” „Wiesz, że w dawnym przymierzu z jastrząbami sowy. Nie pojedzże mi dzieci; są większe i mniejsze.” A jastrząb: „Jakież ony?” Sowa: „Najpiękniejsze.” Widzi, bujając, z góry kanie i krogulce, Pstre dzięcioły, lecz żądzy przybiera hamulce. Widzi sroki i sójki: „Mej to siostry dzieci”; Gile i piękne szczygły. Aż, gdy dalej leci, Sowięta się na gnieździe jako żaby gniotą. Rzekszy: „Już też to brzydkie”, pozjada z ochotą. Potkawszy się z nim sowa trzeciego dnia, powie: „Zjedzże diabła, pojadszy dzieci siostrze sowie.
” „Wiesz, że w dawnym przymierzu z jastrząbami sowy. Nie pojedzże mi dzieci; są większe i mniejsze.” A jastrząb: „Jakież ony?” Sowa: „Najpiękniejsze.” Widzi, bujając, z góry kanie i krogulce, Pstre dzięcioły, lecz żądzy przybiera hamulce. Widzi sroki i sójki: „Mej to siostry dzieci”; Gile i piękne szczygły. Aż, gdy dalej leci, Sowięta się na gniaździe jako żaby gniotą. Rzekszy: „Już też to brzydkie”, pozjada z ochotą. Potkawszy się z nim sowa trzeciego dnia, powie: „Zjedzże diabła, pojadszy dzieci siestrze sowie.
Skrót tekstu: PotFrasz1Kuk_II
Strona: 50
Tytuł:
Ogród nie plewiony
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
, kędyż bydło moje?! Dopierom ci się zdrzymał, a bydło go dwoje! A mój wszechmoczny Panie, cóż ja czynić bedę? Już ci ja tu dziś z siebie sukmańska pozbędę! Ni towarzyszów nie widać, ni bydła mojego, Cóż mam czynić, nieborak, z utrapienia swego?
Tu przydą do niego
SÓJKA mówi A pomaga Bóg, Skowronku! O cóż się frasujesz? Słyszeliśmy idąc tu, że się molestujesz. Dyć przebakniże jeno, coć się to tu stało!
SKOWRONEK O stałoć się, stało, bodaj się o tym nigdy nie słyszało! Jenom się trochę zdrzymał, ali się ocucę, Spojrzę na
, kędyż bydło moje?! Dopierom ci się zdrzymał, a bydło go dwoje! A mój wszechmoczny Panie, cóż ja czynić bedę? Już ci ja tu dziś z siebie sukmańska pozbędę! Ni towarzyszow nie widać, ni bydła mojego, Cóż mam czynić, nieborak, z utrapienia swego?
Tu przydą do niego
SÓJKA mówi A pomaga Bóg, Skowronku! O cóż się frasujesz? Słyszeliśmy idąc tu, że się molestujesz. Dyć przebakniże jeno, coć się to tu stało!
SKOWRONEK O stałoć się, stało, bodaj się o tym nigdy nie słyszało! Jenom się trochę zdrzymał, ali się ocucę, Spojrzę na
Skrót tekstu: DialChrysOkoń
Strona: 150
Tytuł:
Dialog na Narodzenie Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
, iżeś go nie spatrzył! A gdzieć się zabłąkało, iżeś go nie spatrzył?
MATYS A co drwis, miły bracie? Kata mu folgujmy, Ba, wszyscy go na miejscu kiejmi operujmy!
SKOWRONEK Mój drogi Matyjaszku, proszę, zmiłujta się, Pójdęć ja go szukać, a nie gniewajta się!
SÓJKA Bieżże rychło, złodzieju, to cię poczekamy, A jak znajdziesz, przychodźże, jak cię zawołamy!
SKOWRONEK Zostajcież tu już z Bogiem, moi towarzysie, Będziecie mieć wesele, jak na polu usłyszycie. Miejcież ten znak: kiej pojdę tu do wasz w czoło — Żem już bydełko znalawszy i zagnał
, iżeś go nie spatrzył! A gdzieć się zabłąkało, iżeś go nie spatrzył?
MATYS A co drwis, miły bracie? Kata mu folgujmy, Ba, wszyscy go na miejscu kiejmi operujmy!
SKOWRONEK Mój drogi Matyjaszku, proszę, zmiłujta się, Pójdęć ja go szukać, a nie gniewajta się!
SÓJKA Bieżże rychło, złodzieju, to cię poczekamy, A jak znajdziesz, przychodźże, jak cię zawołamy!
SKOWRONEK Zostajcież tu już z Bogiem, moi towarzysie, Będziecie mieć wesele, jak na polu usłyszycie. Miejcież ten znak: kiej pojdę tu do wasz w czoło — Żem już bydełko znalawszy i zagnał
Skrót tekstu: DialChrysOkoń
Strona: 151
Tytuł:
Dialog na Narodzenie Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
towarzysie, Będziecie mieć wesele, jak na polu usłyszycie. Miejcież ten znak: kiej pojdę tu do wasz w czoło — Żem już bydełko znalawszy i zagnał na koło.
Odejdzie i śpiewa Helaj, bydełko, na przyłog, na przyłog, A już ci się nie frasuję, boć idą, dalibog!
SÓJKA Co rozumiecie, bracia, co ten zdrajca myśli? Jeszcze dobrze, żeśmy tu wespół z sobą przyśli.
BARTOS Ba, ba, ba, sąsiadkowie, dobrzeć się tak stało — Czuło to serce moje, że tak być miało: Żeśmy mieli postradać bydełka swojego Dla tego nieszczęsnika, zdrajcę wierutnego!
MATYS
towarzysie, Będziecie mieć wesele, jak na polu usłyszycie. Miejcież ten znak: kiej pojdę tu do wasz w czoło — Żem już bydełko znalawszy i zagnał na koło.
Odejdzie i śpiewa Helaj, bydełko, na przyłog, na przyłog, A już ci się nie frasuję, boć idą, dalibog!
SÓJKA Co rozumiecie, bracia, co ten zdrajca myśli? Jeszcze dobrze, żeśmy tu wespół z sobą przyśli.
BARTOS Ba, ba, ba, samsiadkowie, dobrzeć się tak stało — Czuło to serce moje, że tak być miało: Żeśmy mieli postradać bydełka swojego Dla tego nieszczęśnika, zdrajcę wierutnego!
MATYS
Skrót tekstu: DialChrysOkoń
Strona: 151
Tytuł:
Dialog na Narodzenie Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
, co ten zdrajca myśli? Jeszcze dobrze, żeśmy tu wespół z sobą przyśli.
BARTOS Ba, ba, ba, sąsiadkowie, dobrzeć się tak stało — Czuło to serce moje, że tak być miało: Żeśmy mieli postradać bydełka swojego Dla tego nieszczęsnika, zdrajcę wierutnego!
MATYS Onoż idzie! SÓJKA
Słyszycie wy? Proszęż was, nicże mu nie mówcie; Cokolwiek pocznie mówić, nic nie przeszkadzajcie.
SKOWRONEK śpiewa
Nie frasuj się, Skowronku, Będziesz miał piwko we dzbanku! O, nie frasuj, nie frasuj, Weźmiesz przy tym pić Krasul. Tu przydzie do nich i mówi A pomaga Bóg, bracia,
, co ten zdrajca myśli? Jeszcze dobrze, żeśmy tu wespół z sobą przyśli.
BARTOS Ba, ba, ba, samsiadkowie, dobrzeć się tak stało — Czuło to serce moje, że tak być miało: Żeśmy mieli postradać bydełka swojego Dla tego nieszczęśnika, zdrajcę wierutnego!
MATYS Onoż idzie! SÓJKA
Słyszycie wy? Proszęż was, nicże mu nie mówcie; Cokolwiek pocznie mówić, nic nie przeszkadzajcie.
SKOWRONEK śpiewa
Nie frasuj się, Skowronku, Bedziesz miał piwko we dzbanku! O, nie frasuj, nie frasuj, Weźmiesz przy tym pić Krasul. Tu przydzie do nich i mowi A pomaga Bóg, bracia,
Skrót tekstu: DialChrysOkoń
Strona: 152
Tytuł:
Dialog na Narodzenie Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
Nie godziłożby się to na mnie, tak starego!
BARTOS A znalazłeś już kozy? Nie zjad ci wilk który?
SKOWRONEK Znalazłem i piekniem je zagnał do obory.
MATYS Ba, i wesoło przyszedł, znać był u szynkarki.
SKOWRONEK Toć pewna, bom sam przyniósł i bańkę gorzałki.
SÓJKA Czestujże wprzód Bartosia, tak jako starszego, A potym zaś Matysa, tak jako młodszego.
Tu piją do siebie
SKOWRONEK Bodaj zdrów, Bartosu!
BARTOS Dajżeż ci, Boże, zdrowie, Miły towarzyszu! SKOWRONEK
Bodaj zdrów, Matysku!
MATYS Dajżeż ci, Boże, zdrowie, miły towarzysku! Ej, za
Nie godziłożby się to na mnie, tak starego!
BARTOS A znalazłeś już kozy? Nie zjad ci wilk ktory?
SKOWRONEK Znalazłem i piekniem je zagnał do obory.
MATYS Ba, i wesoło przyszedł, znać był u szynkarki.
SKOWRONEK Toć pewna, bom sam przyniosł i bańkę gorzałki.
SÓJKA Czestujże wprzód Bartosia, tak jako starszego, A potym zaś Matysa, tak jako młodszego.
Tu piją do siebie
SKOWRONEK Bodaj zdrów, Bartosu!
BARTOS Dajżeż ci, Boże, zdrowie, Miły towarzyszu! SKOWRONEK
Bodaj zdrów, Matysku!
MATYS Dajżeż ci, Boże, zdrowie, miły towarzysku! Ej, za
Skrót tekstu: DialChrysOkoń
Strona: 153
Tytuł:
Dialog na Narodzenie Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
starszego, A potym zaś Matysa, tak jako młodszego.
Tu piją do siebie
SKOWRONEK Bodaj zdrów, Bartosu!
BARTOS Dajżeż ci, Boże, zdrowie, Miły towarzyszu! SKOWRONEK
Bodaj zdrów, Matysku!
MATYS Dajżeż ci, Boże, zdrowie, miły towarzysku! Ej, za zdrowie Skowronka, braciszka naszego! SÓJKA
Dajże mu, Boże, zdrowie! Z serca uprzejmego Życzę tego, Skowronku, braciszku kochany: Dawnyś ty mój przyjaciel, nad inszych wybrany!
MATYS Tośmy się już napili. Cóż czynić będziemy? W karty się, mój Skowronku, trochę spróbujemy. Sójka także z Bartoszem będą iść za nami.
starszego, A potym zaś Matysa, tak jako młodszego.
Tu piją do siebie
SKOWRONEK Bodaj zdrów, Bartosu!
BARTOS Dajżeż ci, Boże, zdrowie, Miły towarzyszu! SKOWRONEK
Bodaj zdrów, Matysku!
MATYS Dajżeż ci, Boże, zdrowie, miły towarzysku! Ej, za zdrowie Skowronka, braciszka naszego! SÓJKA
Dajże mu, Boże, zdrowie! Z serca uprzejmego Życzę tego, Skowronku, braciszku kochany: Dawnyś ty mój przyjaciel, nad inszych wybrany!
MATYS Tośmy się już napili. Cóż czynić bedziemy? W karty się, mój Skowronku, trochę spróbujemy. Sójka także z Bartoszem bedą iść za nami.
Skrót tekstu: DialChrysOkoń
Strona: 153
Tytuł:
Dialog na Narodzenie Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
Ej, za zdrowie Skowronka, braciszka naszego! SÓJKA
Dajże mu, Boże, zdrowie! Z serca uprzejmego Życzę tego, Skowronku, braciszku kochany: Dawnyś ty mój przyjaciel, nad inszych wybrany!
MATYS Tośmy się już napili. Cóż czynić będziemy? W karty się, mój Skowronku, trochę spróbujemy. Sójka także z Bartoszem będą iść za nami.
SÓJKA Grajta wy sama z sobą — będziemy patrzali, Tylko tak, żebyście się zaś nie pocapali, Bo karty nie przywiodą nigdy do dobrego, Tylko doprowadzą człowieka do złego.
SKOWRONEK Tylkoć to o to idzie, jeźli je masz z sobą.
MATYS
Ej, za zdrowie Skowronka, braciszka naszego! SÓJKA
Dajże mu, Boże, zdrowie! Z serca uprzejmego Życzę tego, Skowronku, braciszku kochany: Dawnyś ty mój przyjaciel, nad inszych wybrany!
MATYS Tośmy się już napili. Cóż czynić bedziemy? W karty się, mój Skowronku, trochę spróbujemy. Sójka także z Bartoszem bedą iść za nami.
SÓJKA Grajta wy sama z sobą — bedziemy patrzali, Tylko tak, żebyście się zaś nie pocapali, Bo karty nie przywiodą nigdy do dobrego, Tylko doprowadzą człowieka do złego.
SKOWRONEK Tylkoć to o to idzie, jeźli je masz z sobą.
MATYS
Skrót tekstu: DialChrysOkoń
Strona: 154
Tytuł:
Dialog na Narodzenie Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
Dajże mu, Boże, zdrowie! Z serca uprzejmego Życzę tego, Skowronku, braciszku kochany: Dawnyś ty mój przyjaciel, nad inszych wybrany!
MATYS Tośmy się już napili. Cóż czynić będziemy? W karty się, mój Skowronku, trochę spróbujemy. Sójka także z Bartoszem będą iść za nami.
SÓJKA Grajta wy sama z sobą — będziemy patrzali, Tylko tak, żebyście się zaś nie pocapali, Bo karty nie przywiodą nigdy do dobrego, Tylko doprowadzą człowieka do złego.
SKOWRONEK Tylkoć to o to idzie, jeźli je masz z sobą.
MATYS Mam, i owszem, bracisku, chcęże dziś
Dajże mu, Boże, zdrowie! Z serca uprzejmego Życzę tego, Skowronku, braciszku kochany: Dawnyś ty mój przyjaciel, nad inszych wybrany!
MATYS Tośmy się już napili. Cóż czynić bedziemy? W karty się, mój Skowronku, trochę spróbujemy. Sójka także z Bartoszem bedą iść za nami.
SÓJKA Grajta wy sama z sobą — bedziemy patrzali, Tylko tak, żebyście się zaś nie pocapali, Bo karty nie przywiodą nigdy do dobrego, Tylko doprowadzą człowieka do złego.
SKOWRONEK Tylkoć to o to idzie, jeźli je masz z sobą.
MATYS Mam, i owszem, bracisku, chcęże dziś
Skrót tekstu: DialChrysOkoń
Strona: 154
Tytuł:
Dialog na Narodzenie Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
wygrał! Oddaj rychło!
Tu go uderzy
MATYS Nie oddam! Za coś mi w gębę dał?!
SKOWRONEK Oddajże z dobrą wolą, bo cię tu zabiję, Choć o ciebie kłopotu wielkiego użyję!
MATYS Gwałt, dlaboga, towarzysze, nie dajcie zabijać! Podziękuję wam wszytkim, tylko mnie nic dajcie!
SÓJKA A, zdrajcy, a żeśmy was nie napominali, Żebyście wy z sobą w karty nie grawali?! Za to was to Bóg karze, coście nie słuchali; A toż macie, iżeście kart nie zaniechali! Nasz starszych, których Pan Bóg roszkazał szanować, Będziecie potym pomnieć, jako z nas
wygrał! Oddaj rychło!
Tu go uderzy
MATYS Nie oddam! Za coś mi w gębę dał?!
SKOWRONEK Oddajże z dobrą wolą, bo cię tu zabiję, Choć o ciebie kłopotu wielkiego użyję!
MATYS Gwałt, dlaboga, towarzysze, nie dajcie zabijać! Podziękuję wam wszytkim, tylko mnie nic dajcie!
SÓJKA A, zdrajcy, a żeśmy was nie napominali, Żebyście wy z sobą w karty nie grawali?! Za to was to Bóg karze, coście nie słuchali; A toż macie, iżeście kart nie zaniechali! Nasz starszych, których Pan Bóg roszkazał szanować, Bedziecie potym pomnieć, jako z nas
Skrót tekstu: DialChrysOkoń
Strona: 156
Tytuł:
Dialog na Narodzenie Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
