sama tak w człowieku sprawiuje, że Ociec syna Matka córkę brat brata serdecznie miłuje/ i ta miłość rożciąga się wszędy/ gdzie krwie swej rodzonej z nak jaki z najduje. Bywa i miedzy różnymi we krwi/ a nadzy miedzy obcymi potężny przyjacielski zwiążek nad miłość jednak i zjednocze nie serc dwojga w jedno ciało spleceniu Małżeńskim rozumieć należy nikt afekut nie una w mocy gorętszego. Już się tu w tym węźle i samemu przyrodznieu jakiś gwałt dzieje. Ustępuje miłość ona po części którą Córka naprzeciw to Rodzicielce swej miała której ustępując/ do małżonka się wiąże i jemu za wolą Bożą i Rodziców cale się oddaje czego samego nie sprawuje jedno od Boga zrządzona miłość
sámá ták w cżłowieku sprawiuie, że Oćiec syna Mátká corkę brat bráta serdecżnie miłuie/ y ta miłość rożćiąga się wszędy/ gdźie krwie swey rodzoney z nak iáki z nayduie. Bywa y miedzy rożnymi we krwi/ á nadzy miedzy obcymi potężny przyiacielski zwiążek nad miłość iednák y ziednocże nie serc dwoyga w iedno ćiáło spleceniu Małżeńskim rozumieć należy nikt áffekut nie vna w mocy gorętszego. Iuż sie tu w tym węźle y samemu przyrodznieu iakiś gwałt dźieie. Vstępuie miłość ona po cżęśći ktorą Corká náprzeciw to Rodźićielce swey miáłá ktorey vstępuiąc/ do małżonka się wiąże y iemu za wolą Bożą y Rodźicow cale sie oddáie czego samego nie spráwuie iedno od Bogá zrządzona miłość
Skrót tekstu: SpiżAkt
Strona: B4v
Tytuł:
Spiżarnia aktów rozmaitych przy zalotach, weselach, bankietach, pogrzebach
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
Z tysiąca będziesz Bogu rachunek dawała. Nierzucaj na psa sadła/ sprzysłowia mówicie: A czemuż Modnochodne inaczej czynicie? Mniemacie że się z czasem ludzie naprawili; Iżeby się stakowej/ Mody nie gorszyli? Myli cię się: Bo jeśli Święci upadali/ I własnej zgubę duszy/ oczom przyznawali; Cóż o sobie rozumieć mamy pełni złości? Czy nie snadniej wpadniemy/ w Szatańskie chytrości: Ujrzał/ Uriaszowej/ Dawid pierś pieszczoną: Aż odniósł w sercu strzałę z urody puszczoną. Dla widzenia Zuzanny/ Starcy choć szędziwi/ Z Dekretu Daniela/ nie zostali żywi. Rzeczecie? Judyt Święta/ przecię się stroiła? Prawda: lecz z tąd
Z tyśiącá będźiesz Bogu ráchunek dawałá. Nierzucay ná psá sádłá/ zprzysłowia mowićie: A czemusz Modnochodne ináczey czynićie? Mniemaćie że się z czásem ludźie nápráwili; Iżeby się ztákowey/ Mody nie gorszyli? Myli ćię się: Bo ieśli Swięći vpádáli/ Y własney zgubę duszy/ oczom przyznawáli; Coż o sobie rozumieć mamy pełni złośći? Czy nie snádniey wpádniemy/ w Szátáńskie chytrości: Vyrzał/ Vryaszowey/ Dawid pierś pieszczoną: Aż odniosł w sercu strzałę z vrody puszczoną. Dla widzenia Zuzanny/ Stárcy choć szędźiwi/ Z Decretu Dánielá/ nie zostali żywi. Rzeczećie? Judit Swięta/ przećię się stroiłá? Prawdá: lecz z tąd
Skrót tekstu: ŁączZwier
Strona: A4
Tytuł:
Nowe zwierciadło
Autor:
Jakub Łącznowolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
nic nie szkodzi. Pochlebstwo, któremu był podległy król Michał, I datek: jednych na to wsadzał, drugich spychał. Dziwuję się wielickich urzędników fozie: Dla marnego pożytku wisieć na powrozie? Pożyteczno, lecz szpetnie. Każdy powie snadnie, Że w Polsce nikt nie wisi, tylko ten, co kradnie; Inaczej niepodobna rozumieć, czemuż by Przez głowę się tej swojej domagali służby. Dopiero wiem, lecz tego nie powiem przed nikiem, Że wraz może złodziejem być i urzędnikiem. Bachmistrz, ponieważ w żupach wielickich dziedziczy, W tamtecznych urzędników komput się nie liczy. Tak ci ja to żartuję, aleć by mnie miarki Nie mierziały,
nic nie szkodzi. Pochlebstwo, któremu był podległy król Michał, I datek: jednych na to wsadzał, drugich spychał. Dziwuję się wielickich urzędników fozie: Dla marnego pożytku wisieć na powrozie? Pożyteczno, lecz szpetnie. Każdy powie snadnie, Że w Polszczę nikt nie wisi, tylko ten, co kradnie; Inaczej niepodobna rozumieć, czemuż by Przez głowę się tej swojej domagali służby. Dopiero wiem, lecz tego nie powiem przed nikiem, Że wraz może złodziejem być i urzędnikiem. Bachmistrz, ponieważ w żupach wielickich dziedziczy, W tamtecznych urzędników komput się nie liczy. Tak ci ja to żartuję, aleć by mnie miarki Nie mierziały,
Skrót tekstu: PotFrasz1Kuk_II
Strona: 90
Tytuł:
Ogród nie plewiony
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Apologia Ackusátiá haeretycka. Do Narodu Ruskiego. Tit. 3. Matt. 18. 2. Cor. 11. Ioan. 8. Hebr. c. 6. Apologia
Wszytko to/ w któryby koniec przez mię przełożono było/ mądremu ukazywać nie potrzeba/ jawnie abowiem/ i bez ukazania każdy taki widzieć i rozumieć to może/ iż i po nas mus duszozbawienny to wyciąga/ abyśmy nowo powstałej miedzy nami omylnej Heretickiej przez nasze nowe Teologi nasianej nauce/ nie tylko z Katedr Cerkiewnych ustąpić kazali; którą czasów teraźniejszych niektórzy suggestowi przepowiadacze usta sobie mażą/ i nasze uszy i dusze szkaradzą: ale i z domów swych precz wyrzucili/
Apologia Ackusátiá haeretycka. Do Narodu Ruskiego. Tit. 3. Matt. 18. 2. Cor. 11. Ioan. 8. Hebr. c. 6. Apologia
Wszytko to/ w ktoryby koniec przez mię przełożono było/ mądremu vkázywáć nie potrzebá/ iáwnie ábowiem/ y bez vkazánia káżdy táki widźieć y rozumieć to może/ iż y po nas mus duszozbáwienny to wyćiąga/ ábysmy nowo powstáłey miedzy námi omylney Hęretickiey przez násze nowe Theologi násianey náuce/ nie tylko z Káthedr Cerkiewnych vstąpić kazáli; ktorą cżásow teráźnieyszych niektorzy suggestowi przepowiádácze vstá sobie máżą/ y násze vszy y dusze szkárádzą: ále y z domow swych precz wyrzućili/
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 18
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
mówię/ do tej Zizaniego nauki/ nieudając się w dalsze z świętych Doktorów Cerkiewnych o tym wybadywanie/ same codzienne Cerkiewne Hymny/ miałyby nas były tego nauczyć/ że ta Zizaniego opinia/ Haeresis jest a nie Cerkiewna nauka/ Zaż możemy to dobrym sumnieniem o Cerkwi naszej Ruskiej/ abo raczej o wszytkiej Wschodniej rozumieć/ że ona inaczej uczy i wyznawa/ a inaczej wierzy? Bynamniej. Gdyż cokolwiek Cerkiew Pana Chrystusowa sercem wierzy ku sprawiedliwości/ toż wszytko wyznawa usty ku zbawieniu: i wprzeciw/ cokolwiek usty wyznawaku zbawieniu toż i sercem wierzy ku sprawiedliwości. A ponieważ tę prawdę Cerkiew nasza Ruska wyznawa/ iż święci są w niebie/
mowię/ do tey Zizaniego náuki/ nieudáiąc się w dálsze z świętych Doktorow Cerkiewnych o tym wybádywánie/ same codźienne Cerkiewne Hymny/ miáłyby nas były tego náucżyć/ że tá Zizániego opinia/ Haeresis iest á nie Cerkiewna nauká/ Zaż możemy to dobrym sumnieniem o Cerkwi nászey Ruskiey/ ábo rácżey o wszytkiey Wschodney rozumieć/ że oná inácżey vcży y wyznáwa/ á inaczey wierzy? Bynamniey. Gdyż cokolwiek Cerkiew Páná Christusowá sercem wierzy ku spráwiedliwośći/ toż wszytko wyznawa vsty ku zbáwieniu: y wprzećiw/ cokolwiek vsty wyznawaku zbáwieniu toż y sercem wierzy ku spráwiedliwośći. A ponieważ tę prawdę Cerkiew nászá Ruska wyznawa/ iż święći są w niebie/
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 29
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Paradiso: Rzecz/ mówi/ należy/ że toż to jest i jedno/ Raj i Królestwo niebieskie. inaczej abowiem/ niezażywałby (zbójca) doskonałej szczęśliwości. To SS. Doktorów Cerkiewnych nauka/ z nauką Hymnów Cerkiewnych zgodna: której Zyzani abo nie słuchał/ i omylił się/ abo słuchał/ i rozumieć z umysłu niechciał. Przykładem i pisma ś. o tym Cerkwie naszej Ruskiej Prawosławnym wyznaniu świadectwa/ którymi upewnieni SS. Doktorowie Cerkiewni/ tę nam takową o postanowieniu z tego świata zeszłych świętych dusz naukę podali. Mówi Błog. Apostoł Paweł/ Wiemy, że jeśliby ziemski dom nasz tego mieszkania był zepsowany, iż
Paradiso: Rzecż/ mowi/ należy/ że toż to iest y iedno/ Ray y Krolestwo niebieskie. ináczey ábowiem/ niezáżywałby (zboycá) doskonáłey szczęśliwośći. To SS. Doctorow Cerkiewnych náuká/ z náuką Hymnow Cerkiewnych zgodna: ktorey Zyzáni ábo nie słuchał/ y omylił sie/ ábo słuchał/ y rozumieć z vmysłu niechćiał. Przykłádem y pismá ś. o tym Cerkwie nászey Ruskiey Práwosławnym wyznániu świádectwá/ ktorymi vpewnieni SS. Doktorowie Cerkiewni/ tę nam tákową o postánowieniu z tego świátá zeszłych świętych dusz náukę podáli. Mowi Błog. Apostoł Páweł/ Wiemy, że ieśliby źiemski dom nász te^o^ mieszkánia był zepsowány, iż
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 32
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
/ I w Piekle podniósłszy oczy swoje, gdy był w mękach. Jeśliż w Infernie ob Bogacz/ i w mękach: tedy w Piekielnych mękach: gdyż mimo męki Piekielne/ inszych mąk niepokutującym grzesznikom nad piekielne niemasz. Infernus przeto jest Piekło. Bo choć to w przypowieści rzeczono być przyjmiemy/ miejsca mąk inaczej rozumieć nie możmy/ tylko że jest Infernus; inaczej/ Chrystus Pan zle mówiącym rozumiany być by musiał: co raczej Zyzani popada: który miał w tym usłuchać Błog. Króla i Proroka Dawida/ mówiącego. Nie marli będą cię wychwalać Panie, ani wszyscy któryż zstempują do Piekła. Bo ci/ którzy z stepowali na
/ Y w Piekle podniozszy oczy swoie, gdy był w mękách. Ieśliż w Infernie ob Bogacz/ y w mękách: tedy w Piekielnych mękách: gdyż mimo męki Piekielne/ inszych mąk niepokutuiącym grzesznikom nád piekielne nimász. Infernus przeto iest Piekło. Bo choć to w przypowieśći rzecżono bydź prziymiemy/ mieyscá mąk ináczey rozumieć nie możmy/ tylko że iest Infernus; ináczey/ Christus Pan zle mowiącym rozumiány być by muśiał: co rácżey Zyzáni popáda: ktory miał w tym vsłucháć Błog. Krolá y Proroká Dawidá/ mowiącego. Nie marli będą ćię wychwáláć Pánie, áni wszyscy ktoryz zstęmpuią do Piekłá. Bo ći/ ktorzy z stepowáli ná
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 36
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
w tymże Raju i Pana Chrystusa przytomnym być powiada: przy którym Dusze święte/ jak przy królu swym radują się i weselą. Lecz my Chrysta Pana nie w ziemnym Raju być wierzymy/ ale w niebieskim: zaczym wtymże Raju i dusze sprawiedliwe i Atanasius Z. rozumiał/ wierzył/ i wyznawał: i my rozumieć/ wierzyć/ i wyznawać mamy.[...] umarłych nazwyamy nieboszczykami. Ztym świadectwem/ jakoby od ś. Atanazego rzeczonym Schismaticy w płac wyje- Do Narodu Ruskiego. żdżają/ twierdząc/ że dusze sprawiedliwych aż do sądnego dnia w Raju ziemnym/ a nie w niebieskim przebywają. IZ I PO ZESZCIV Z TEGO ŚWIATA NiektórE GRZECHÓW
w tymże Ráiu y Páná Christusá przytomnym bydź powiáda: przy ktorym Dusze święte/ iák przy krolu swym ráduią sie y weselą. Lecz my Christá Páná nie w źiemnym Ráiu bydź wierzymy/ ále w niebieskim: záczym wtymże Ráiu y dusze spráwiedliwe y Athánásius S. rozumiał/ wierzył/ y wyznawał: y my rozumieć/ wierzyć/ y wyznawáć mamy.[...] vmárłych názwyamy nieboscżykámi. Ztym świádectwem/ iákoby od ś. Athánázego rzeczonym Schismáticy w płác wyie- Do Narodu Ruskiego. żdżáią/ twierdząc/ że dusze spráwiedliwych áż do sądnego dniá w Ráiu źiemnym/ á nie w niebieskim przebywáią. IZ Y PO ZESZCIV Z TEGO SWIATA NIEKTORE GRZECHOW
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 64
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
nam inszy sposób rozumienia o Rzymianach podany jest/ i zostawiony/ a nie ten który zostawał Przodkom naszym: a osobliwie Grekom? Z których przyczyn Rzymian Schismatykami niemożemy zwać. Apologia Dla czego Grekowie pochodzenia Ducha Z. i od Syna/ nieprzyjmowali: a dla czego my przyjąć powinni.
Grekowie z słuszności jakiej takiej rozumieć mogli/ że przydadkiem tym do Symbolum/ i od Syna/ dwa Początki w jedno Bóstwo Rzymianie w wodzą: abo dwie Boskie osoby w jednę osobe zlewiają: i zadawali im stąd Herezję Manichejską/ za wzgląd dwu Początków/ i Sabelliańską/ za wzgląd zlicia dwu osób w jednę. Czego my już o niech dobrym sumnieniem
nam inszy sposob rozumienia o Rzymiánách podány iest/ y zostáwiony/ á nie ten ktory zostawał Przodkom nászym: á osobliwie Graekom? Z ktorych przyczyn Rzymian Schismátykámi niemożemy zwáć. Apologia Dla czego Graekowie pochodzenia Duchá S. y od Syná/ nieprzyimowáli: á dla czego my przyiąć powinni.
GRaekowie z słusznośći iákiey tákiey rozumieć mogli/ że przydadkiem tym do Symbolum/ y od Syná/ dwá Początki w iedno Bostwo Rzymiánie w wodzą: ábo dwie Boskie osoby w iednę osobe zlewiáią: y zádawáli im ztąd Hęrezyę Mánicheyską/ zá wzgląd dwu Pocżątkow/ y Sábelliáńską/ zá wzgląd zlićia dwu osob w iednę. Czego my iuż o niech dobrym sumnieniem
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 113
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
owych/ A kto mnie pożywa, i on będzie żyć dla mnie. Ten jest chleb, który z nieba zstąpił, nie jako jedli ojcowie wasi mannę, i pomarli. Kto pozywa tego chleba, będzie żył na wieki Sam Zbawiciel i przez uprzedzające/ i przez następujące słowa dawać wiedzieć zda się/ jak się to rozumieć ma/ co miedzy temi słowy mówi/ Kto pożywa ciało moje, i pije krew moję, i Ciało moje prawdziwie jest pokarm i krew moja prawdziwie jest napój. Jakoby rzekł/ jeść ciało moje/ i pić moję krew/ jest/ jeść chleb/ który z stąpił z nieba: jest mnie jeść. Który ja
owych/ A kto mnie pożywa, y on będźie żyć dla mnie. Ten iest chleb, ktory z niebá zstąpił, nie iáko iedli oycowie wáśi mánnę, y pomárli. Kto pozywa tego chlebá, będźie żył ná wieki Sam Zbáwićiel y przez vprzedzáiące/ y przez nástępuiące słowá dáwáć wiedźieć zda sie/ iák sie to rozumieć ma/ co miedzy temi słowy mowi/ Kto pożywa ćiáło moie, y piie krew moię, y Ciáło moie prawdźiwie iest pokarm y krew moiá prawdźiwie iest napoy. Iákoby rzekł/ ieść ćiáło moie/ y pić moię krew/ iest/ ieść chleb/ ktory z stąpił z niebá: iest mnie ieść. Ktory ia
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 170
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
