? „Ba, pieszom wyszedł; gorsza, ledwiem nie uciekał. Nie chciało mi się jeszcze głodem dawać garła: Konie powyzdychały i czeladź pomarła. Głodem mi po staremu umrzeć, panie stryju: Czegom się bał przy szabli, potka mię przy kiju.” Więcże się herbem cieszyć, mój miły Roliczu, Albo orz od Budziaków gdzie na pograniczu. 82. NA JEDNEGO HERBOWNEGO
Dwu usarzów w karwaszach, w tygrysach ogromnie, Jakoś po Wielkiejnocy przyjechało do mnie. Proszą o dyskrecyją, idąc do obozu, Żebym za nocleg we wsi dał połeć do wozu. Pytam, jak zwać. Aż pierwszy: „Jestem
? „Ba, pieszom wyszedł; gorsza, ledwiem nie uciekał. Nie chciało mi się jeszcze głodem dawać garła: Konie powyzdychały i czeladź pomarła. Głodem mi po staremu umrzeć, panie stryju: Czegom się bał przy szabli, potka mię przy kiju.” Więcże się herbem cieszyć, mój miły Roliczu, Albo orz od Budziaków gdzie na pograniczu. 82. NA JEDNEGO HERBOWNEGO
Dwu usarzów w karwaszach, w tygrysach ogromnie, Jakoś po Wielkiejnocy przyjechało do mnie. Proszą o dyskrecyją, idąc do obozu, Żebym za nocleg we wsi dał połeć do wozu. Pytam, jak zwać. Aż pierwszy: „Jestem
Skrót tekstu: PotPoczKuk_III
Strona: 433
Tytuł:
Poczet herbów szlachty
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
herbarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
od Budziaków gdzie na pograniczu. 82. NA JEDNEGO HERBOWNEGO
Dwu usarzów w karwaszach, w tygrysach ogromnie, Jakoś po Wielkiejnocy przyjechało do mnie. Proszą o dyskrecyją, idąc do obozu, Żebym za nocleg we wsi dał połeć do wozu. Pytam, jak zwać. Aż pierwszy: „Jestem — rzecze — Rolicz. Krojmi się pieczętuję.” Odpowiem: „I to licz. Mam ja też siłu braci tego herbu, pora-ć Teraz właśnie na wiosnę rolę pługiem orać.” „Po toć idę — oraz się za pałasz pomacał — Żebym tym krojem trupy pogańskie wywracał.” Aż drugi: „Ja mam
od Budziaków gdzie na pograniczu. 82. NA JEDNEGO HERBOWNEGO
Dwu usarzów w karwaszach, w tygrysach ogromnie, Jakoś po Wielkiejnocy przyjechało do mnie. Proszą o dyskrecyją, idąc do obozu, Żebym za nocleg we wsi dał połeć do wozu. Pytam, jak zwać. Aż pierwszy: „Jestem — rzecze — Rolicz. Krojmi się pieczętuję.” Odpowiem: „I to licz. Mam ja też siłu braci tego herbu, pora-ć Teraz właśnie na wiosnę rolę pługiem orać.” „Po toć idę — oraz się za pałasz pomacał — Żebym tym krojem trupy pogańskie wywracał.” Aż drugi: „Ja mam
Skrót tekstu: PotPoczKuk_III
Strona: 434
Tytuł:
Poczet herbów szlachty
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
herbarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
„Lepiejś wskórał. Rychlej — rzekę — będziesz żął, co ktoś inszy zorał.” Zgadłem, bo ów, co ludzi miał orać, nie rolą, Mógł do pługu być wzięty nieborak w niewolą; A ten kosą cudzego napsowawszy żyta, Z takrocznym gospodarzem w Grybowie się wita. 83. DO KSIĘDZA ROLICZA
Rolą, księże plebanie, w swoim herbie macie, Nie dziwuję, że przeto o kościół nie dbacie, I nie masz czego słuchać waszego kazania, Kiedy w polu do mroku siedzisz od zarania. Lepiej byś Pańską, na coś święcił się, nieboże, Rolą uprawiał, żeby rodziło się zboże. WARCABNICA abo W
„Lepiejś wskórał. Rychlej — rzekę — będziesz żął, co ktoś inszy zorał.” Zgadłem, bo ów, co ludzi miał orać, nie rolą, Mógł do pługu być wzięty nieborak w niewolą; A ten kosą cudzego napsowawszy żyta, Z takrocznym gospodarzem w Grybowie się wita. 83. DO KSIĘDZA ROLICZA
Rolą, księże plebanie, w swoim herbie macie, Nie dziwuję, że przeto o kościół nie dbacie, I nie masz czego słuchać waszego kazania, Kiedy w polu do mroku siedzisz od zarania. Lepiej byś Pańską, na coś święcił się, nieboże, Rolą uprawiał, żeby rodziło się zboże. WARCABNICA abo W
Skrót tekstu: PotPoczKuk_III
Strona: 434
Tytuł:
Poczet herbów szlachty
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
herbarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Rokszycką Kasztelanką Połaniecką, atoli Paprocki przydaje, że to był ostatni potomek Spitygniewa Wojewody Łęczyckiego: z tym wszystkim ja in Ms. czytałem że z tej Rokszyckij spłodził dwóch Synów. Hieronima, który z Gosławską Starościanką Będzieńską wszedł w kontrakty małżeńskie, i Stanisława, którego zda mi się córka dostała fię w Małżeństwo Bartłomiejowi Zaleskiemu Roliczowi.
Dąbrowski herbu Radwan, w Ziemi Warszawskiej. Jan Miecznik Rożański i Adam Żądło Dąbrowscy, w Ziemi Rożańskiej pisali się na elekcją Jana III. Maciej i Marcin na Władysława IV. Jan w Ziemi Nurskiej na Jana Kazimierza, Kazimierz w Ziemi Warszawskiej 1674.
Dąbrowski herbu Rawicz, w Województwie Podlaskim. O tych ani Paprocki
Rokszycką Kasztelanką Połaniecką, atoli Paprocki przydaie, że to był ostatni potomek Spitygniewa Woiewody Łęczyckiego: z tym wszystkim ia in Ms. czytałem że z tey Rokszyckiy zpłodził dwoch Synow. Hieronima, który z Gosławską Staroscianką Będzienską wszedł w kontrakty małżeńskie, y Stanisława, ktorego zda mi się corka dostała fię w Małżeństwo Bartłomieiowi Zaleskiemu Roliczowi.
Dąbrowski herbu Radwan, w Ziemi Warszawskiey. Jan Miecznik Rożański y Adam Żądło Dąbrowscy, w Ziemi Rożańskiey pisali się ná elekcyą Jana III. Maćiey y Marćin na Władysława IV. Jan w Ziemi Nurskiey na Jana Kazimierza, Kazimierz w Ziemi Warszawskiey 1674.
Dąbrowski herbu Rawicz, w Woiewodztwie Podlaskim. O tych ani Paprocki
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 8
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
był syn Aleksander, który umarł w roku 1718.
Herbowni.
Drogomir Kikut Kulikowski Potrykowski Romatowski Sadowski.
¤DROGON herbu Przerowa w Sandomierskim Województwie. N. Drogon, którego z Rabsztyńskii, siostry rodzonej, tej, co była za Janem Balem Podkomorzycem Sanockim, syn Franciszek 1692. Drogoński Mikołaj, miał zą sobą Agnieszkę Tarnowską herbu Rolicz. Drogosław Herb.
POdobny jest Ogończykowi, ma być w polu czerwonym pół pierzcienia białego, luboć Paproc: o herbach, nie wiedział, jak to rezolwować, czy to pół pierzcienia, czy Księżyc nie pełny, czy pół koła: na nim strzała do góry prosto żelezcem, pole tego herbu chcą mieć drudzy błękitne
był syn Alexánder, ktory umarł w roku 1718.
Herbowni.
Drogomir Kikut Kulikowski Potrykowski Romatowski Sadowski.
¤DROGON herbu Przerowa w Sendomirskim Woiewodztwie. N. Drogon, ktorego z Rabsztyńskii, siostry rodzoney, tey, co była za Janem Balem Podkomorzycem Sanockim, syn Fránciszek 1692. Drogoński Mikołay, miał zą sobą Agnieszkę Tarnowską herbu Rolicz. Drogosław Herb.
POdobny iest Ogończykowi, ma bydź w polu czerwonym poł pierzcienia białego, luboć Paproc: o herbach, nie wiedział, iak to rezolwowáć, czy to poł pierzcienia, czy Xiężyc nie pełny, czy poł kołá: ná nim strzała do gory prosto żelezcem, pole tego herbu chcą mieć drudzy błękitne
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 81
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
tego. Nad to, że temi czasy już niektórzy herb Drużynę, Srzeniawą, i Srzeniawę Drużyną zowią, dla tego ja o tym klejnocie, początkach, Przodkach, familiantach, pod herbem Srzeniawa, da Bóg mówić będę.
DRWALEWSKI herbu Ogończyk w Kujawach, to nasi Pisarze, atoli że Drwalewscy z Drwalewa w Łęczyckim herbu Rolicz używają, widziałem sam pieczęć tego Domu, chyba że insi są Ogończykowie, inni Roliczowie. Stanisław Podsędek Łęczycki, 1589. z sejmu naznaczony do korektury praw koronnych. Konstyt. fol. 516. et 1601, fol: 734. Jędrzej w Łęczyckim umarł 1645, Rotmistrz sławny Starowol,: in Monum.
DRWALEWSKI
tego. Nad to, że temi czasy iuż niektorzy herb Drużynę, Srzeniawą, y Srzeniawę Drużyną zowią, dla tego ia o tym kleynocie, początkách, Przodkach, familiantach, pod herbem Srzeniawa, da Bog mowić będę.
DRWALEWSKI herbu Ogończyk w Kuiawach, to nasi Pisarze, atoli że Drwalewscy z Drwalewa w Łęczyckim herbu Rolicz używaią, widziałem sam pieczęć tego Domu, chyba że insi są Ogończykowie, inni Roliczowie. Stanisław Podsędek Łęczycki, 1589. z seymu naznaczony do korrektury praw koronnych. Constit. fol. 516. et 1601, fol: 734. Jędrzey w Łęczyckim umarł 1645, Rotmistrz sławny Starowol,: in Monum.
DRWALEWSKI
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 97
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
