jego lepszy urząd niż was, zwodziciele, Co do piekła dusz ludzkich zawozicie wiele. III
Dambrowskim-eś się nazwał - zow się i Dębowskim, Możesz jeśli chcesz jeszcze zwać się Powrozowskim. Wszytko to tobie służy: dąb, powróz, dąbrowa, Godnyś żeby twa była kruczą strawą głowa. Godzieneś gdzie na dębie drwa rąbić piętami, Godzieneś tak dąbrowy strzec wespół z sowami. Lepiej ci być gajowym, niż dusz ludzkich katem, Lepiej niż ludzie zwodzić, pożegnać się z światem. IV
Wielka by cię godność ksze Dambrowski podkała, Gdyby cię gdzie w dąbrowie gałąź kołysała. Byłbyś superpendentem z prostego ministra, Wyrażając Judasza twego magistra
jego lepszy urząd niż was, zwodziciele, Co do piekła dusz ludzkich zawozicie wiele. III
Dambrowskim-eś się nazwał - zow się i Dębowskim, Możesz jeśli chcesz jeszcze zwać się Powrozowskim. Wszytko to tobie służy: dąb, powróz, dąbrowa, Godnyś żeby twa była kruczą strawą głowa. Godzieneś gdzie na dębie drwa rąbić piętami, Godzieneś tak dąbrowy strzec wespół z sowami. Lepiej ci być gajowym, niż dusz ludzkich katem, Lepiej niż ludzie zwodzić, pożegnać się z światem. IV
Wielka by cię godność ksze Dambrowski podkała, Gdyby cię gdzie w dąbrowie gałąź kołysała. Byłbyś superpendentem z prostego ministra, Wyrażając Judasza twego magistra
Skrót tekstu: RamMKolKontr
Strona: 263
Tytuł:
Kolenda
Autor:
Mikołaj Aleksander Ramułt
Drukarnia:
Jan Wolrab
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pisma religijne, satyry
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Kontrreformacyjna satyra obyczajowa w Polsce XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Zbigniew Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Gdańsk
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Gdańskie Towarzystwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1968
wymłocek z korca jedenastego. Każdy woły swoje powinien zimie opatrować i straż nocną odprawować. D. Ordynaria ogrodników i powinność. — Mają przysiewku: mają żyta kor. 1, grochu w. 1, lnu w. 1, ich nasieniem. Powinność ich płoty grodzić, dachy naprawiać, strażą nocną kolejno odprawować, drwa rąbić, w żniwa na szychcie robić, po żniwach młócić na korzec jedenasty. Ordynaria ratajów. — Rataje mają krowy i świnie dworskie, każdy ma przysiewku żyta korcy 3, grochu w. 2, lnu w. 2 ich nasieniem, owsa pańskim nasieniem kor. 2, żyta kor. 10, jęczmienia kor. 3½
wymłocek z korca jedenastego. Każdy woły swoje powinien zimie opatrować i straż nocną odprawować. D. Ordynaria ogrodników i powinność. — Mają przysiewku: mają żyta kor. 1, grochu w. 1, lnu w. 1, ich nasieniem. Powinność ich płoty grodzić, dachy naprawiać, strażą nocną kolejno odprawować, drwa rąbić, w żniwa na szychcie robić, po żniwach młócić na korzec jedenasty. Ordynaria ratajów. — Rataje mają krowy i świnie dworskie, każdy ma przysiewku żyta korcy 3, grochu w. 2, lnu w. 2 ich nasieniem, owsa pańskim nasieniem kor. 2, żyta kor. 10, jęczmienia kor. 3½
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 151
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
się nie godzi. Mieszka w niej pasturz. Ordynaria ogrodników i powinność. — Mają mieszkanie wolne, po kawale roli i ogrody, przysiewku mają: grochu po wiertłu, lnu po wiertłu ich nasieniem. Powinność ich płoty grodzić i naprawiać, dachy reparować, jednym codziennie robić, kolejno straż nocną przy oborze odprawować, drwa rąbić, w żniwa na szychcie robić, po żniwach młócą w stodole na korzec jedenasty, tłukę robią dni 3 na strawie pańskiej. F. Chałupa pańska przy kołowrócie, w której mieszka ogrodnik, w szachulec niezły, z dachem starym; drzwi dwoje na biegunach, komin i kominek w lepiankę, piec kachelkowy dobry, okienka
się nie godzi. Mieszka w niej pasturz. Ordynaria ogrodników i powinność. — Mają mieszkanie wolne, po kawale roli i ogrody, przysiewku mają: grochu po wiertłu, lnu po wiertłu ich nasieniem. Powinność ich płoty grodzić i naprawiać, dachy reparować, jednym codziennie robić, kolejno straż nocną przy oborze odprawować, drwa rąbić, w żniwa na szychcie robić, po żniwach młócą w stodole na korzec jedenasty, tłukę robią dni 3 na strawie pańskiej. F. Chałupa pańska przy kołowrocie, w której mieszka ogrodnik, w szachulec niezły, z dachem starym; drzwi dwoje na biegunach, komin i kominek w lepiankę, piec kachelkowy dobry, okienka
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 192
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
, z wełną do Gdańska lub Torunia za dzień. Czynsz dają z posiadła zł. 1 gr. 10, kapłonów 4 albo za każdego gr. 9, jajec 20, przędzy cienkiej łokieć. Włóki: Ogrodnicy — 1, jest ich 5, mają chałupy pańskie i ogrody; powinność ich do piwa robienia kolejno drwa rąbić, dachy naprawiać, płoty grodzić, na szychtę i siać idą, straż nocną odprawują, wymłocku biorą korzec jedenasty. Od robienia piwa temu, co pomaga, słodzin dają węborków 2, cienkuszu węborków 2, piwa stofów 3. Kaczmarz — 1, piwo i gorzałkę pańską szynkuje, na tłukę we żniwa sierpem i orać
, z wełną do Gdańska lub Torunia za dzień. Czynsz dają z posiadła zł. 1 gr. 10, kapłonów 4 albo za każdego gr. 9, jajec 20, przędzy cienkiej łokieć. Włóki: Ogrodnicy — 1, jest ich 5, mają chałupy pańskie i ogrody; powinność ich do piwa robienia kolejno drwa rąbić, dachy naprawiać, płoty grodzić, na szychtę i siać idą, straż nocną odprawują, wymłocku biorą korzec jedenasty. Od robienia piwa temu, co pomaga, słodzin dają węborków 2, cienkuszu węborków 2, piwa stoffów 3. Kaczmarz — 1, piwo i gorzałkę pańską szynkuje, na tłukę we żniwa sierpem i orać
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 202
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
łyczywo. Dam wam złoty. Wszak mię samego tak wiele kosztują/ pirwej niżeli z boru wyjadę. A jeszcze tak daleko muszę wozić. Bierzcie pieniądze/ a jedźcie zemną. A dalekoż tam jachać? Tu mieszkam nie daleko od bramy/ nad rowem * groblą) na cmentarzu. Panie/ a dacie te drwa rąbić? Dam/ a cóżci mam dać do fury? A na wiele je dacie rozrąbić? Na trzy/ na cztery szczepy. Więc mi dacie cztery grosze. Drogiś ty rębca/ trzyć dam. Wejcie/ jako to drwa sękowate. Od czegoż masz siekierę i kliny? Słuchaj Bracie/ a niechciał
łycżywo. Dam wam złoty. Wszák mię sámego ták wiele kosztują/ pirwey niżeli z boru wyjádę. A jeszcże ták dáleko muszę woźić. Bierzćie pieniądze/ á jedźćie zemną. A dálekoż tám jácháć? Tu mieszkam nie dáleko od bramy/ nád rowem * groblą) ná cmyntarzu. Pánie/ á daćie te drwá rąbić? Dam/ á cożći mam dáć do fury? A ná wiele je daćie rozrąbić? Ná trzy/ ná cżtery szcżepy. Więc mi daćie cżtery grosze. Drogiś ty rębcá/ trzyć dam. Weyćie/ jáko to drwá sękowáte. Od cżegoż masz śiekierę y kliny? SLuchay Bráćie/ á niechćiał
Skrót tekstu: VolcDial
Strona: 86v
Tytuł:
Viertzig dialogi
Autor:
Nicolaus Volckmar
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
rozmówki do nauki języka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
