Korba

Elektroniczny korpus tekstów polskich z XVII i XVIII w.

Korpus

Ramy czasowe

Zapytanie

Warstwa wyświetlania

Liczba wyników na stronę

Konstruktor zapytań

Znaleziono 3 wyników.

Lp	Lewy kontekst	Rezultat	Prawy kontekst	Skrót tekstu	Data
1	co, napee, nacz mię srodze krępujecie?	Sfolgujcie [sfolgować:impt:pl:sec:perf]	, proszę, nieco sfolgujcie łaskawie, sfolgujcie, niechaj	WieszczSielGur	1634
1	co, napeae, nacz mię srodze krępujecie?	Sfolgujcie [sfolgować:impt:pl:sec:perf]	, proszę, nieco sfolgujcie łaskawie, sfolgujcie, niechaj	WieszczSielGur	1634
2	cz mię srodze krępujecie? Sfolgujcie, proszę, nieco	sfolgujcie [sfolgować:impt:pl:sec:perf]	łaskawie, sfolgujcie, niechaj się wam z wszytkiego wyprawię	WieszczSielGur	1634
2	cz mię srodze krępujecie? Sfolgujcie, proszę, nieco	sfolgujcie [sfolgować:impt:pl:sec:perf]	łaskawie, sfolgujcie, niechaj się wam z wszytkiego wyprawię	WieszczSielGur	1634
3	krępujecie? Sfolgujcie, proszę, nieco sfolgujcie łaskawie,	sfolgujcie [sfolgować:impt:pl:sec:perf]	, niechaj się wam z wszytkiego wyprawię! Jam	WieszczSielGur	1634
3	krępujecie? Sfolgujcie, proszę, nieco sfolgujcie łaskawie,	sfolgujcie [sfolgować:impt:pl:sec:perf]	, niechaj się wam z wszytkiego wyprawię! Jam	WieszczSielGur	1634

go, piękne nimfy, zwiążmy go wieńcami, musi się nam otworzyć z swojemi piosnkami". Naprzód Egle nadobna, Egle – panien czoło, z wieńcem k niemu skoczyła; tamże drudzy wkoło związali go. "Na co mię – ten prawi – wiążecie, na co, napee, nacz mię srodze krępujecie? Sfolgujcie, proszę, nieco sfolgujcie łaskawie, sfolgujcie, niechaj się wam z wszytkiego wyprawię! Jam Damofon. Tu zawsze pod te piękne gaje, lubo Tytan spoczywa lub z różanej wstaje łożnice, zawsze chodzę. Tych mię nabawiła tęsknic i troszczek, która sercu memu miła. Cóż czynię? Nie lża, jedno siły wycieńczone

go, piękne nimfy, zwiążmy go wieńcami, musi się nam otworzyć z swojemi piosnkami". Naprzód Egle nadobna, Egle – panien czoło, z wieńcem k niemu skoczyła; tamże drudzy wkoło związali go. "Na co mię – ten prawi – wiążecie, na co, napeae, nacz mię srodze krępujecie? Sfolgujcie, proszę, nieco sfolgujcie łaskawie, sfolgujcie, niechaj się wam z wszytkiego wyprawię! Jam Damofon. Tu zawsze pod te piękne gaje, lubo Tytan spoczywa lub z różanej wstaje łożnice, zawsze chodzę. Tych mię nabawiła tesknic i troszczek, która sercu memu miła. Cóż czynię? Nie lża, jedno siły wycieńczone

Skrót tekstu: WieszczSielGur
Strona: 36
Tytuł: Sielanki albo Pieśni
Autor: Adrian Wieszczycki
Miejsce wydania: nieznane
Region: nieznany
Typ tekstu: wiersz
Rodzaj: utwory synkretyczne
Gatunek: pieśni, sielanki
Poetyka żartu: nie
Data wydania: 1634
Data wydania (nie wcześniej niż): 1634
Data wydania (nie później niż): 1634
Tekst uwspółcześniony: tak
Tytuł antologii: Utwory poetyckie
Redaktor wersji uwspółcześnionej: Anna Gurowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej: Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej: Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej: 2001

zwiążmy go wieńcami, musi się nam otworzyć z swojemi piosnkami". Naprzód Egle nadobna, Egle – panien czoło, z wieńcem k niemu skoczyła; tamże drudzy wkoło związali go. "Na co mię – ten prawi – wiążecie, na co, napee, nacz mię srodze krępujecie? Sfolgujcie, proszę, nieco sfolgujcie łaskawie, sfolgujcie, niechaj się wam z wszytkiego wyprawię! Jam Damofon. Tu zawsze pod te piękne gaje, lubo Tytan spoczywa lub z różanej wstaje łożnice, zawsze chodzę. Tych mię nabawiła tęsknic i troszczek, która sercu memu miła. Cóż czynię? Nie lża, jedno siły wycieńczone jakożkolwiek zabawiać, dokąd pocieszone

zwiążmy go wieńcami, musi się nam otworzyć z swojemi piosnkami". Naprzód Egle nadobna, Egle – panien czoło, z wieńcem k niemu skoczyła; tamże drudzy wkoło związali go. "Na co mię – ten prawi – wiążecie, na co, napeae, nacz mię srodze krępujecie? Sfolgujcie, proszę, nieco sfolgujcie łaskawie, sfolgujcie, niechaj się wam z wszytkiego wyprawię! Jam Damofon. Tu zawsze pod te piękne gaje, lubo Tytan spoczywa lub z różanej wstaje łożnice, zawsze chodzę. Tych mię nabawiła tesknic i troszczek, która sercu memu miła. Cóż czynię? Nie lża, jedno siły wycieńczone jakożkolwiek zabawiać, dokąd pocieszone

, musi się nam otworzyć z swojemi piosnkami". Naprzód Egle nadobna, Egle – panien czoło, z wieńcem k niemu skoczyła; tamże drudzy wkoło związali go. "Na co mię – ten prawi – wiążecie, na co, napee, nacz mię srodze krępujecie? Sfolgujcie, proszę, nieco sfolgujcie łaskawie, sfolgujcie, niechaj się wam z wszytkiego wyprawię! Jam Damofon. Tu zawsze pod te piękne gaje, lubo Tytan spoczywa lub z różanej wstaje łożnice, zawsze chodzę. Tych mię nabawiła tęsknic i troszczek, która sercu memu miła. Cóż czynię? Nie lża, jedno siły wycieńczone jakożkolwiek zabawiać, dokąd pocieszone nie będą.

, musi się nam otworzyć z swojemi piosnkami". Naprzód Egle nadobna, Egle – panien czoło, z wieńcem k niemu skoczyła; tamże drudzy wkoło związali go. "Na co mię – ten prawi – wiążecie, na co, napeae, nacz mię srodze krępujecie? Sfolgujcie, proszę, nieco sfolgujcie łaskawie, sfolgujcie, niechaj się wam z wszytkiego wyprawię! Jam Damofon. Tu zawsze pod te piękne gaje, lubo Tytan spoczywa lub z różanej wstaje łożnice, zawsze chodzę. Tych mię nabawiła tesknic i troszczek, która sercu memu miła. Cóż czynię? Nie lża, jedno siły wycieńczone jakożkolwiek zabawiać, dokąd pocieszone nie będą.