bawiąc się siła. Morson Jako wiecie, biesiada niemała tam była. Gości wiele, sąsiedzi wszyscy z okolicy I postronnych niemało; któż wszystkich wyliczy? Picia, jedzenia wielki dostatek dawano, W muzyki rozmaite na przemiany grano: To w fletnie, to w piszczałki, to w gęśle podgorskie; Były regały, były i skrzypice włoskie. Potym pito za zdrowie małżeństwa przyszłego, Każdy pełnił, a jeden doglądał drugiego, Mieniąc Cyprydę, mieniąc jej pięknego syna: Cyprydę i miłości dawcę - Kupidyna. A wtym czterej śpiewaków wynidzie w pośrodek: Stanie się pomilczenie i jednemu przodek Inszy dadzą; on zacznie o małym Kupidzie, Także o matce jego,
bawiąc się siła. Morson Jako wiecie, biesiada niemała tam była. Gości wiele, sąsiedzi wszyscy z okolicy I postronnych niemało; któż wszystkich wyliczy? Picia, jedzenia wielki dostatek dawano, W muzyki rozmaite na przemiany grano: To w fletnie, to w piszczałki, to w gęśle podgorskie; Były regały, były i skrzypice włoskie. Potym pito za zdrowie małżeństwa przyszłego, Każdy pełnił, a jeden doglądał drugiego, Mieniąc Cyprydę, mieniąc jej pięknego syna: Cyprydę i miłości dawcę - Kupidyna. A wtym czterej śpiewaków wynidzie w pośrodek: Stanie się pomilczenie i jednemu przodek Inszy dadzą; on zacznie o małym Kupidzie, Także o matce jego,
Skrót tekstu: SzymSiel
Strona: 15
Tytuł:
Sielanki
Autor:
Szymon Szymonowic
Miejsce wydania:
Zamość
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Sielanki i pozostałe wiersze polskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Pelc
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1964
: „Ja zdechnę o głodzie”. Wprawdzieć widzę, zekpiał świat, trzeba go poprawić, Kędy płaczą, tam cieszyć, kędy smutno, bawić, A kędy się weselą, weselić się z nimi, Niechaj będzie dobra myśl w naszej polskiej ziemi. Jedni w dudy, w cymbały, w regały, w skrzypice, A wy nas nie wydajcie, nadobne dziewice! Przywileju koniec, Kiedy poidziem w taniec. KONSTYTUCYJE NOWE GENERAŁOWE, KrótkO ZEBRANE, PRĘDKO WYDANE Artykuł I Kto by piernął u stołu, kędy wiele gości, Mają wszyscy czapki zdjąć dla tej uczciwości, Że się nowy gość ozwał, jeszcze nie bywały, Bo
: „Ja zdechnę o głodzie”. Wprawdzieć widzę, zekpiał świat, trzeba go poprawić, Kędy płaczą, tam cieszyć, kędy smutno, bawić, A kędy sie weselą, weselić sie z nimi, Niechaj będzie dobra myśl w naszej polskiej ziémi. Jedni w dudy, w cymbały, w regały, w skrzypice, A wy nas nie wydajcie, nadobne dziewice! Przywileju koniec, Kiedy pojdziem w taniec. KONSTYTUCYJE NOWE GENERAŁOWE, KROTKO ZEBRANE, PRĘDKO WYDANE Artykuł I Kto by piernął u stołu, kędy wiele gości, Mają wszyscy czapki zdjąć dla tej uczciwości, Że sie nowy gość ozwał, jeszcze nie bywały, Bo
Skrót tekstu: DzwonStatColumb
Strona: 10
Tytuł:
Statut Jana Dzwonowskiego, to jest Artykuły prawne jako sądzić łotry i kuglarze jawne
Autor:
Jan Dzwonowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1611
Data wydania (nie wcześniej niż):
1611
Data wydania (nie później niż):
1611
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wacław Walecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Collegium Columbinum
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1998
brać musiał. Ale o tych śwątobliwych postępkach/ gdy by się chciało szeroce mówić/ niemym tu lichym dowciem (gdyż dość o tym sacer Orator Przewielebny X. Kaznodzieja/ z Katedry powiedział) rozwodzić się słowy przynależyta. POLITYCZNY. Tancują ludzie na świecie gładko, kiedy kaleta pocznie grac, a w niej muzyka jak na skrzypicach brzmi od Talarów. Kogo śmierć raz za łeb porwie, albo porywać pocznie, wszyscy ją od strachu namężniejszą zowią. Tu jej pobożności i cnoty nie co się wspominają. ORATOR Jeśli u kogo większa w ręku Chyragra jako u skąpych i dłotem z ręku nie wybijesz.
Był naświetniejsze jakie początki często jedna smutna godzina przemieni.
brać muśiał. Ale o tych śwątobliwych postępkách/ gdy by się chćiáło szeroce mowić/ niemym tu lichym dowćiem (gdyż dość o tym sacer Orator Przewielebny X. Kaznodźieia/ z Kathedry powiedźiáł) rozwodźić się słowy przynależyta. POLITYCZNY. Tancuią ludźie ná świećie głádko, kiedy káletá pocznie grac, á w niey muzyká iák ná skrzypicách brzmi od Talárow. Kogo śmierć raz zá łeb porwie, álbo porywać pocznie, wszyscy ią od strachu namężnieyszą zowią. Tu iey pobożnośći y cnoty nie co się wspominaią. ORATOR Ieśli v kogo większá w ręku Chyragra iáko v skąpych y dłotem z ręku nie wybiiesz.
Był náświetnieysze iákie początki często iedná smutna godźiná przemieni.
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 351
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
!
KUBA I tobie dziękujemy, mój starusku drogi, Żeś nas puścił dorazu do sopki ubogi!
Przestanie trochę
A teraz, półbratkowie, wróćwa się do trzody, By nam wilczy w baranach nie zrobili skody!
MACIEK O, mój śliczny Kubasku, zagrajże w fujarę, A ty, Kiepdaj, w skrzypice weź od Kuby miarę!
Tu będą grać i śpiwać, a potym i odydą.
!
KUBA I tobie dziękujemy, moj starusku drogi, Żeś nas puścił dorazu do sopki ubogi!
Przestanie trochę
A teraz, półbratkowie, wróćwa się do trzody, By nam wilczy w baranach nie zrobili skody!
MACIEK O, mój śliczny Kubasku, zagrajże w fujarę, A ty, Kiepdaj, w skrzypice weź od Kuby miarę!
Tu będą grać i śpiwać, a potym i odydą.
Skrót tekstu: DialJezOkoń
Strona: 300
Tytuł:
Dialog o Narodzeniu Pana naszego Jezusa Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wieliczka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1704 a 1709
Data wydania (nie wcześniej niż):
1704
Data wydania (nie później niż):
1709
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
