Antoniego, generała artylerii W. Ks. Lit., umarła. Ożenił się z drugą żoną, wdową Pakoszową, chorążyną nadworną lit., z domu Kryszpinówną, kasztelanką trocką, ale mu się z tą drugą żoną nie powiodło. Była dziwnego humoru pani. Poszli do rozwodu z racji non assistentiae szlubowi proprii parochi. Rekoncyliował ich biskup wileński Zienkowicz i sam im powtórnie benedixit, ale to niedługo trwało. Znowu poszli do rozwodu. Konsystorz wileński, jak powiedają, za skarbem pociągnął. Dał rozwód. Pakoszowa zamilkła naówczas z apelacją, ale wprędce apellationis, jako to w prawie duchownym idzie, zaniosła manifest. Gdy zaś Sołłohub za indultem biskupa wileńskiego
Antoniego, generała artylerii W. Ks. Lit., umarła. Ożenił się z drugą żoną, wdową Pakoszową, chorążyną nadworną lit., z domu Kryszpinówną, kasztelanką trocką, ale mu się z tą drugą żoną nie powiodło. Była dziwnego humoru pani. Poszli do rozwodu z racji non assistentiae szlubowi proprii parochi. Rekoncyliował ich biskup wileński Zienkowicz i sam im powtórnie benedixit, ale to niedługo trwało. Znowu poszli do rozwodu. Konsystorz wileński, jak powiedają, za skarbem pociągnął. Dał rozwód. Pakoszowa zamilkła naówczas z apelacją, ale wprędce apellationis, jako to w prawie duchownym idzie, zaniosła manifest. Gdy zaś Sołłohub za indultem biskupa wileńskiego
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 149
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
poskarżyć na opresją honoru naszego przez księcia kanclerza ułożoną i rozpublikowaną.
A że przy samej hetmanowej, jako siostrzenicy księcia kanclerza, nie mogłem obszernie mówić, więc strzymałem się. To tylko hetmanowi powiedziałem, że bytność jego w Wołczynie będzie od księcia kanclerza publikowana, że hetman szukał z nim rekoncyliacji i że się rekoncyliował, co wielką w Litwie przed początkiem trybunału wileńskiego uczyni impresją. Żałował tego hetman, że był w Wołczynie, i powiedział, że go hetmanowa na to namówiła. Potem, rozjechawszy się z hetmanem, pisałem do niego list do Bielska, obszernie moje wynurzywszy na księcia kanclerza żale, od którego respons odebrałem taki
poskarżyć na opresją honoru naszego przez księcia kanclerza ułożoną i rozpublikowaną.
A że przy samej hetmanowej, jako siestrzenicy księcia kanclerza, nie mogłem obszernie mówić, więc strzymałem się. To tylko hetmanowi powiedziałem, że bytność jego w Wołczynie będzie od księcia kanclerza publikowana, że hetman szukał z nim rekoncyliacji i że się rekoncyliował, co wielką w Litwie przed początkiem trybunału wileńskiego uczyni impresją. Żałował tego hetman, że był w Wołczynie, i powiedział, że go hetmanowa na to namówiła. Potem, rozjechawszy się z hetmanem, pisałem do niego list do Bielska, obszernie moje wynurzywszy na księcia kanclerza żale, od którego respons odebrałem taki
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 505
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
hetman wielki lit., takie z swojej strony starania czynił. Najprzód, jak miał zawsze nie zgadzającego się z sobą księcia Hieronima Radziwiłła, chorążego wielkiego lit., któremu nic nie był winien i owszem zawsze mu się zasługował, ale jakąś nienawiść zawsze odbierał, tak starał się i przez pokorne listy, i przez przyjaciół rekoncyliować z sobą. Książę albowiem chorąży, nie tylko że pan wielki, miał wielu w Litwie trzymających dobra słuckie, a bojących się, aby nie dał do okupna konsensów, miał obligowanych sobie, ale też miał wojska swego nadwornego, dobrze egzercytowanego, około trzech tysięcy oprócz ziemian i Kozaków z gruntu służbę wojenną odprawujących; a
hetman wielki lit., takie z swojej strony starania czynił. Najprzód, jak miał zawsze nie zgadzającego się z sobą księcia Hieronima Radziwiłła, chorążego wielkiego lit., któremu nic nie był winien i owszem zawsze mu się zasługował, ale jakąś nienawiść zawsze odbierał, tak starał się i przez pokorne listy, i przez przyjaciół rekoncyliować z sobą. Książę albowiem chorąży, nie tylko że pan wielki, miał wielu w Litwie trzymających dobra słuckie, a bojących się, aby nie dał do okupna konsensów, miał obligowanych sobie, ale też miał wojska swego nadwornego, dobrze egzercytowanego, około trzech tysięcy oprócz ziemian i Kozaków z gruntu służbę wojenną odprawujących; a
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 647
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
za Szczyttem, kasztelanem smoleńskim. Księżna wojewodzina nowogródzka, nie wiem, co jej w nos wlazło, tak mnie ozięble przyjęła, żem tam niedługo bawiąc, pospieszył do Nowogródka. Gdzie gdy stanąłem, dowiedziałem się, że Sapieha podkanclerzy jest w Nieświeżu, a to z tych dwóch racji. Pierwsza, aby rekoncyliował Sosnowskiego, pisarza lit., z księciem Radziwiłłem, hetmanem wielkim lit., który Sosnowski,
jako się wyżej wyraziło, był pod dekretami kontumacyjnymi wojskowymi z delacji Szłaboszewicza, towarzysza petyhorskiego, jakoby miał konfederacją przeciwko księciu hetmanowi wielkiemu fomentować, w czym dowodów nie było. Przyjechał tedy Sapieha, podkanclerzy lit., z Sosnowskim
za Szczyttem, kasztelanem smoleńskim. Księżna wojewodzina nowogródzka, nie wiem, co jej w nos wlazło, tak mnie ozięble przyjęła, żem tam niedługo bawiąc, pospieszył do Nowogródka. Gdzie gdy stanąłem, dowiedziałem się, że Sapieha podkanclerzy jest w Nieświeżu, a to z tych dwóch racji. Pierwsza, aby rekoncyliował Sosnowskiego, pisarza lit., z księciem Radziwiłłem, hetmanem wielkim lit., który Sosnowski,
jako się wyżej wyraziło, był pod dekretami kontumacyjnymi wojskowymi z delacji Szłaboszewicza, towarzysza petyhorskiego, jakoby miał konfederacją przeciwko księciu hetmanowi wielkiemu fomentować, w czym dowodów nie było. Przyjechał tedy Sapieha, podkanclerzy lit., z Sosnowskim
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 754
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
, przy całej po sejmiku kompanii w Czerwonym Dworze znajdującej się, przyobiecał nie tylko nie mścić się za krzywdy, jako i dotąd nie wspomniał i nie wspomina, ale owszem z dobrą przyjaźnią przed WYMPanią stolnikową, co i przed WMPanem na początku trybunału powtórzył, kiedy WMPan in praesentia IWYPana kasztelana i IMPana marszałka, i innych rekoncyliowałeś się opisywać, zaś na sejmiku JOKsięcia IMci kanclerza i IWYMPana podskarbiego jakbyś WMPan pretendował od jednego IMPana marszałka, kiedy tanta authoritate JOKsiążę IMĆ hetman ułożony projekt WMPana, ażeby sprawa nie była intentowana, podany księciu IMci, przez IPana marszałka nie był
podpisany, co referturprzywołuje się do pamięci WMPana. Pilność zaś na
, przy całej po sejmiku kompanii w Czerwonym Dworze znajdującej się, przyobiecał nie tylko nie mścić się za krzywdy, jako i dotąd nie wspomniał i nie wspomina, ale owszem z dobrą przyjaźnią przed WJMPanią stolnikową, co i przed WMPanem na początku trybunału powtórzył, kiedy WMPan in praesentia JWJPana kasztelana i JMPana marszałka, i innych rekoncyliowałeś się opisywać, zaś na sejmiku JOKsięcia JMci kanclerza i JWJMPana podskarbiego jakbyś WMPan pretendował od jednego JMPana marszałka, kiedy tanta authoritate JOKsiążę JMĆ hetman ułożony projekt WMPana, ażeby sprawa nie była intentowana, podany księciu JMci, przez JPana marszałka nie był
podpisany, co referturprzywołuje się do pamięci WMPana. Pilność zaś na
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 838
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
modlitwą, drugie dla odpuszczenia grzechów, i obrzezują się, bałwochwalstwami się bawią, a Dzieci obrzezują w 13. lat, dla tego że Izmael ich Patriarcha w tym wieku obrzezany, mają jeden post w Miesiąc, który święcą nic nie jedząc cały dzień tylko w wieczor, kiedy zaś który złamie post, to się idzie rekoncyliować przed swego Sadrę jakoby Biskupa, który musi przysięgać przed nim na Alkoran jako więcej nie złamie postu, i za to mu karę naznacza, i tak czynią i w innych występkach przeciwko Alkoranowi, ta zaś spowiedź zowie się u nich TOBA. Persowie mają swoich Nauczycielów Duchownych, nad któremi jest jeden Przełożony zwany SADRA CASSA
modlitwą, drugie dla odpuszczenia grzechow, y obrzezuią się, báłwochwalstwámi się báwią, á Dzieci obrzezuią w 13. lát, dla tego że Izmáel ich Pátryárchá w tym wieku obrzezány, máią ieden post w Miesiąc, ktory swięcą nic nie iedząc cáły dzień tylko w wieczor, kiedy záś ktory złámie post, to się idzie rekoncyliowáć przed swego Sadrę iákoby Biskupá, ktory musi przysięgáć przed nim ná Alkoran iáko więcey nie złámie postu, y zá to mu kárę náznácza, y ták czynią y w innych występkách przeciwko Alkoránowi, tá záś spowiedź zowie się u nich TOBA. Persowie máią swoich Náuczycielow Duchownych, nád ktoremi iest ieden Przełożony zwány SADRA CASSA
Skrót tekstu: ŁubŚwiat
Strona: 582
Tytuł:
Świat we wszystkich swoich częściach
Autor:
Władysław Aleksander Łubieński
Drukarnia:
Wrocławska Akademia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wrocław
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1740
Data wydania (nie wcześniej niż):
1740
Data wydania (nie później niż):
1740
tego Domu i w Inflanciech.
DŁUŻEWSKI herbu Pobóg, w Chełmskiej Ziemi. Krzysztof i Jędrzej Podwojewodzy Czerski z Mazowieckim Województwem podpisali elekcją Jana Kazimierza. Zygmunt miał za sobą Konstancją Linowską, z której córka Augusta. Jan Biskup Gracjanopolitański Sufragan Chełmski, Administrator Biskupstwa Kamienieckiego, po odebranym Kamieńcu Podolskim od Turków 1699. kościół tam Katedralny rekoncyliował: Brat jego Kazimierz Kasztelan Chełmski, Chorążym jeszcze tylko będąc, Marszałkował w Trybunale Koronnym 1714, zostawił dwóch synów, (z których młodszy miał za sobą Barbarę Humiecką Podczaszankę Łukowską,) i córkę Agnieszkę Węglińską. Remigian i Jędrzej 1674 kwitnęli. Zofia była za Kazimierzem Gorzkowskim.
DŁUZNIEWSKI herbu Dołęga, w Płockim Województwie.
tego Domu y w Inflanciech.
DŁUŻEWSKI herbu Pobog, w Chełmskiey Ziemi. Krzysztof y Jędrzey Podwoiewodzy Czerski z Mázowieckim Woiewodztwem podpisali elekcyą Janá Káźimierzá. Zygmunt miał zá sobą Konstáncyą Linowską, z ktorey corka Augusta. Jan Biskup Gracyanopolitáński Suffragan Chełmski, Administrator Biskupstwá Kámienieckiego, po odebránym Kámieńcu Podolskim od Turkow 1699. kościoł tam Kátedralny rekoncyliował: Brat iego Káźimierz Kásztelan Chełmski, Chorążym ieszcze tylko będąc, Marszałkował w Trybunale Koronnym 1714, zostawił dwoch synow, (z ktorych młodszy miał zá sobą Bárbárę Humiecką Podczászankę Łukowską,) y corkę Agnieszkę Węglińską. Remigian y Jędrzey 1674 kwitnęli. Zofia byłá zá Káźimierzem Gorzkowskim.
DŁUZNIEWSKI herbu Dołęga, w Płockim Woiewodztwie.
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 43
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
znać, że duce d'Aumale jedzie przecię przeciwko królewiczowi, - jest to książę jedno przednie francuskie, z domu książąt lotaryńskich i Guisów, który jeszcze pod one zawieruchy, między królem francuskim, Henrykiem czwartym a książęty ligi
katolickiej, będąc jeden z tych, nie chciał się potem nigdy, chociaj się drudzy pogodzili, z królem rekoncyliować, ale udawszy się do króla hiszpańskiego został jego wazalem, i pensją znaczną na każdy rok brał od niego, i w Brukseles od 30 lat mieszka. Jako go proskrybowano, ukarano absentem, czytać o tem Tuana i inszych historyków. Człowiek jest septuagenario bliski, cerą i humorem naszemu imci panu staroście żmudzkiemu bardzo podobien.
znać, że duce d'Aumale jedzie przecię przeciwko królewicowi, - jest to książę jedno przednie francuskie, z domu książąt lotaryńskich i Guisów, który jeszcze pod one zawieruchy, między królem francuskim, Henrykiem czwartym a książęty ligi
katolickiéj, będąc jeden z tych, nie chciał się potém nigdy, chociaj się drudzy pogodzili, z królem rekoncyliować, ale udawszy się do króla hiszpańskiego został jego wazalem, i pensyą znaczną na każdy rok brał od niego, i w Bruxeles od 30 lat mieszka. Jako go proskrybowano, ukarano absentem, czytać o tém Thuana i inszych historyków. Człowiek jest septuagenario bliski, cerą i humorem naszemu jmci panu staroście żmudzkiemu bardzo podobien.
Skrót tekstu: PacOb
Strona: 62
Tytuł:
Obraz dworów europejskich
Autor:
Stefan Pac
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Kazimierz Plebański
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zygmunt Schletter
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1854
