Elektroniczny korpus tekstów polskich z XVII i XVIII w.


arrow_drop_down
arrow_drop_down




arrow_drop_down
arrow_drop_down
Znaleziono 197 wyników.
Lp Lewy kontekst Rezultat Prawy kontekst Skrót tekstu Data
1 Antonim studio oo. jezuitów, exemplarissime i z wielką skruchą [skrucha:subst:sg:inst:f] egzekwowany obijt, pochowany w kościele franciszkanów. Anno 1712 ZawiszaPam między 1715 a 1717
1 Antonim studio oo. jezuitów, exemplarissime i z wielką skruchą [skrucha:subst:sg:inst:f] egzekwowany obijt, pochowany w kościele franciszkanów. Anno 1712 ZawiszaPam między 1715 a 1717
2 się lękacie: z tegoż pióra budzące do skruchy [skrucha:subst:sg:gen:f] , Które nie ciało sieczą, ale duchy; I PotFrasz1Kuk_II 1677
2 się lękacie: z tegoż pióra budzące do skruchy [skrucha:subst:sg:gen:f] , Które nie ciało sieczą, ale duchy; I PotFrasz1Kuk_II 1677
3 słupie, Ocet pije przez dzięki, a skoro tak skrusze [skrucha:subst:sg:dat:f] , W piekło wprzód, potem w żywy grób idzie PotFrasz1Kuk_II 1677
3 słupie, Ocet pije przez dzięki, a skoro tak skrusze [skrucha:subst:sg:dat:f] , W piekło wprzód, potem w żywy grób idzie PotFrasz1Kuk_II 1677
4 / ale o powstaniu wiedzieć zawsze nie mogą: którzy skruchy [skrucha:subst:sg:gen:f] serdecznej/ bez której pokuta/ by dobrze i była SmotApol 1628
4 / ále o powstániu wiedźieć záwsze nie mogą: ktorzy skruchy [skrucha:subst:sg:gen:f] serdeczney/ bez ktorey pokutá/ by dobrze y byłá SmotApol 1628
5 a wkrótce rzekszy/ Tajemnica pokuty/ ktoa zależy na skrusze [skrucha:subst:sg:loc:f] serdecznej/ na spowiedzie ustnej/ i na dosyćczynieniu pobożnych SmotApol 1628
5 á wkrotce rzekszy/ Táiemnicá pokuty/ ktoa zależy skrusze [skrucha:subst:sg:loc:f] serdeczney/ spowiedźie vstney/ y dosyćczynieniu pobożnych SmotApol 1628
6 stolice, Niechaj pioruny serca ich pokruszą I do prawdziwej skruchy [skrucha:subst:sg:gen:f] ich poruszą. Wiem ci ja dobrze, o zacna MorszZWierszeWir_I 1675
6 stolice, Niechaj pioruny serca ich pokruszą I do prawdziwej skruchy [skrucha:subst:sg:gen:f] ich poruszą. Wiem ci ja dobrze, o zacna MorszZWierszeWir_I 1675
7 zapłatę, Łupy bogate. Co też piechocie pomogło do skruchy [skrucha:subst:sg:gen:f] , Wiedząc, że tam nie tatarskie kożuchy Ani kozackie MorszZWierszeWir_I 1675
7 zapłatę, Łupy bogate. Co też piechocie pomogło do skruchy [skrucha:subst:sg:gen:f] , Wiedząc, że tam nie tatarskie kożuchy Ani kozackie MorszZWierszeWir_I 1675
8 Wszytko sprawiło, Niechaj ma chwałę z wdzięcznością i z skruchą [skrucha:subst:sg:inst:f] Za to zwycięstwo; ozdobną otuchą Dufajmy, że nas MorszZWierszeWir_I 1675
8 Wszytko sprawiło, Niechaj ma chwałę z wdzięcznością i z skruchą [skrucha:subst:sg:inst:f] Za to zwycięstwo; ozdobną otuchą Dufajmy, że nas MorszZWierszeWir_I 1675
9 się lękacie. z tegoż pióra budzące do skruchy [skrucha:subst:sg:gen:f] , Które nie ciało cieszą, ale duchy. I MorszSŻaleBar_II 1698
9 się lękacie. z tegoż pióra budzące do skruchy [skrucha:subst:sg:gen:f] , Które nie ciało cieszą, ale duchy. I MorszSŻaleBar_II 1698
10 Nie nagabał mię wiatrem bożek młody, Odsyłam modlitw i skruchy [skrucha:subst:sg:gen:f] przeszkody; Jednak chcę, abyś wiedziała i o MorszAUtwKuk 1654
10 Nie nagabał mię wiatrem bożek młody, Odsyłam modlitw i skruchy [skrucha:subst:sg:gen:f] przeszkody; Jednak chcę, abyś wiedziała i o MorszAUtwKuk 1654