nieszpetny, św. Zuzanny, kędy jej święte ciało i innych kilka świętych męczenników leży.
Dnia 25 Februarii puściłem się wodą do Neapolim na faluce, kędy, favente vento, die 26 na noc stanąłem, lubo z Rzymu do Neapolim stapiędziesiąt mil włoskich rachują. Dokąd inaczej jechać niepodobna (dla bandytów, którzy rozbójstwem się bawią, nie zabijając przecie, jeno obierając cale ze wszytkiego, samego żywcem puszczają!), jeno albo wodą, albo też z prokacym ordynarynym kursorem w kompanijej kilkunastu kawalerów; nic z sobą nie biorąc penitus, jeno owemu prokacemu i za stół, i za
pojazd, to jest za konia i za
nieszpetny, św. Zuzanny, kędy jej święte ciało i innych kilka świętych męczenników leży.
Dnia 25 Februarii puściłem się wodą do Neapolim na faluce, kędy, favente vento, die 26 na noc stanąłem, lubo z Rzymu do Neapolim stapiędziesiąt mil włoskich rachują. Dokąd inaczej jechać niepodobna (dla bandytów, którzy rozbójstwem się bawią, nie zabijając przecie, jeno obierając cale ze wszytkiego, samego żywcem puszczają!), jeno albo wodą, albo też z prokacym ordynarynym kursorem w kompaniej kilkunastu kawalerów; nic z sobą nie biorąc penitus, jeno owemu prokacemu i za stół, i za
pojazd, to jest za konia i za
Skrót tekstu: BillTDiar
Strona: 211
Tytuł:
Diariusz peregrynacji po Europie
Autor:
Teodor Billewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży, pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1677 a 1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1678
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Marek Kunicki-Goldfinger
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Biblioteka Narodowa
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2004
do zbytkowania takiego przywiodło? R. Na płacz ludzki i zdzierstwo poprzysięgli godło. Q. A długo też nieszczęsną ojczyznę łupili? R. Póki z ostatniej nici jej nie obłupili. Q. A czemuż te na koniec spalili rozbójce? R. Bo się bali, by piorun nie trząsł na przywódcę. TERTIUM EpitafiUM
Rozbójstwo rodzicielką, łupiestwo ochmistrzyni, Płaczu ludzkiego fasa krzywd hospodaryni. Tu mać rycerska leży, cnót adoracja, Płacz na grobie, a ciesz się, że zdechła, kto mija. Przez ogień gardło dawszy tu tchu odbieżała, Bodajże z wynaleźcą i w piekle gorzała.
do zbytkowania takiego przywiodło? R. Na płacz ludzki i zdzierstwo poprzysięgli godło. Q. A długo też nieszczęsną ojczyznę łupili? R. Póki z ostatniej nici jej nie obłupili. Q. A czemuż te na koniec spalili rozbójce? R. Bo się bali, by piorun nie trząsł na przywódcę. TERTIUM EPITAPHIUM
Rozbójstwo rodzicielką, łupiestwo ochmistrzyni, Płaczu ludzkiego fasa krzywd hospodaryni. Tu mać rycerska leży, cnót adoracyja, Płacz na grobie, a ciesz się, że zdechła, kto mija. Przez ogień gardło dawszy tu tchu odbieżała, Bodajże z wynaleźcą i w piekle gorzała.
Skrót tekstu: MorszHSumBar_I
Strona: 278
Tytuł:
Sumariusz
Autor:
Hieronim Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
i pracy. Jeruzalem strzegli, i bronili ślepi i chromi od Jebuzejczyków na Murach lokowani, według Ksiąg: 2. Królewskich Cap. 5. Miasta Tyrus bronili Pigmejczykowie, to jest Karli, według Liraena, o Rzeczypospolitej, którą utrzymuje oszczędność.
ZBYTNIA ROZRZUTNOSC i zbytek rujnują Respublicas: bo Poddanych do ubóstwa, potym do rozbójstwa prowadzą. Niezłamany Annibal póki nie rozpuszczony w Kapui deliciarum miejscu: Rozkosz go pokonała, którego Rzymskie nie mogło Oręże; Aleksander Wielki Wschodnie zwyciężywszy Państwa, od rozkoszy zwyciężony: Debellatus super mensas Alexander: Nasz Polski Bolesław Śmiały, z pod Kijowa jak z podkijów powrócił, tak cnota jego pogruchotana, przy zbytkach i rozpuście tamecznej
y pracy. Ieruzalem strzegli, y bronili ślepi y chromi od Iebuzeyczykow na Murach lokowani, według Xiąg: 2. Krolewskich Cap. 5. Miasta Tyrus bronili Pigmeyczykowie, to iest Karli, według Lyraena, o Rzeczypospolitey, ktorą utrzymuie oszczędność.
ZBYTNIA ROZRZUTNOSC y zbytek ruynuią Respublicas: bo Poddanych do ubostwa, potym do rozboystwa prowadzą. Niezłamany Annibal poki nie rozpuszczony w Kapui deliciarum mieyscu: Roskosz go pokonała, ktorego Rzymskie nie mogło Oręże; Alexander Wielki Wschodnie zwyciężywszy Państwa, od roskoszy zwyciężony: Debellatus super mensas Alexander: Nasz Polski Bolesław Smiały, z pod Kiiowa iak z podkiiow powrocił, tak cnota iego pogruchotana, przy zbytkách y rospuście tameczney
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 365
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
na gruntach swoich kopanie Minerałów, naprzykład, Soli z Konstytucyji Stefana Króla 1576. Ex Pactis conventis Michała, i Jana III. Królów 10 Ma Szlachcic Polski Privilegiũ aby non captivetur, nisi iure victus z Konstytucyj Jagiełłą, i Kazimierza, Jagiełłowicza Królów, chybaby na ciężkim był złapany kryminale, na przykład Kradzieży, Rozbójstwie, etc. 11. Samej Szlachcie w Polsce wolny aditus do Biskupstwa, Opactwa, Kanonii i do Senatorskiej Godności, a to z Przywilejem JANA Albrachta, Aleksandra Zygmotna I, Zygmonta Augusta, Zygmonta III. Nulla tamen regula sine exceptione, bo wielu z podłej Kondycyji w pierwszych Insułach eluxerunt, szczęścia lub cnot Suffragio 12
na grontach swoich kopanie Minerałow, naprzykład, Soli z Konstytucyii Stefana Krola 1576. Ex Pactis conventis Michała, y Iana III. Krolow 10 Ma Szlachcic Polski Privilegiũ aby non captivetur, nisi iure victus z Konstytucyi Iagiełłą, y Kazimierza, Iagiełłowicza Krolow, chybaby na cieżkim był złapany kryminale, na przykład Kradzieży, Rozboystwie, etc. 11. Samey Szlachcie w Polszcze wolny aditus do Biskupstwa, Opactwa, Kanonii y do Senatorskiey Godności, a to z Przywileiem IANA Albrachta, Alexandra Zygmotna I, Zygmonta Augusta, Zygmonta III. Nulla tamen regula sine exceptione, bo wielu z podłey Kondycyii w pierwszych Insułach eluxerunt, szczęścia lub cnot Suffragio 12
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 377
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
enim pugnant telis, ideo omnia vincunt.
Czwarty. Po drogach i gościńcach rozbijają. Dobrosiłkowskiego w dordze z pieniędzy skarbowych poborowych/ samowtórego zabili/ i do ośmi tysięcy pieniędzy od niego wzięli. A to sprawili Tatarowie z Soroktatar/ bo tymi pieniędzmi dobrze po Wilnie i Trokach w gospodach szafowali. Znać iż Tatarowie dawno rozbójstwem się bawią/ bo i prawo w Statucie o rozbojach ich mamy. o. Dobrzećby i prawo z nowu obostrzyć na nie/ bo jeśli ich nie pohamujemy/ tedy w tym Państwie za czasem wielkie rozbójstwa będą: i odjąć się im nierychło będziem mogli/ jako w Palestynie/ w Syriej/ i w Cylicjej/
enim pugnant telis, ideo omnia vincunt.
Czwarty. Po drogách y gośćińcách rozbiiáią. Dobrośiłkowskiego w dordze z pieniędzy skárbowych poborowych/ sámowtorego zábili/ y do ośmi tyśięcy pieniędzy od niego wźięli. A to spráwili Tátárowie z Soroktátar/ bo tymi pieniędzmi dobrze po Wilnie y Trokách w gospodách száfowáli. Znáć iż Tátárowie dawno rozboystwem się báwią/ bo y práwo w Státućie o rozboiách ich mamy. o. Dobrzećby y práwo z nowu obostrzyć ná nie/ bo ieśli ich nie pohámuiemy/ tedy w tym Páństwie zá cżásem wielkie rozboystwá będą: y odiąć się im nierychło będźiem mogli/ iáko w Pálestynie/ w Syriey/ y w Cylicyey/
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 39
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
sprawili Tatarowie z Soroktatar/ bo tymi pieniędzmi dobrze po Wilnie i Trokach w gospodach szafowali. Znać iż Tatarowie dawno rozbójstwem się bawią/ bo i prawo w Statucie o rozbojach ich mamy. o. Dobrzećby i prawo z nowu obostrzyć na nie/ bo jeśli ich nie pohamujemy/ tedy w tym Państwie za czasem wielkie rozbójstwa będą: i odjąć się im nierychło będziem mogli/ jako w Palestynie/ w Syriej/ i w Cylicjej/ Arabom i Etiopom/ dla rozbójstwa/ odjąć się ta meczni obywatele/ nie mogą. Scythae praedonesako rozbójnicy. o. art. 32. z rozdz.[...] . Zbrodni Tatarskich Inwentarz krótki.
Piąty. Nad
spráwili Tátárowie z Soroktátar/ bo tymi pieniędzmi dobrze po Wilnie y Trokách w gospodách száfowáli. Znáć iż Tátárowie dawno rozboystwem się báwią/ bo y práwo w Státućie o rozboiách ich mamy. o. Dobrzećby y práwo z nowu obostrzyć ná nie/ bo ieśli ich nie pohámuiemy/ tedy w tym Páństwie zá cżásem wielkie rozboystwá będą: y odiąć się im nierychło będźiem mogli/ iáko w Pálestynie/ w Syriey/ y w Cylicyey/ Arábom y Etyopom/ dla rozboystwá/ odiąć się tá mecżni obywátele/ nie mogą. Scythae praedonesako rozboynicy. o. art. 32. z rozdz.[...] . Zbrodni Tátárskich Inwentarz krotki.
Piąty. Nád
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 39
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
prawo w Statucie o rozbojach ich mamy. o. Dobrzećby i prawo z nowu obostrzyć na nie/ bo jeśli ich nie pohamujemy/ tedy w tym Państwie za czasem wielkie rozbójstwa będą: i odjąć się im nierychło będziem mogli/ jako w Palestynie/ w Syriej/ i w Cylicjej/ Arabom i Etiopom/ dla rozbójstwa/ odjąć się ta meczni obywatele/ nie mogą. Scythae praedonesako rozbójnicy. o. art. 32. z rozdz.[...] . Zbrodni Tatarskich Inwentarz krótki.
Piąty. Nad krwią Chrześcijańską częste mordy potajemnie czynią. Alej Misturkowicz z sioła Małachowicz/ wespół z żoną swoją l. zabili Moskiewek trzy/ i w gnoju zagrzebli
práwo w Státućie o rozboiách ich mamy. o. Dobrzećby y práwo z nowu obostrzyć ná nie/ bo ieśli ich nie pohámuiemy/ tedy w tym Páństwie zá cżásem wielkie rozboystwá będą: y odiąć się im nierychło będźiem mogli/ iáko w Pálestynie/ w Syriey/ y w Cylicyey/ Arábom y Etyopom/ dla rozboystwá/ odiąć się tá mecżni obywátele/ nie mogą. Scythae praedonesako rozboynicy. o. art. 32. z rozdz.[...] . Zbrodni Tátárskich Inwentarz krotki.
Piąty. Nád krwią Chrześciáńską cżęste mordy potáiemnie cżynią. Aley Misturkowicż z śiołá Máłáchowicż/ wespoł z żoną swoią l. zábili Moskiewek trzy/ y w gnoiu zágrzebli
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 40
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
w młodych swych leciech został. Scythae sanguinarii et homicidio gaudent. l. rok. 1615.
Szósty. Najazdy i zabójstwa nietylko na domy Szlacheckie/ ale też i w miastach czynią/ czego barzo wiele jest: ale iż szeroko o tym pisać/ nie zda mi się. napotym o zabójstwach/ o najazdach i rozbójstwach Tatarskich osobna książka będzie. Tylko przypomnię jako Galąskiego nad Trokami najachawszy zabili. Czyżewskiego także ojca mego/ Asan Alejewicz na gruncie własnym zamordował. A teraz świeżo f. w Puniach jeden Tatarzyn z Waki Josop Fursicz najachawszy na dom mieszczanina Puńskiego Lawryna Kapustę/ strzelił do niego/ iż zaraz dusza go odbiegła. Sythae innasores.
w młodych swych lećiech został. Scythae sanguinarii et homicidio gaudent. l. rok. 1615.
Szosty. Náiázdy y záboystwá nietylko ná domy Szlácheckie/ ále też y w miástách cżynią/ cżego bárzo wiele iest: ále iż szeroko o tym pisáć/ nie zda mi się. nápotym o záboystwách/ o náiázdách y rozboystwách Tátárskich osobna kśiąszká będźie. Tylko przypomnię iáko Gáląskiego nád Trokámi náiácháwszy zábili. Cżyżewskiego tákże oycá mego/ Assan Aleiewicż ná grunćie własnym zámordował. A teraz świeżo f. w Puniách ieden Tátárzyn z Wáki Iosop Furśicż náiáchawszy ná dom mieszcżániná Puńskiego Láwryná Kápustę/ strzelił do niego/ iż záraz duszá go odbiegłá. Sythae innasores.
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 40
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
e. ro. 1615. fol. 45. Urzęd Grecki ma się wywiadować o tych którzy Chrześcijanki za żony mają i gardłem karać. 1. A[...] oara 3. Alkoran. Fursicz Tatarzyn z Chrześcijanką w Cerkwi bierze ślub. Scythae fidei Christianae contemptores et derysores. Zabawy Tatarskie żeby nie próżnowali. Dla czego Tatarowie rozbójstwem się bawią? i do jakiej posługi mają być obracani. § 21. Raro in pace bene viuunt qui militiae nati et educati sunt.
PIsmo święte mówi: Multam malitiam docuit otiositas. Acz Tatarowie z przyrodzenia swego mają własny przymiot w hordach swych rozbójstwem się bawić/ taż natura i tu w tych naszych/ jednak
e. ro. 1615. fol. 45. Vrzęd Grecki ma się wywiádowáć o tych ktorzy Chrześciánki zá żony máią y gárdłem káráć. 1. A[...] oára 3. Alkoran. Furśicż Tátárzyn z Chrześćiánką w Cerkwi bierze ślub. Scythae fidei Christianae contemptores et derisores. Zábáwy Tátárskie żeby nie prożnowáli. Dla cżego Tátárowie rozboystwem się báwią? y do iákiey posługi máią być obrácáni. § 21. Raro in pace bene viuunt qui militiae nati et educati sunt.
PIsmo święte mowi: Multam malitiam docuit otiositas. Acż Tátárowie z przyrodzenia swego máią własny przymiot w hordách swych rozboystwem się báwić/ táż náturá y tu w tych nászych/ iednák
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 55
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
contemptores et derysores. Zabawy Tatarskie żeby nie próżnowali. Dla czego Tatarowie rozbójstwem się bawią? i do jakiej posługi mają być obracani. § 21. Raro in pace bene viuunt qui militiae nati et educati sunt.
PIsmo święte mówi: Multam malitiam docuit otiositas. Acz Tatarowie z przyrodzenia swego mają własny przymiot w hordach swych rozbójstwem się bawić/ taż natura i tu w tych naszych/ jednak im do tego siła pomaga próżnowanie/ z którego rozbijać muszą. Nad to iż pod Panem żadnym nie są: Wojewodowie i Dzierżawcy niemi nie władają/ na kunigisten nie chodzą/ i są właśnie bez zwierzchności; na siebie tylko robią/ i pożytki sobie
contemptores et derisores. Zábáwy Tátárskie żeby nie prożnowáli. Dla cżego Tátárowie rozboystwem się báwią? y do iákiey posługi máią być obrácáni. § 21. Raro in pace bene viuunt qui militiae nati et educati sunt.
PIsmo święte mowi: Multam malitiam docuit otiositas. Acż Tátárowie z przyrodzenia swego máią własny przymiot w hordách swych rozboystwem się báwić/ táż náturá y tu w tych nászych/ iednák im do tego śiłá pomaga prożnowánie/ z ktorego rozbiiáć muszą. Nád to iż pod Pánem żadnym nie są: Woiewodowie y Dźierżáwcy niemi nie włádáią/ ná kunigisten nie chodzą/ y są właśnie bez zwierzchnośći; ná śiebie tylko robią/ y pożytki sobie
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 55
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
