, pogotowiu go czekiąc: ale ta teraźniejsza konfusia dla niepłace między nami, niepozwoliła tego do efektu przywieść. Obwieściłem jednak wcześnie wszystkie chorągwie, aby o tem niebezpieczeństwie wiedząc, gotowi do ruszenia na ordynacją moję czekali. Wziąłem wczora wiadomość, że nieprzyjaciel ku Nowemu miastu i Brodnicy ruszył się; zaczem zaras na koń wsiadam, tym to pułkom rozkazawszy się co prędzej różnemi przeprawami przez Wisłę przeprawiać. Mam nadzieję w miłosierdziu bożem, że nieodniesie nieprzyjaciel
pociechy, bo i w Nowem mieście jest więcej niż tysiąc człeka, i do Brodnice Pana Butlerowi draganowie poszli. Pana Boga zatem prosząc abym o szczęśliwej wiktoriej W. K
, pogotowiu go czekjąc: ale ta terazniejsza confusia dla niepłace między nami, niepozwoliła tego do effektu przywieść. Obwieściłem jednak wcześnie wszystkie chorągwie, aby o tém niebespieczeństwie wiedząc, gotowi do ruszenia na ordynatią moję czekali. Wziąłem wczora wiadomość, że nieprzyjaciel ku Nowemu miastu i Brodnicy ruszył się; zaczém zaras na koń wsiadam, tym to pułkom roskazawszy się co prędzéj różnemi przeprawami przez Wisłę przeprawiać. Mam nadzieję w miłosierdziu bożém, że nieodniesie nieprzyjaciel
pociechy, bo i w Nowém mieście jest więcéj niż tysiąc człeka, i do Brodnice Pana Buthlerowi draganowie poszli. Pana Boga zatém prosząc abym o sczęśliwej victoriej W. K
Skrót tekstu: KoniecSListy
Strona: 66
Tytuł:
Listy Stanisława Koniecpolskiego Hetmana
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1672
Data wydania (nie wcześniej niż):
1672
Data wydania (nie później niż):
1672
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
u przeprawy przez Ossę trzymał. Zaczemem i ja we wtorek przeszły ku wieczorowi do niego przyszedł i wojsko niemal wszystko Waszej Król. Mści ze wtorku na środę przez most się na tę stronę przeprawiło. Co widząc nieprzyjaciel trzy regimenty piechoty, które już był przed przyjściem mojem przeprawił, pod Kłódką między lasy, błoty dobrze zaras ufortifikowawszy, sam na drugiej stronie rzeki stanął; na kilku miejscach, gdzie były przeprawy przez Ossę, potężne szańce stawia; nie dla inszej rozumiem przyczyny, tylko żeby wszystkie pasy po tej stronie do Księstwa zagrodził, aby tem lepszy zgłodzonemu wojsku uczynił i fortecę swoję dostatecznym prowiantem opatrzył. Omyliła nas nadzieja pewnej, którejeśmy
u przeprawy przez Ossę trzymał. Zaczémem i ja we wtorek przeszły ku wieczorowi do niego przyszedł i wojsko niemal wszystko Waszéj Król. Mści ze wtorku na środę przez most się na tę stronę przeprawiło. Co widząc nieprzyjaciel trzy regimenty piechoty, które już był przed przyjściem mojém przeprawił, pod Kłódką między lasy, błoty dobrze zaras ufortifikowawszy, sam na drugiej stronie rzeki stanął; na kilku miejscach, gdzie były przeprawy przez Ossę, potężne szańce stawia; nie dla inszej rozumiem przyczyny, tylko żeby wszystkie pasy po téj stronie do Xięstwa zagrodził, aby tém lepszy zgłodzonemu wojsku uczynił i fortecę swoję dostatecznym prowiantem opatrzył. Omyliła nas nadzieja pewnéj, któréjeśmy
Skrót tekstu: KoniecSListy
Strona: 112
Tytuł:
Listy Stanisława Koniecpolskiego Hetmana
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1672
Data wydania (nie wcześniej niż):
1672
Data wydania (nie później niż):
1672
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
. Mści sine praesidijs, niedawszy mi znać, (lubo na osadę ich wojskaby mi niestało) porzucają;
jakoż i dnia wczorajszego w Pokrzywno, niezastawszy w niem żywej dusze, nieprzyjaciel wjechał, i tam się zawarł; rozumiemci, że i tam się trzymać niebędzie; jednak i jabym go zaras z tamtąd rad wyrzucił, bym się na pewne consideratiae, które w liście J. Mści Księdza Kanclerzowym mianuję, nieoglądał. Azali P. Bóg zdarzy i poda okazują, której pilno szukam, wywabić z fortelu nieprzyjaciela i onego za szczęściem i sprawiedliwością W. K. Mści, Pana mego miłościwego, zażyć
. Mści sine praesidijs, niedawszy mi znać, (lubo na osadę ich wojskaby mi niestało) porzucają;
jakoż i dnia wczorajszego w Pokrzywno, niezastawszy w niém żywéj dusze, nieprzyjaciel wjechał, i tam się zawarł; rozumiemci, że i tam się trzymać niebędzie; jednak i jabym go zaras z tamtąd rad wyrzucił, bym się na pewne consideratiae, które w liście J. Mści Xiędza Kanclerzowym mianuję, nieoglądał. Azali P. Bóg zdarzy i poda okazują, któréj pilno szukam, wywabić z fortelu nieprzyjaciela i onego za sczęściem i sprawiedliwością W. K. Mści, Pana mego miłościwego, zażyć
Skrót tekstu: KoniecSListy
Strona: 113
Tytuł:
Listy Stanisława Koniecpolskiego Hetmana
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1672
Data wydania (nie wcześniej niż):
1672
Data wydania (nie później niż):
1672
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
Anielskich, ani zapłaty dobrej dla dobrych, ani złej dla złych; żadnych nie prżyimowali Tradycyj. Pięć tylko Ksiąg Mojżeszowych trzymali, Proroków nie akceptując: Ducha Z negabant. Za taką ich nauką szło wiele Kapłanów, i pierwszych Panów Żydowskich. Trzecią mieli Sektę PHARISAEORUM, którzy się nazwali od słowa Fa- O Sektach Żydowskiej Religii
ras albo Paresch, znaczącego separację, albo odłączenie, iż byli od innych Żydów odłączeni. Błędów tych Pryncypał był SAMMAI. To wszystko trzymali, co i Sadducaei, do tego przydawali wiele powierzchownych Ceremonii, któremiby sobie wenerację, i dobrą opinię zjednali, zgoła byli to Hypocrite. Ciała żądzy za grzech nie mieli, dusz
Anielskich, ani zapłaty dobrey dla dobrych, ani złey dla złych; żadnych nie prżyimowali Tradycyi. Pięć tylko Ksiąg Moyżeszowych trzymali, Prorokow nie akceptuiąc: Ducha S negabant. Za táką ich nauką szło wiele Kapłanow, y pierwszych Panow Zydowskich. Trzecią mieli Sektę PHARISAEORUM, ktorzy się nazwali od słowa Pha- O Sektach Zydowskiey Religii
ras albo Paresch, znaczącego separácyę, albo odłączenie, iż byli od innych Zydow odłączeni. Błędow tych Pryncypał był SAMMAI. To wszystko trzymáli, co y Sadducaei, do tego przydawàli wiele powierzchownych Ceremonii, ktoremiby sobie weneracyę, y dobrą opinię ziednali, zgoła byli to Hypocritae. Ciáłá żądzy za grzech nie mieli, dusz
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1066
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
Nouemb., jednak ja za drugimi idąc odkładamy go do dnia dziesiątego Miesiąca siódmego Września/ to jest Sptembra, mając stąd koniekturę Historyjej owej/ w której czytamy/ Mensae septimo, die 10. Sabbathum erit memoriale clangoris tubarum, et vocabitur Sanctum. Sobota będzie pamięcią trąbienia trąb/ i będzie nazwana Świętą, i zaras przydaje Mense septimo, die 10. erit dies expiationis, et celebritas sancta erit vobis, aflietisq animas vestras in eo, et offeretis holocaustum Domino. Miesiąca siódmego/ dnia dziesiątego/ niechaj będzie dzień oczyszczenia/ i odprawowanie święta/ którego umartwicie Dusze wasze/ i będziecie ofiarować ofiarę Panu. Także i na drugim miejscu rozkazuje
Nouemb., iednák ia zá drugimi idąc odkłádamy go do dniá dźieśiątego Mieśiącá śiodme^o^ Wrześniá/ to iest Sptembra, máiąc ztąd koniekturę Historiey owey/ w ktorey czytamy/ Mensae septimo, die 10. Sabbathum erit memoriale clangoris tubarum, et vocabitur Sanctum. Sobotá będźie pámięćią trąbienia trąb/ y będźie názwána Swiętą, y záras przydáie Mense septimo, die 10. erit dies expiationis, et celebritas sancta erit vobis, afflietisq animas vestras in eo, et offeretis holocaustum Domino. Mieśiącá śiodmego/ dniá dźieśiątego/ niechay będźie dźień oczyszczenia/ y odpráwowánie świętá/ ktorego vmartwićie Dusze wásze/ y będźiećie ofiárowáć ofiárę Pánu. Tákze y ná drugim mieyscu roskázuie
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 130
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
DZIĘKOWANIE JEGO MĆI PANU KONIECPOLSKIEMU, Hetmanowi polnemu koronnemu za jego odwagi w różnych ekspedyciach, od Koła Poselskiego przez Jego Mści Pana Jakuba Sobieskiego. (Na Seymie Toruńskim w r. 1626.)
Gdyby to zacne Królewstwo Polskie Romanam superbiam sectaretur wszytkieby oras Korony na głowę Wm. Mci Panie Hetmanie Koronny włożyć musiało. A co rozdzielnie w owej RzpI. zasłużonym dawano, Fabio civicam, Decio obsidionalem, Manlio muralem, taby in compendium znieść musiała, i zbiegłe w jednę kupę cnoty wszytkimi oras praemiis decorare. Kto bowiem miejsca naturą trudne, tym więcej arte i potęgą
DZIĘKOWANIE JEGO MĆI PANU KONIECPOLSKIEMU, Hetmanowi polnemu koronnemu za iego odwagi w różnych expedyciach, od Koła Poselskiego przes Jego Mści Pana Jakuba Sobieskiego. (Na Seymie Toruńskim w r. 1626.)
Gdyby to zacne Królewstwo Polskie Romanam superbiam sectaretur wszytkieby oras Korony na głowę Wm. Mći Panie Hetmanie Koronny włożyć musiało. A co rozdzielnie w owej RzpI. zasłużonym dawano, Fabio civicam, Decio obsidionalem, Manlio muralem, taby in compendium znieść musiała, y zbiegłe w jednę kupę cnoty wszytkimi oras praemiis decorare. Kto bowiem mieysca naturą trudne, tym więcey arte y potęgą
Skrót tekstu: SobJakDziękKoniec
Strona: 238
Tytuł:
Dziękowanie Jego Mci Panu Koniecpolskiemu...
Autor:
Jakub Sobieski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1626
Data wydania (nie wcześniej niż):
1626
Data wydania (nie później niż):
1626
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
1626.)
Gdyby to zacne Królewstwo Polskie Romanam superbiam sectaretur wszytkieby oras Korony na głowę Wm. Mci Panie Hetmanie Koronny włożyć musiało. A co rozdzielnie w owej RzpI. zasłużonym dawano, Fabio civicam, Decio obsidionalem, Manlio muralem, taby in compendium znieść musiała, i zbiegłe w jednę kupę cnoty wszytkimi oras praemiis decorare. Kto bowiem miejsca naturą trudne, tym więcej arte i potęgą nieprzyjacielską, z ręku nieprzyjacielskich wydarł? Kto zniosł i principilos jego, których na furiam et facem, na splondrowanie Państw Jego Kr. Mci wysypał, bez wszelkiej krwie swoich, podziwienia godnym szczęściem sub iugum misit? Kto nakoniec tak siła laureas
1626.)
Gdyby to zacne Królewstwo Polskie Romanam superbiam sectaretur wszytkieby oras Korony na głowę Wm. Mći Panie Hetmanie Koronny włożyć musiało. A co rozdzielnie w owej RzpI. zasłużonym dawano, Fabio civicam, Decio obsidionalem, Manlio muralem, taby in compendium znieść musiała, y zbiegłe w jednę kupę cnoty wszytkimi oras praemiis decorare. Kto bowiem mieysca naturą trudne, tym więcey arte y potęgą nieprzyiacielską, z ręku nieprzyjacielskich wydarł? Kto zniosł y principilos iego, których na furiam et facem, na splondrowanie Państw Jego Kr. Mći wysypał, bez wszelkiey krwie swoich, podziwienia godnym szczęściem sub iugum misit? Kto nakoniec tak siła laureas
Skrót tekstu: SobJakDziękKoniec
Strona: 238
Tytuł:
Dziękowanie Jego Mci Panu Koniecpolskiemu...
Autor:
Jakub Sobieski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1626
Data wydania (nie wcześniej niż):
1626
Data wydania (nie później niż):
1626
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
, nie tak avide, jako więcej verecunde o swoich przymiotach słuchasz. Bierzesz tedy Wm. najpierwsze praemium in hoc amplissimo Reipublicae theatro immortalitatis . Z tego tu placu posteritas licencją bierze i cnotę, wiarę, męstwo i krew samę za ojczyznę przelaną: jako sementem niezgasłego wieku zakładu. Nieszkodzą nic mortales cineres, gdy coras na ten plac publiczny prodibis wodzom i wojskom na otrożność i naukę, bonis civibus in exemplum, wszystkim jako skarb i pignus nieśmiertelnej sławy zostaniesz. Bierz Wm. powtore drugie praemium Judicii Jego Kr. Mci, P. N. M. Pomazańca Bożego, Publici Parentis, który i usty i sercem mówi: Inveni servum
, nie tak avide, iako więcey verecunde o swoich przymiotach słuchasz. Bierzesz tedy Wm. naypierwsze praemium in hoc amplissimo Reipublicae theatro immortalitatis . Z tego tu placu posteritas licentią bierze y cnotę, wiarę, męstwo y krew samę za oyczyznę przelaną: iako sementem niezgasłego wieku zakładu. Nieszkodzą nic mortales cineres, gdy coras na ten plac publiczny prodibis wodzom y woyskom na otrożność y naukę, bonis civibus in exemplum, wszystkim iako skarb y pignus nieśmiertelney sławy zostaniesz. Bierz Wm. powtore drugie praemium Judicii Jego Kr. Mći, P. N. M. Pomazańca Bożego, Publici Parentis, który y usty y sercem mówi: Inveni servum
Skrót tekstu: SobJakDziękKoniec
Strona: 239
Tytuł:
Dziękowanie Jego Mci Panu Koniecpolskiemu...
Autor:
Jakub Sobieski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1626
Data wydania (nie wcześniej niż):
1626
Data wydania (nie później niż):
1626
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
. Potentia omnes animi motus in facta impellit, et valdè periculosum est, ne cui licet facere quod vult, is velit quod non licet. Nic tedy potym w to niebezpieczeństwo wdawać wolności nasze. Bo minuuntur iura, quoties gliscit potestas, nec vtendum imperio, vbi legibus agi possit. Aleć przydam/ że oras (jakom to powiedział) nie potrzebna. Abowiem wszytek W. M. Dyskurs/ którym do odmiany radzisz/ tylko do tej przyczyny się ściąga/ iż Państwa wolne/ niemogą odnieść wnierządzie poprawy/ tylko przez władzą jednego/ który i prawa w egzekucją/ i dobre obyczaje w używanie/ powagą swą wprowadzić
. Potentia omnes animi motus in facta impellit, et valdè periculosum est, ne cui licet facere quod vult, is velit quod non licet. Nic tedy potym w to niebespieczeństwo wdawáć wolnośći násze. Bo minuuntur iura, quoties gliscit potestas, nec vtendum imperio, vbi legibus agi possit. Aleć przydam/ że oras (iákom to powiedźiał) nie potrzebna. Abowiem wszytek W. M. Dyskurs/ ktorym do odmiány rádźisz/ tylko do tey przyczyny się śćiąga/ iż Pánstwá wolne/ niemogą odnieść wnierządźie popráwy/ tylko przez władzą iednego/ ktory y práwá w exekucyą/ y dobre obyczáie w vżywánie/ powagą swą wprowádźić
Skrót tekstu: OpalŁRoz
Strona: G4
Tytuł:
Rozmowa plebana z ziemianinem
Autor:
Łukasz Opaliński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1641
Data wydania (nie wcześniej niż):
1641
Data wydania (nie później niż):
1641
Stanąwszy oblicznie przed nasze prawo vcciwy Waczław Jemiołka i Sebastian Długoz dobrowolnie zupełnie, nieprzimuszonemi będąc, zeznali, ze Hanus Smyd przedał vcciwemu Szabikowi zagrodę swoją własną lezącą miedzy Michałem Miskowicem a Foltą Rutem za grzywien trzydzieści liczby i monety Polskiej, licząc w każdą grzywnę po gr. 48, którego to kupna litkupem podpili i pieniądze zaras pod zieloną rozgę dal te grzywien 30, i powziąwszy Hanus Smyd kwitował Stanisława Sabika, i przez ludzi wyssej mianowanych groszem swoim własnem tenże Hanus Smyd wyrzekł się stej zagrody nic tam niemiec sam i dzieci jego, co slysąc Stanisław Sabik grosso suo proprioinmemoriam firmavit iuri.
428. Tomas Witanek stanąwszy oblicznie przed nasze
Stanąwszy oblicznie przet nasze prawo vcciwÿ Waczław Iemiołka ÿ Sebastiąn Długoz dobrowolnie zupełnie, nieprzimuszonemi będąc, zeznali, ze Hanus Smÿd przedał vcciwemu Szabikowi zagrodę swoię własną lezącą miedzy Michałem Miskowicęm a Foltą Ruthęm za grzywięn trzydziesci liczby ÿ monetÿ Polskiey, licząc w każdą grzywnę po gr. 48, ktorego to kupna litkupem podpili ÿ pieniądze zaras pod zieloną rozgę dal te grzywien 30, ÿ powziąwszÿ Hanus Smÿd kwitował Stanisława Sabika, ÿ przes ludzi wÿsseÿ mianowanÿch groszem swoim własnem tenze Hanus Smyd wÿrzekł sie stey zagrodÿ nic tam niemiec sąm ÿ dzieci iego, co slÿsąc Stanisław Sabik grosso suo proprioinmemoriam firmavit iuri.
428. Thomas Witanek stanąwszÿ oblicznie przet nasze
Skrót tekstu: KsKomUl
Strona: 49
Tytuł:
Księga gromadzka wsi Komborska Wola
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Komborska Wola
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1604 a 1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1604
Data wydania (nie później niż):
1683
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
