirze narysujesz mianowane miesca i baszty F. I w takiej porządek poczynaj rozkazować, żeby kopano podkop w czeluść G. I udasz się ku H, ważąc wagą IK, która jest położona na
Skrót tekstu: AquaPrax
Strona: 306
Tytuł:
Praxis ręczna działa
Autor:
Andrzej Dell'Aqua
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1639
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1639
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Tadeusz Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1969
