kredo mówili prędkie do zbawienia. U tych to były mnichów templarskich posługi, Czym do siebie ciągnęli prosty lud czas długi. Więc też do nich na spowiedź inszy nie chodzili, Jedno lichwiarze, abo co zbójcami byli. Nic nie dbając, grzych-li to wielki czyli mały, Byle im dał kwest dobry, w rozgrzeszeniu cały. Udawali Templarze, że ludzkie zbawienia Noszą oni, nie inszy - i każde sumnienia, I tak byli wybiegli górę nad zakony, Że i biskupom władzą odjęli swej strony. Królmi tak kierowali jako sami chcieli, Bo wielką presumpcyją w swych wolnościach mieli. Więc do Rzymu pieniądze z Polski wysyłali, Co od bogatych
kredo mówili prędkie do zbawienia. U tych to były mnichów templarskich posługi, Czym do siebie ciągnęli prosty lud czas długi. Więc też do nich na spowiedź inszy nie chodzili, Jedno lichwiarze, abo co zbójcami byli. Nic nie dbając, grzych-li to wielki czyli mały, Byle im dał kwest dobry, w rozgrzeszeniu cały. Udawali Templarze, że ludzkie zbawienia Noszą oni, nie inszy - i każde sumnienia, I tak byli wybiegli górę nad zakony, Że i biskupom władzą odjęli swej strony. Królmi tak kierowali jako sami chcieli, Bo wielką presumpcyją w swych wolnościach mieli. Więc do Rzymu pieniądze z Polski wysyłali, Co od bogatych
Skrót tekstu: ErZrzenAnKontr
Strona: 373
Tytuł:
Anatomia Martynusa Lutra Erazma z Roterdama
Autor:
Erazm z Rotterdamu
Tłumacz:
Jan Zrzenczycki
Drukarnia:
Bazyli Skalski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pisma religijne, satyry
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1619
Data wydania (nie wcześniej niż):
1619
Data wydania (nie później niż):
1619
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Kontrreformacyjna satyra obyczajowa w Polsce XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Zbigniew Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Gdańsk
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Gdańskie Towarzystwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1968
! bywał czas kiedy się Polacy, ba i wy młodszemi bywszy, co Święto Najświętszej Panny spowiedali: dzisiejsze tak wielkie Święto, podobno tego szczęścia nie-miało! choć w-dzień Zwiastowania Bogarodzicy, nie był w-Naświętszym Sakramencie, Dominus tecum Pan z-tobą. Co boleśniejsza, żałuje człowiek za grzechy, wyzpowieda się, da mu Kapłan rozgrzeszenie, i spodziewa się: już też Pan z-niem będzie, już Boga w-sercu swoim dotrzyma, aż w-krotce, Bóg wygnaniec, łaska Boska wyrzucona. Daj Panie abyś był z-nami w-życiu naszym, daj abyś był w-zkonaniu naszym, daj abyś z-nami był przez chwałę wieczną. Amen. KAZANIE II
! bywał czás kiedy się Polacy, bá i wy młodszemi bywszy, co Swięto Nayświętszey Pánny zpowiedáli: dźiśieysze ták wielkie Swięto, podobno tego szczęśćia nie-miáło! choć w-dźień Zwiástowánia Bogárodzicy, nie był w-Naświętszym Sákrámenćie, Dominus tecum Pan z-tobą. Co boleśnieysza, żáłuie człowiek zá grzechy, wyzpowieda się, da mu Kápłan rozgrzeszenie, i spodźiewa się: iuż też Pan z-niem będźie, iuż Bogá w-sercu swoim dotrzyma, áż w-krotce, Bog wygnániec, łáská Boska wyrzucona. Day Pánie ábyś był z-námi w-żyćiu nászym, day ábyś był w-zkonániu nászym, day ábyś z-námi był przez chwałę wieczną. Amen. KAZANIE II
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 14
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
do kogo, gdy mi błogo.
Pospolite rzeczy nad prywatne przekładaj.
Jest cnotliwe wychowanie.
Czego się kto sam nie uczył, togo drugich uczyć nie może.
Poznać w starości, jaki kto był w młodości. Znać piwo po occie.
Niwinnie cierpieć bolesna
Jak cię widzą, tak cię piszą.
Jaka spowiedź, takie rozgrzeszenia. Jaka sprawa, taka odprawa.
Jakie częstowanie, takie dziękowanie. Brzęk za węch.
Jaki Pan, taki Kram
Jak żył, tak skończył.
Pilnuj sam zawsze swego, Niespuszczaj się na drugiego. Co sam sprawić możesz, drugiemu nie zlecaj. Cudze ręce lekkie, ale nie pożyteczne.
Lekarzów na świecie nawięcej
do kogo, gdy mi błogo.
Pospolite rzeczy nad prywatne przekładay.
Jest cnotliwe wychowanie.
Czego śię kto sam nie uczył, togo drugich uczyć nie może.
Poznać w starośći, jaki kto był w młodośći. Znać piwo po ocćie.
Niwinnie cierpieć bolesna
Jak cie widzą, tak cie piszą.
Jaka spowiedź, takie rozgrzeszenia. Jaka sprawa, taka odprawa.
Jakie częstowanie, takie dziękowanie. Brzęk za węch.
Jaki Pan, taki Kram
Jak żył, tak skonczył.
Pilnuy sam zawsze swego, Niespuszczay śię na drugiego. Co sam sprawić możesz, drugiemu nie zlecay. Cudze ręce lekkie, ale nie pożyteczne.
Lekarzow na świecie nawięcey
Skrót tekstu: FlorTriling
Strona: 141
Tytuł:
Flores Trilingues
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Johannes Zacharias Stollius
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przysłowia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1702
Data wydania (nie wcześniej niż):
1702
Data wydania (nie później niż):
1702
nie dodawał albo naruszać one dopuszczał. Okrom jego władzej, ani Ojcowie śś. którzyby się na Synod powszechy zebrali stanowić co mogą, ani zasiadać: On sam jest, który wszystkie ustawy pojedynkiem z kościoła wyrzucić może. On sam o wiary Artykułach sądzić władzą ma. On sam nieporządnego i przeciwko zakonnego występku naprawę i rozgrzeszenie ma w krzywoprzysięstwie, w Cudzołóstwie, w Symoniej w swowiolnie powtórzony Krzcie i w Mężobójstwie etc. Sam on sądzi krom wszelkiej od niego Apelaciej: Sam on wybranego Cesarza albo stwierdza, albo odrzuca, albo już kornowanego z urzędu składa. On sam słabe mocnym czyni, a mocne słabem. On sam swym Dekretem wszelki sąd
nie dodawał álbo náruszáć one dopuszcżał. Okrom iego władzey, áni Oycowie śś. ktorzyby sie ná Synod powszechy zebráli stánowić co mogą, áni záśiadáć: On sam iest, ktory wszystkie vstáwy poiedynkiem z kośćiołá wyrzućić może. On sam o wiáry Artikułach sądźić władzą ma. On sam nieporządnego y przećiwko zakonnego występku napráwę y rozgrzeszenie ma w krzywoprzyśięstwie, w Cudzołostwie, w Symoniey w swowiolnie powtorzony Krzćie y w Mężoboystwie etc. Sam on sądzi krom wszelkiey od niego Apppellaciey: Sam on wybránego Cesarzá álbo stwierdza, álbo odrzuca, álbo iuz kornowánego z vrzędu składa. On sam słábe mocnym cżyni, á mocne słábem. On sam swym Decretem wszelki sąd
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 33
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
na wsi, tak w mieście, Dowodząc, iż w kościele każda białagłowa Tak wiele może, jako władza ministrowa. Nie bywają kapłani u nas uczynieni, Ale na krzcie zarazem są już poświęceni Do sprawowania wszystkich kościoła świętości. O, niecnotliwa Lutra i obrzydła złości! Ba, i szatanom Lutrze tę moc przypisujesz, Gdy rozgrzeszenie ważne od nich być mianujesz. Żonki mężów spowiedzi już lepiej słuchajcie, A spowiedzi luterskiej zgoła zaniechajcie. Nie mianujcie swych grzechów, ogółem to czyńcie, A wzajem swoje grzechy oba z siebie zdymcie. Pan niech rozgrzesza czeladź, ociec swoje syny, Panie białą płeć - niechaj nie miesza się inny. Rzekę śmiele: a
na wsi, tak w mieście, Dowodząc, iż w kościele każda białagłowa Tak wiele może, jako władza ministrowa. Nie bywają kapłani u nas uczynieni, Ale na krzcie zarazem są już poświęceni Do sprawowania wszystkich kościoła świątości. O, niecnotliwa Lutra i obrzydła złości! Ba, i szatanom Lutrze tę moc przypisujesz, Gdy rozgrzeszenie ważne od nich być mianujesz. Żonki mężów spowiedzi już lepiej słuchajcie, A spowiedzi luterskiej zgoła zaniechajcie. Nie mianujcie swych grzechów, ogółem to czyńcie, A wzajem swoje grzechy oba z siebie zdymcie. Pan niech rozgrzesza czeladź, ociec swoje syny, Panie białą płeć - niechaj nie miesza się inny. Rzekę śmiele: a
Skrót tekstu: TajRadKontr
Strona: 275
Tytuł:
Tajemna rada
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Jezuicka
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pisma religijne, satyry
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1624
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1624
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Kontrreformacyjna satyra obyczajowa w Polsce XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Zbigniew Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Gdańsk
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Gdańskie Towarzystwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1968
popełnione/ które nas Synami gniewu i nie przyjacielami Boskimi czynią Necessum est omnium, etiam veniam cum aperta et verecunda confessione à DEO quaerere, mają być wszytkie z pokornym zawstydzenie wyraźne i w osobności przed Kapłanem wyjawione. Albowiem gdy by kto umyślnie i dobrowolnie grzech jaki śmiertelny na spowiedzi zataił/ żadnego by odpuszczenia/ i skutecznego rozgrzeszenia nie otrzymał: owszem w nowy by grzech świętokradźtwa/ przewrotnie i niegodnie Sakramentu Pokuty Z. zażywając/ niechybnie wpadł: a tak do wyznania nie tylko tego nowego swego świętokradzkiego grzechu/ ale i drugich by też niewiem jak już wyznanych i wyliczonych dla tej zarzuconej przeszkody nie skasowanych/ był by obwiązanym. 5. Idzie
popełńione/ ktore nas Synámi gniewu y nie przyiáćielámi Boskimi czynią Necessum est omnium, etiam veniam cum aperta et verecunda confessione à DEO quaerere, maią być wszytkie z pokornym záwstydzeniè wyraźne y w osobnośći przed Kápłanem wyiáwione. Albowiem gdy by kto umyślnie y dobrowolnie grzech iáki śmiertelny na spowiedźi zátaił/ żadnego by odpuszczeniá/ y skutecznego rozgrzeszeniá nie otrzymał: owszem w nowy by grzech świętokradźtwá/ przewrotnie y niegodnie Sakrámentu Pokuty S. zażywaiąc/ niechybnie wpadł: a ták do wyznaniá nie tylko tego nowego swego świętokrádzkiego grzechu/ ále y drugich by też niewiem iák iuż wyznánych y wyliczonych dlá tey zarzuconey przeszkody nie skásowánych/ był by obwiązanym. 5. Idźie
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 94
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
u którego z Prorokiem dufnie prosim Ab occultis meis munda me Domine. Ps: 18. Odpuszczone będą. O/ nagrodzi się ta trudność/ kiedy po krótkim zawstydżeniu/ nie tylko grzechów odpuszczenie nastąpi/ ale też inne Duchowne pożytki i niewymwne pociechy (których szczerze godnie i należycie przygotowani/ do tego Sakramentu przystępujący za odebraniem rozgrzeszenia niechybnie sostępują) duszę napełnią. Ipsa huiusmodi cosfessionis difficultas; ac peccata detegendi verecundia, gravis quidem videri posset, nisi tot tantisq; commodis et consolationibus leuaretur, quae omnibus dignè ad hoc Sacramentum accedentibus, per absolutionem certissimè conferuntur. Ibidem. Reflektuj się na którą pilną szczerą twoję spowiedź. A sam się przyznasz/ że
v ktorego z Prorokiem dufnie prośim Ab occultis meis munda me Domine. Ps: 18. Odpuszczone będą. O/ nagrodźi sie ta trudność/ kiedy po krotkim záwstydźeniu/ nie tylko grzechow odpuszczenie nástąpi/ ale też inne Duchowne pożytki y niewymwne poćiechy (ktorych szczerze godnie y náleżycie przygotowani/ do tego Sakrámentu przystępuiący za odebraniem rozgrzeszeniá niechybnie sostępuią) duszę napełnią. Ipsa huiusmodi cosfessionis difficultas; ac peccata detegendi verecundia, gravis quidem videri posset, nisi tot tantisq; commodis et consolationibus leuaretur, quae omnibus dignè ad hoc Sacramentum accedentibus, per absolutionem certissimè conferuntur. Ibidem. Reflektuy się ná ktorą pilną szczerą twoię spowiedź. A sam się przyznasz/ że
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 97
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
dobro obraził/ 3. z Nadzieją odpuszczenia grzechów 4. z statecznym przedsięwzięciem poprawy. V. Kiedyż tę skruchę mamy czynić? M. Po grzechu/ osobliwie jednak przed i przy spowiedzi. V. Cóż jest Spowiedź? M. Jest żałosne obwinienie siebie samego/ i wyliczenie zupełne grzechów przed Kapłanem/ na otrzymanie rozgrzeszenia mocą władze Kapłańskiej uczynione. V. Co za pożytek jest Spowiedzi? M. Prędsze odpuszczenie grzechów/ i dostąpienie zbawienia/ tłumi się w nas pycha/ znajomość siebie samego z niej się w nas rodzi. V. Kiedyż się mamy spowiadać? M. W każdym niebezpieczeństwie śmierci. Potym przed przyjęciemNaświętszego Sakramentu. Na
dobro obráźił/ 3. z Nádźieią odpuszczenia grzechow 4. z státecznym przedśięwźięćiem popráwy. V. Kiedyż tę skruchę mamy czynić? M. Po grzechu/ osobliwie iednák przed y przy spowiedźi. V. Coż iest Spowiedź? M. Iest żałosne obwinienie śiebie sámego/ y wyliczenie zupełne grzechow przed Kápłánem/ ná otrzymánie rozgrzeszenia mocą władze Kápłáńskiey vczynione. V. Co zá pożytek iest Spowiedźi? M. Prędsze odpuszczenie grzechow/ y dostąpienie zbáwienia/ tłumi się w nas pychá/ znáiomość śiebie sámego z niey się w nas rodźi. V. Kiedyż się mamy spowiádáć? M. W káżdym niebespieczeństwie śmierći. Potym przed przyięćiemNaświętszego Sákrámentu. Ná
Skrót tekstu: AnzObjWaś
Strona: 46
Tytuł:
Objaśnienie trudności teologicznych zebrane z doktorów św. od Anzelma świętego
Autor:
Wojciech Waśniowski
Drukarnia:
Łukasz Kupisz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
dialogi
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Co jest dosyćuczynienie? M. Jest spełnienie wszytkiego/ co Kapłan mocą władze swojej przykazuje czynić/ na spowiedzi. V. Co jest za Forma tego Sakramentu? M. Słowa te: Ja ciebie rozgrzeszam od grzechów twoich/ W Imię Ojca/ i Syna/ i Ducha ś. V. Co ma człowiek czynić po rozgrzeszeniu? M. 1. Ma Bogu dziękować za powołanie do pokuty. 2. Iż tak łatwym sposobem raczy grzechy odpuszczać. 3. Pokutę naznaczoną zaraz ma wypełniać. 4. Ma czynić stateczne przedsiewzięcie poprawy żywota. Naostatek sam sobie pokuty/ do wyniszczenia grzechu/ w który często wpada/ może naznaczać. V.
Co iest dosyćuczynienie? M. Iest spełnienie wszytkiego/ co Kápłan mocą władze swoiey przykázuie czynic/ ná spowiedźi. V. Co iest zá Formá tego Sákrámentu? M. Słowá te: Ia ćiebie rozgrzeszam od grzechow twoich/ W Imię Oycá/ y Syná/ y Duchá ś. V. Co ma człowiek czynić po rozgrzeszeniu? M. 1. Ma Bogu dźiękowáć zá powołánie do pokuty. 2. Iż ták łátwym sposobem raczy grzechy odpuszczáć. 3. Pokutę náznáczoną záraz ma wypełniáć. 4. Ma czynić státeczne przedśiewźięćie popráwy żywotá. Náostátek sam sobie pokuty/ do wyniszczenia grzechu/ w ktory często wpada/ może náznáczáć. V.
Skrót tekstu: AnzObjWaś
Strona: 46
Tytuł:
Objaśnienie trudności teologicznych zebrane z doktorów św. od Anzelma świętego
Autor:
Wojciech Waśniowski
Drukarnia:
Łukasz Kupisz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
dialogi
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
iuris positivi, a pontificibus solis constituti . Kto ewangelik, nie ma się także obrażać, bo tego ewangelia nie zakazuje, a stary zakon koniecznie rozkazuje. Mój miły p. Wojewodo, mieliśmy cię za katolika i za takiego, żeś miał i zdrowiem swym oświadczyć miełość swoję ku kościołowi Bożemu; ale ty posądzasz rozgrzeszenia papieskie, zowiesz błogosławieństwa nieważne, nakoniec błogosławieństwa przeklęctwem. Sam czart, nieprzyjaciel wszystkiej prawdy, nie mógłby tego wyrzec i taka jest moc prawdy, że i czart kiedy przychodzi na takie słowa, tedy je circumlocutionibus, nie takowym srogiem jadem wymawia.
Siódmy stopień: Kuratelę dano w Prusiech. — Dał więcej król
iuris positivi, a pontificibus solis constituti . Kto ewangelik, nie ma się także obrażać, bo tego ewangelia nie zakazuje, a stary zakon koniecznie rozkazuje. Mój miły p. Wojewodo, mieliśmy cię za katolika i za takiego, żeś miał i zdrowiem swym oświadczyć miełość swoję ku kościołowi Bożemu; ale ty posądzasz rozgrzeszenia papieskie, zowiesz błogosławieństwa nieważne, nakoniec błogosławieństwa przeklęctwem. Sam czart, nieprzyjaciel wszystkiej prawdy, nie mógłby tego wyrzec i taka jest moc prawdy, że i czart kiedy przychodzi na takie słowa, tedy je circumlocutionibus, nie takowym srogiem jadem wymawia.
Siódmy stopień: Kuratelę dano w Prusiech. — Dał więcej król
Skrót tekstu: DeklPisCz_II
Strona: 325
Tytuł:
Deklaracya pisma pana Wojewody krakowskiego, w Stężycy miedzy ludzie podanego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
