Trzy dni tylko stękając, uleczyć nie może. Ale ja na twoję śmierć stękać muszę dłużej, Póki mi oczu moja na wieki nie zmruży. Płaczą wdowy Tabity onej, której ręka Robiła im sukienki, płacze dziś, kto stęka, Pomagając mi żalu. O droga lekarko,
O śliczna, o jedyna, złota moja sarnko! Kiedyśmy też mieli żyć, Bogu czyniąc dzięki, Że dał świeckich niesmaków twarde przebyć sęki, Rozrządziwszy resztę swych, wedle Niego, dziatek, Widząc już wnuczki, przyszłej pociechy zadatek, Odbiegasz mnie samego, moja matko luba, Spieszysz się jako druga za dziećmi Hekuba; Jako druga Nijobe, stawszy śmierci łupem,
Trzy dni tylko stękając, uleczyć nie może. Ale ja na twoję śmierć stękać muszę dłużej, Póki mi oczu moja na wieki nie zmruży. Płaczą wdowy Tabity onej, której ręka Robiła im sukienki, płacze dziś, kto stęka, Pomagając mi żalu. O droga lekarko,
O śliczna, o jedyna, złota moja sarnko! Kiedyśmy też mieli żyć, Bogu czyniąc dzięki, Że dał świeckich niesmaków twarde przebyć sęki, Rozrządziwszy resztę swych, wedle Niego, dziatek, Widząc już wnuczki, przyszłej pociechy zadatek, Odbiegasz mnie samego, moja matko luba, Spieszysz się jako druga za dziećmi Hekuba; Jako druga Nijobe, stawszy śmierci łupem,
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 511
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
