, na sejmach niesłuszność tej konfederacji, co wszytko, to jest, protestacje, opowiedania, niepozwalania, wiecie WM., jako tam in publicis, quam in privatis, wiele ważą. Zaczym nie miejcie, WM., PP. i Bracia naszy, nam za złe i słusznie nie macie mieć, że i my przystawać do tego nie możemy. Insząć rzecz rozumiemy być przebaczywać, a inszą spisować się i konfederować na pomaganie czego, a jako samej tej konfederacji, widzicie i baczycie WM., z jakiej przyczyny i przodkowie naszy nie mogli i my nie możemy przymować i podlegać jej, tak pogotowiu procesowi, który gwoli utwierdzeniu jej formować WM
, na sejmach niesłuszność tej konfederacyej, co wszytko, to jest, protestacye, opowiedania, niepozwalania, wiecie WM., jako tam in publicis, quam in privatis, wiele ważą. Zaczym nie miejcie, WM., PP. i Bracia naszy, nam za złe i słusznie nie macie mieć, że i my przystawać do tego nie możemy. Insząć rzecz rozumiemy być przebaczywać, a inszą spisować się i konfederować na pomaganie czego, a jako samej tej konfederacyej, widzicie i baczycie WM., z jakiej przyczyny i przodkowie naszy nie mogli i my nie możemy przymować i podlegać jej, tak pogotowiu procesowi, który gwoli utwierdzeniu jej formować WM
Skrót tekstu: RespDuchCzII
Strona: 234
Tytuł:
Respons od Duchowieństwa, na piśmie podany z strony konfederacji
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
porównany; jako wół do trawy afektem się spuszczał? Dalekoby większa niecześć twoja na obraz Króla wiecznego/ Królewiczem na odziedziczeni Królestwa wiecznego stworzonemu/ w równiej stawać z bydlęty/ za dobro swe zakładać/ uznawać to co im pospolita: sercem i afektem do tegoż co i one/ jako do Dobra i końca swego przystawać! Wprost ci tedy bez wielkich zawodów odpowiadam: Zeć te rzeczy od ciebie pomienione/ nie są dobrem człowieka. Zaczym ani utrata albo nie mianie ich/ nie jest złym tegoż człowieka. Dowód tego miej ten pierwszy. Wszelka doskonałość (jaka jest wszelkie Dobro bo Bonum i perfectum jednoż jest u Tomasza Z.
porownány; iáko woł do tráwy áffektem się spuszczał? Dálekoby większá niecześć twoiá ná obraz Krolá wiecznego/ Krolewicem ná odziedźiczeni Krolestwá wiecznego stworzonemu/ w rowniey stáwáć z bydlęty/ zá dobro swe zákłádáć/ uznáwáć to co im pospolita: sercem i áffektem do tegoż co i one/ iako do Dobrá i końcá swego przystáwáć! Wprost ći tedy bez wielkich záwodow odpowiádám: Zeć te rzeczy od ćiebie pomienione/ nie są dobrem człowieka. Záczym áni utrátá álbo nie miánie ich/ nie iest złym tegoż człowieká. Dowod tego miey ten pierwszy. Wszelká doskonáłość (iáká iest wszelkie Dobro bo Bonum i perfectum iednoż iest u Tomászá S.
Skrót tekstu: SekrWyj
Strona: 25
Tytuł:
Sekret wyjawiony
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Colegii Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1689
Data wydania (nie wcześniej niż):
1689
Data wydania (nie później niż):
1689
do nadzieje znałem/ Miałem jednak nadzieję/ i tą się wspierałem. Noc przystawa: sen ciało strudzone zachodzi. Dąb mi na oczy/ z tyląż gałęzią przychodzi Toż robaczków po rozgach/ drzewo jakby drgało/ I ziarnonosnem wojskiem/ po polu strzelało. To rość/ a co raz więtsze zdało się przystawać: Pochwili wzgórę się brać/ i jak pręty stawać. CHudość nad to/ nóg poczet/ i czarność wyzuwać/ I swe ciałka/ w człowiecze postaci obuwać. Sen odszedł: ja marzeniu przyganiam na jawi: Frasująć się na bogi/ że tak nie łaskawi. BYł po falach gwar silny/ i głos mi
do nadźieie znałem/ Miałem iednák nadźieię/ y tą się wspierałem. Noc przystawa: sen ćiáło strudzone zachodźi. Dąb mi ná oczy/ z tyląż gáłęźią przychodźi Toż robaczkow po rozgách/ drzewo iákby drgáło/ Y źiárnonosnem woyskiem/ po polu strzeláło. To rość/ á co raz więtsze zdáło się przystawáć: Pochwili wzgorę się bráć/ y iák pręty stawáć. CHudość nád to/ nog poczet/ y czarność wyzuwać/ Y swe ćiałká/ w człowiecze postáći obuwáć. Sen odszedł: ia márzeniu przyganiam ná iáwi: Frásuiąć się ná bogi/ że ták nie łáskáwi. BYł po falach gwar śilny/ y głos mi
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 180
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
się nie śmiejąc nikomu/ A chcąc wybłokać/ ani zmilczeć mogąc o tym; Idzie/ i kopa w ziemi duczajkę; a potym A uszema swego pana wypatrzył/ jakimi Znać daje/ i poszeptem oznajmuje ziemi: Wskok zatym zasypuje Zjawioną nowinę: CHyłkiem umyka nawet/ zagrzebszy dołczynę. Las tam gęsty powiewną trciną jął przystawać; A ten w roku zupełnym/ gdzie począł dostawać/ Siewcę wydał: rzecz bowiem kłekcze pogrzebioną/ I uszy pańskie głosi/ ile wiatry wioną. Po zemście żegna Tmola/ i powietrzem śmiele Przepadszy ciasne morze Nefelejskie Hele/ Osiadł w Laomedontskiej Latonowie włości. W prawo Sygiejskiej/ w lewo Ketskiej głębokości/ Ołtarz Panomfejskiemu gromcy
się nie śmieiąc nikomu/ A chcąc wyblokáć/ áni zmilczeć mogąc o tym; Idźie/ y kopa w źiemi duczáykę; á potym A vszemá swego páná wypátrzył/ iákiemi Znáć dáie/ y poszeptem oznáymuie źiemi: Wskok zátym zasypuie ziáwioną nowinę: CHyłkiem vmyka náwet/ zágrzebszy dołczynę. Lás tám gęsty powiewną trćiną iął przystawáć; A ten w roku zupełnym/ gdźie począł dostáwáć/ Siewcę wydał: rzecz bowiem kłekcze pogrzebioną/ Y vszy páńskie głośi/ ile wiátry wioną. Po zemśćie żegna Tmolá/ y powietrzem śmiele Przepadszy ćiásne morze Nepheleyskie Hele/ Ośiadł w Láomedontskiey Látonowie włośći. W práwo Sygieyskiey/ w lewo Ketskiey głębokośći/ Ołtarz Pánompheyskiemu gromcy
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 273
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
