w tym różnią. 24. Jeżeli rozumienie, chcenie, rzeczywiście od duszy się różni? Tylo w samym Bogu rozumienie i chcenie są jego istotą, a w stworzeniu każdym się różnią, i to chcenie co było ginie, a przeciwne często następuje, toż o rozumieniu. 25. Z kąd to jest iż wszyscy zaraz przystajemy i zezwaląmy na niektóre prawdy? Są niektóre prawdy których nie nabywąmy ale je sama nam podaje natura, jako te, Więcej jest trzy a niż dwa. Większa rzecz jest wszystka aniżeli cząstka jej nie może oraz być i nie być etc. a na takie zaraz rozum nasz zezwala. bo wszystkie rzeczy które są jednejże natury
w tym roźnią. 24. Ieżeli rozumienie, chcęnie, rzeczywiśćie od duszy się rożni? Tylo w sámym Bogu rozumienie y chcenie są iego istotą, á w stworzęniu káżdym się roźnią, y to chcęnie co było ginie, á przećiwne często nástępuie, toż o rozumięniu. 25. Z kąd to iest iż wszyscy záraz przystáięmy y zezwaląmy ná niektore prawdy? Są niektore prawdy ktorych nie nábywąmy ále ie sámá nam podáie náturá, iáko te, Więcey iest trzy á niż dwá. Większa rzecz iest wszystká ániżeli cząstká iey nie może oraz bydz y nie bydz etc. á na tákie záraz rozum nász zezwala. bo wszystkie rzeczy ktore są iedneyże nátury
Skrót tekstu: TylkRoz
Strona: 304
Tytuł:
Uczone rozmowy
Autor:
Wojciech Tylkowski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1692
Data wydania (nie wcześniej niż):
1692
Data wydania (nie później niż):
1692
na to stworzył/ i darem światła rozumnego/ i nauką wiary/ świętej nadarzył/ aby cię znali/ znając miłowali/ miłująć wolą twoję ze wszelką ochotą i doskonałością pełnili.
5. O Panie i cóżeś nam ludziom od ciebie stworzonym/ abo złego uczynił/ abo niesłusznego rozkazał? że z takim oporem do ciebie przystajemy: i opuściwszy ciebie zrzodło wód żywych/ i zdrowych/ łepcemy z-lada stworzonej a swowolnej kałuże wodska zaraźliwe. Nawróć nas Panie do ciebie/ a osłodź nam wolą twoję.
Daj Panie co każesz/ a kasz co chcesz. Zmiłuj się nad nami jako umiesz/ możesz/ i chcesz. dla większej a wiecznej
ná to stworzył/ i dárem światłá rozumnego/ i nauką wiáry/ świętey nádárzył/ áby ćię ználi/ znáiąc miłowáli/ miłuiąć wolą twoię ze wszelką ochotą i doskonáłośćią pełnili.
5. O Pánie i cożeś nam ludźiom od ćiebie stworzonym/ ábo złego vczynił/ ábo niesłusznego roskazał? że z tákim oporem do ćiebie przystáiemy: i opuśćiwszy ćiebie zrzodło wod żywych/ i zdrowych/ łepcemy z-ládá stworzoney á swowolney káłuże wodská záráźliwe. Náwroć nas Pánie do ćiebie/ á osłodź nąm wolą twoię.
Day Pánie co każesz/ á kasz co chcesz. Zmiłuy się nád námi iáko vmiesz/ możesz/ i chcesz. dla większey á wieczney
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 74
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
