em się półtora dnia, który rad nam był. W Wilnie stanąłem 13^go^. Częstowałem 16^go^ dnia u siebie, był iks. Jurewicz i Pancerzyński kanonicy wileńscy, iks. Starzyński kustosz smoleński, ip. Szemiotowa sędzina ziemska żmudzka z córkami i z synami, ip. Wojna starosta brasławski i księża dominikanie. Ipanna sędzianka młodsza na lutni przygrywała, bardzo dobrze grająca; i ta muzyka zgorszenia w post nie czyniła, według owego przysłowia: „kogo lutnia uweseli.”
18^go^ wyjechałem z Wilna; wstąpiłem z żoną do Werek do iks. Brzostowskiego biskupa wileńskiego, tameśmy jedli obiad, włoch imścin sekretarz śpiewał bardzo dobrze; napiwszy
em się półtora dnia, który rad nam był. W Wilnie stanąłem 13^go^. Częstowałem 16^go^ dnia u siebie, był jks. Jurewicz i Pancerzyński kanonicy wileńscy, jks. Starzyński kustosz smoleński, jp. Szemiotowa sędzina ziemska żmudzka z córkami i z synami, jp. Wojna starosta brasławski i księża dominikanie. Jpanna sędzianka młodsza na lutni przygrywała, bardzo dobrze grająca; i ta muzyka zgorszenia w post nie czyniła, według owego przysłowia: „kogo lutnia uweseli.”
18^go^ wyjechałem z Wilna; wstąpiłem z żoną do Werek do jks. Brzostowskiego biskupa wileńskiego, tameśmy jedli obiad, włoch jmścin sekretarz śpiewał bardzo dobrze; napiwszy
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 66
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
zaś nie wszyscy się zjechali na tę komisją, bo tylko przyjechał ksiądz Dembowski, biskup kamieniecki, Horain, podkomorzy wileński, i ja, za czym w nadzieję przybycia więcej komisarzów, limitowaliśmy tęż komisją do niedziel trzech.
Powróciłem tedy do Rasnej, a wtem Grabowska, sędzina ziemska brzeska, z domu Kossowska, sędzianka grodzka drohicka, która w pierwszym szlubie była za Ossolińskim, chorążym mielnickim, bratem starszym chorążego liwskiego, z którym miała syna — o ćwierć mile w Wyhanowie od Rasny mieszkająca — za-chorowała śmiertelnie. Przysłała do mnie, abym ją nawiedził. Gdy przyjechałem, obligowała mnie, abym jej testament napisał, którym testamentem
zaś nie wszyscy się zjechali na tę komisją, bo tylko przyjechał ksiądz Dembowski, biskup kamieniecki, Horain, podkomorzy wileński, i ja, za czym w nadzieję przybycia więcej komisarzów, limitowaliśmy tęż komisją do niedziel trzech.
Powróciłem tedy do Rasnej, a wtem Grabowska, sędzina ziemska brzeska, z domu Kossowska, sędzianka grodzka drohicka, która w pierwszym szlubie była za Ossolińskim, chorążym mielnickim, bratem starszym chorążego liwskiego, z którym miała syna — o czwierć mile w Wyhanowie od Rasny mieszkająca — za-chorowała śmiertelnie. Przysłała do mnie, abym ją nawiedził. Gdy przyjechałem, obligowała mnie, abym jej testament napisał, którym testamentem
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 367
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
Matuszewica, śp. Wielmożnego starosty stokliskiego prapradziada, mającego w pierwszym małżeństwie Eudoksję Petelczycównę Pobożankę i z niej wyżej wspomnionego syna Gabriela, a w powtórnym małżeństwie Zofię Ratomską, starościankę ostryńską.
Aż ja piórem, a wy myślą przyjdziecie do Gregorego Matuszewica, naddziada pradziada śp. Wielmożnego starosty stokliskiego, który z Zofii Peterowny Narbuttówny, sędzianki ziemskiej Słonimskiej, a Stanisława Narbutta, wojewody mścisławskiego, rodzonej synowicy, i z Matusza kniazia Giedrojcia, marszałka królewskiego, urodzony, Matuszewicem pisać się począł. Tenże Matusz kniaź Giedrojć, z tejże Zofii Narbuttówny miał i drugiego syna Jana, chorążego żmudźkiego, o którym Okolski w kronice swojej Orbis polonus tytułowanej, a
Matuszewica, śp. Wielmożnego starosty stokliskiego prapradziada, mającego w pierwszym małżeństwie Eudoksję Petelczycównę Pobożankę i z niej wyżej wspomnionego syna Gabriela, a w powtórnym małżeństwie Zofię Ratomską, starościankę ostryńską.
Aż ja piórem, a wy myślą przyjdziecie do Hrehorego Matuszewica, naddziada pradziada śp. Wielmożnego starosty stokliskiego, który z Zofii Peterowny Narbuttówny, sędzianki ziemskiej Słonimskiej, a Stanisława Narbutta, wojewody mścisławskiego, rodzonej synowicy, i z Matusza kniazia Giedrojcia, marszałka królewskiego, urodzony, Matuszewicem pisać się począł. Tenże Matusz kniaź Giedrojć, z tejże Zofii Narbuttówny miał i drugiego syna Jana, chorążego żmujdzkiego, o którym Okolski w kronice swojej Orbis polonus tytułowanej, a
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 484
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
Matuszewica, cześnika mozyrskiego, stryja mego stryjecznego, alias ojca mego brata stryjecznorodzonego, a syna Aleksandra Matuszewica, podwojewodzego wołyńskiego, który Aleksander był dziada mego Jana Kazimierza Matuszewica, cześnika mińskiego, bratem rodzonym. Stawiłem przy tym WYMPana Benedykta Matuszewica, klucznego województwa wileńskiego, którego dziad Tomasz Matuszewic potomstwo swoje z Zofią Zakrzewską, sędzianką ziemską wileńską, małżonką swoją prokreowane dziadowi memu Kazimierzowi Janowi Matuszewicowi, cześnikowi mińskiemu, testamentem swoim przed sądem trybunału przeszłego produkowanym i teraz prezentowanym, jako bratu swemu stryjecznemu w opiekę oddał. Które to moje proximiorum de linea paterna stawienie osobliwym punktem, że ich stawiłem, w projekcie do dekretu teraźniejszego opisanym wyrażone było, teraz
Matuszewica, cześnika mozyrskiego, stryja mego stryjecznego, alias ojca mego brata stryjecznorodzonego, a syna Aleksandra Matuszewica, podwojewodzego wołyńskiego, który Aleksander był dziada mego Jana Kazimierza Matuszewica, cześnika mińskiego, bratem rodzonym. Stawiłem przy tym WJMPana Benedykta Matuszewica, klucznego województwa wileńskiego, którego dziad Tomasz Matuszewic potomstwo swoje z Zofią Zakrzewską, sędzianką ziemską wileńską, małżonką swoją prokreowane dziadowi memu Kazimierzowi Janowi Matuszewicowi, cześnikowi mińskiemu, testamentem swoim przed sądem trybunału przeszłego produkowanym i teraz prezentowanym, jako bratu swemu stryjecznemu w opiekę oddał. Które to moje proximiorum de linea paterna stawienie osobliwym punktem, że ich stawiłem, w projekcie do dekretu teraźniejszego opisanym wyrażone było, teraz
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 793
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
, ta córkę miała, która była za Janem Tomickim w Baranowie, syna Andrzeja i Izabellę córkę zostawiwszy decessit; córka poszła za Spytka Pstrokońskiego, ten się zabił, poszła za Męcińskiego, z Pstrokońskim zostawiła syna, ożenił się, pojął Skrzyńskę, są dziatki, z Męcińskim jest potomstwo. Tomicki pojął Gostyńskę w Czarnozolniach, sędziankę wieluńską; Lubowieckę w województwie krakowskiem, od tej Stefan i Władysław, mają potomstwo.
Czwarty syn Przerębski Sebastijan w Widzowie, ten Romana, Stogniewa, Jana, Sebastijana; Stogniew nie miał potomstwa; Roman primo voto z Pokrzywnicką Zygmunta, Andrzeja, Świętosława; secundo voto z Korycińską Mikołaj, starosta tuszyński j. k.
, ta córkę miała, która była za Janem Tomickim w Baranowie, syna Andrzeja i Izabellę córkę zostawiwszy decessit; córka poszła za Spytka Pstrokońskiego, ten się zabił, poszła za Męcińskiego, z Pstrokońskim zostawiła syna, ożenił się, pojął Skrzyńskę, są dziatki, z Męcińskim jest potomstwo. Tomicki pojął Gostyńskę w Czarnozolniach, sędziankę wieluńską; Lubowieckę w województwie krakowskiém, od tej Stefan i Władysław, mają potomstwo.
Czwarty syn Przerębski Sebastijan w Widzowie, ten Romana, Stogniewa, Jana, Sebastijana; Stogniew nie miał potomstwa; Roman primo voto z Pokrzywnicką Zygmunta, Andrzeja, Swiętosława; secundo voto z Korycińską Mikołaj, starosta tuszyński j. k.
Skrót tekstu: KoniecZRod
Strona: 199
Tytuł:
Rodowód
Autor:
Zygmunt Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
i ja mówiłem w pierwszym tomie fol: 58, był potym Starostą Tczewskim, a z Katarzyny Orchowskii dwie córki spłodził, jedna z nich sterylis zeszła, druga Plemięcka. Synów zaś trzech Stefan sterylis, Kazimierz miał za sobą Brocką z tej był syn Franciszkan. Mikołaj z Aleksandry Gostomskii, która Anna Orzechowska herbu Oksza Sędzianka Ziemska Przemyska urodziła, zostawił dwóch synów, Adama Soc: Jezu, i Antoniego, który z Anną Białogłowską wszedł temi czasy w kontrakty małżeńskie. Dęboróg Herb.
MA być pieniek dębowy, w ziemię wkorzeniony, z którego śrzodka dwa jelenie rogi wychodzą, jeden na prawą stronę , drugi na lewą w polu niebieskim, na
y ia mówiłem w pierwszym tomie fol: 58, był potym Stárostą Tczewskim, á z Kátarzyny Orchowskii dwie córki zpłodźił, iedna z nich sterilis zeszła, druga Plemięcka. Synow záś trzech Stefan sterilis, Kázimierz miał za soba Brocką z tey był syn Fránciszkan. Mikołay z Alexándry Gostomskii, ktora Anna Orzechowska herbu Oksza Sędzianká Ziemska Przemyska urodźiłá, zostáwił dwóch synow, Adámá Soc: JESU, y Antoniego, który z Anną Białogłowską wszedł temi czásy w kontrákty máłżeńskie. Dęborog Herb.
MA bydź pieniek dębowy, w źiemię wkorzeniony, z ktorego śrzodka dwa ielenie rogi wychodzą, ieden ná prawą stronę , drugi ná lewą w polu niebieskim, ná
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 32
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
Parnawskiego bezpotomny; potym kupiwszy w Lubelskim Boby, zostawił z Rychlickii synów dwóch, Józefa Soc: Jezu, i Stanisława Vicesregenta Lubelskiego, który z Jankowską spłodził syna Michała. Powtórzył małżeństwo z Dorotą Głogowską Łowczanką Bełzką. Dom
¤DOMARADZKI herbu Jastrzębiec Łukasz Domaradzki syn Jakuba z Witowskii, dziedzic obojga Domaradzina, 1515 temu Zofia Głowińska Sędzianka Rawska, powiła córkę Bogumiłę, Teodora Stojeńskiego Podczaszego Lubelskiego małżonkę, i syna Jędrzeja, który w dożywotnie kontrakty wszedłszy z Apollonią Siemianowską Chorążanka Gostyńską spłodził synów dziesiąciu, 1 Sadocheusza sterylem, 2 Paresa, ten miał za sobą Barbarę Kazimirską, z któret trzech synów było Ludwik, Jędrzej i Konstantyn, corek trzy, Marianna
Párnawskiego bezpotomny; potym kupiwszy w Lubelskim Boby, zostáwił z Rychlickii synow dwoch, Jozefa Soc: JESU, y Stánisłáwa Vicesregenta Lubelskiego, ktory z Jankowską zpłodził syná Micháłá. Powtorzył małżeństwo z Dorotą Głogowską Łowczanką Bełzką. Dom
¤DOMARADZKI herbu Jastrzębiec Łukász Domarádzki syn Jákubá z Witowskii, dźiedźic oboyga Domárádzina, 1515 temu Zofia Głowińska Sędźianka Ráwska, powiła corkę Bogumiłę, Teodorá Stoieńskiego Podczászego Lubelskiego małżonkę, y syná Jędrzejá, ktory w dożywotnie kontrákty wszedłszy z Apollonią Siemiánowską Chorążánka Gostyńską zpłodźił synow dźiesiąciu, 1 Sadocheuszá sterilem, 2 Paresa, ten miał za sobą Barbárę Káźimirską, z ktoret trzech synow było Ludwik, Jędrzey y Konstántyn, corek trzy, Máryanna
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 59
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
Chorąży Łukowski 1653 Konstyt: fol. 25. Kazimierz Starosta Łukowski, poseł na sejm 1678, i Komisarz do uznania pretensyj Kurfiszta Brandenburskiego, Konstyt: fol. 12, postąpił potym na Kasztelanią Sanocką, z którym tytułem był Komisarzem do czynienia sprawiedliwości, o krzywdy od Węgier. Konstyt: 1690 fol. 18. Domaszewska Sędzianka Radomska, była za Balcerem Brzezińskim Sędzią Grodzkim Radomskim herbu Łabęć. W zakonie naszym. Balcer w Ostrogu 1718. Franciszek w Poznaniu 1724 pomarli świątobliwie; Bernard z Zołkiewskii herbu Bończa urodzony jeszcze żyje, którego brat jeden w Zakonie Karmelitów Bosych, drugi Reformatem. Któryś z Domaszewskich na presidium Wileńskie, znaczną swoję summę wydał,
Chorąży Łukowski 1653 Constit: fol. 25. Káźimierz Stárosta Łukowski, poseł ná seym 1678, y Kommissarz do uznania pretensyi Kurfiszta Brándeburskiego, Constit: fol. 12, postąpił potym ná Kásztelanią Sanocką, z ktorym tytułem był kommissarzem do czynienia sprawiedliwości, o krzywdy od Węgier. Constit: 1690 fol. 18. Domaszewska Sędźianka Radomska, byłá zá Balcerem Brzeźińskim Sędźią Grodzkim Radomskim herbu Łabęć. W zakonie nászym. Balcer w Ostrogu 1718. Fránciszek w Poznaniu 1724 pomarli świątobliwie; Bernard z Zołkiewskii herbu Bończa urodzony ieszcze żyie, ktorego brat ieden w Zakonie Kármelitow Bosych, drugi Reformatem. Ktoryś z Domaszewskich ná presidium Wileńskie, znaczną swoię summę wydał,
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 61
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
Francyj go z sobą przeciągnął: był wprzód Miecznikiem Łęczyckim, potym Kasztelanem Płockim, jako się podpisał 1697 na Obwieszczenie, nakoniec Sieradzkim: dwa razy śluby małżeńskie ponawiał, pierwszy raz z Jadwigą Lipską herbu Łada Starościanką Rawską, ale o potomstwie jego z nią nie czytałem: drugi raz z Eufrozyną Mycielską Starościanką Kolską, Sędzianką Ziemską Sieradzką, z tej trzech się było synów zostało: pierwszy Mikołaj Kanonik Krakowski, Proboszcz Sandomierski, Depulat na Trybunał koronny 1712, Prałat godzien najpierwszych honorów, gdyby niemi z pokory nie gardził, jest jego Kazanie w druku, Niebo w herbownym, Junoszy, na wiezdzie Szaniawskiego Biskupa Krakowskiego. in fol: 1720,
Fráncyi go z sobą przeciągnął: był wprzod Miecznikiem Łęczyckim, potym Kásztelanem Płockim, iáko się podpisał 1697 ná Obwieszczenie, nákoniec Sieradzkim: dwa rázy śluby małżeńskie ponawiał, pierwszy raz z Jádwigą Lipską herbu Łada Stárościanką Ráwską, ale o potomstwie iego z nią nie czytałem: drugi raz z Euphrozyną Mycielską Stárościanką Kolską, Sędźianką Ziemską Sieradzką, z tey trzech się było synow zostało: pierwszy Mikołay Kánonik Krákowski, Proboszcz Sendomirski, Depulat ná Trybunał koronny 1712, Prałat godźien naypierwszych honorow, gdyby niemi z pokory nie gardźił, iest iego Kazanie w druku, Niebo w herbownym, Junoszy, na wiezdźie Szaniawskiego Biskupa Krakowskiego. in fol: 1720,
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 68
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
się przeciwko konfederacyj de pace Religionis, u Damalew: in Archiep: fol: 315, córka jego była za Hieronimem Lanckorońskim Łowczym Sandomierskim. Papr. w Gniazdzie pisze, Drohicińskiego Kasztelana Chełmskiego. Zygmunt, Samuel 1632 kwitneli. Drohiciński, miał za sobą Kaimirownę Kasztelankę Chełmską. Drohiciński miał za sobą Fredrownę. Abraham Annę Podborecką Sędziankę Ziemską Bełzką. Samuel Katarzynę Zarębiną, ale sterylem. Dro
¤DROHINICZ. Ludwik Drohinicz Horódniczy Radomski, z Księstwem Żmudzkim podpisał elekcją Jana III. Niewiem czy nie tu należy, Katarzyna Drohiczanka Piotra Myszkowskiego Kasztelana Lubelskiego małżonka Gen: Myszko:
DROHOJOWSKI herbu Korczak, na Rusi. Atanazy Drojewski Władyka Przemyski koło roku 1440, jako
się przeciwko konfederacyi de pace Religionis, u Damalew: in Archiep: fol: 315, corka iego była za Hieronimem Lanckorońskim Łowczym Sendomirskim. Papr. w Gniazdzie pisze, Drohicińskiego Kásztelana Chełmskiego. Zygmunt, Sámuel 1632 kwitneli. Drohiciński, miał za sobą Kaimirownę Kásztelankę Chełmską. Drohiciński miał za sobą Fredrownę. Abraham Annę Podborecką Sędziánkę Ziemską Bełzką. Sámuel Katarzynę Zarębiną, ale sterilem. Dro
¤DROHINICZ. Ludwik Drohinicz Horodniczy Radomski, z Xięstwem Zmudzkim podpisał elekcyą Jana III. Niewiem czy nie tu należy, Katarzyna Drohiczanka Piotra Myszkowskiego Kásztelana Lubelskiego małżonka Gen: Myszko:
DROHOIOWSKI herbu Korczak, ná Ruśi. Atanazy Droiewski Władyka Przemysłki koło roku 1440, iako
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 83
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
