ten czasz będącego.
133. Eodem acto, anno et die, quam supra scriptum est. — Powtórna sprawa pracowitego Walantego Matlaka z Jakubem Polakiem o polanę, która biła zastawnim sposobem w rękach Walantego Matlaka. Azebi Jakub k. 59r Polak odebrał stare pole za oddaniem pieniędzy jego, a przirobiska, ze wiele przyrobił, za widzalem ludzi przysięglich stołowich wałaskych swoje własne odebrał.
134. Actum est anno Domini 1707 die 30 juny 30 VI. — Zapis Mateusza Zemana a Jana Gracze ziecza Zemanki. — Dekret stanął Mateusza Zemana, który czinił instantia na pomienianego Jana Graczę a ziecza Anni Zemanki, majączą czorkę jej z drugiego małżeństwa spłodząną
ten czasz będączego.
133. Eodem acto, anno et die, quam supra scriptum est. — Powtorna sprawa praczowitego Walantego Matlaka z Jakubem Polakiem o polanę, ktora biła zastawnim sposobem w rękach Walantego Matlaka. Azebi Jakub k. 59r Polak odebrał stare pole za oddaniem pieniedzi iego, a przirobiska, ze wiele przyrobił, za widzalem ludzi przysięglich stołowich wałaskych swoie własne odebrał.
134. Actum est anno Domini 1707 die 30 juny 30 VI. — Zapis Mateusza Zęmana a Jąna Gracze ziecza Zęmanki. — Decret stanął Mateusza Zęmana, ktori czinił instantia na pomieniąnego Jąna Graczę a ziecza Anni Zęmanki, maiączą czorkę iey z drugiego małzeństwa spłodząną
Skrót tekstu: KsŻyw
Strona: 78
Tytuł:
Księga sądowa państwa żywieckiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1681 a 1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1752
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Karaś, Ludwik Łysiak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1978
bardzo dzielne i całemu światu zalecone, któremi się jeszcze bardziej chlubiąc, czy też swoję Wolność iactando, wystawili Konia w Neapolu przed Kościołem Katedralnym z brązu misterną robotą, na wielkim postumencie nie ochełznanego. Co postrzegłszy Roku 1253. Konrad Król Neapołitański, a mając Neapolitańczyków już Notatos że skłonni do rebelii, temuż Koniowi kazał przyrobić musztuk, i napisać.
Hactenùs effraenis, Domini nunc paret habenis: Rex domat hunc aequus Parthenopensis, Equum.
Gdy Neapol obległ był Konrad, zdrajcy miasta, a przyjaciele Konrada, strzałe do niego puścili cum his formalibus, informując go, aby Porty morskie zawarł, bombą i armatą naprzykrzał się Miastu:
Parthenope se fesa
bardzo dzielne y całemu światu zálecone, ktoremi się ieszcze bardźiey chlubiąc, czy też swoię Wolność iactando, wystawili Konia w Neapolu przed Kościołem Katedralnym z bronzu misterną robotą, ná wielkim postumencie nie ochełznánego. Co postrzegłszy Roku 1253. Konrad Krol Neapołitański, á maiąc Neapolitańczykow iuż Notatos że skłonni do rebellii, temuż Koniowi kazał przyrobić musztuk, y napisać.
Hactenùs effraenis, Domini nunc paret habenis: Rex domat hunc aequus Parthenopensis, Equum.
Gdy Neapol obległ był Konrad, zdraycy miasta, á przyiaciele Konrada, strzałe do niego puścili cum his formalibus, informuiąc go, aby Porty morskie záwarł, bombą y armatą náprzykrzał się Miastu:
Parthenope se fesa
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 203
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
, a in quantum by się co takiego, (czego strzeż Boże), na nią pokazało, ażeby zaras wygnana była, a jeśliby zas sama uszła, tedy nie ma być więcej przyjęta.
3519. (849) Trzynasta sprawa — Sobestian Fornal z przymiarków bez wiadomości Dworu znaczną część roli pod kilka korej przyrobił sobie z dworskiego grunt, więc rzecz słuszna była, aby ta rola na Dwór odebrana była, ponieważ ua dworskim gruncie, ale jednak, ze pomieniony Fornal ma blisko przyległą do swojego pola tę rolą, supplikował Przewiel. O. Przeorowi, aby ta przyrobiona rola przy nim została i dziedzicznym prawem jemu przysądzona była;
, a in quantum by się co takiego, (czego strzez Boże), na nią pokazało, azeby zaras wygnana była, a iesliby zas sama uszła, tedy nie ma byc więcey przyięta.
3519. (849) Trzynasta sprawa — Sobestiąn Fornal z przymiarkow bez wiadomosci Dworu znaczną częśc roli pod kilka korey przyrobił sobie z dworskiego grunt, więc rzecz słuszna była, aby ta rola na Dwor odebrana była, poniewasz ua dworskim gruncie, ale iednak, ze pomieniony Fornal ma blisko przyległą do swoiego pola tę rolą, supplikował Przewiel. O. Przeorowi, aby ta przyrobiona rola przy nim została y dziedzicznym prawem iemu przysądzona była;
Skrót tekstu: KsKasUl_3
Strona: 381
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1702 a 1750
Data wydania (nie wcześniej niż):
1702
Data wydania (nie później niż):
1750
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
ktemu krótkie/ naszym niektórym Usarzom/ dla jakiegoś kształtu (jako oni mienią) zwyczajne i barzo upodobane/ są tak opaczne/ że żadna rzecz nietylko ku postanowieniu/ ale i ku zepsowaniu gęby końskiej nie może być wynaleziona szkodliwsza. Bowiem ani do nich Wędzidła prawie pomiernie grubego/ które gębę mniej niżli subtelne psuje/ przyrobić/ ani Lancuszka właśnie przynależącego/ któryby w miarę swą prawie pod podbrodkiem leżał/ z długiemi z obu stron haczykami dla naruszenia tego błahego kształtu/ przyprawić żaden ślosarz może: ani żaden jeździec by najwolniejszej ręki/ w czynieniu pracowitym/ abo w ćwiczeniu temu tak nie dogodzi/ aby nie porywając koń wodzą abo nie wsparzając
ktemu krotkie/ nászym niektorym Vsarzom/ dla iákiegoś kształtu (iáko oni mienią) zwyczáyne y bárzo vpodobáne/ są ták opáczne/ że żadna rzecz nietylko ku postánowieniu/ ále y ku zepsowániu gęby końskiey nie może być wynáleźiona szkodliwsza. Bowiem áni do nich Wędźidłá práwie pomiernie grubego/ ktore gębę mniey niżli subtelne psuie/ przyrobić/ áni Láncuszká własnie przynależącego/ ktoryby w miárę swą práwie pod podbrodkiem leżał/ z długiemi z obu stron haczykámi dla náruszenia tego błáhego kształtu/ przypráwić żaden ślosarz może: áni żaden ieźdźiec by naywolnieyszey ręki/ w czynieniu prácowitym/ ábo w ćwiczeniu temu ták nie dogodźi/ áby nie porywáiąc koń wodzą ábo nie wsparzáiąc
Skrót tekstu: DorHip_II
Strona: Av
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_II
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
urobiona/ jednej tylko tedy jako dla wzoru położenia dosyć. Abowiem powtarzanie jednostajnej rzeczy bez uprzykrzenia nie bywa/ a toż masz rozumieć i o Lancuszkach. A iż się też Czanek różnym kształtem dosyć wyraziło/ przeto ku końcowi same się tylko Wędzidła położyły/ mogąc według potrzeby do każdego z nich/ jakąkolwiek kto sobie ulubi dać przyrobić Czankę. Księgi Trzecie.
Kanon Kalabrijski abo Munsztuk dęty z prostemi Czankami i z Lancuszkiem okrągłym/ młodemu koniowi utwierdza i podnosi głowę/ daje wolność językowi/ nie obraża brodki/ i czyni smaczne pojęcie. Księgi Trzecie.
Munsztuk dęty z pochyłemi Czankami/ na młodego konia krótką szyję mającego/ tejże władzy jako i pierwszy
vrobiona/ iedney tylko tedy iáko dla wzoru położenia dosyć. Abowiem powtarzánie iednostáyney rzeczy bez vprzykrzenia nie bywa/ á toż masz rozumieć y o Láncuszkách. A iż się też Czánek rożnym kształtem dosyć wyráźiło/ przeto ku końcowi sáme się tylko Wędźidłá położyły/ mogąc według potrzeby do káżdego z nich/ iákąkolwiek kto sobie vlubi dáć przyrobić Czánkę. Kśięgi Trzećie.
Kanon Kálábriyski ábo Munsztuk dęty z prostemi Czánkámi y z Láncuszkiem okrągłym/ młodemu koniowi vtwierdza y podnośi głowę/ dáie wolność ięzykowi/ nie obraża brodki/ y czyni smáczne poięćie. Kśięgi Trzećie.
Munsztuk dęty z pochyłemi Czánkámi/ ná młodego koniá krotką szyię máiącego/ teyże władzy iáko y pierwszy
Skrót tekstu: DorHip_II
Strona: Aiij
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_II
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
mu żołnierz rzecze: Mój panie, przebaczcie: Że was tam nikt nie widział, tu Rodus, tu skaczcie. Jest i było Polaków takich, przyznam, wiele, Którzy z zachodu na wschód zacnej parentele, Wielkością serca, męstwem bohatyrskiej ręki I swych dzieł nieśmiertelnych ogłosili dźwięki: Wróciwszy do nas, albo więcej nie przyrobią, Alboż i tą utracą, czym się dotąd zdobią. W Polsce nie wiem, jeśli kto tak sławnie umierał Z cudzoziemców, okrom że pieniędzy nazbierał, Honoru się dosłużył, choć nic nie dowodził, Tylko że nie Polak, że gdzie indziej się rodził. Opinija czy zwyczaj, czy to przyrodzenie Winno, że
mu żołnierz rzecze: Mój panie, przebaczcie: Że was tam nikt nie widział, tu Rodus, tu skaczcie. Jest i było Polaków takich, przyznam, wiele, Którzy z zachodu na wschód zacnej parentele, Wielkością serca, męstwem bohatyrskiej ręki I swych dzieł nieśmiertelnych ogłosili dźwięki: Wróciwszy do nas, albo więcej nie przyrobią, Alboż i tą utracą, czym się dotąd zdobią. W Polszczę nie wiem, jeśli kto tak sławnie umierał Z cudzoziemców, okrom że pieniędzy nazbierał, Honoru się dosłużył, choć nic nie dowodził, Tylko że nie Polak, że gdzie indziej się rodził. Opinija czy zwyczaj, czy to przyrodzenie Winno, że
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 267
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
szkuta, aby była sposobna do sustentowania tak wielkiego ciężaru, jako też po naładowaniu, aby się nie wywróciła, bo ciężar ma stać wysoko i dla mniejszy pracy ma się włożyć działo wysoko, aby potym snadnie je było odjąć na posługi wielkich panów. Robić zwykli takie szkuty na urząd, to jest dno A płaskie, przyrobiwszy do niego te ławy BCDEFG grube i stęplowane ze spodku namniej dwiema stęplami mocnymi. Potym przyprowadziwszy działa bliżej brzegu uwiążesz szkutę na zadzie ku palu H i na przedzie w palu I mocno, włożysz potym balki KL na ziemi i końcy MN na stronie szkuty O, w tym obrócisz nad nią sztuki PQ szkucie na ławie BCDEFG
szkuta, aby była sposobna do sustentowania tak wielkiego ciężaru, jako też po naładowaniu, aby się nie wywróciła, bo ciężar ma stać wysoko i dla mniejszy pracy ma się włożyć działo wysoko, aby potym snadnie je było odjąć na posługi wielkich panów. Robić zwykli takie szkuty na urząd, to jest dno A płaskie, przyrobiwszy do niego te ławy BCDEFG grube i stęplowane ze spodku namniej dwiema stęplami mocnymi. Potym przyprowadziwszy działa bliżej brzegu uwiążesz szkutę na zadzie ku palu H i na przedzie w palu I mocno, włożysz potym balki KL na ziemi i końcy MN na stronie szkuty O, w tym obrócisz nad nią sztuki PQ szkucie na ławie BCDEFG
Skrót tekstu: AquaPrax
Strona: 140
Tytuł:
Praxis ręczna działa
Autor:
Andrzej Dell'Aqua
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1639
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1639
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Tadeusz Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1969
