, po Niemiecku Mar Grafów, w Polsce Nativos nigdy nie bywało, lecz z Cudzoziemskich krajów tu zaszłych osiadłych, lub kreowanych od Papieżów i Cesarzów wenerowano i miano pro talibus. Tak ZYGMONT z Myrowa MYSZKOWSKI Marszałek Wielki Koronny, od Wincentego Gonzagi,Książęcia Mantuańskiego do Familii przyjęty, Gonza- o Rzeczypospolitej, której Ornament Szlachta
gów Przydomek Domowi swemu przyniosłszy, od Klemensa VIII. Papieża Margrabią kreowany.
COMITES albo HRABIOWIE, vulgo GRAFOWIE jedni zdają się być nativi w Polsce, z Lechem tu zaszli, Inni in illo saeculo rudi, et minus scrupuloso, aby co czynili legitimè, Podobno sami słysząc, że u Włochów, Hiszpanów, Francuzów, Niemców wiele
, po Niemiecku Mar Graffow, w Polszcze Nativos nigdy nie bywało, lecz z Cudzoziemskich kráiow tu zaszłych osiadłych, lub kreowanych od Papieżow y Cesarzow wenerowano y miano pro talibus. Tak ZYGMONT z Myrowa MYSZKOWSKI Marszałek Wielki Koronny, od Wincentego Gonzagi,Xiążęcia Mantuańskiego do Familii przyięty, Gonza- o Rzeczypospolitey, ktorey Ornament Szlachta
gow Przydomek Domowi swemu przyniosłszy, od Klemensa VIII. Papieża Margrabią kreowany.
COMITES albo HRABIOWIE, vulgo GRAFFOWIE iedni zdaią się bydź nativi w Polszcze, z Lechem tu zaszli, Inni in illo saeculo rudi, et minus scrupuloso, aby co czynili legitimè, Podobno sami słysząc, że u Włochow, Hiszpanow, Francuzow, Niemcow wiele
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 380
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
Zginęło z obustron na 50000 ludzi. Raz z Polakami poniekąd dla siebie szczęśliwie wojował, pokoj czyniąc, o któren posłanemu Skarbkowi Polakowi wielkie prezentował skarby, mówiąc: Hic thesaurus Polonos perdomabit. Poseł pierścień rzucający między skarby rzekł; Aurum, auro addimus. Cesarz reposuit Habedank, tojest Deo Gratias, stąd Skarbkowie Habdanków mają Przydomek. Drugi raz tenże Monarcha z Polakami wojował, ale infelici dla siebie succesu, bo trupami od psów jedzonemi o mile od Wrocławia zasławszy Pole, Psiemu polu dał Imię, do tychczas, według Kromera. Umarł w Trajekcie, vulgo Ultrychtt bezdzietny, ostatni z Frankońskiej Familii Annô Domini 1125 w Spirze pogrzebiony. Hasło miał
Zgineło z obustron na 50000 ludzi. Raz z Polakami poniekąd dla siebie szczęśliwie woiował, pokoy czyniąc, o ktoren posłanemu Skarbkowi Polakowi wielkie prezentował skarby, mowiąc: Hic thesaurus Polonos perdomabit. Poseł pierścień rzucaiący między skarby rzekł; Aurum, auro addimus. Cesarz reposuit Habedank, toiest Deo Gratias, ztąd Skarbkowie Habdankow maią Przydomek. Drugi raz tenże Monárcha z Polakami woiował, ale infelici dla siebie succesu, bo trupami od psow iedzonemi o mile od Wrocławia zasławszy Pole, Psiemu polu dał Imie, do tychczas, według Kromera. Umarł w Traiekcie, vulgo Ultrychtt bezdzietny, ostatni z Frankońskiey Familii Annô Domini 1125 w Spirze pogrzebiony. Hasło miał
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 516
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
, tedy nie wspominając dawniejszej jeszcze, ante fidem w Litwie orthodoxamprzed chrześcijaństwem, mojej procedencji, a biorąc od kniazia Matusza Bartłomiejewicza Giedrojcia, marszałka lit., kiernowskiego i obelskiego starosty, ojca Gregorego Matuszewica, praprapradziada mego, contemporaneiwspółczesnego książęcia IMci Czartoryskiego, który po otrzymanym wielkim nad nieprzyjacielem pod Czartoryskiem zwycięstwie te agnomenten przydomek przykładem sławnych otrzymał Rzymian. Biorąc, mówię, od kniazia Matusza, z jednegoż źrzódła książąt litewskich z domem księcia IMci kanclerza krew swoją ciągnącego, nie tego feralnego zaćmienia, ale raczej spokrewnionej originaliter światłości udzielenia a principe planetarumod księcia planet, od JOKsięcia IMci kanclerza wielkiego W. Ks. Lit., spodziewałem
, tedy nie wspominając dawniejszej jeszcze, ante fidem w Litwie orthodoxamprzed chrześcijaństwem, mojej procedencji, a biorąc od kniazia Matusza Bartłomiejewicza Giedrojcia, marszałka lit., kiernowskiego i obelskiego starosty, ojca Hrehorego Matuszewica, praprapradziada mego, contemporaneiwspółczesnego książęcia JMci Czartoryskiego, który po otrzymanym wielkim nad nieprzyjacielem pod Czartoryskiem zwycięstwie te agnomenten przydomek przykładem sławnych otrzymał Rzymian. Biorąc, mówię, od kniazia Matusza, z jednegoż źrzódła książąt litewskich z domem księcia JMci kanclerza krew swoją ciągnącego, nie tego feralnego zaćmienia, ale raczej spokrewnionej originaliter światłości udzielenia a principe planetarumod księcia planet, od JOKsięcia JMci kanclerza wielkiego W. Ks. Lit., spodziewałem
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 583
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
in Ludibrium, po nim na konia wsiadał; spytany czymby był? Odpowiedział: An nescis quia ego non sum Homo, sed ira DEI. Zwał się i postrachem Orientis. Nazywał się, Han przedtym Thamur, potym mu przydano Lanes, to jest ze szkoły, skąd jedne uformowane imię Tamurlanes, tandem Tamerlanes: Przydomek miał Leugi, to jest kulawy na jednę nogę. Posteritas jego w Indyj się rozkrzewiwszy, wielkiego Mogóra albo Mogoła Państwo erygowała, do tych czas Tron osiadająca; w bliższych zaś krajach cale wygasła. EUROPA. O Tartaryj Mniejszej. EUROPA. o Tartaryj Mniejszej.
Kiedy Wielka i Mniejsza Tartaria, to jest Azjatycka i Europejska
in Ludibrium, po nim ná konia wsiadał; spytany czymby był? Odpowiedźiał: An nescis quia ego non sum Homo, sed ira DEI. Zwáł się y postráchem Orientis. Nazywał się, Han przedtym Thamur, potym mu przydano Lanes, to iest ze szkoły, zkąd iedne uformowáne imie Thamurlanes, tandem Thamerlanes: Przydomek miał Leugi, to iest kuláwy ná iednę nogę. Posteritas iego w Indyi się roskrzewiwszy, wielkiego Mogorá albo Mogoła Panstwo erigowáłá, do tych czas Tron osiadáiąca; w bliższych zaś kráiach cale wygasła. EUROPA. O Tartaryi Mnieyszey. EUROPA. o Tartaryi Mnieyszey.
Kiedy Wielka y Mnieysza Tartaryá, to iest Azyátycka y Europeyska
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 451
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
Jak temu, co jest wychowan w rozkoszy, Czy w nędzy, śmierć to, oboje rozproszy. Zgadłem kto jesteś, ja ci też powiadam, Kto jestem, oto Czas moje nazwisko, Co świat ma ja, tym zawiaduję, władam, Odemnie wszystko bierze stanowisko, Brat mój zowie się szybkolotny Goniec, Przydomek mamy, wszelkim rzeczom koniec. Widzisz te skrzydła, których cała Bryka, Z twojej przyczyny przytarte, obite, Trzy wieki latam, ADOLF mi umyka, Ja po jaskiniach, i gdzie miejsca skryte, Cisnę się nie raz, o skałę uderzę, Skrydło złomane widząc, złość mnie bierze.
Ale gdzieśkolwiek przesiadał, przebywał
Ják temu, co iest wychowan w roskoszy, Czy w nędzy, śmierć to, oboie rozproszy. Zgádłem kto iesteś, ia ći też powiadam, Kto iestem, oto Czas moie názwisko, Co świat ma ia, tym záwiaduię, włádam, Odemnie wszystko bierze stánowisko, Brát moy zowie się szybkolotny Goniec, Przydomek mamy, wszelkim rzeczom koniec. Widzisz te skrzydła, ktorych cáła Bryka, Z twoiey przyczyny przytárte, obite, Trzy wieki látam, ADOLF mi umyka, Já po iaskiniach, y gdzie mieysca skryte, Cisnę się nie raz, o skáłę uderzę, Skrydło złomane widząc, złość mnie bierze.
Ale gdzieśkolwiek przesiadał, przebywał
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 82
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
siły? DIEGO. Ach! teraz mię tak bitne ręce omyliły. GOMES. Odiąłem ci broń, ale pyszniłbyś się z tego, Gdyby została w ręku męża walecznego? Weś ją sobie; niech teraz chociaż zazdrość zgrzyta, Królewic życia twego historią czyta; Do której to słów lekkich słuszne pokaranie, Za przydomek, i obraz osobliwy stanie. DIEGO. Ach! raczej mię już dokończ! GOMES. stało mi za dosyć. I na łacną wygraną, niechcę ręki wznosić. DIEGO. Weś mi żywot! GOMES. ze trzy dni wytrwaj stary grzybie A sama cię śmierć, bez mej pomocy przydybie. COMEDIA RODERYK
siły? DIEGO. Ach! teraz mię ták bitne ręce omyliły. GOMES. Odiąłem ci broń, ále pyszniłbyś się z tego, Gdyby zostáła w ręku mężá wálecznego? Weś ią sobie; niech teraz chociasz zázdrość zgrzytá, Krolewic życia twego historyą czytá; Do ktorey to słow lekkich słuszne pokáranie, Zá przydomek, y obraz osobliwy stánie. DIEGO. Ach! ráczey mię iuż dokończ! GOMES. stáło mi zá dosić. Y ná łacną wygráną, niechcę ręki wznosić. DIEGO. Weś mi żywot! GOMES. ze trzy dni wytrwáy stary grzybie A samá cię śmierć, bez mey pomocy przydybie. COMEDIA RODERIK
Skrót tekstu: CorMorszACyd
Strona: 116
Tytuł:
Cyd
Autor:
Pierre Corneille
Tłumacz:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
Supraśl
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
na miejscu, pisze ich Derkon.
DERMONT herbu Korczak, atoli z tą odmianą, że pod Wrębami, (które od dołu mniejsze, a coraz do góry większe być powinny) kładą prosto herb Abdank, a na hełmie trzy pióra strusie: Tak go opisuje Kojał in Ms. bo nasi Pisarze o nich milczą. Przydomek mają Dyrmunt Siwicki, Mikołaj Kanonik Wileński Archidiakon Ruski, pierwszy Administrator Biskupstwa Smoleńskiego sede vacante, umarł 1650. jako z jego nadgrobku w Katedrze Wileńskiej wypisał Starowol: in Monum: Tomasz 1648. Niewiem czy nie tu należy, Demut Melchior Ludwik Pułkownik w wojsku Litewskim przed rokiem 1662. zmarły, czy też w okazji
ná mieyscu, pisze ich Derkon.
DERMONT herbu Korczak, atoli z tą odmiáną, że pod Wrębámi, (ktore od dołu mnieysze, á coraz do gory większe bydź powinny) kłádą prosto herb Abdank, á ná hełmie trzy piora strusie: Tak go opisuie Koiał in Ms. bo nasi Pisarze o nich milczą. Przydomek máią Dyrmunt Siwicki, Mikołay Kánonik Wileński Archidyakon Ruski, pierwszy Administrátor Biskupstwá Smoleńskiego sede vacante, umarł 1650. iáko z iego nadgrobku w Katedrze Wileńskiey wypisał Starowol: in Monum: Tomász 1648. Niewiem czy nie tu należy, Demut Melchior Ludwik Pułkownik w woysku Litewskim przed rokiem 1662. zmárły, czy też w okazyi
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 37
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
żeby śpiewano kurs o Najświęt. Pannie w kościele Krakowskim Z. Szczepana, a Nowicjatowi naszemu, krom wsi Zielenic, którą mu zapisał wiele innych łask świadczył, Histor: Dom: żona jego Jadwiga Taranowska, ale sterylis, pochowany z nadgrobkiem u Panny Maryj w rynku Krakowskim, atoli go tam piszą Dobryszowski, gdzie i przydomek tego domu wyrażono Łysak. Słarovol: in Monum: Opato: w życiu B. Kantego.
DOBRSKI herbu Jastrzębiec, w Płockim i w Prusiech, drudzy ich do herbu Ślepowron referują: niewiem czy nie z tego Dobrska, imię swoje wzięli, które jest w Kujawach mila od Niewieścina, teraz, w posesji są
żeby śpiewáno kurs o Nayświęt. Pánnie w kościele Krákowskim S. Szczepana, á Nowicyatowi nászemu, krom wśi Zielenic, ktorą mu zapisał wiele innych łask świadczył, Histor: Dom: żona iego Jadwiga Taranowska, ale sterilis, pochowány z nadgrobkiem u Pánny Máryi w rynku Krákowskim, atoli go tam piszą Dobryszowski, gdźie y przydomek tego domu wyráżono Łysak. Słarovol: in Monum: Opato: w życiu B. Kántego.
DOBRSKI herbu Jastrzębiec, w Płockim y w Pruśiech, drudzy ich do herbu Slepowron referuią: niewiem czy nie z tego Dobrska, imię swoie wzięli, ktore iest w Kuiáwách milá od Niewieściná, teraz, w possessyi są
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 46
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
na tej sto- licy, przeniósł się jako nadzieja, na stolicę wybranych. Pańskich, 1107. Dol
Jan Biskup Poznański, będąc Proboszczem tejże katedry, na tę godność wysadzony, a od Janisława Arcybiskupa Gnieźnieńskiego poświęcony, że byt z tego Domu, świadczy Długosz in Vitis Episc. Posnan: gdzie przydaje, że miał przydomek swój, czyli też on sam, na sobie to nazwisko wyniósł, Humoi, był dowcipu pięknego, miłych obyczajów, skąd wszystkich łaskę i serca do siebie ciągnął; szczodry, a czasem i rozrutny, dwór liczny chował, ludzkość każdemu świadczył; piętnastego roku swego Biskupstwa, przeniósł się na inszy świat 1335, w
ná tey sto- licy, przeniosł się iáko nadźieia, ná stolicę wybránych. Páńskich, 1107. Dol
Jan Biskup Poznáński, będąc Proboszczem teyze kátedry, ná tę godność wysadzony, á od Janisłáwa Arcybiskupá Gnieźnieńskiego poświęcony, że byt z tego Domu, świádczy Długosz in Vitis Episc. Posnan: gdźie przydáie, że miał przydomek swoy, czyli też on sam, ná sobie to nazwisko wyniosł, Humoi, był dowcipu pięknego, miłych obyczáiow, zkąd wszystkich łáskę y sercá do siebie ciągnął; szczodry, á czásem y rozrutny, dwor liczny chował, ludzkość káżdemu świádczył; piętnastego roku swego Biskupstwá, przeniosł się ná inszy świát 1335, w
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 53
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
Zarczyńskim na kościół Sierpski dobroczynna. Idem fol: 63. Stanisław w Zakonie naszym Rektor Kolegium Toruńskiego, a w krótce przedziwnej cierpliwości wizerunek, po której zapłatę poszedł 1676 w Sandomierzu, luboć i tu po śmierci niezkażonym przez długi czas ciałem, Bóg chciał pokazać niewinne życie jego.
DOMASZEWSKI herbu Nieczuja w Lubelskim Województwie, przydomek ich Widlica, od Krasuskich poszli. Stanisław z Domaszewic Domaszewski Komornik Łukowski, syn jego z Doroty Miaskowskiej, Jan Pisarz Grodzki Latyczowski, miał za sobą Błażowską, umarł 1645. Erazm Koniuszy koronny, Starosta Łukowski, za Stefana i Zygmunta III Królów, na wszystkich ekspedycjach rycersko stawał; przeciwko nieprzyjaciołom tej Ojczyzny okryte chorągwie,
Zarczyńskim ná kościoł Sierpski dobroczynna. Idem fol: 63. Stánisław w Zakonie nászym Rektor Collegium Toruńskiego, á w krotce przedźiwney cierpliwości wizerunek, po ktorey zapłatę poszedł 1676 w Sendomirzu, luboć y tu po śmierci niezkażonym przez długi czás ciáłem, Bog chciał pokazáć niewinne życie iego.
DOMASZEWSKI herbu Nieczuia w Lubelskim Woiewodztwie, przydomek ich Widlica, od Krasuskich poszli. Stánisław z Domászewic Domászewski Komornik Łukowski, syn iego z Doroty Miáskowskiey, Jan Pisarz Grodzki Latyczowski, miał za sobą Błażowską, umarł 1645. Erazm Koniuszy koronny, Stárosta Łukowski, zá Stefaná y Zygmuntá III Krolow, na wszystkich expedycyách rycersko stawał; przeciwko nieprzyiaciołom tey Oyczyzny okryte chorągwie,
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 60
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
