czym aby równe zostawały/ a nie paczyły się. Gdy podeschną dobrze/ w prasie na formeczce swej wyciśnij. Torchę na tejże formeczce w prasie potrzymaj/ żeby się zastały. A tak i bez ognia pięknie się wyBiją. Trzymaj je jednak pod ciężarem miernym w równi/ aby się nie paczyły aż do zażywania. Raszplą obrownasz do roboty. 2. Chceszli mieć z żółwiowej jakoby kości tak sobie postąp. Uczyń ług z popiołu głąbów kapuścianych suchych/ albo z potaszu/ albo inszego pojołu mocnego. Weś wapna nie gaszonego/ litrargirum albo glejty żółtej/ ługiem to oboje rozpraw przygęściej trochę a ciepło. Rozłoż po części tu i owdzie
czym aby rowne zostáwały/ á nie páczyły się. Gdy podeschną dobrze/ w práśie ná formeczce swey wyćiśniy. Torchę ná teyże formeczce w práśie potrzymáy/ żeby się zástáły. A ták i bez ogniá pięknie się wyBiią. Trzymáy ie iednák pod ćiężárem miernym w rowni/ áby się nie páczyły áż do záżywánia. Rászplą obrownász do roboty. 2. Chceszli mieć z żołwiowey iákoby kośći ták sobie postąp. Vczyń ług z popiołu głąbow kápuśćiánych suchych/ álbo z potászu/ álbo inszego poiołu mocnego. Weś wapna nie gászonego/ litrárgirum álbo gleyty żołtey/ ługiem to oboie rospraw przygęściey trochę á ćiepło. Rozłoż po częśći tu i owdźie
Skrót tekstu: SekrWyj
Strona: 127
Tytuł:
Sekret wyjawiony
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Colegii Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1689
Data wydania (nie wcześniej niż):
1689
Data wydania (nie później niż):
1689
toż już żadnej trudności nie ma) oneż części skleić trzeba. Przetoż miej żelazo w ogniu /tudzież i klej z trochą żółci żmieszany. Zelaskiem zagrzej papier gdzie masz kleić/ klejem namazane części spajaj ciepło/ na spajaniu trochą chustki klejem napuszczoną przyłóż aby się statecznie trzymało. Złożywszy cale i skleiwszy część/ raszplą nierówności zniesiesz. Miej potym gips albo kretę tartą na kamieniu malarskim/ lentrychem go rozpraw nim robotę nanieś/ niech uschnie/ skrzypem albo nożykami pięknie porównaj wszędzie. Potym pędzeł śliną w gębie omaczając nim smaruj robotę. tak się pięknie zrówna gips naniesiony. Naostatek miej miseczkę w której jaje całe/ to jest bialek z
toż iuż żádney trudnośći nie ma) oneż częśći zkleić trzeba. Przetoż miey żelázo w ogniu /tudziesz i kley z trochą żołći żmieszány. Zeláskiem zágrzey pápier gdźie masz kleić/ kliiem namazane częśći spaiay ćiepło/ ná spaiániu trochą chustki kliiem nápuszczoną przyłoż áby się státecznie trzymáło. Złożywszy cále i zkleiwszy część/ rászplą nierownośći znieśiesz. Miey potym gips albo kretę tártą na kámieniu málárskim/ lentrychem go rospráw nim robotę nánieś/ niech uschnie/ skrzypem álbo nożykámi pięknie porownáy wszędźie. Potym pędzeł śliną w gębie omáczáiąc nim smáruy robotę. ták się pięknie zrowná gips nánieśiony. Náostátek miey miseczkę w ktorey iáie cáłe/ to iest biálek z
Skrót tekstu: SekrWyj
Strona: 161
Tytuł:
Sekret wyjawiony
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Colegii Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1689
Data wydania (nie wcześniej niż):
1689
Data wydania (nie później niż):
1689
wnet i woda się rzuci. Insze.
Nietoperz przywiązany suchy w woreczku płóciennym/ koniowi mocz wzrusza/ a czyni toż i inszemu bydłu. Insze.
Scabiosa ziele/ zową je Polna Driakiew/ tej nasienie uwarzone z wodą i pić dane pomaga. Insze mocniejsze, a te i kamień pędzą.
Rogu Jelenia zabitego natrzy raszplą łyżkę pełną/ a daj koniowi wypić w winie białym/ a to potężnie pędzi barzo/ że też czasem i ze krwią woda napół pójdzie. Insze.
Weźmi garść czosnku polnego/ co go zową Pór/ abo ług/ z główkami i zielem/ przylej trochę wody/ a uwarz go/ wyciśni sok z niego
wnet y wodá się rzući. Insze.
Nietoperz przywiązány suchy w woreczku płoćiennym/ koniowi mocz wzrusza/ á czyni toż y inszemu bydłu. Insze.
Scabiosa źiele/ zową ie Polna Dryakiew/ tey naśienie vwárzone z wodą y pić dáne pomaga. Insze mocnieysze, á te y kámień pędzą.
Rogu Ieleniá zábitego nátrzy rászplą łyżkę pełną/ á day koniowi wypić w winie biáłym/ á to potężnie pędźi bárzo/ że też czásem y ze krwią wodá nápoł poydźie. Insze.
Weźmi garść czosnku polnego/ co go zową Pór/ ábo ług/ z głowkámi y źielem/ przyley trochę wody/ á vwarz go/ wyćiśni sok z niego
Skrót tekstu: DorHip_II
Strona: Oijv
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_II
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
mocz popłynie zarazem.
Jestci barzo sieła różnych śrzodków na tę chorobę/ ale ich i opisować mało trzeba/ bo i tych dosyć. Tego tyle jeszcze nie przemilczę. Pisze Absyrtus Greczyn/ że to lekarstwo naleziono w księgach jednego zacnego człowieka/ nazwanego Mago Carthaginensis, na zadzierżenie moczu/ za barzo pewne: Uskrób/ abo raszplą napiłuj rogu z kopyta nóg pewnych konia chorującego na dole/ gdzie podkowa lega/ i stłucz je dobrze na proch/ a przylawszy do niego wina białego z pół kwarty dobrej/ wlej koniowi przez prawą nozdrzę/ żeby wypił. Tenże pisał/ że Castoreo to jest Bobrowym strojem kurzony koń dobrze/ przykrywszy go płótnem abo
mocz popłynie zárázem.
Iestći bárzo śiełá rożnych śrzodkow ná tę chorobę/ ále ich y opisowáć máło trzebá/ bo y tych dosyć. Tego tyle ieszcze nie przemilczę. Pisze Absyrtus Greczyn/ że to lekárstwo náleźiono w kśięgách iednego zacnego człowieká/ názwánego Mago Carthaginensis, ná zádźierżenie moczu/ zá bárzo pewne: Vskrob/ ábo rászplą nápiłuy rogu z kopytá nog pewnych koniá choruiącego ná dole/ gdźie podkowá lega/ y stłucz ie dobrze ná proch/ á przylawszy do niego winá białego z puł kwarty dobrey/ wley koniowi przez práwą nozdrzę/ żeby wypił. Tenże pisał/ że Castoreo to iest Bobrowym stroiem kurzony koń dobrze/ przykrywszy go płotnem ábo
Skrót tekstu: DorHip_II
Strona: Oiij
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_II
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
polerowany dobrze dla przejźrzenia duszy w dziele na słońcu albo na powietrzu, przy nim nóż w pochwie, cyrkiel i styl, formy do rac górnych i rozmaitych, moździerz dla tłuczenia materyjej do robienia ogniów, memoriał do pisania, dryl do niego, kilka punktów stalnych dla przewiercenia zapału nowego do działa, młotek, rzezak, raszplę, piłek rozmaitych do żelaza, hufcąg, łyżka do ołowiu, szale z funtem. A który by ni miał instrumentów i drugich, o których teraz milczę, pod winą złotych 25 do skrzynki. ROZDZIAŁ VIII
Inżynier gdy już pokaże porządek instrumentów, odchodząc ma dać szeląg do skrzynki na drwa cejgwartowi, którymi w piecu palił
polerowany dobrze dla przejźrzenia duszy w dziele na słońcu albo na powietrzu, przy nim nóż w pochwie, cyrkiel i styl, formy do rac górnych i rozmaitych, mozdzerz dla tłuczenia materyjej do robienia ogniów, memoryjał do pisania, dryl do niego, kilka punktów stalnych dla przewiercenia zapału nowego do działa, młotek, rzezak, raszplę, piłek rozmaitych do żelaza, hufcąg, łyżka do ołowiu, szale z funtem. A który by ni miał instrumentów i drugich, o których teraz milczę, pod winą złotych 25 do skrzynki. ROZDZIAŁ VIII
Indzinier gdy już pokaże porządek instrumentów, odchodząc ma dać szeląg do skrzynki na drwa cejgwartowi, którymi w piecu palił
Skrót tekstu: AquaPrax
Strona: 460
Tytuł:
Praxis ręczna działa
Autor:
Andrzej Dell'Aqua
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1639
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1639
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Tadeusz Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1969
