za dozgonnego i wszystkie siły moje na skinienia łaskawego oka ich sakryfikującego sługę. Który to łaskawy zapis mój, gdy przed jurysdykcją IWWMPana Dobrodzieja zeznaję, nie tylko, że go do zgonu życia mego nienaruszenie zachować pragnę, ale też choćby ad acta perpetua terrae prawo nieśmiertelności przenoś uczyniło, tedy i sama grobowa moja inskrypcja tę wieczystą roborować będzie moją asekuracją.
Garnę się pod stopy IWPana Dobrodzieja, abym od tak skutecznego stóp pańskich dotknienia wziął sposobność należytej pióra tego obserwancji, którym nade wszystko w jednomyślnych kombinacjach sacrum nomen amicitiae zapisywać sobie życzę, a gdy iustissimorum Aristidum przyjdzie konotować sententiae, upewniam, że go nec turbidus auster nec molles athesiae in obliquum od
za dozgonnego i wszystkie siły moje na skinienia łaskawego oka ich sakryfikującego sługę. Który to łaskawy zapis mój, gdy przed jurysdykcją JWWMPana Dobrodzieja zeznaję, nie tylko, że go do zgonu życia mego nienaruszenie zachować pragnę, ale też choćby ad acta perpetua terrae prawo nieśmiertelności przenoś uczyniło, tedy i sama grobowa moja inskrypcja tę wieczystą roborować będzie moją asekuracją.
Garnę się pod stopy JWPana Dobrodzieja, abym od tak skutecznego stóp pańskich dotknienia wziął sposobność należytej pióra tego obserwancji, którym nade wszystko w jednomyślnych kombinacjach sacrum nomen amicitiae zapisywać sobie życzę, a gdy iustissimorum Aristidum przyjdzie konnotować sententiae, upewniam, że go nec turbidus auster nec molles athesiae in obliquum od
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 141
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
dozgonnego i wszystkie siły moje na skinienie łaskawego oka ich sakryfikującego sługę. Który to łaskawy zapis mój, gdy przed jurysdykcją IWWMPana Dobrodzieja zeznaję, nie tylko, że go do zgonu życia mego nienaruszenie zachować pragnę, ale też choćby do ksiąg wieczystych ziemi prawo nieśmiertelności przenoś uczyniło, tedy i sama grobowa moja inskrypcja tę wieczystą roborować będzie moją asekuracją. Garnę się pod stopy IWPana Dobrodzieja, abym od tak skutecznego stóp pańskich dotknienia wziął sposobność należytej pióra tego obser- wancji, którym nade wszystko w jednomyślnych kombinacjach święte imię przyjaźni zapisywać sobie życzę, a gdy najsprawiedliwszych Arystydów przyjdzie konotować wyroki, upewniam, że go ani burzliwy wiatr południowy, ani łagodne pasaty
dozgonnego i wszystkie siły moje na skinienie łaskawego oka ich sakryfikującego sługę. Który to łaskawy zapis mój, gdy przed jurysdykcją JWWMPana Dobrodzieja zeznaję, nie tylko, że go do zgonu życia mego nienaruszenie zachować pragnę, ale też choćby do ksiąg wieczystych ziemi prawo nieśmiertelności przenoś uczyniło, tedy i sama grobowa moja inskrypcja tę wieczystą roborować będzie moją asekuracją. Garnę się pod stopy JWPana Dobrodzieja, abym od tak skutecznego stóp pańskich dotknienia wziął sposobność należytej pióra tego obser- wancji, którym nade wszystko w jednomyślnych kombinacjach święte imię przyjaźni zapisywać sobie życzę, a gdy najsprawiedliwszych Arystydów przyjdzie konotować wyroki, upewniam, że go ani burzliwy wiatr południowy, ani łagodne pasaty
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 144
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
. Małachowskiemu, staroście oświęcimskiemu, wieś wielką 1. Kazimierzowi Ilińskiemu wieś 1. Sikorskiemu wsie 2. Wielopolskiemu, cześnikowi koronnemu, kamienicę w Krakowie.
In summa ten marnotrawny pan rozpisał miast 21 a wsi 568 i te transakcje w grodzie sandomierskim roku 1753, sabatho post festum s. Lucie u. et m., roborował, intromisji zaś w roku 1754 podopuszczał. Brał jednak książę marszałek nadworny lit. od wszystkich donatariuszów rewersalne asekuracje ręczne, iż do życia jego nie mają się do intrat i dyspozycji dóbr sobie zapisanych ani ich sukcesorowie interesować, servitium bellicum, nie wyrażając jakie: czy ordynackie, czy pospolitego ruszenia, obwarował. A gdyby co
. Małachowskiemu, staroście oświęcimskiemu, wieś wielką 1. Kazimierzowi Ilińskiemu wieś 1. Sikorskiemu wsie 2. Wielopolskiemu, cześnikowi koronnemu, kamienicę w Krakowie.
In summa ten marnotrawny pan rozpisał miast 21 a wsi 568 i te transakcje w grodzie sendomirskim roku 1753, sabatho post festum s. Luciae v. et m., roborował, intromisji zaś w roku 1754 podopuszczał. Brał jednak książę marszałek nadworny lit. od wszystkich donatariuszów rewersalne asekuracje ręczne, iż do życia jego nie mają się do intrat i dyspozycji dóbr sobie zapisanych ani ich sukcesorowie interesować, servitium bellicum, nie wyrażając jakie: czy ordynackie, czy pospolitego ruszenia, obwarował. A gdyby co
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 434
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
zabiegać trzeba temu kurczowi/ część klisterami w zwysz mianowanymi/ część też mazaniem oleo lumbricorum , amigdalarum dulcium , przydawszy pod czas i laurinum & rutacorum. Ostatni przypadek trafia się słabość jakaś/ i jakoby zemdlenie: lub to z słabości żołądka do wszytkiego ciała pochodzi/ lub też skąd inąd. Temu zabiegać potrzeba/ żołądek roborując: to jest umacniając abo kołaczkami/ abo też Morszelami. Kołaczki te niechaj będą Rotular. diarrh. abbatis N. v. weźmie je godzin dwie przed obiadem/ abo też Rotular. aromatici rosati. N. v. Także je weźmie jako i pierwsze. Morselle niechaj weźmie abo Imperatoris, abo też wedle potrzeby napisze
zábiegáć trzebá temu kurcżowi/ cżęść klisterámi w zwysz miánowánymi/ cżęść też mázániem oleo lumbricorum , amigdalarum dulcium , przydawszy pod cżas y laurinum & rutacorum. Ostátni przypadek tráfia się słábość iákaś/ y iákoby zemdlenie: lub to z słábośći żołądká do wszytkiego ćiałá pochodźi/ lub też skąd inąd. Temu zábiegáć potrzebá/ żołądek roboruiąc: to iest vmacniáiąc ábo kołacżkámi/ ábo też Morszelámi. Kołacżki te niechay będą Rotular. diarrh. abbatis N. v. wezmie ie godźin dwie przed obiádem/ ábo też Rotular. aromatici rosati. N. v. Także ie weźmie iáko y pierwsze. Morselle niechay weźmie ábo Imperatoris, ábo też wedle potrzeby nápisze
Skrót tekstu: SykstCiepl
Strona: 181.
Tytuł:
O cieplicach we Skle ksiąg troje
Autor:
Erazm Sykstus
Drukarnia:
Krzysztof Wolbramczyk
Miejsce wydania:
Zamość
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
medycyna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
Bratu, i injuriosam dawnej życzliwości czynić Metámorphosim. Bo cale ta moja funkcja nie jest forma expulsiva zabranego ku życzliwym sobie in ante affectu, albo żeby miała być corruptio przyjaźni we mnie, ta sądowej jurysdykcyj generatio. I owszem ten pierwszy ex officio koncypuję dekret, który, antiquis stándum juribus amicitiae, być słuszna dądzę, roboruję dawne Braterskiej miłości zapisy. Przyjmuję tedy sprawę W. M. M. Pana na porękę swoję, którą jak gdybym in propria był causa Judex, arbitra justitia et amore teste dekretować zechcę. Pro viribus będę obstawał, aby ta non corruat veritas: luboby adversa pars chciała pod nią dołki kopać z pozornych racyj
Brátu, y injuriosam dáwney życzliwośći czynić Metámorphosim. Bo cále tá mojá funkcya nie jest forma expulsiva zábránego ku życzliwym sobie in ante affectu, álbo żeby miáłá być corruptio przyjáźni we mnie, tá sądowey jurisdykcyi generatio. Y owszem ten pierwszy ex officio koncypuję dekret, ktory, antiquis stándum juribus amicitiae, być słuszna dądzę, roboruję dawne Bráterskiey miłośći zápisy. Przyimuję tedy spráwę W. M. M. Páná ná porękę swoję, ktorą ják gdybym in propria był causa Judex, arbitra justitia et amore teste dekretowáć zechcę. Pro viribus będę obstáwał, áby tá non corruat veritas: luboby adversa pars chćiáłá pod nią dołki kopáć z pozornych rácyi
Skrót tekstu: BystrzPol
Strona: D3
Tytuł:
Polak sensat
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
insze jakiekolwiek subalternas personas, alienationes nieotrzymywał, bez ossobliwego pozwolenia J. M. Pana Starosty Kałuskiego jako Brata rodzonego, a to sub nullitate takowych Kontractów. A tę Intercyzę i wszytkie w niej Kondicie, obiecują sobie Ich Mść ab utrinque strzymać dobremi poczciwemi słowy pod zakładem 500000 złotych, także Aktami Grodzkiemi Krasnostawskiemi jako naprędzej roborować powinni będą. Na co się rękami swemi własnemi przy podpisach Ich Mości Panów Przyjaciół spolnych ab utrinque podpisują, i pieczęci przycisnąć rozkazują. Działo się w Zamościu, dnia siódmego Listopada Roku Pańskiego Tysiąc Sześćsetnego Czterydziestego Wtórego. Jan Zamoyski Starosta Kałuski mpr. (M. P.) Aleksander Koniecpolski Ch. K. P.
insze iakiekolwiek subalternas personas, alienationes nieotrzymywał, bez ossobliwego pozwolenia J. M. Pana Starosty Kałuskiego iako Brata rodzonego, a to sub nullitate takowych Contractów. A thę Intercyzę y wszytkie w niey Condicie, obiecuią sobie Ich Mść ab utrinque strzymać dobremi poczciwemi słowy pod zakładem 500000 złotych, także Actami Grodzkiemi Krasnostawskiemi iako naprędzey roborować powinni będą. Na co się rękami swemi własnemi przy podpisach Ich Mości Panów Przyiacioł spolnych ab utrinque podpisuią, y pieczęci przycisnąć rozkazują. Działo się w Zamościu, dnia siodmego Listopada Roku Pańskiego Tysiąc Sześćsetnego Czterydziestego Wtórego. Jan Zamoyski Starosta Kałuski mpr. (M. P.) Alexander Koniecpolski Ch. K. P.
Skrót tekstu: InterZamKoniec
Strona: 362
Tytuł:
Intercyza ślubna
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
intercyzy
Tematyka:
gospodarstwo, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1642
Data wydania (nie wcześniej niż):
1642
Data wydania (nie później niż):
1642
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
. Osobliwie jednak donatię na dobrach Żytyna cum attinentiis w wojewódzwie wołyńskiem, a powiecie łuckim leżących, także sumę dwunastu tysięcy przeze mnie temuż Im. Panu wojskiemu czerwonogrodzkiemu, i jego małżonce, Kotuczy i Jurkiewicz w brahińskiej włości mojej, a województwie kijowskiem leżących, skryptem pewnym we Lwowie roborowanym wniesioną i teraźniejszą ostatnią wolą moją roboruję i aprobuję; pro debita et liquida przyznawam summa, która przy podniesieniu i wykupnie z tychże dóbr brahińskich, mnie albo sukcesora mego, nie powinna, do moich, tylko do pomienionych PP. Gawareckich małżonków albo ich sukcesorów oddana być rąk. Imci Panu Michałowi Snitowskiemu, starzemu słudze i marszałkowi dworu mego, jako
. Osobliwie jednak donatię na dobrach Żytyna cum attinentiis w wojewódzwie wołyńskiem, a powiecie łuckim leżących, także summę dwunastu tysięcy przeze mnie temuż Jm. Panu wojskiemu czerwonogrodzkiemu, i jego małżonce, Kotuczy i Jurkiewicz w brahińskiej włości mojej, a województwie kijowskiem leżących, skryptem pewnym we Lwowie roborowanym wniesioną i terazniejszą ostatnią wolą moją roboruję i approbuję; pro debita et liquida przyznawam summa, która przy podniesieniu i wykupnie z tychże dóbr brahińskich, mnie albo successora mego, nie powinna, do moich, tylko do pomienionych PP. Gawareckich małżonków albo ich successorów oddana być rąk. Jmci Panu Michałowi Snitowskiemu, starzemu słudze i marszałkowi dworu mego, jako
Skrót tekstu: KoniecSTest
Strona: 385
Tytuł:
Testament
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
testamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1682
Data wydania (nie wcześniej niż):
1682
Data wydania (nie później niż):
1682
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
Janowi Janiszowskiemu dług za koni dwa według taksy koni zapłacić powinien Im. Pan sukcesor. Nie postreme zawsze sobie kładąc w pamięci ustawiczne
prace, czułości, życzliwości Pana Pawła Lipowskiego, medyka mego, który mi lat kilkanaście wierność, i życzliwość świadczył, a wiedząc o tem, iżem in rem jego skrypt pewny na 6000 roborował w Grodzie Krasnostawskim. Zaczem te wszystko sumę sześć tysięcy in toto approbando na dobrach Hlinniki, pod Ostrogiem będące, do pierwszej sumy dwóch tysięcy przyłączam, i w też dobra exnunc wolnej dopuszczam intromissiej. Panu Eliaszowi Ulewiczowi, koniuszemu memu nadwornemu, excepto zasług jego, cztery sta złotych i klacz parę z stada tenebitur oddać
Janowi Janiszowskiemu dług za koni dwa według taxy koni zapłacić powinien Jm. Pan successor. Nie postreme zawsze sobie kładąc w pamięci ustawiczne
prace, czułości, życzliwości Pana Pawła Lipowskiego, medyka mego, który mi lat kilkanaście wierność, i życzliwość świadczył, a wiedząc o tem, iżem in rem jego skrypt pewny na 6000 roborował w Grodzie Krasnostawskim. Zaczem te wszystko summę sześć tysięcy in toto approbando na dobrach Hlinniki, pod Ostrogiem będące, do pierwszej summy dwóch tysięcy przyłączam, i w też dobra exnunc wolnej dopuszczam intromissiej. Panu Eliaszowi Ulewiczowi, koniuszemu memu nadwornemu, excepto zasług jego, cztery sta zlotych i klacz parę z stada tenebitur oddać
Skrót tekstu: KoniecSTest
Strona: 387
Tytuł:
Testament
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
testamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1682
Data wydania (nie wcześniej niż):
1682
Data wydania (nie później niż):
1682
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
. 94. na oko wyraził twierdząc. Nihil damnabilius est in militia, quàm otium: per quod vsus armorum dedisćitur, nutritur pusillanimitas, vires fatiscunt, obstrepit inertia, et ad immunditiae actus animus occupatur.
Żeby to prawda była/ acz experienćia sama uczy/ wszakże aby jednym a znacznym przykładem/ dla krótkości może się roborować. Iustinus lib: 1. pisze. Cyrusowi Monarsze Perskiemu/ gdy Lidyjczykowie rebelowali/ których powtóre zwyciężywszy/ broń i konie od nich odebrawszy/ rozkazał im Cauponias et ludicras artes, lenoćiniaque eksercere. I takci gens industria quondam potens et manu strenua, effe- Przedmowa
minata millitiae, luxuriaque virtutem pristinam perdedit. Et
. 94. ná oko wyráził twierdząc. Nihil damnabilius est in militia, quàm otium: per quod vsus armorum dedisćitur, nutritur pusillanimitas, vires fatiscunt, obstrepit inertia, et ad immunditiae actus animus occupatur.
Żeby to prawdá byłá/ ácz experienćia sámá vczy/ wszákże áby iednym á znacznym przykłádem/ dla krotkośći może się roborowáć. Iustinus lib: 1. pisze. Cyrusowi Monársze Perskiemu/ gdy Lidiyczykowie rebellowáli/ ktorych powtore zwyćiężywszy/ broń y konie od nich odebráwszy/ roskazał im Cauponias et ludicras artes, lenoćiniaque exercere. I tákći gens industria quondam potens et manu strenua, effe- Przedmowá
minata millitiae, luxuriaque virtutem pristinam perdedit. Et
Skrót tekstu: PaxUlis
Strona: B
Tytuł:
Tragedia o Ulissesie
Autor:
Adam Paxillus
Drukarnia:
Wojciech Kobyliński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
. Potocki przyjachał ze Lwowa z tymi wiadomościami, że zapewne orda wprowadza z Jass zaharę do Kamieńca. Imp. krakowski dwa paroksyzmy frebry miał bardzo ciężkie. Imp. krajczy kor. z królową im. zakończył kontrakt o Brodnicę, którą kupił za sto dwadzieścia tys. pruskiej monety, i zaraz pojachał do
grodu lwowskiego on roborować, per ratas zaś tę sumę ma wypłacić, bo razem nie mógł się determinować onej wyliczyć. Die 5 ejusdem w Kukizowie
Królestwo ichm. obiad z sobą jedli, podczas którego pytali mię, jeżeli nie mam jakiej wiadomości o wojsku litewskim, czy jest jaka nadzieja wyjścia onego do obozu; i directe do mnie król im
. Potocki przyjachał ze Lwowa z tymi wiadomościami, że zapewne orda wprowadza z Jass zaharę do Kamieńca. Jmp. krakowski dwa paroksyzmy frebry miał bardzo ciężkie. Jmp. krajczy kor. z królową jm. zakończył kontrakt o Brodnicę, którą kupił za sto dwadzieścia tys. pruskiej monety, i zaraz pojachał do
grodu lwowskiego on roborować, per ratas zaś tę sumę ma wypłacić, bo razem nie mógł się determinować onej wyliczyć. Die 5 eiusdem w Kukizowie
Królestwo ichm. obiad z sobą jedli, podczas którego pytali mię, jeżeli nie mam jakiej wiadomości o wojsku litewskim, czy jest jaka nadzieja wyjścia onego do obozu; i directe do mnie król jm
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 136
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
