jak wierzył Złotousty ś. Basilius wiel: ś. Jan Damascen/ abo inszy który z Świętych: lub jak ci Święci Przodkowie nasi/ którzy się z narodu naszego w Cerkwi naszej Ruskiej światobliwością rozświecili. Ale nam ta taka odpowiedź w wymówkę pojśdź nie może: bośmy już wiarę swą/ jaka jest/ ogłosili i publikowali przez Zyzaniego/ Filaleta/ Ortologa/ Kleryka/ Azaria i tym podobnych. A ta wiara od wiary Z. Złotoustego/ i inszych SS. Doktorów Cerkiewnych/ i naszych Ruskich SS. Ojców tak jest różna/ jak różna jest nieprawda od prawdy/ i Herezys od wiary. Aczkolwiek gdy nas kto pyta/ jakbyśmy
iák wierzył Złotousty ś. Básilius wiel: ś. Ian Dámáscen/ ábo inszy ktory z Swiętych: lub iák ći Swięći Przodkowie náśi/ ktorzy sie z narodu nászego w Cerkwi nászey Ruskiey świátobliwośćią rozświećili. Ale nam tá táka odpowiedź w wymowkę poyśdź nie może: bosmy iuż wiárę swą/ iáka iest/ ogłośili y publikowáli przez Zyzániego/ Philáletá/ Ortologá/ Kleriká/ Azáriá y tym podobnych. A tá wiárá od wiáry S. Złotoustego/ y inszych SS. Doktorow Cerkiewnych/ y nászych Ruskich SS. Oycow ták iest rożna/ iák rożna iest nieprawdá od práwdy/ y Hęresis od wiáry. Acżkolwiek gdy nas kto pyta/ iákbysmy
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 93
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
i kilku Biskupów na to Synod składających. Rzym Akta tego Synodu i Arcy-Biskupów, Biskupów wyklął: że na takie niesprawiedliwe pozwolili Małżeństwo. Wyklęci Arcy-Biskupi i Biskupi skryptem publicznym Biskupa Rzymskiego odstępując, Carogrodzkiego Patriarchę za Głowę, a Kościół Orientalny za prawdziwy przyjmując, i prosząc o wszelką pomoc i protekcją, Manifest swój w Państwie Lotariusza publikowali, aby tameczni Obywatele Papieża nie mieli za Głowę. Anastasius Bibliothecarius.
W tym Fociusz uczynił się Ekumenicznym Powszechnym Patriarchą, Jęcz ukrócone cugle jego zbytniej ambicyj, bo po Michale Cesarzu zabitym, nastąpił Bazyli Macedo, i zaraz Biskupa Rzymskiego Mikołaja Dekretowi zadosić czyniąc Fociusza z Patriarchostwa do Klasztoru pofłał, a Ignacego znowu osądził in Sede
y kilku Biskupow ná to Synod składaiących. Rzym Acta tego Synodu y Arcy-Biskupow, Biskupow wyklął: że na takie niesprawiedliwe pozwolili Małżeństwo. Wyklęci Arcy-Biskupi y Biskupi skryptem publicznym Biskupa Rzymskiego odstępuiąc, Carogrodzkiego Patryarchę za Głowę, a Kościół Orientalny za práwdziwy przyimuiąc, y prosząc o wszelką pomoc y protekcyą, Manifest swoy w Państwie Lotaryusza publikowáli, aby tameczni Obywatele Papieża nie mieli za Głowę. Anastasius Bibliothecarius.
W tym Fociusz uczynił się Ekumenicznym Powszechnym Patryarchą, Iecz ukrocone cugle iego zbytniey ambicyi, bo po Michale Cesarzu zabitym, nastąpił Bazyli Macedo, y zaraz Biskupa Rzymskiego Mikołaia Dekretowi zadośyć czyniąc Fociusza z Patryarchostwa do Klasztoru pofłał, a Ignacego znowu osądził in Sede
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1137
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
dociągneło do Roku 1200, a jedność Święta od samego ochrzczenia Rusi, trwała aż do Roku 1230 nie przerwanie.
Jak Michał Cerulariusz Patriarcha Carogrodzki, wskrzesił Focjańskie błędy, aż na Ruś za Teopempta Metropolity Kijowskiego zawitał; który Kościół Z. Zofii w Kijowie poświęcił. Mędrsi niemi się brzydzili, Klątew Papieską na Cerulariusza w Kijowie publikowali. O Schizmie Rusi
Około Roku 1143 gdy się Schizma na Wschodzie pokazała, i błędy Saraceńskie; Duchowieństwo Ruskie nie dopuściło się wdawać do Carogrodu po Sakrę, po Michale Metropolicie Ruskim, Klemensowi z Smolatycza Metropolicie Kijowskiemu, ale Episkopowie w Kościele Z. Zofii z Rzymską go poświęcili wiadomością, a prezentą Izasława Jednowładcy Ruskiego, około
dociągneło do Roku 1200, á iedność Swięta od samego ochrzczenia Rusi, trwała aż do Roku 1230 nie przerwanie.
Iak Michał Cerulariusz Patryarcha Carogrodzki, wskrzesił Focyańskie błędy, aż na Ruś za Teopempta Metropolity Kiiowskiego zawitał; ktory Kòścioł S. Zofii w Kiiowie poświęcił. Mędrsi niemi się brzydzili, Klątew Papieską na Cerulariusza w Kiiowie publikowali. O Schizmie Rusi
Około Roku 1143 gdy się Schizma na Wschodzie pokazała, y błędy Saraceńskie; Duchowieństwo Ruskie nie dopuściło się wdawać do Carogrodu po Sakrę, po Michale Metropolicie Ruskim, Klemensowi z Smolatycza Metropolicie Kiiowskiemu, ale Episkopowie w Kościele S. Zofii z Rzymską go poświęcili wiadomością, á prezentą Izasława Iednowładcy Ruskiego, około
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 5
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
naprzód skromność i surowszą karę, aby obfitsze były niż pierwej za inszych czasów (jakoż się i tak potem stało) proponować. Zaczem Elearowie tegoż dnia koło uczyniwszy, aby sprawiedliwość ś. w ich wojsku tem lepiej niż za ich przodków obfitowała, artykuły swe w ten sposób niżej opisany reformowali, potwierdzili i publikowali. ARTYKUŁY ELEARSKIE, w kole ich generalnem kłatowskiem 19 Junii odnowione i potwierdzone.
I. Powinność wszelka Bogu, świętym jego, kościołowi powszechnemu uczciwemu, starszyznie i sądom wojskowym spólnie uchwalona. Ktoby jej w czemkolwiek naruszył, według niżej opisanych artykułów i rozsądku sądów wojskowych ma być karany. II. Ktokolwiekby tedy,
naprzód skromność i surowszą karę, aby obfitsze były niż pierwej za inszych czasów (jakoż się i tak potem stało) proponować. Zaczem Elearowie tegoż dnia koło uczyniwszy, aby sprawiedliwość ś. w ich wojsku tem lepiej niż za ich przodków obfitowała, artykuły swe w ten sposób niżej opisany reformowali, potwierdzili i publikowali. ARTYKUŁY ELEARSKIE, w kole ich generalnem kłatowskiem 19 Junii odnowione i potwierdzone.
I. Powinność wszelka Bogu, świętym jego, kościołowi powszechnemu uczciwemu, starszyznie i sądom wojskowym spólnie uchwalona. Ktoby jej w czemkolwiek naruszył, według niżej opisanych artykułów i rozsądku sądów wojskowych ma być karany. II. Ktokolwiekby tedy,
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 72
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
Dariusz skończywszy swoją rezolucją, aby prowadził wojnę w Grecyj, i wydawszy ordynanse do wojska zachorował niebezpiecznie, aże miał wielkie serce we wszytkich okazjach, i poznawszy że Doktorowie złe gadali o jego chorobie, rozkazał aby mu prawdziwie powiedzieli, w jakim stanie było jego życie, i jeżeli rozumieli że było niebezpieczne, aby tego nie publikowali, chcąc spokojnie zażyć tego krótkiego czasu dla rozporządzenia Państwa i swojej familij, aby po śmierci nie zostawić zamieszania, a mając wielkie intencje w rozporządzeniu swego domu, o których nikt niewiedział tylko on sam. Doktorowie przez posłuszeństwo przyznali, iż niemieli żadnej nadziei życia jego, niechciał Król potym więcej widzieć nikogo,
Dáryusz skończywszy swoią rezolucyą, áby prowadźił woynę w Grecyi, y wydawszy ordynanse do woyska zachorowáł niebeśpiecznie, áże miał wielkie serce we wszytkich okázyach, y poznawszy że Doktorowie złe gadáli o iego chorobie, roskazał áby mu prawdźiwie powiedźieli, w iákim stánie było iego żyćie, y ieżeli rozumieli że było niebeśpieczne, áby tego nie publikowali, chcąc spokoynie zażyć tego krotkiego czasu dlá rosporządzenia Páństwa y swoiey familij, áby po śmierći nie zostáwić zamieszaniá, á maiąc wielkie intencye w rosporządzeniu swego domu, o ktorych nikt niewiedźiał tylko on sam. Doktorowie przez posłuszeństwo przyználi, iż niemieli żadney nadźiei żyćia iego, niechćiał Krol potym więcey widźieć nikogo,
Skrót tekstu: ScudZawiszHist
Strona: F2
Tytuł:
Historia książęcia Ariamena królewica perskiego
Autor:
Madeleine de Scudéry
Tłumacz:
Maria Beata Zawiszanka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
epika
Gatunek:
romanse
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1717
Data wydania (nie później niż):
1717
im. kardynała, że go do siebie przypozywa do rozprawy z imp. wojewodą wileńskim, do której jurysdykeyjej nie należy; czytano i protestacyją przez ks. Szaniawskiego na ks. im. kardynała w nuncjaturze uczynioną. Potem listy, jako się z zakonnikami umawiał, aby zadosyć uczynili jego afektacyjej, żeby we wszystkich swoich kościołach publikowali na imp. wojewodę ekskomunikę. Król im. ramionami na to ściskał i głową kiwnął. Potem mszy słuchał wespół z królową im. w swoim pokoju, obiad z sobą jedli i z imp. posłem. Królowa im. grała karty.
Towarzysz przyjachał z Okopów, ten powiedział, że ta orda, która sromotnie pod
jm. kardynała, że go do siebie przypozywa do rozprawy z jmp. wojewodą wileńskim, do której jurysdykeyjej nie należy; czytano i protestacyją przez ks. Szaniawskiego na ks. jm. kardynała w nuncjaturze uczynioną. Potem listy, jako się z zakonnikami umawiał, aby zadosyć uczynili jego afektacyjej, żeby we wszystkich swoich kościołach publikowali na jmp. wojewodę ekskomunikę. Król jm. ramionami na to ściskał i głową kiwnął. Potem mszy słuchał wespół z królową jm. w swoim pokoju, obiad z sobą jedli i z jmp. posłem. Królowa jm. grała karty.
Towarzysz przyjachał z Okopów, ten powiedział, że ta orda, która sromotnie pod
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 143
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
podobno przed Dziadem jego Konradem Książęciem Mazowieckim: determinować jednak czas trudno, acz może się twierdzić, że to snać było koło roku 1100, jakoż przed rokiem 1041. już między przedniemi Domami Pobożanie, mądrą radą i godnością słynęli, Bielski fol. 70. z Których jeden legacją po Kazimierza I. odprawił. Niektórzy drukiem publikowali, że jeden z Dąbrowczyków, trzeci od pierwszego tej Familii autora, z Mieczysławem pierwszym z Książąt Polskich Chrześcijaninem, chrzest Święty przyjął 965. ale bym ja to rozumiał o Jastrzębczyku. Marcina herbu Dąbrowa Wojewód Mazowieckiego w roku 1387. pisałem miedzy Senatorami tego Województwa. Dąb
Herbowni Budzyński Chociwski Ciechanowiecki Dąbrowski Garliński Głotkowski Głodowski
podobno przed Dźiádem iego Konradem Xiążęćiem Mazowieckim: determinować iednak czas trudno, acz może się twierdźić, że to snać było koło roku 1100, iakoż przed rokiem 1041. iuż między przedniemi Domami Pobożanie, mądrą radą i godnością słynęli, Bielski fol. 70. z Ktorych ieden legacyą po Kazimierza I. odprawił. Niektorzy drukiem publikowali, że ieden z Dąbrowczykow, trzeći od pierwszego tey Familii autora, z Mieczysławem pierwszym z Xiążąt Polskich Chrześcianinem, chrzest Swięty przyiął 965. ale bym ia to rozumiał o Jastrzębczyku. Marćina herbu Dąbrowa Woiewod Mazowieckiego w roku 1387. pisałem miedzy Senatorami tego Woiewodztwa. Dąb
Herbowni Budzynski Choćiwski Ciechanowiecki Dąbrowski Garlinski Głotkowski Głodowski
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 4
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
