nie wie o takiej biesiedzie! 617. Do jednego hermafrodyty.
Nie wiem, hermafrodytą przecz cię ludzie zową, Jakobyś i mężczyzną był i białogłową. Ja z ciebie tych dwóch natur nie mogę wyłatać, Chyba żebyś się miał dać na dwoje rozpłatać. Atoli jednak powiem o tym zdanie moje: Kiepeś a pyje nosisz, otoż masz oboje. 618. O fraszkach.
Właśnie jakby też chciał mieć kto bez dusze ciało, Kto chce by się nic złego w wiersze nie pisało. 619. Na wieniec.
Nadobny kwiat, cudniejszy świat, najpiękniejsza cnota. Wierna chęci, za pamięci otwórz szczęściu wrota. 620. Na
nie wie o takiej biesiedzie! 617. Do jednego hermafrodyty.
Nie wiem, hermafrodytą przecz cię ludzie zową, Jakobyś i mężczyzną był i białogłową. Ja z ciebie tych dwoch natur nie mogę wyłatać, Chyba żebyś się miał dać na dwoje rozpłatać. Atoli jednak powiem o tym zdanie moje: Kiepeś a pyje nosisz, otoż masz oboje. 618. O fraszkach.
Właśnie jakby też chciał mieć kto bez dusze ciało, Kto chce by się nic złego w wiersze nie pisało. 619. Na wieniec.
Nadobny kwiat, cudniejszy świat, najpiękniejsza cnota. Wierna chęci, za pamięci otworz szczęściu wrota. 620. Na
Skrót tekstu: NaborWierWir_I
Strona: 320
Tytuł:
Wiersze
Autor:
Daniel Naborowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1620 a 1640
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1640
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1910
