który będzie z wami.
Za tym gdy Ulisses wyprowadzony przez Ikarusa odejdzie/ PENELOPE lamentować będzie.
Zal niewymowny prawie ciśnie me wnętrzności/ Który więc przydawając ku temu tęskności/ Ledwie nie pozbawi mnie życia tutecznego: Przeczbych nie oglądała Ulissessa swego.
EVRYCLYA
JEżeli Wmość będziesz przed oczyma miała Niniejszy pański odjazd/ z bólem rozważała/ To pewna/ iż się Wmość prędko świata zbawisz/ Czym więcej pana swego frasunku nabawisz. I mybyśmy nie uszły kłopotu wielkiego/ Poniechaj Wmość raczej litowania tego/ Alboć się zapomniała/ boć stoi jak wryta: Ba wieręć tak jako się mojej myśli chwyta.
MELANCHO.
PRze Bóg/ pomni się Wmość łaskawa
ktory będźie z wámi.
Zá tym gdy Vlysses wyprowádzony przez Ikárusá odeydźie/ PENELOPE lámentowáć będźie.
Zal niewymowny práwie ćiśnie me wnętrznośći/ Ktory więc przydawáiąc ku temu tesknośći/ Ledwie nie pozbáwi mnie żyćia tutecznego: Przeczbych nie oglądáłá Vlyssessá swego.
EVRYCLYA
IEżeli Wmość będźiesz przed oczymá miáłá Ninieyszy páński odiazd/ z bolem rozważáłá/ To pewna/ iż się Wmość prędko świátá zbáwisz/ Czym więcey páná swego frásunku nábáwisz. I mybysmy nie vszły kłopotu wielkiego/ Poniechay Wmość ráczey litowánia tego/ Alboć się zápomniáłá/ boć stoi iák wryta: Bá wieręć ták iáko się moiey myśli chwyta.
MELANCHO.
PRze Bog/ pomni się Wmość łáskáwa
Skrót tekstu: PaxUlis
Strona: E3
Tytuł:
Tragedia o Ulissesie
Autor:
Adam Paxillus
Drukarnia:
Wojciech Kobyliński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
gdyby go zgubił, większą by niechęć u Beraldy zarobił, i owszem, nieodmienne obrzydzenie ku swojej Osobie; jednak mu tak radziła, żeby to bezpieczniej było, gdyby ją zabrał, a zawiozł w krajnę jaką oddaloną, gdzie po niektórym czasie i oddaleniu od Ojczyzny zniewolona, poszłaby snadniej za niego. W ostatku mu rozważała, że to tylko obraża jest miłości, którą białegłowy snadnie przebaczą, gdy uznają, że to zwielkiego ku nim kochania się stało, a że w tym gwałcie, nie zawiera się żadna nieludzkość. Baron, te rady widząc dobre, i przedsięwzięciu jego nie przeciwnę, przyjął ją, jako najprędzej wypełnić, prosząc Salminę
gdyby go zgubił, większą by niechęć u Beráldy zárobił, y owszęm, nieodmienne obrzydzęnie ku swoiey Osobie; iednák mu ták rádźiłá, żeby to beśpieczniey było, gdyby ią zábrał, á záwiozł w kráynę iáką oddaloną, gdźie po niektorym czáśie y oddaleniu od Oyczyzny zniewolona, poszłáby snádniey zá niego. W ostátku mu rozważáłá, że to tylko obraża iest miłośći, ktorą białegłowy snádnie przebaczą, gdy uznáią, że to zwielkiego ku nim kochánia się stáło, á że w tym gwałćie, nie záwiera się żadna nieludzkość. Báron, te rády widząc dobre, y przedsięwźięćiu iego nie przećiwnę, przyiął ię, iáko nayprędzy wypełnić, prosząc Sálminę
Skrót tekstu: PrechDziałKaw
Strona: 54
Tytuł:
Kawaler polski z francuskiego przetłumaczony
Autor:
Jean de Prechac
Tłumacz:
Jan Działyński
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
epika
Gatunek:
romanse
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1722
Data wydania (nie wcześniej niż):
1722
Data wydania (nie później niż):
1722
stoi za pieniądz. Potym: Patern noster waży dukat. Naostatek tę odniósł odpowiedź: Pater noster, Ojcze nasz wszystkiemi świata tego skarbami przepłacone być nie może. To była odpowiedź najlepsza. TERTULLIANUS bowiem Pater noster, Orationem legitimam, ordinariam; a AugustynUS precem legitimam et coelestem ac quotidianam Orationem, fraternam Orarionem zowie. Rozważała to dobrze ona pobożna Matrona/ która/ gdy jej X. pytał: Jeśli się umiała modlić? Odpowiedziała: Ja jako Prostaczka żadnej inszej nie umiem modlitwy/ jedno Ojcze nasz; i spodziewam się właśnie tak przez to do nieba przyść/ jako inni ludzie/ którzy w piśmie Z. biegli są/ i wiele modlitw
stoi zá pieniądz. Potym: Patern noster waży dukat. Náostátek tę odniosł odpowiedź: Pater noster, Oycze nász wszystkiemi świátá tego skárbámi przepłácone bydź nie może. To byłá odpowiedź naylepsza. TERTULLIANUS bowiem Pater noster, Orationem legitimam, ordinariam; á AUGUSTINUS precem legitimam et coelestem ac quotidianam Orationem, fraternam Orarionem zowie. Rozwáżáłá to dobrze oná pobożna Mátroná/ ktora/ gdy iey X. pytał: Ieśli śię umiáłá modlić? Odpowiedźiáłá: Ia iáko Prostaczká żadney inszey nie umiem modlitwy/ iedno Oycze nász; y spodźiewam śie właśnie ták przez to do niebá przyść/ iáko inni ludźie/ ktorzy w piśmie S. biegli są/ y wiele modlitw
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Eiiiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
Rzeczpospolita, z skutku dobrych rzeczy biorąc miarę, Starostwo jakie intratne, na Salaria takowym naznaczyła; Których wszytkich według pojętności (do czego się kto znidzie) na cztery classes podzieliwszy, naznaczyć pewne konklauja, z obowiązkiem przysięgi na Sekret, i na wierność. Niechaj by we Wtorki i we Srody, każda Classis swoje materią rozważała osobno, świebodnie bez bytności Panów Urzędników, a gdy święta przeszkodzą, Czwartkiem alboi Piątkiem nagradzając. Nie żeby te konsultoria, miały przy sobie materiarum konklusią, która do Króla i rezydującego należy Senatu, i do Panów Urzędników Koronnych, ale infomacje tylko do poprawowania, i do ułatwienia rzzeczy gotując; Tak tedy Królowi, jako
Rzeczpospolita, z skutku dobrych rzeczy biorąc miárę, Stárostwo iákie intrátne, ná Sáláriá tákowym naznáczyłá; Ktorych wszytkich według poiętnośći (do czego się kto znidźie) ná cztery classes podźieliwszy, náznáczyć pewne conclauia, z obowiązkiem przyśięgi ná Sekret, y ná wierność. Niechay by we Wtorki y we Srody, káżda Classis swoie máteryą rozważáłá osobno, świebodnie bez bytnośći Panow Vrzędnikow, á gdy świętá przeszkodzą, Czwartkiem álboi Piątkiem nágradzáiąc. Nie żeby te consultoria, miáły przy sobie materiarum konklusią, ktora do Krolá y residuiącego należy Senatu, y do Pánow Vrzędnikow Koronnych, ále infomácye tylko do popráwowánia, y do vłátwieniá rzzeczy gotuiąc; Ták tedy Krolowi, iáko
Skrót tekstu: FredKon
Strona: 60
Tytuł:
Potrzebne konsyderacje około porządku wojennego
Autor:
Andrzej Maksymilian Fredro
Drukarnia:
Franciszek Glinka
Miejsce wydania:
Słuck
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
/ jedno z wysokich początków. Za najprzedniejszą dusze swej uciechę miała ta Panna/ uważanie męki Zbawiciela swego/ przeto też jednego czasu/ pięć promieni od ran Chrystusowych do rąk jej/ boku/ i nóg przyszły/ które lubo żadnej rany i boleści nie uczyniły w niej/ jednak to w jej sercu sprawiły; iż kiedykolwiek rozważała sobie mękę Chrystusowę/ zdało się jej/ jakoby w niej wrzały członki/ a potym i boleści otrzymała. Jednego czasu/ rozmyślając u słupa skrępowanego do srogiej dyscypliny Zbawiciela swego/ uczuła na sobie jakoby ją kto wiązał/ i krępował powrozami tak srogo/ iż na ziemię upadła. Gdy ją zaniosły Siostry do Celle jej jako
/ iedno z wysokich początkow. Zá nayprzednieyszą dusze swey vćiechę miáła tá Pánná/ vważánie męki Zbawićielá swego/ przeto też iednego czasu/ pięć promieni od ran Chrystusowych do rąk iey/ boku/ y nog przyszły/ ktore lubo żadney rány y boleśći nie vczyniły w niey/ iednák to w iey sercu spráwiły; iż kiedykolwiek rozważáłá sobie mękę Chrystusowę/ zdáło się iey/ iákoby w niey wrzáły członki/ á potym y boleśći otrzymáłá. Iednego czásu/ rozmyśláiąc v słupá skrępowánego do srogiey dyscypliny Zbáwićielá swego/ vczułá ná sobie iákoby ią kto wiązał/ y krępował powrozámi ták srogo/ iż ná źiemię vpádłá. Gdy ią zániosły Siostry do Celle iey iáko
Skrót tekstu: OkolNiebo
Strona: 83
Tytuł:
Niebo ziemskie aniołów w ciele
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Okolski
Drukarnia:
Drukarnia Jezuitów
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
