że mu pies skowyczy, Zmyślił, albo że nad przepiórką stanie, I pierwszy nosił krogulce i kanie — Nic mu dobrego serce me nie życzy.
Bodaj był od swych, która mnie tak szkodzi, Poległ ogarów, jak Akteon, zgraje. Nie próżny mój gniew, nie to mię obchodzi,
Że w zwierz wesołe pustoszeją gaje, Że owsa siła w osypkę odchodzi, Ale że rano mąż ode mnie wstaje. DO WŁADYSŁAWA SZMELINGA
Szydzisz z mych wierszów, grzeczny Władysławie, A raczej z tego, że łańcuchem krętem Piszę związany i miłości pętem I w Kupidowym tracę wolność prawie;
Tak więc gdy huczne miecą niełaskawic Wały wydanym na morze okrętem,
że mu pies skowyczy, Zmyślił, albo że nad przepiórką stanie, I pierwszy nosił krogulce i kanie — Nic mu dobrego serce me nie życzy.
Bodaj był od swych, która mnie tak szkodzi, Poległ ogarów, jak Akteon, zgraje. Nie próżny mój gniew, nie to mię obchodzi,
Że w zwierz wesołe pustoszeją gaje, Że owsa siła w osypkę odchodzi, Ale że rano mąż ode mnie wstaje. DO WŁADYSŁAWA SZMELINGA
Szydzisz z mych wierszów, grzeczny Władysławie, A raczej z tego, że łańcuchem krętem Piszę związany i miłości pętem I w Kupidowym tracę wolność prawie;
Tak więc gdy huczne miecą niełaskawic Wały wydanym na morze okrętem,
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 108
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
1433 obmawia, na wyznanie zwierzchności Boga wszechmogącego nad nami pozwolone jest, i innych bardzo wiele dowodów jest i to, że od niemałego czasu podatki pospolite z nich bywają dawane. Ale tymi rzeczami bawić się nie chcemy; to jedno się przypomni, że odejmowaniem tych dziesięcin bywa odejmowana żywność ubogiem kapłanom przy kościelech, zaczym kościoły pustoszeją i prawie Pan Chrystus exulat de finibus nostris. Jednak, acz nie bywa kompozycja, jedno de re controversa i był już tej kompozycji czas zawity naznaczon, którego że zaniedbano było i protestacje w tym od nas duchownych zaszły, już słusznie do swego prawa każdy się ma wrócić, przecię my, dogadzając miłości braterskiej a prawom
1433 obmawia, na wyznanie zwierzchności Boga wszechmogącego nad nami pozwolone jest, i innych bardzo wiele dowodów jest i to, że od niemałego czasu podatki pospolite z nich bywają dawane. Ale tymi rzeczami bawić się nie chcemy; to jedno się przypomni, że odejmowaniem tych dziesięcin bywa odejmowana żywność ubogiem kapłanom przy kościelech, zaczym kościoły pustoszeją i prawie Pan Chrystus exulat de finibus nostris. Jednak, acz nie bywa kompozycya, jedno de re controversa i był już tej kompozycyej czas zawity naznaczon, którego że zaniedbano było i protestacye w tym od nas duchownych zaszły, już słusznie do swego prawa każdy się ma wrócić, przecię my, dogadzając miłości braterskiej a prawom
Skrót tekstu: RespDuchCzII
Strona: 237
Tytuł:
Respons od Duchowieństwa, na piśmie podany z strony konfederacji
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
Puto et Valentinus Wrzecionko eodem scilicet modo, quo advocatus; et hi omnes iuramentum prestiterunt iuxta tenorem superius adnotatum. Ex occasione novi advocati ac scabinorum negotia inferius posita expediebantur.
3006. (336) Pierwsza sprawa. — (Po Mateuszu Michtarzu została rola pusta, którą i dzieczi i powinni pogardzili, zaczym, żeby niepustoszały grunty w majętności klasztornej frater Sigismundus na ten czas faktor Kasiński wziął na nią od Walentego). Po Matuszu Michtarzu została rola pusta, którą zona tegosz Matusza przedała Valentemu Wrzecionkowi za złotych 12; potym frater Sigismundus w długu wziął ją od Walentego młynarza, a Ksiądz Zygmunt przedał ją Walentowi Wrzecionkowi za złotych osm; ten Walenti
Puto et Valentinus Wrzecionko eodem scilicet modo, quo advocatus; et hi omnes iuramentum prestiterunt iuxta tenorem superius adnotatum. Ex occasione novi advocati ac scabinorum negotia inferius posita expediebantur.
3006. (336) Pierwsza sprawa. — (Po Matheuszu Michtarzu została rola pusta, ktorą y dzieczi y powinni pogardzili, zaczym, zeby niepustoszały grunty w maietnosci klasztornej frater Sigismundus na ten czas factor Kasinski wziął na nię od Walentego). Po Mathuszu Michtarzu została rola pusta, ktorą zona thegosz Mathusza przedała Valentemu Wrzecionkowi za złotych 12; potym frater Sigismundus w długu wział ią od Walentego młynarza, a Xziądz Zygmunt przedał ią Walentowi Wrzecionkowi za złotych osm; tęn Walenti
Skrót tekstu: KsKasUl_1
Strona: 316
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
, aby się osiedział ua gruncie, jako o tym świadectwo wyszło. Dwór, aby pusto grunt niesiedział, osadził tam lantka i z zona jego, po którego śmierci przysadził Matysa Kacora, aby wespół z tą lantkowa obrabialy grunt. Terasz, iż się nawróciel ten lakub dziedzic, upatrając, iż majętnosc ta pustoszeje, bo niebudują, oddaje ją temu Jakubowi, mając o nim pewną nadzieje, ze będzie ją oprawiał i budował. Dokłada tego Pan, aby lantkowa mieszkała do wiosny przyslei w tej majętności. (I. 211) (I. 212)
3070. (400) Sprawa piąta. — Wojciech, kowal ze
, aby sie osiedział ua gruncie, iako o tym swiadectwo wyszło. Dwor, aby pusto grunt niesiedział, osadził tam lantka y z zona iego, po ktorego smierci przysadził Matysa Kacora, aby wespoł z tą lantkowa obrabialÿ grunt. Terasz, isz sie nawrociel tęn lakub dziedzic, upatraiąc, isz maietnosc ta pustoszeie, bo niebuduią, oddaie ią tęmu Iakubowi, maiąc o nim pewną nadzieie, ze będzie ią oprawiał y budował. Dokłada tego Pąn, aby lantkowa mieszkała do wiosny przyslei w tei maiętnosci. (I. 211) (I. 212)
3070. (400) Sprawa piąta. — Woiciech, kowal ze
Skrót tekstu: KsKasUl_1
Strona: 324
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
(403) Sprawa osma racione tych, którzy spoddanstwa uchodzą, a potym do swego się wracają. — Widząc Pan wielkie trudności, które zachodzą, iż odbiegają s państwa siła ich przesz wolej pańskiej, dziedzicztwo swoje zostawiwszy, które po odesciu ich Pan inszemi za- (I. 215)
sadzac musi, aby majętności niepustoszały, i owszem, aby się naprawiały. Potym, gdy się majętnosc naprawi, albo też dziedzicowi biegunowi naprzykrzy się gdzieindziei mieszkać, wracają się i trudności zadają tym, których panowie poosadzaly i którzy tamże ubeszpieczyli się już jako w swym własnym. Feruje dekret O. Przeor: ktoby wyszedł z państwa, będąc przy rozumie
(403) Sprawa osma racione tych, ktorzy spoddanstwa uchodzą, a potym do swego sie wracaią. — Widząc Pąn wielkie trudnosci, ktore zachodzą, isz odbiegaią s panstwa siła ich przesz woley panskiei, dziedzicztwo swoie zostawiwszy, ktore po odesciu ich Pan inszemi za- (I. 215)
sadzac musi, aby maietnosci niepustoszały, y owszem, aby sie naprawiały. Potym, gdy sie maietnosc naprawi, albo tesz dziedzicowi biegunowi naprzykrzy sie gdzieindziei mieskac, wracaią sie ÿ trudnosci zadaią tym, ktorych panowie poosadzalÿ y ktorzy tamże ubeszpieczyli sie iusz iako w swym własnym. Feruie dekret O. Przeor: ktoby wyszedł z panstwa, będąc przy rozumie
Skrót tekstu: KsKasUl_1
Strona: 325
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
zpłaca Bartosz Zięba, tedy mają zostać przy niem, którę pieniądze oddał bratu swemu Wojczechowi Ziebie, na ten czas przy bracie Hilarem, faktorze Kasińskiem. — Do tego obwarowali sobie przy gromadzie cisz Ziębowie, ze mają mieszkać w zgodzie i używać tej roli i zagrody tako i przedtem i poprawiać domostwa wszytkiego, żeby niepustoszało, pod winą szesci grzywien. Reczył za Bartosza Ziębę Wojczech Knap i Stanisław Nowak, za Wojciecha Ziębę ręczył Stanisław Trzepaczka i Symon Puto, ludzie przysiężni. (I. 283)
3274. (604) Sprawa Yakuba Pale tegoż dnia. Będąc barzo chory lakub Pala spuszczał rola i domowstwo wszytko braci swojej rodzonej
zpłaca Bartosz Zięba, tedy maią zostac przy nięm, ktorę pieniądze oddał bratu swęmu Woyczechowi Ziebie, na tęn czas przy bracie Hilaręm, factorze Kasinskięm. — Do tego obwarowali sobie przy gromadzie cisz Ziębowie, ze maią mieszkac w zgodzie y uzywac tey roli y zagrody tako y przedtęm y poprawiac domostwa wszytkiego, zeby niepustoszało, pod winą szesci grzywięn. Reczył za Bartosza Ziębę Woyczech Knap y Stanisław Nowak, za Woyciecha Ziębę ręczył Stanisław Trzepaczka y Symon Puto, ludzie przysięzni. (I. 283)
3274. (604) Sprawa Yakuba Pale tegosz dnia. Będąc barzo chory lakub Pala spuszczał rola y domowstwo wszytko braci swoiey rodzoney
Skrót tekstu: KsKasUl_1
Strona: 343
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
i widział. 23. I zdumiał się wszystek lud/ i mówili; Nie tenże jest on Syn Dawidów? 24. Ale Faryzeuszowie usłyszawszy to/ rzekli; Ten nie wygania Diabłów/ tylko przez Belzebuba Książę Diabelskie. 25. Lecz JEzus widząc myśli ich/ rzekł im; Każde królestwo rozdzielone samo przeciwko sobie/ pustoszeje; i każde miasto albo dom sam przeciwko sobie rozdzielony/ nieostoi się. 26. A jeśliż szatan szatana wygania/ sam przeciwko sobie rozdzielony jest: jakoż się tedy ostoi królestwo jego? 27. A jeśliż Ja przez Belzebuba wyganiam diabły/ synowie waszy przez kogoż wyganiają? Przetoż oni sędziami
y widźiał. 23. Y zdumiał śię wszystek lud/ y mowili; Nie tenże jest on Syn Dawidow? 24. Ale Fáryzeuszowie usłyszawszy to/ rzekli; Ten nie wygania Dyabłow/ tylko przez Beelzebubá Kśiążę Dyabelskie. 25. Lecż IEzus widząc myśli ich/ rzekł im; Káżde krolestwo rozdźielone sámo przećiwko sobie/ pustoszeje; y káżde miásto álbo dom sam przećiwko sobie rozdźielony/ nieostoi śię. 26. A jesliż szátan szátáná wygania/ sam przećiwko sobie rozdźielony jest: jákoż śię tedy ostoji krolestwo jego? 27. A jesliż Ia przez Beelzebubá wyganiam dyabły/ synowie wászy przez kogoż wyganiáją? Przetoż oni sędźiámi
Skrót tekstu: BG_Mt
Strona: 14
Tytuł:
Biblia Gdańska, Ewangelia według św. Mateusza
Autor:
św. Mateusz
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
factia, i partialitates, i dymy powstały tak burzliwe/ jakich nigdy nie było. Dla ustawicznych wojen obywatele bacząc/ iż nie mogą być żadnej rzeczy Pany/ nie orzą/ ani sieją pol: kupcy nie mogą handlować: Duchowieństwo przychodzi do ostatniej mizeriej: Szlachta niszczeje pod takim uciążeniem roztyrków: i tak zgoła wszystka kraina pustoszeje i ginie/ a Francuzowie niebożęta zbierają pożytki nasienia rozsianego tam od Kaluina/ i od jego uczniów. Domowe też ich wojny są owocem przymierza ich z Turkami i z Heretykami uczynionego. Francja. Pierwsze księgi. Pierwszej części, Europa. Francja. Pierwsze księgi. AQVITANIA.
PRzebywszy góry Pireńskie/ zaraz wjeżdżamy w Aquitanią/
factia, y partialitates, y dymy powstáły ták burzliwe/ iákich nigdy nie było. Dla vstáwicznych woien obywátele bacząc/ iż nie mogą być żadney rzeczy Pány/ nie orzą/ áni śieią pol: kupcy nie mogą hándlowáć: Duchowieństwo przychodźi do ostátniey mizeriey: Szláchtá nisczeie pod tákim vćiążeniem rostyrkow: y ták zgoła wszystká kráiná pustoszeie y ginie/ á Fráncuzowie niebożętá zbieráią pożytki naśienia rozśiánego tám od Káluiná/ y od iego vczniow. Domowe też ich woyny są owocem przymierza ich z Turkámi y z Heretykámi vczynionego. Francia. Pierwsze kśięgi. Pierwszey częśći, Europá. Fráncia. Pierwsze kśięgi. AQVITANIA.
PRzebywszy gory Pireńskie/ záraz wieżdżamy w Aquitánią/
Skrót tekstu: BotŁęczRel_I
Strona: 29
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. I
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
wielka nieumiejętność o rzeczach Boskich. Przeszkodziły potym pomnożeniu wiary w obu tych Prowincjach/ sekty przewrotności Luterskiej i Kalwińskiej/ Nowochrzczeńskiej i Arriańskiej. Zwinglianowie pobudowali/ już nieblizu Zbor/ i tamże zaraz szkołę wielką w Wilnie kosztem nie małym/ kędy się psuje wszytka prawie młodź Litewska. Lecz dziś już/ z laski Bożej/ pustoszeje/ za przybyciem tam Jezuitów; do których szkół/ dla sławy ich posyłają syny swe/ nawet i heretycy/ i Ruś odszczepieńcy; azatym postępkiem/ i za inszemi pilnościami/ wiele wiara ś. zyskuje: i nawraca się tam ustawicznie wiele osób zacnych. Miedzy iszemi śrzodkami/ któremi P. Bóg wszechmogący dziwnie pomaga budowaniu
wielka nieumieiętność o rzeczách Bozkich. Przeszkodźiły potym pomnożeniu wiáry w obu tych Prowincyách/ sekty przewrotnośći Luterskiey y Kálwińskiey/ Nowochrzczeńskiey y Arriáńskiey. Zwinglianowie pobudowáli/ iuż nieblizu Zbor/ y támże záraz szkołę wielką w Wilnie kosztem nie máłym/ kędy się psuie wszytká práwie młodź Litewská. Lecz dźiś iuż/ z láski Bożey/ pustoszeie/ zá przybyćiem tám Iezuitow; do ktorych szkoł/ dla sławy ich posyłáią syny swe/ náwet y haeretycy/ y Ruś odsczepieńcy; ázátym postępkiem/ y zá inszemi pilnośćiámi/ wiele wiárá ś. zyskuie: y náwráca się tám vstáwicznie wiele osob zacnych. Miedzy iszemi śrzodkámi/ ktoremi P. Bog wszechmogący dźiwnie pomaga budowániu
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 117
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
1. Papież Cesarza wyklął i z Państwa złożył.
FRyderyk Cesarz na napomnienie i prośby Papieskie nic nie dbał/ ale nowych zbrodni do dawnych przydawał; to jest/ na Rzymski Kościół różnych w Rzymie pobudzał/ chcąc Papieża z Kardynałami wygnać z swej Stolice/ swoim dziedzictwem Włoską ziemię zowiąc/ i tak przez tego Cesarza kościoły pustoszały; że do Nuceryj Miasta Mahometany wprowadziwszy/ tam pałac budując/ część nań Kościoła Katedralnego obrócił/ tam gdzie Ołtarze były/ Kloaki czyniąc/ etc. Papież go wyklął w Kwietnia Niedzielę/ i też klątwę w dzień Wieczerzy Pańskiej potwierdził/ i Biskupom ją głosić kazał. Nad to wyzuł go z Cesarskiej godności/ i
1. Papież Cesárzá wyklął i z Páństwá złożył.
FRyderyk Cesarz ná nápomnienie i proźby Papieskie nic nie dbał/ ále nowych zbrodni do dawnych przydawał; to iest/ ná Rzymski Kośćioł rożnych w Rzymie pobudzał/ chcąc Papieżá z Kárdynałámi wygnáć z swey Stolice/ swoim dźiedźictwem Włoską źiemię zowiąc/ i tak przez tego Cesárzá kośćioły pustoszáły; że do Nuceryi Miástá Máhometány wprowadźiwszy/ tám pałac buduiąc/ część nań Kośćiołá Kátedralnego obroćił/ tam gdźie Ołtarze były/ Kloaki czyniąc/ etc. Papież go wyklął w Kwietnia Niedźielę/ i też klątwę w dźień Wieczerzy Páńskiey potwierdźił/ i Biskupom ią głośić kazał. Nad to wyzuł go z Cesárskiey godnośći/ i
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 87
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
