. Pana Referendarza/ I. M. P. Wajęrowa/ I. M. Pana Kopycińskiego/ I.M. Pana Dunikowskiego/ I. M. Pana Skuminowa. Te roty wyszedszy/ zaraz z nieprzyjacielem bitwę stoczyły. Potkała się chorągiew I. M. Pana Strusowa prawym skrzydłem/ I. M. Pana Referendarzowa i Pana Dunikowskiego lewym. A ze srzodku na czołoszła I. M. Pana Krajczego/ I. M. Pana Bałabanowa/ I. M. Pana Małyńskiego/I. M. Pana Kopycińskiego. Tam skoczywszy przeciwko nieprzyjacielowi/ aż w rzekę Jażwę Moskwę wegnali. A ci strzelcy których była Moskwa zasadżyła nad brzegiem/
. Páná Refferendarzá/ I. M. P. Wáięrowá/ I. M. Páná Kopyćinskiego/ I.M. Páná Dunikowskiego/ I. M. Páná Skuminowá. Te roty wyszedszy/ záraz z nieprzyiaćielem bitwę stoczyły. Potkałá sie chorągiew I. M. Páná Strusowá práwym skrzydłem/ I. M. Páná Refferendarzowá y Páná Dunikowskiego lewym. A ze srzodku ná czołoszłá I. M. Páná Kráyczego/ I. M. Páná Báłábanowá/ I. M. Páná Máłynskiego/I. M. Páná Kopyćinskiego. Tám skoczywszy przećiwko nieprzyiaćielowi/ áż w rzekę Iáżwę Moskwę wegnáli. A ći strzelcy ktorych byłá Moskwá zásádżiłá nád brzegiem/
Skrót tekstu: PasŻoł
Strona: Bijv
Tytuł:
Pasja żołnierzów obojga narodów
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
tedy lit. był naznaczony Strawiński, podkomorzy starodubowski; od Mniszchowej, podkomorzyny lit. — Pawłowski, komisarz dóbr Mniszchowskich generalny; od Ogińskiego, pisarza polnego, i dwóch wojewodzanek trockich, teraźniejszej Brzostowskiej, pisarzowej wielkiej W. Ks. Lit., i Wielhorskiej, oboźnej
wielkiej koronnej — ja; od Przezdzieckiej, teraźniejszej referendarzowej lit. — Zawadzki; od Platerowej, wojewodziny mścisławskiej, i Brzostowskiej, kasztelanowej połockiej — Sulatycki. A że książę teraźniejszy kanclerz przydany był opiekunem od króla Ogińskiemu, wojewodzicowi trockiemu, naówczas cześnikowi lit., a teraźniejszemu pisarzowi polnemu W. Ks. Lit., i dwom siostrom jego, teraźniejszej Wielhorskiej i Brzostowskiej,
tedy lit. był naznaczony Strawiński, podkomorzy starodubowski; od Mniszchowej, podkomorzyny lit. — Pawłowski, komisarz dóbr Mniszchowskich generalny; od Ogińskiego, pisarza polnego, i dwóch wojewodzanek trockich, teraźniejszej Brzostowskiej, pisarzowej wielkiej W. Ks. Lit., i Wielhorskiej, oboźnej
wielkiej koronnej — ja; od Przezdzieckiej, teraźniejszej referendarzowej lit. — Zawadzki; od Platerowej, wojewodziny mścisławskiej, i Brzostowskiej, kasztelanowej połockiej — Sulatycki. A że książę teraźniejszy kanclerz przydany był opiekunem od króla Ogińskiemu, wojewodzicowi trockiemu, naówczas cześnikowi lit., a teraźniejszemu pisarzowi polnemu W. Ks. Lit., i dwom siostrom jego, teraźniejszej Wielhorskiej i Brzostowskiej,
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 254
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
kiedy wdzięczna pamiętnego serca refleksja, o winnej od niego upewnia rekompensie, nieprzyjdzie oczekiwane witającemu nadzieje stroskliwym pasować się umysłem, żeby godna tak wielki fawor był nadgrodzony wdzięcznością, bo wie że oddając siebie samego na taką satysfakcją za takie zdobywa się łaski, nulla quibus reddi gratia digna potest. Rozwinie się i WMPani Mościa Pani Referendarzowa w miłej pamięci łaska, która lubego pilnej zrenice powabu, osobliwie i Macierzyńskiego afektu pieszczoty zupełną ustępujesz cesyą, kiedy dożywotnią w sercu ImPana Starosty Bolesławskiego pamięć nieodwdzięczonego nigdy Dobrodziejstwa, w ustawicznych usługach wydawać się będzie wdzięcznością. Odniesiecie zacni Rodzicy, jasne statecznej argumenta propensyj, kiedy już dziś ImcPan Starosta, za udarowany prezent rzadką z
kiedy wdzięczna pámiętnego sercá reflexya, o winney od niego upewnia rekompensie, nieprzyidzie oczekiwane witaiącemu nadzieie ztroskliwym pásowáć się umysłem, żeby godna ták wielki fawor był nadgrodzony wdzięcznością, bo wie że oddáiąc siebie samego ná táką satisfakcyą zá tákie zdobywa się łáski, nulla quibus reddi gratia digna potest. Rozwinie się y WMPáni Mościa Páni Referendarzowa w miłey pámięci łáská, ktora lubego pilney zrenice powabu, osobliwie y Macierzyńskiego affektu pieszczoty zupełną ustępuiesz cesyą, kiedy dożywotnią w sercu ImPana Starosty Bolesławskiego pámięć nieodwdzięczonego nigdy Dobrodzieystwa, w ustáwicznych usługách wydawáć się będzie wdzięcznością. Odniesiecie zacni Rodzicy, iásne státeczney argumenta propensyi, kiedy iuż dziś ImcPan Stárosta, zá udárowány prezent rzadką z
Skrót tekstu: DanOstSwada
Strona: 31
Tytuł:
Swada polska i łacińska t. 1, vol. 2
Autor:
Jan Danejkowicz-Ostrowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1745
Data wydania (nie wcześniej niż):
1745
Data wydania (nie później niż):
1745
senatus consilii praesentis. Die 4 martii
Królestwo ichm. nie było w kościele na nabożeństwie tak rannym, jako i wieczornym, ale w kaplicy na zwyczajnej pasyjej, po której włoska muzyka skomponowane nowe pieśni in gratiam festu ś. Kazimierza śpiewała i grała, których exemplare tu adiungo. Był obraz ubrany od klejnotów ręką imp. referendarzowej kor. świętego tego. Kazanie miał im. ks. sufragan przemyski; thema założywszy: „sint lumbi vestri praecincti et lucemae ardentes in manibus vestris“, pokazał, że nie tylko na świecie nie ujdzie, ale się i do nieba nie zejdzie, kto się opasać nie umie, do ognia zaś nie trzeba teraz
senatus consilii praesentis. Die 4 martii
Królestwo ichm. nie było w kościele na nabożeństwie tak rannym, jako i wieczornym, ale w kaplicy na zwyczajnej pasyjej, po której włoska muzyka skomponowane nowe pieśni in gratiam festu ś. Kazimierza śpiewała i grała, których exemplare tu adiungo. Był obraz ubrany od klejnotów ręką jmp. referendarzowej kor. świętego tego. Kazanie miał jm. ks. sufragan przemyski; thema założywszy: „sint lumbi vestri praecincti et lucemae ardentes in manibus vestris“, pokazał, że nie tylko na świecie nie ujdzie, ale się i do nieba nie zejdzie, kto się opasać nie umie, do ognia zaś nie trzeba teraz
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 201
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
